Mięta długolistna: właściwości lecznicze i przeciwwskazania
Zadowolony
Mięta długolistna należy do rodziny miętówek, która obejmuje różne zioła i rośliny. Liście kultury mają delikatny aromat i uniwersalne przeznaczenie. Są używane w gotowaniu do aromatyzowania żywności i napojów. Mięta długolistna zawiera wysoki procent kwasu askorbinowego.
Opis Longleaf Mint
Mięta długolistna to wieloletnia roślina zielna, która tworzy silne, pionowo rozgałęzione łodygi. Są owłosione, czworościenne o ostrych krawędziach. Roślina osiąga wysokość 120 cm. Pełzające kłącze, położone poziomo blisko powierzchni gleby.
Liście pogrubione, niebieskozielone, duże podłużne. Na długości blaszki liściowe rosną od 5 do 15 cm, na szerokości - do 3 cm. Wierzchołek liścia spiczasty, brzegi nierówno ząbkowane, ogonek krótki. Ze zdjęcia i opisu mięty długolistnej widać, że ulistnienie pędów, podlegających praktykom rolniczym, jest dobre.
Kwiaty drobne, liczne, zebrane w kolczaste kwiatostany, owłosione, o jasnofioletowym odcieniu. Kwitnienie następuje od połowy lata wcześniej niż inne gatunki. Mięta długolistna to dobra roślina miodowa.
Wykorzystanie mięty w gotowaniu
Mięta długolistna jest używana jako przyprawa do dodawania smaku potrawom mięsnym i rybnym. Sałatki owocowo-warzywne przygotowywane są z pachnących liści. W niektórych kuchniach świata dodaje się go do produkcji serów marynowanych. Napoje owocowe, kompoty, kwas chlebowy doprawiane są pikantną trawą. Dodawany również podczas marynowania, marynowania i marynowania warzyw.
Jaki smak ma mięta długolistna?
Mięta długolistna ma przyjemny zapach mentolu, który w przeciwieństwie do mięty pieprzowej jest delikatniejszy i subtelniejszy. Aromat tworzą olejki eteryczne zawarte w składzie rośliny. Liście najbardziej pachną przed kwitnieniem.
Gdzie można dodać miętę długolistną
Herbata parzona jest ze świeżych i suszonych liści mięty, w tym jako część mieszanki z innymi ziołami. Aromatyzuje również napoje bezalkoholowe i alkoholowe. Miętę wkłada się do sosów, dobrze komponuje się z kapustą, marchewką i roślinami strączkowymi. Pikantne ziele dodaje się do wyrobów cukierniczych, ciastek, sosów owocowych.
Korzyści zdrowotne wynikające z długolistnej mięty
Mięta długolistna działa uspokajająco, łagodzi zmęczenie. Herbata miętowa korzystnie wpływa na układ pokarmowy, likwiduje wzdęcia, niszczy patogenną mikroflorę, wspomaga odchudzanie.
Kostki lodu z pachnącą trawą wycierają miejsca zapalne na skórze twarzy. Takie stosowanie m.in. ma działanie tonizujące, zwęża pory.
Poza właściwościami leczniczymi mięta długolistna ma również przeciwwskazania, np. nie jest zalecana dla dzieci, kobiet w ciąży i karmiących. Również stosowanie mięty w dużych ilościach niekorzystnie wpływa na zdrowie mężczyzn. Substancje zawarte w mięcie mogą powodować reakcje alergiczne.
Zastosowanie mięty długolistnej w medycynie tradycyjnej
Mięta długolistna zawiera mniej składników aktywnych w porównaniu z innymi gatunkami, ale stosowana jest również w medycynie ludowej jako roślina lecznicza. Zawartość witaminy C w składzie pozwala na wykorzystanie jej jako środka przeciwzapalnego i antyoksydacyjnego.
Zewnętrznie kleik z liści mięty nakłada się na skórę w celu leczenia chorób grzybiczych, a także przyjmuje się go z zielem fitobatu.
Napar z mięty wypłukuje usta z ropniami lub owrzodzeniami, a także łagodzi stany zapalne w gardle. Liście neutralizują nieświeży oddech. Herbata z przyprawami zmniejsza skurcze, likwiduje uczucie mdłości i zmniejsza apetyt. Ma działanie żółciopędne.
Zasady lądowania
Miejsce do uprawy mięty jest wybrane nasłonecznione, ale dość wilgotne. Gleba musi być żyzna i luźna. Ciężkie gleby gliniaste nie nadają się do uprawy roślin. Na glebach silnie wapiennych rośliny stają się mniej pachnące. Przy braku wilgoci i światła dochodzi do częściowego opadania liści.
Kultura toleruje uprawę na obszarach nizinnych z niewielkimi powodziami. Mięta jest dekoracyjna podczas swojego długiego kwitnienia, dlatego sadzi się ją na rabatach i przy zbiornikach wodnych.
Miętę długolistną sadzi się wczesną wiosną lub późnym latem. Miejsce jest przygotowane wcześniej: teren jest głęboko wykopany, chwasty są usuwane. Dzięki rozgałęzionemu kłączowi roślina szybko się rozprzestrzenia, więc miejsce uprawy jest ograniczone krawężnikami lub wkopanymi na obwodzie kalenicy kawałkami żelaza i plastiku.
Kultura jest rozmnażana przez sadzonki kłączowe. Latem materiał sadzeniowy oddziela się od młodych roślin i wstępnie ukorzenia w piasku, a następnie przenosi na stałe miejsce uprawy. Ze starych krzewów roślina jest cięta i przesadzana wczesną wiosną lub jesienią.
Sadzonki sadzi się we wcześniej przygotowanych rowkach o głębokości około 10 cm i przykrywa ziemią. Podczas sadzenia rośliny umieszcza się po 30 cm, pozostawiając około 50 cm między rzędami.
Cechy uprawy i pielęgnacji
Mięta lubi wilgoć, podczas jej uprawy nie należy dopuścić do wyschnięcia gleby. Latem przy braku naturalnych opadów konieczne jest codzienne podlewanie. Przy wystarczającej wilgotności gleby ilość masy liści wzrasta 2-3 razy.
W okresie wegetacyjnym przeprowadza się kilka rozluźnień. Krzewy mięty nie są dobrze odporne na chwasty, dlatego należy je regularnie odchwaszczać. Kultura wymaga żyzności gleby. Rośliny karmi się wczesną wiosną złożonym nawozem, a także obornikiem lub kompostem.
Mięta długolistna jest odporna na zimno, jednak w celu ochrony przed silnymi mrozami nasadzenia pokrywa się warstwą gleby, obornika lub suchych liści.
Szkodniki i choroby
Mięta długolistna ma wiele specyficznych szkodników. W zależności od warunków pogodowych niektóre owady mogą powodować poważne uszkodzenia roślin, aż do ich całkowitego zniszczenia.
Szkodniki mięty długolistnej:
- pchła miętowa;
- chrząszcz miętowy;
- roztocza mięty;
- zielona tarcza;
- mszyca;
- ćma łąkowa;
- ślinotok pennitsa;
- gąsienice,
- Niedźwiedź.
Insektycydy służą do zwalczania szkodników. Preparaty stosuje się na miesiąc przed zebraniem surowców i wykorzystaniem świeżych liści do jedzenia. Aby zapobiec pojawieniu się szkodników glebowych, gleba jest głęboko wykopana przed sadzeniem. Do uprawy używa się wyłącznie zdrowego materiału sadzeniowego.
Mięta długolistna jest najczęściej narażona na różne choroby grzybowe, np.:
- rdza;
- mączniak;
- więdnąć;
- antraknoza;
- plamistość liści.
Gdy pojawiają się choroby grzybowe, stosuje się fungicydy. Dotknięte rośliny są usuwane i palone.
Aby zapobiec występowaniu chorób i szkodników, miętę długolistną uprawia się w płodozmianie. W jednym miejscu zaleca się pozostawienie roślin nie dłużej niż 2-3 lata. Najlepsi poprzednicy dla kultury: rośliny strączkowe, okopowe. Odporność roślin zwiększa się poprzez nawożenie.
Kiedy i jak zbierać miętę długolistną
Miętę o długich liściach zbiera się przy suchej pogodzie przed lub na początku jej kwitnienia, okres ten przypada na połowę i drugą połowę lata. W tym czasie stężenie olejków eterycznych i innych dobroczynnych substancji w roślinie jest najwyższe. Surowce z mięty długolistnej pozyskiwane są z pierwszego roku uprawy. Przy starannym cięciu krzewy dobrze rosną, co pozwala uzyskać drugi plon.
Aby zebrać surowce, wierzchołki najmłodszych pędów są odcinane bez oznak choroby. Gałęzie są przycinane do 1/3 całkowitej długości.
Jak wysuszyć miętę długolistną
Mięta schnie szybko i dobrze. Po ścięciu rośliny są myte i wiązane w pęczki w zależności od wielkości łodyg. Następnie wiesza się je w zacienionym miejscu na jeden dzień na zewnątrz, aby spuścić wodę. W przyszłości surowce są przechowywane przez 5-7 dni w suchym i przewiewnym miejscu, na przykład na strychu lub pod zadaszeniem.
Suszone liście są oddzielane od łodyg, kruszone do wymaganej frakcji. Przechowuj surowce do następnego sezonu w szklanych słojach pod pokrywką lub lnianych woreczkach.
Wniosek
Mięta długolistna - pikantne zioło o chłodzącym mentolowym smaku. Wysokie, rozgałęzione pędy tworzą wiele pachnących liści, które są gotowe do ścięcia od końca czerwca. Świeża i suszona mięta długolistna służy jako przyprawa oraz do zaparzania zdrowej herbaty.
