Zadowolony
Bluszcz Budra (Glechomahederacea) - należący do rodzaju Budra z rodziny Lamiaceae (Lamiaceae) gatunek. Na miejscu trawa może być cenną rośliną okrywową lub szkodliwym chwastem. Czasami uprawia się go na specjalnych zagonach lub zagonach z uprawami leczniczymi, ale częściej zbiera się go podczas pielenia lub pielęgnacji głównych plantacji.
Kultura ma inne nazwy, które różnią się od tych przyjętych w botanice - Budra Ivy. Budra Creeping, Dogmint, Sorokaneduzhnik, są wszechobecne. Trawa piersiowa lub opuchowska, Blyushchik, Garuchka są mniej znane lub są używane na terytorium oddzielnego regionu.
Bluszcz Budra to wieloletnia roślina zielna, której liście zimują pod śniegiem i pozostają zielone do wiosny. Swoją nazwę zawdzięcza płożącym i szybko ukorzeniającym się pędom. Podobnie jak bluszcz, budra, w odpowiednich warunkach, w ciągu kilku lat rozwija duże powierzchnie, wypierając rośliny rywalizujące o wodę i składniki odżywcze. Okrywa grubym dywanem nie tylko ziemię, ale także zwalone pnie drzew.
Nad powierzchnią gleby budra w kształcie bluszczu wznosi się nie więcej niż 15 cm, a następnie podczas kwitnienia. Czworościenne, lekko owłosione pędy znajdują się w obszarze poziomym, mogą zakorzenić się w każdym węźle. Pędy 15-20 cm długości, rzadko 50 cm, silnie rozgałęzione i lekko wzniesione na końcach.
Liście są naprzeciw siebie, to znaczy wychodzą z jednego węzła i są ułożone parami, symetrycznie względem siebie, co wyraźnie widać na każdym zdjęciu trawy w kształcie bluszczu. Swoim kształtem przypomina serce lub nerkę, brzeg jest ząbkowany z zaokrąglonymi zębami, żyły są wyraźnie zaznaczone. Rozmiar nie przekracza 3 cm, kolor - zielony, ogonki średniej długości.
Cienkie, włókniste korzenie łatwo pękają. Ale ma to niewielki wpływ na ogólny stan rośliny. Każdy węzeł, dotykając gleby o wystarczającej wilgotności, zapuszcza korzenie, nie oddzielając się od macierzystego krzewu, dostarcza mu wodę i składniki odżywcze.
Bluszcz Budra na sezon przechodzi przez dwa okresy wzrostu liści i pędów. Pierwszy zaczyna się wczesną wiosną i zanika wraz z początkiem tworzenia pąków. Po kwitnieniu część powietrzna ponownie wchodzi w fazę aktywnego rozwoju. Zatrzymuje się dopiero wraz z nadejściem mrozu.
Trawa budra w kształcie bluszczu rośnie prawie w całej Eurazji w strefach umiarkowanych aż po Daleki Wschód. Nie ma go tylko w niektórych rejonach Trans-Uralu. Kultura przybyła do Ameryki Północnej wraz z osadnikami, w środkowych i sąsiednich stanach USA uważana jest za złośliwy chwast.
Budra w kształcie bluszczu rośnie na łąkach, w lasach i krzewach, wzdłuż brzegów rzek, na działkach domowych, zaniedbanych ogrodach warzywnych i polach uprawnych. Dognip przebija się nawet przez asfalt megamiast, rozwija tam opuszczone trawniki, tereny w pobliżu płotów i wzdłuż poboczy. W przypadku kultury najważniejsze jest to, że jest co najmniej trochę żyznej gleby i okresowego podlewania.
Kwiaty w pobliżu budry są małe, biseksualne, rurkowate, długości 1-2,2 cm, umieszczone pośrodku lub na wierzchołkach pędów. Corolla dwuwargowa, fioletowoniebieska lub niebieskawo-liliowa, gardło często białe, z ciemnymi kreskami i plamkami. Górna część kwiatu jest krótka, podzielona na dwie części. Dolny wystaje, składa się z czterech segmentów, z jasnofioletową plamką pośrodku. Na zdjęciu wyraźnie widoczna struktura kwiatu psiej mięty.
Pąki zbiera się w kątach liści po 2-4 sztuki. Otwarte zaraz po rozpoczęciu wegetacji - w kwietniu-maju. Kwitnienie jest długie, czasem trwa do sierpnia. Owoce mięty psiej - prefabrykowane orzechy, nasiona dojrzewają od lipca do sierpnia.
Zapach objawia się, gdy uszkodzisz lub pocierasz liść palcami. Ostre i konkretne, nie wszystkim się to podoba. A żeby być bardziej precyzyjnym, niewiele osób nazwie przyjemnym aromatem budry w kształcie bluszczu. Przypomina mieszankę mięty i szałwii.
Roślina łatwo się rozmnaża przez samosiew i zakorzenia się w węzłach, gdy tylko zetkną się z ziemią. Możesz sam rozcieńczyć psią miętę:
Aby ukorzenienie budry było skuteczne, wystarczy regularnie podlewać sadzenie. Sadzonki lepiej ukorzenią się w lekko zacienionym miejscu. Gdy tylko pojawią się nowe liście, miętę można przesadzić.
Właściwości lecznicze mięty psiej wynikają z dużej ilości składników odżywczych zawartych w nadziemnych częściach rośliny:
Nazwa | Maksymalna zawartość |
garbniki | 7,5% |
olejki eteryczne | 0,6 |
wolne aminokwasy: metionina cysteina seryna | 0,29% 0,12% 0,06% |
witamina C | 32 mg% |
cholina | 8,2 mg% |
Dodatkowo roślina zawiera kwasy kawowy i żywiczny, gumę. Budra zawiera 35 pierwiastków śladowych, z których główne to:
W Europie Zachodniej i Ameryce mięta dla psa jest uznawana za oficjalny lek i jest stosowana w leczeniu:
W przestrzeni postsowieckiej można znaleźć psią miętę w składzie sprowadzanych prywatnie leków czy suplementów diety. Oficjalnie roślina wisząca budra w Rosji nie ma zastosowania do leków.
Chociaż budra w kształcie bluszczu jest lepiej znana zielarzom i projektantom krajobrazu, kultura ta znalazła zastosowanie w innych obszarach. Nie została zignorowana przez specjalistów kulinarnych i winiarzy, ezoteryków i kosmetologów.
Medycyna domowa nie bada właściwości leczniczych i przeciwwskazań trawy budra, ale kultura ta jest dobrze znana tradycyjnym uzdrowicielom. Nie bez powodu nazywają ją sroką. Uzdrowiciele włączają trawę do opłat i wykorzystują ją samodzielnie do walki z wieloma chorobami. Mięta dla psa jest uważana za środek:
Tradycyjna medycyna leczy przewlekłe choroby górnych dróg oddechowych, przerost gruczołu krokowego, któremu towarzyszy plwocina, za pomocą budry w kształcie bluszczu. Na rany, problemy skórne, dna moczanowa, balsamy i kąpiele są zalecane.
Do celów leczniczych użyj całej nadziemnej części mięty. Czasami z trawy wyciska się sok i na przykład na bóle głowy wkrapla się do nosa 1-2 krople. Ale częściej wywary i napary są przygotowywane z budry:
Jako samodzielny lek na choroby onkologiczne nie można stosować mięty dla psa. Pacjent musi przejść pełne leczenie. Jako pomoc trawę można zbierać tylko po konsultacji z lekarzem. Taniny i inne substancje zawarte w bluszczu boudra mogą blokować lub zmieniać działanie leków.
Roślina nie jest uznawana przez oficjalną medycynę, więc lekarz raczej nie włączy jej do procesu leczenia. Budrę możesz używać na własną rękę tylko wtedy, gdy nie ma na to bezpośredniego zakazu.
Tradycyjna medycyna mówi, że mięta może pomóc złagodzić choroby z białaczką i rakiem wątroby. Ziele można zażywać na dwa sposoby:
Budra w kształcie bluszczu, której właściwości lecznicze są niewątpliwe, należy do roślin umiarkowanie trujących. Tutaj możemy przypomnieć Paracelsusa, który twierdził, że różnica między lekiem a trucizną polega na dawkowaniu. Na przykład, Pulegone toksyczne dla wątroby w pąkach w kształcie bluszczu jest znacznie mniejsze niż w mięty pieprzowej i mięty bagiennej, które są uważane za całkiem bezpieczne.
Olejki eteryczne i gorzkie mogą podrażniać nerki i przewód pokarmowy. Naparów i wywarów z mięty psiej nie należy stosować w sposób niekontrolowany ani przekraczać zalecanych dawek. Wrzody na pusty żołądek nie są zalecane do ich picia.
Pierwszą oznaką zatrucia budrą bluszczu jest zwiększone wydzielanie śliny, pocenie się. Wtedy czynność serca, krzepliwość krwi może być zaburzona, może wystąpić obrzęk płuc.
Wśród bezpośrednich przeciwwskazań budry:
Czasami do sałatek wkłada się świeże młode liście budry bluszczu. Tutaj musisz wiedzieć, kiedy przestać i nie robić z trawy głównego składnika.
Mięta psia jest używana do warzenia piwa oraz do aromatyzowania kwasu chlebowego. Oprócz nadawania dodatkowej goryczki i zapachu, zioło pomaga wydłużyć trwałość napojów.
Jako przyprawowo-aromatyczny dodatek do marynat mięsnych i grillowych budra nie tylko poprawia smak gotowego dania. Wspomaga wchłanianie tłuszczów.
Roślina zielna do bluszczu Budra na otwartym terenie w projektowaniu krajobrazu jest bardziej reprezentowana przez odmianę ozdobną o białych liściach Variegata. W przeciwieństwie do formy matecznej odmiana nie jest tak mało wymagająca dla warunków wzrostu. Przy słonecznym miejscu i słabym podlewaniu, zwłaszcza na południu, liście budry wypalają się i trudno jest zachować efekt dekoracyjny.
Istnieje rzadka rosyjska odmiana Złoty Październik, mniej kapryśna niż Variegata. Wiele osób lubi to jeszcze bardziej. Liście psiej mięty pokryte są nierównymi żółtymi plamami. Ich ubarwienie, jak widać na zdjęciu bluszczokształtnego Złotego Października, jest szczególnie intensywne jesienią.
Mięta dla psa jest używana jako roślina okrywowa. Na dużych powierzchniach wypełnia puste przestrzenie między drzewami i krzewami. Różnobarwne formy budry w kształcie bluszczu sadzi się na nawadnianych rabatach i rabatach.
W kosmetologii budra w kształcie bluszczu jest stosowana jako część masek i maści na trądzik lub inne wysypki skórne. W foniatrii roślina bywa stosowana w leczeniu nieustannego kaszlu.
W ogrodzie psia mięta służy do darniowania pni drzew. Na truskawkach rośliny chronią się nawzajem przed szkodnikami swoimi wydzielinami. Są też inne korzyści:
Mięta psia nazywa się trawą wiedźmy. Uważa się, że uwalnia od klątw, zaklęć miłosnych i wszelkich innych mrocznych wpływów. Ezoterycy twierdzą, że roślina oczyszcza i przywraca aurę człowieka.
Ale mroczni magowie również używają boudry w kształcie bluszczu. Trawa może łączyć ludzi, zerwane więzy, moce czarowników w czarach. Ta własność jest wykorzystywana do własnych celów zarówno przez siły zła, jak i dobre.
Gatunek podobny do bluszczu boudra jako roślina zielna na otwartym terenie wymaga bardzo niewielkiej pielęgnacji. Nieco więcej kłopotów przyniesie odmiana Variegata. Złoty październik jest rzadki, ale według recenzji jest równie bezpretensjonalny jak dzika roślina.
Mięta dobrze zakorzenia się, bez względu na to, jak została zasadzona - z pojemnika, z otwartym korzeniem, nasionami lub sadzonkami. Ważne jest, aby najpierw regularnie podlewać budrę i wybrać przynajmniej trochę żyznej ziemi.
Potomstwo gatunku mięty psiej sadzone wiosną szybko będzie rosło we wszystkich kierunkach, a jesienią pokryje znaczną powierzchnię. Z odmianą Variegata nie stanie się to tak szybko, musi zapewnić umiarkowane regularne podlewanie.
Posadzone budra w kształcie bluszczu na słońcu lub w półcieniu. Nie jest wymagana szczególna precyzja przy zakładaniu psiaka - w mniej niż sezon rozprzestrzeni się we wszystkich kierunkach. Krzewy są sadzone im grubsze, tym szybciej trzeba przykryć ziemię.
Mięta dla psa nie wymaga nawożenia pogłównego, zadowalając się tym, co dostała podczas pielęgnacji sąsiednich roślin. Odcinane są tylko pędy, które się rozprzestrzeniły lub utraciły efekt dekoracyjny z powodu przesuszenia. Budra nie wymaga schronienia na zimę.
Nie przeprowadza się pielenia i ściółkowania gleby. Mięta rok po posadzeniu lub nawet pod koniec pierwszego sezonu rozłoży się tak bardzo, że może uchronić korzenie dużych roślin przed przegrzaniem, utratą wilgoci.
Sama, będąc złośliwym chwastem, budra nie pozwala rosnąć i „przeżywa” z terenu konkurencji. Trzeba więc uważać na małe rośliny ozdobne z powierzchownym systemem korzeniowym - nie wytrzymają samodzielnej rywalizacji z psem.
Budra w kształcie bluszczu to roślina odporna na wpływy zewnętrzne, którą o wiele łatwiej jest rozpocząć na miejscu niż później ją wydalić. Z gatunkiem mięty może być tylko jeden problem - nie da się jej całkowicie zniszczyć.
Boudra rośnie najgorzej na ubogich piaszczystych i trwale zabudowanych lub suchych obszarach. Forma z białą obwódką potrzebuje więcej światła i wody niż gatunek mięty.
Od nadmiernego podlewania wszystkie części rośliny gniją. Na południu, bez nawadniania w upalne lato, korzenie nie mogą uzyskać wystarczającej ilości wilgoci, dlatego liście w pobliżu budry wysychają.
Mięta psia jest chora i dotknięta przez szkodniki tylko w wyjątkowych przypadkach. W wyniku nasiąkania wodą korzeń i łodyga budry mogą gnić. Przy suchej zawartości oprócz zwiędłych liści na roślinie pojawia się przędziorek.
Dognip to chwast, którego trudno się pozbyć. Ale trzeba go usunąć z ogrodu. Jeśli zostawisz budrę na obszarze, na którym pasą się zwierzęta hodowlane, mogą zostać zatrute, a nawet umrzeć.
Aby zwalczyć Buddę:
Nie lubi psiej mięty i regularnego koszenia. Można więc, jeśli nie całkowicie usunąć z witryny, znacznie zmniejszyć zainfekowany obszar, zatrzymać dalsze rozprzestrzenianie się.
W przeciwieństwie do innych ziół leczniczych, miętę można zbierać przez cały sezon wegetacyjny. Lecznicza moc ma część powietrzną - liście, pędy, kwiaty.
Najbardziej przydatne substancje zawierają budrę w kształcie bluszczu, która została zebrana podczas gorącej, suchej pogody. Pędy rośliny unosi się i ścina nożem lub nożyczkami.
Nie da się wysuszyć budry pod rozgrzanym dachem lub w innym pomieszczeniu przystosowanym do szybkiego usuwania wilgoci z roślin lub produktów. Olejki eteryczne zawarte w psiej mięty ulatniają się w temperaturze powyżej 30 °C.
Budrę w kształcie bluszczu rozprowadza się cienką warstwą na białym papierze (nie można zabrać gazet). Pozostaw w cieniu z dobrą wentylacją. Gdy tylko wierzchnia warstwa wyschnie, trawa jest ostrożnie odwracana na drugą stronę. Nie mieszać ani nie mieszać psiej mięty.
Suchą trawę możesz przechowywać w temperaturze pokojowej w zamkniętych słoikach lub kartonowych pudełkach nie dłużej niż 1 rok.
Wiele osób zna budrę w kształcie bluszczu jako złośliwy chwast. Ale jest to także roślina okrywowa i lecznicza, aromatyzująca kwas chlebowy lub piwo, przyprawa do mięsa. Zanim usuniesz dogmint ze strony, musisz pomyśleć - co jeśli znajdzie zastosowanie.