Skeletokutis różowo-szary: zdjęcie i opis
Zadowolony
| Nazwa: | Szkieletocutis różowy szary |
| Typ: | Niejadalny |
Skeletocutis różowo-szary (łac. Skeletocutis carneogrisea) to bezkształtny, niejadalny grzyb, który rośnie w dużych ilościach na zwalonych drzewach. Bardzo często kępy tego gatunku można spotkać obok jodły Trihaptum. Niedoświadczeni zbieracze grzybów łatwo je pomylą, jednak nie ma to większego znaczenia - obie odmiany nie nadają się do spożycia przez ludzi.
Jak wygląda różowo-szary szkielet
Owocniki nie mają wyraźnego kształtu. Zewnętrznie przypominają otwarte muszle o postrzępionych krawędziach lub wysuszonych, skręconych liściach.
Ten gatunek nie ma nóg. Czapka jest raczej cienka, jasnoróżowa z domieszką tonów ochry. W starych owocnikach ciemnieje, nabierając brązowego koloru. U młodych okazów są pokryte rodzajem puchu, który następnie całkowicie znika. Średnica czapki wynosi średnio 2-4 cm.
Grubość nasadki może osiągnąć 1-2 mm
Gdzie i jak rośnie
Na terenie Rosji gatunek ten występuje prawie wszędzie, jednak najczęściej można go znaleźć w strefie środkowej. Różowo-szary Skeletocutis osiada głównie na zwalonych drzewach, preferując uprawy iglaste: świerk i sosnę. Znacznie rzadziej występuje na pniach drewna liściastego.
Czy grzyb jest jadalny, czy nie?
Skeletocutis różowo-szary jest klasyfikowany jako odmiana niejadalna. Miąższu nie należy spożywać ani na świeżo, ani po obróbce cieplnej.
Bliźniaki i ich różnice
Jodła trihaptum (łac. Trichaptum abietinum) jest jednym z najczęstszych odpowiedników różowo-szarego szkieletu. Główną różnicą jest kolor czapki - w Trihaptum jest to brązowo-liliowy. Rośnie w gęstych gronach, które mogą mieć szerokość 20-30 cm, jednak pojedyncze owocniki osiągają średnicę tylko do 2-3 cm. Fałszywa odmiana rośnie na martwym drewnie i starych, spróchniałych pniach.
Jodła Trihaptum nie nadaje się do jedzenia nawet po obróbce cieplnej lub soleniu.
Czasami grzyb pokryty jest cienką warstwą mchu, zwykle bliżej podstawy
Kolejnym fałszywym podgatunkiem jest bezkształtny szkielet (łac. Skeletocutis amorpha). Różnica polega na tym, że zrośnięta masa bliźniąt jest bardziej jednorodna i przypomina na zewnątrz lepką plamę. Kolor jest generalnie jaśniejszy, kremowo-płowożółty. Hymenofor żółtawo-pomarańczowy. Stare kopie malowane są w odcieniach szarości.
Fałszywa sobowtórka rośnie w lasach iglastych, na zwalonych pniach. Nie jest używany do jedzenia.
Młode owocniki tego bliźniaka mogą również łączyć się w duże, bezkształtne masy
Wniosek
Skeletocutis różowo-szary to niejadalny grzyb, którego nie należy spożywać w żadnej formie. Podobni do niej przedstawiciele również nie mają żadnej wartości z kulinarnego punktu widzenia.
