Zimujące pszczoły na wolności pod śniegiem

Aby zebrać jak najwięcej miodu w sezonie, pszczelarze powinni zwrócić szczególną uwagę na zimowanie pszczół. Okres zimowania - koniec jesieni - początek wiosennych upałów. Jeśli hibernacja się powiedzie, to liczba osobników wzrośnie, a wraz z tym ilość zebranego miodu.

Co pszczoły chodzą zimą?

Zimą lepiej zostawić młode osobniki. Wynika to z faktu, że im młodsze, tym lepsze zimowanie, wiosną rozwój przebiega szybciej.

Gdzie pszczoły chodzą zimą?

Gdzie pszczoły żyją zimą?? Istnieje kilka sposobów na hibernację pszczół. Niektóre z nich wymagają budowy specjalnych konstrukcji lub możesz przenieść ule do oddzielnych pomieszczeń. Niektóre metody są odpowiednie w określonych warunkach klimatycznych. W artykule rozważamy zimowanie pszczół na wolności pod śniegiem, w osłonkach i „norweskim”.

Gdzie pszczoły chodzą zimą?

Zimujące pszczoły na wolności pod śniegiem

Zimowanie pszczół pod śniegiem jest odpowiednie w miejscach, gdzie mróz jest stabilny i jest dużo śniegu. Ponieważ jedną z właściwości śniegu jest niska przewodność cieplna, pod przykryciem utrzymywana jest stabilna temperatura. Zimowanie pod śniegiem sugeruje, że ule nie trzeba nigdzie przenosić, pozostają w tych samych miejscach co latem. Aby uniknąć oblodzenia domu, przykrywamy go wodoodpornym papierem lub suchymi liśćmi, słomą i gałązkami iglastymi. Ponadto należy okresowo spulchniać wierzchnią warstwę śniegu, ponieważ jego oblodzenie może zakłócić wymianę powietrza w domu pszczół.

Wręby dolne i górne powinny być otwarte podczas zimowania na ulicy. Zadaniem karbu górnego jest wentylacja i zapewnienie lotu pszczół. Dolny karb jest czasem zatkany gruzem, a żeby się wydostać, owady używają górnego.

Główne zasady, których powinni przestrzegać pszczelarze, jeśli pszczoły pozostaną na zimę na wolności:

• liczbę gniazd należy ograniczyć do minimum;
• miód należy umieścić nad klubem;
• pułapka cieplna musi być nienaruszona;
• zapewnić maksymalną izolację gniazda;
• wymagana wentylacja (przez dno);
• gniazdo należy jak najlepiej chronić przed wiatrem.

Ważny! Zaletą zimowania pod śniegiem jest to, że lot takich pszczół następuje o miesiąc wcześniej niż tych, które zimowały w pomieszczeniach. W tym czasie pszczoły aktywnie pracują i rozwijają czerw (3-4 ramki czerwiu).

Ten rodzaj zimowania ma wady. Pierwszą wadą jest to, że jakość zimowania zależy od pokrywy śnieżnej, jeśli przez długi czas nie ma śniegu, gniazda nie mają wystarczającej ochrony. Dlatego szczególną uwagę należy zwrócić na przygotowanie uli do okresu zimowego. Ocieplenie należy przeprowadzić zarówno wewnątrz (poduszki) jak i na zewnątrz (przy pierwszych opadach śniegu posypać śniegiem). Aby chronić gniazda przed śniegiem i wiatrem w początkowym okresie zimowania, przy wejściach umieszcza się deski.

Drugą wadą jest to, że przy bezpośrednim kontakcie ścian ze śniegiem w środku pojawia się pleśń i wilgoć. Aby uniknąć takich problemów, ściany ula należy zaizolować materiałem.

Gdzie na Syberii trzymają pszczoły zimą

W syberyjskim klimacie zimę lepiej dla pszczół spędzać w osłonkach. Zaletą tej metody jest to, że owady mogą wykonywać przeloty późne jesienią, a wczesne wiosną. Zastanów się, czym jest zimowanie w osłonkach, bardziej szczegółowo.

Lepiej dla pszczół zimować w osłonkach

Zimowanie w osłonkach na Syberii

Konstrukcja obudowy dobrze chroni przed wiatrem, a owady łatwo ogrzeją się w środku. Materiałem do budowy obudowy są tarcze (deski, wata chrustowa itp.).

Aby zmniejszyć zużycie materiałów budowlanych, konstrukcja jest budowana dla kilku rodzin pszczół (od dwóch do czterech). Aby zbudować obudowę dla czterech rodzin, pobiera się 0,16 metra sześciennego materiałów. Obudowa do uli standardowych (12 ramek, jednościennych) wykonana jest z materiału o wymiarach: długość - 150 cm, szerokość - 75 cm. Dwie tarcze schodzą na dół, cztery na ściany boczne. Do połączenia tarcz używa się gwoździ lub haczyków. Obudowa montowana jest na wzniesieniu o wysokości od 5 do 10 centymetrów. Pręty służą do zapewnienia elewacji.

Umieść domy wewnątrz obudowy w taki sposób, aby wycięcia znajdowały się po przeciwnych stronach. Konstrukcja obudowy powinna przewidywać korytarz od ścian obudowy do wejść do ula o następujących wymiarach: szerokość - 150-200 milimetrów, wysokość - 8-10 milimetrów. Powstałą przestrzeń między konstrukcją a domami należy zaizolować materiałami. Dach musi być chroniony przed wilgocią.

Na notatce. Zimowanie pszczół w osłonkach na wolności minie bez problemu, jeśli wcześniej zadbasz o ochronę przed gryzoniami. W tym celu na spodzie obudowy umieszcza się igły, wyjście z korytarza zamyka się barierkami. Od góry konstrukcja pokryta jest śniegiem. Na wiosnę należy go z niego oczyścić. Również na wiosnę należy oczyścić z Pomor. Pokrowce należy zdjąć dopiero, gdy w końcu nadejdzie ciepła pogoda.

Zaletą tej metody jest to, że ule są osłonięte przed wiatrem i opadami atmosferycznymi. Wewnątrz utrzymuje się korzystny reżim dla życia owadów. Wadą jest brak możliwości kontrolowania przebiegu zimowania. Należy również zwrócić uwagę na złożoność tej metody i konieczność zakupu materiałów budowlanych.

„Norweskie” zimowanie

Norwegia ma długą zimę. Fakt ten zmusza pszczoły do ​​pozostania w klubie przez około sześć miesięcy, co nie jest dla nich łatwe. Norwescy pszczelarze wymyślają własny sposób na zimowanie pszczół. Opiera się na znajomości reżimu termicznego w owadziarni.

Temperatura w ulu nie zależy od czynników zewnętrznych, gdyż same pszczoły utrzymują pożądany reżim temperaturowy. W wyniku badań stwierdzono, że maczuga nie dodaje ciepła do ula. Tym samym obserwacje te stały się powodem odmowy stosowania grzejników do uli. Nowoczesną metodą stosowaną w Norwegii jest zimowanie na wolności w zagrodach. Każda obudowa zawiera około dziewięciu ramek o długości 448 mm i szerokości 232 mm. W górnej części ram znajdują się drążki o szerokości 12 milimetrów, które mocuje się na gwoździe. Odległość gniazd między korpusami zmniejsza się dzięki temu, że grubość górnej belki zmniejsza się o 10 milimetrów.

„Norweskie” zimowanie

Wraz z nadejściem jesieni stare oprawki zastępuje podkład z syropem cukrowym. Odbywa się to po to, aby poszczególne osoby budowały nowe grzebienie. Metoda różni się tym, że patogeny nie osadzają się na nowych komórkach. Ponieważ nie ma pergi, instynkt rozrodczy jest stłumiony, siły idą na zimowanie, nowe potomstwo pojawia się na wiosnę.

W okresie jesiennym pobiera się miód (pozostaje tylko ten, który znajduje się w plastrach z czerwiem). Cukier jest używany jako pasza. W okresie wiosenno-zimowym owadom wystarcza trzydzieści kilogramów cukru. Pod koniec zimowania reszta karmy waży około dziesięciu kilogramów, to wystarczy do pierwszej łapówki. Kolejny top dressing zaczyna się pod koniec lata. W tym celu użyj syropu cukrowego.

Warunki niezbędne do zimowania w Norwegii:

• młoda macica;
• duża liczba młodych pszczół;
• gotowe gniazda;
• dobre zaopatrzenie w górny opatrunek;
• ochrona przed wilgocią, wiatrem i gryzoniami;
• wymiana powietrza.

Takie zimowanie gwarantuje suchość uli, niewielką liczbę martwych pszczół i brak pleśni. Zwiększona odporność rodziny.

Tak więc w surowym klimacie Rosji zimowanie pszczół nie jest łatwym czasem. Ale ten okres jest ważny, od tego zależy przyszłe miodobranie, dlatego należy odpowiedzialnie podejść do przygotowania uli na zimę. Rozważane są trzy metody zimowania: w osłonkach, na wolności pod śniegiem i norweska. Wszystkie mają swoje plusy i minusy, każdy pszczelarz wybiera najdogodniejszy dla siebie.