Mięta łąkowa (pole): zdjęcie, opis odmiany, właściwości użytkowe i przeciwwskazania

Rodzaj Mint, do którego należy mięta polna lub mięta łąkowa, ma około dwóch tuzinów niezależnych gatunków i mniej więcej taką samą liczbę mieszańców. Ze względu na ich wyraźny przyjemny aromat, wiele z tych roślin jest używanych jako przyprawy. Jednak zakres ich zastosowania nie ogranicza się do gotowania. Ze względu na wiele korzystnych właściwości, wiele rodzajów mięty, w tym. h. i łąkowe, znajdują szerokie zastosowanie w medycynie ludowej, a także w kosmetologii.

Opis mięty polnej

Mięta polna lub mięta łąkowa (na zdjęciu poniżej) to wieloletnia roślina zielna z rodziny Lamiaceae lub Lamiaceae.

Oto jego główne cechy:

1. Źródło. Drzewiasta, pełzająca, powierzchowna, z małym płatem korzeni przybyszowych.
2. Trzon. prostaty, rozgałęziony, prosty. Zwykle jest jasnozielony, czasem czerwonawy. Całkowicie pokryta drobnymi włoskami skierowanymi ku dołowi, dzięki czemu wygląda jak aksamitna. Długość łodygi dorosłej rośliny wynosi zwykle 0,5-1 m.
3. Pozostawia. Owalno- wydłużony lub jajowato wydłużony, z ostrą końcówką i nierówną ząbkowaną krawędzią. Jasnozielony, z krótkim ogonkiem i wyraźnie widocznymi żyłkami, do 7 cm długości i do 3,5 cm szerokości. Na liściach w górnej części rośliny ogonki liściowe mogą być całkowicie nieobecne.
4. Kwiaty. Drobny, liliowy, czasem z różowawym odcieniem, kielich 2-4 mm, dzwonkowaty. Kwiaty zbierane są w spirale kwiatostanów na dojrzewających szypułkach.

Kwitnienie mięty łąkowej (na zdjęciu poniżej) rozpoczyna się w czerwcu i trwa do października.

W miejsce kwiatostanów od sierpnia do października dojrzewają coenobia - ułamkowe owoce w kształcie orzecha.

Gdzie rośnie mięta łąkowa

Dzika mięta polna ma duży obszar dystrybucji, obejmujący europejską część Rosji, a także zachodnią i wschodnią Syberię. Roślina ta występuje w Europie, na Kaukazie, a także w Azji Środkowej i Zachodniej. Główne siedliska to tereny zalewowe, łąki, strefa przybrzeżna jezior, stawów, kanałów. Znalezione na terenach podmokłych.

Wykorzystanie mięty polnej w kuchni

Kulinarne zastosowanie mięty polnej wynika z jej silnego specyficznego aromatu, a także z efektu orzeźwiającego, który pojawia się w ustach po jej użyciu. Do gotowania używa się zarówno świeżej mięty, jak i suszonych ziół, samodzielnie lub zmieszanych z innymi przyprawami.

Jak pachnie mięta łąkowa

Mięta polna ma wyraźny aromat dzięki dużej ilości olejków eterycznych, które składają się na jej skład. Zawiera następujące substancje aromatyczne:

1. Mentol.
2. Citral.
3. Karwona.

Aromat mięty polnej to delikatny zapach świeżości i zieleni, jest przyjemny i nienarzucający się.

Gdzie można dodać miętę polną

Istnieje wiele przepisów na różne potrawy, które zawierają miętę w takiej czy innej formie. Najczęściej służy do następujących celów kulinarnych:

1. Jako przyprawa do przyrządzania różnych dań rybnych i mięsnych.
2. Do dekoracji porcji używa się świeżych ziół.
3. Jako jeden ze składników sałatki owocowej lub warzywnej.
4. Do robienia napojów bezalkoholowych.
5. Do domowego konserwowania jagód i owoców, czasem warzyw lub grzybów.
6. Przygotowując kompoty, musy, galaretki czy napoje owocowe.
7. Jako składnik winiarski, a także do dekoracji koktajli alkoholowych.

Właściwości lecznicze mięty polnej

Herbata z mięty polnej to nie tylko pyszny napój o doskonałym aromacie. Substancje zawarte w roślinie mają wiele przydatnych właściwości. Zdjęcia i opisy mięty polnej, a także sposoby jej przygotowania można znaleźć w wielu książkach z zakresu medycyny tradycyjnej.

Stosowanie mięty łąkowej

Najczęściej do celów leczniczych stosuje się wywar lub napar z mięty polnej, rzadziej używa się świeżych ziół. W przemyśle perfumeryjnym i kosmetycznym wykorzystywany jest ekstrakt z olejku miętowego – mentol. Służy do produkcji leków i artykułów higienicznych.

W medycynie ludowej

Od czasów starożytnych ludzie zauważyli, że wywar z mięty ma działanie uspokajające. W medycynie ludowej służy do następujących celów:

1. Łagodzenie stanu nerwowego podniecenia, jako środek uspokajający, odprężający i hipnotyczny.
2. Odwar z mięty działa antyseptycznie, mogą myć rany, robić balsamy.
3. Mięta polna warzona jest do inhalacji w leczeniu przeziębień.
4. Odwar może być stosowany jako środek na obniżenie ciśnienia krwi, a także jako środek przeciwbólowy.
5. Mięta jest również stosowana jako środek żółciopędny w chorobach wątroby.
6. Odwar miętowy normalizuje pracę przewodu pokarmowego.
7. Kwiat mięty polnej, żuty i nakładany na dziąsła, ukoi chory ząb.

W kosmetologii

Właściwości antyseptyczne wywaru z mięty polnej są szeroko stosowane w kosmetyce. To świetny produkt higieniczny. Wywar z tego zioła jest używany jako płyn do płukania jamy ustnej, aby poprawić ogólny stan dziąseł i złagodzić stany zapalne. Przecierają skórę twarzy w celu oczyszczenia i leczenia trądziku. Płukanie włosów naparem z mięty normalizuje ich kondycję, poprawia wygląd, zmniejsza łamliwość.

W farmakologii

Mentol zawarty w mięcie polnej jest częścią wielu leków, na przykład kropli Zelenin, Validol, Valocordin itp. Stężenie tej substancji w zielonej części rośliny może sięgać 2%.

Według tego wskaźnika mięta polna nie jest rekordzistką, w przypadku mięty pieprzowej czy mentolu zawartość tej substancji jest jeszcze wyższa.

Ograniczenia i przeciwwskazania

Pomimo licznych właściwości leczniczych mięty polnej ma ona również przeciwwskazania, dlatego nie zaleca się jej stosowania przez niektóre kategorie osób. Uspokajające i relaksujące działanie tej rośliny negatywnie wpływa na męskie libido, zmniejszając pożądanie i osłabiając potencję. Poważnym przeciwwskazaniem do stosowania mięty polnej jest niskie ciśnienie krwi. Zmniejszenie napięcia naczyń żylnych, które występuje podczas stosowania naparu lub wywaru, prowadzi do zaostrzenia innej choroby - żylaków.

Mięta łąkowa, mimo wszystkich swoich dobroczynnych właściwości, jest przeciwwskazana u kobiet w wieku rozrodczym, które cierpią na niepłodność lub mają problemy z poczęciem dziecka. Nie zaleca się również stosowania go przy zwiększonej senności. W przypadku małych dzieci wywary z mięty łąkowej należy zachować ostrożnie, a do 3 lat lepiej całkowicie wykluczyć ich stosowanie.

Zasady lądowania

Mięta polna na stronie jest dość łatwa do posadzenia. Aby to zrobić, musisz kupić nasiona lub wykopać część dzikiej rośliny. Do uprawy nadaje się każde dobrze oświetlone miejsce o luźnej, przepuszczającej powietrze glebie. Aby roślina nie rozprzestrzeniła się po ogrodzie i nie zamieniła się w chwast, należy chronić jej korzenie przed rozrastaniem się. Aby to zrobić, łóżko z miętą polną należy ogrodzić np. żelaznymi pasami, kopiąc je na głębokość 15-20 cm. Możesz użyć starych doniczek, wiader, dowolnych innych pojemników, aby wyhodować tę roślinę, kopiąc je w ziemię na tym samym poziomie co grządka.

Możesz sadzić lub rozmnażać miętę polną na swoim podwórku w następujący sposób:

1. posiew. Można je zbierać we wrześniu-październiku z wyschniętych krzewów mięty polnej na wolności. Wiosną mogą kiełkować w domu, a wraz z nadejściem ciepła można je sadzić na otwartym terenie.
2. sadzonki. Aby to zrobić, odetnij wierzchołek młodego pędu na wysokości 10-12 cm i włóż go do wody. Po około 2 tygodniach sadzonki utworzą własny system korzeniowy. Gdy korzenie dorastają do 2-3 cm, sadzi się je w grządkach.
3. sadzonki korzeniowe. Pnącza mocne korzenie mięty polnej zawierają dużą ilość uśpionych pąków. Warstwy korzeniowe o długości 10-12 cm z kilkoma uśpionymi pąkami są zbierane późnym latem lub wczesną jesienią. Na zimę można je sadzić w doniczkach, a wraz z nadejściem ciepła można je przesadzać do łóżek.
4. Podział buszu. Na wolności krzak mięty można całkowicie wykopać i przesadzić na miejsce, ale w tym przypadku trudno będzie określić jego wiek. Z każdym kolejnym rokiem jakość mięty pogarsza się, zielenie stają się grubsze. Dlatego lepiej jest podzielić krzak na kilka części, tak aby każdy podział zawierał zarówno korzenie, jak i pędy rośliny.

Rosnące funkcje

Za pierwszym razem po posadzeniu krzewy należy regularnie podlewać, jednak po ukorzenieniu należy ograniczyć częstotliwość podlewania i kierować się w tym zakresie wyłącznie pogodą. Nadmierna wilgoć bardziej szkodzi roślinom. Glebę należy regularnie oczyszczać z chwastów i spulchniać na płytką głębokość, aby nie uszkodzić pełzających korzeni powierzchniowych. Mięta polna jest mało wymagająca do nawożenia pogłównego, ale niewielka ilość nawozu nadal nie zaszkodzi. Wiosną i latem można stosować złożone kompozycje mineralne oraz gnojowicę organiczną.

Mięta polna jest rośliną wieloletnią o dobrej mrozoodporności, dlatego przed zimą nie podejmuje się specjalnych środków, aby ją pokryć. Wystarczy przyciąć krzewy na wysokości 8-10 cm i obsypać je opadłymi liśćmi.

Szkodniki i choroby

Największym zagrożeniem dla mięty polnej są choroby grzybowe, które rozwijają się w warunkach ostrych wahań temperatury i wysokiej wilgotności. Aby tego uniknąć, ogrodnicy zalecają, aby wszystkie czynności związane ze zbiorami zakończyć, zanim zaczną opadać zimna poranna rosa. Oto najczęstsze choroby tej rośliny:

1. mączniak. Na liściach pojawia się biały nalot zarodników, który szybko zmienia kolor na czarny. Roślina gnije i umiera.
   
2. Rdza. Zidentyfikowane po czerwonobrązowych opuszkach zarodników, które dojrzewają na spodniej stronie liści. Dotknięte części rośliny więdną. Przyczyną rdzy jest często nadmiar nawozów zawierających azot, a także duża ilość wprowadzonej świeżej materii organicznej.
   
3. Verticillium więdnie. Spowodowane przez grzyby glebowe. Dotknięta roślina zaczyna wysychać i obumierać od górnej części z powodu przedostawania się grzyba przez system korzeniowy.
   
4. Septoria. Przejawia się w postaci zaokrąglonych ciemnych plam na liściach, które rosną i prowadzą do zamierania całej rośliny.
   

Jako środek zapobiegawczy przed występowaniem chorób grzybowych, przed sadzeniem mięty polnej zaleca się głęboką orkę terenu, a także traktowanie go roztworem płynu Bordeaux 1%.

Nasadzenia mięty mogą być atakowane przez szkodniki. Oto najważniejsze.

1. wireworm. Kliknij larwa chrząszcza żyjąca w ziemi. Wireworm wygląda jak twarda biała gąsienica z brązową głową. Poruszając się w glebie owad zjada korzenie roślin.
   
2. Medvedka. Dość duży owad żyjący w ziemi i żywiący się korzeniami roślin.
   
3. mszyca. Mikroskopijny owad żywiący się sokiem roślinnym. Duże kolonie mszyc mogą zabijać nasadzenia.
   
4. pchła miętowa. Pluskwa żywiąca się liśćmi i młodymi pędami rośliny.
   
5. skoczki do liści. Małe owady ssące, które żywią się sokami.
   

Stosowanie chemikaliów do zwalczania szkodników jest niepożądane. W skrajnych przypadkach można to zrobić, ale tylko przy dużych populacjach owadów i nie później niż 1 miesiąc przed panierowanymi zbiorami. O wiele bezpieczniej jest stosować środki ludowe - napary z czosnku, glistnika lub ostrej papryki.

Kiedy i jak zbierać miętę polną

Przed kwitnieniem stężenie substancji aromatycznych w liściach mięty osiąga maksimum. To najlepszy czas na zbiory. W wielu regionach czas ten przypada około połowy lipca. Miętę polną można zbierać w postaci całych krzewów, ścinając i wiążąc je w pęczki, a także pojedyncze liście.

Możesz obejrzeć film o zbieraniu mięty pod poniższym linkiem:

Jak wysuszyć miętę polną

Zebrane surowce roślinne do suszenia należy rozłożyć w suchym pomieszczeniu z dobrą wymianą powietrza. Może to być strych domu lub taras, baldachim lub altana. Jednocześnie bezpośrednie promienie słońca nie powinny padać na liście, w takim przypadku staną się czarne i staną się bezużyteczne.

Pocięte liście układa się cienką warstwą na arkuszach sklejki lub tektury. Okresowo należy kontrolować ich wilgotność, w przypadku znacznej grubości warstwy należy mieszać, unikając zbrylania, w przeciwnym razie istnieje duże ryzyko rozwoju pleśni.

Zasuszone liście mięty polnej łatwo odrywają się od łodygi i mają charakterystyczny szelest. Aby roślina nie straciła swojego niepowtarzalnego aromatu, należy ją przechowywać w zamkniętym szklanym naczyniu z mocno zmielonymi korkami. Możesz również używać naczyń glinianych lub ceramicznych z bezpiecznymi pokrywkami. W takich warunkach suszona mięta polna nie traci swoich właściwości nawet przez sześć miesięcy.

Wniosek

Mięta polna występuje na wolności dość często, więc niewielu ogrodników uprawia ją sztucznie. Jednak w razie potrzeby jest to dość łatwe. Mięta polna jest bezpretensjonalna, dobrze rośnie nawet przy minimalnej pielęgnacji. Trzeba jednak pamiętać, że krzewy z czasem silnie rosną, zagarniając coraz to nowe terytoria, więc bez odpowiedniej pielęgnacji mięta polna może stać się prawdziwym chwastem.

Artykuły na ten temat "Mięta łąkowa (pole): zdjęcie, opis odmiany, właściwości użytkowe i przeciwwskazania"

Mięta bagienna (pchła, ombalo, pchła): zdjęcie i opis, użyteczne właściwości i przeciwwskazania

Mięta jabłkowa: opis, recenzje, zdjęcia, przydatne właściwości i przeciwwskazania

Mięta bagienna (pchła, ombalo, pchła): zdjęcie i opis, użyteczne właściwości i przeciwwskazania

Mięta jabłkowa: opis, recenzje, zdjęcia, przydatne właściwości i przeciwwskazania