Zadowolony
Nazwa: | grzyby |
Typ: | Jadalny |
Ryzhik i volnushki są „bliskimi krewnymi” w świecie grzybów, które często są ze sobą mylone. Jednak przy całym swoim zewnętrznym podobieństwie różnią się znacznie od siebie wieloma cechami. Różnica między grzybami szafranowymi a grzybami polega przede wszystkim na tym, że te pierwsze są jadalne i słyną z doskonałego smaku, podczas gdy te drugie, ze względu na żrący, gorzki sok, można spożywać dopiero po uprzednim namoczeniu. Wolnuszki są łatwiejsze do znalezienia w lesie, ale grzyby są znacznie bardziej pożądaną zdobyczą dla grzybiarza. Co ich łączy i jakie są różnice, warto rozważyć bardziej szczegółowo.
Zarówno grzyby, jak i volnuszki to dwie grupy grzybów muchomorowych należących do rodzaju Mlechnikov. Spośród kilku istniejących gatunków pierwsze najczęściej spotykane w rosyjskich lasach to prawdziwe grzyby lub sosna. Najczęściej miłośnicy „cichego polowania” mylą młode okazy tych grzybów z największą i najczęstszą z fal - różową.
Zewnętrzne podobieństwo fal i grzybów jest wyraźnie widoczne na zdjęciu:
Niewiele różnią się wielkością (średnice czapek wahają się od 3 do 18 cm, nogi mają 3-6 cm długości i 1-2 cm grubości). Ich czapki są pomalowane na odcienie czerwieni, mają podobny lejkowaty kształt, na powierzchni można wyróżnić ciemniejsze koncentryczne okręgi - „fale” biegnące od środka do krawędzi. Miąższ jest kruchy, kruchy, przy zerwaniu wydziela gęsty „mleczny” sok. Przy pobieżnym, powierzchownym badaniu różnice między tymi grzybami są prawie niezauważalne.
Jednocześnie, jeśli przyjrzysz się bliżej zdjęciu, stanie się jasne, jak grzyby różnią się od fal.
Z zewnętrznych cech tych grzybów można zauważyć:
Wyraźną ilustracją tego, jak podobne i jak te grzyby różnią się zewnętrznie, będzie ten materiał:
Rozmiar to kolejne kryterium, które pomaga rozpoznać, czy przed grzybiarzem są fale, czy przed grzybami. Różnica nie jest bardzo zauważalna, ale jest: te ostatnie są nieco większe. Kapelusz prawdziwego lnianki zwykle osiąga średnicę do 5-18 cm. W różowej fali jest mniejsza: 3-10 cm (czasami osiąga 15). Ale ponieważ najczęściej można znaleźć grupy młodych grzybów w kapeluszach od 5 do 10 cm, trudno zrozumieć, jak różnią się one wyłącznie na tej podstawie. Inne cechy, które należy wziąć pod uwagę.
Sezon na grzyby i grzyby jest zbieżny i trwa długo - od mniej więcej końca czerwca do końca października. Można jednak odróżnić te grzyby od siebie, skupiając się na preferowanych miejscach w lesie.
Tak więc „ulubionym” drzewem różowych fal jest brzoza. To z nią te grzyby najczęściej tworzą mikoryzę. Rosną w lasach mieszanych i liściastych, zwykle spotykane w dużych „rodzinach” pod osikami lub na obrzeżach w środku gęstej trawy.
Prawdziwe mleko szafranowe nazywane jest też wyżynnym lub sosnowym. Wśród jego preferencji są lasy iglaste z suchymi glebami. Jednocześnie ten grzyb jest bardzo kapryśny w kwestii czystości środowiska: praktycznie nie rośnie w zanieczyszczonych miejscach.
Wiele przyczyn różnicy można uzyskać, wycinając interesującego grzyba. Na zdjęciu poniżej - miąższ grzybów i fal. W tych grzybach jest gęsty i kruchy, o słabym zapachu żywicy, ale na tym podobieństwo się kończy. Miąższ grzybów jest pomarańczowy, rzadziej biało-żółty. Falami jest biały, kremowy lub jasnoróżowy.
Sok gęsty, przypominający mleko i obficie wystający na przełomie owocnika, w grzybach szafranowo-mlecznych jest żółty lub pomarańczowy, jasny. Pozostawia czerwony ślad na jego palcach. Wcale nie jest piekący, trochę pikantny, a nawet słodki w smaku. Jednocześnie sok fal jest mlecznobiały lub bladożółty, bardzo żrący i gorzki.
Zapach miąższu lniankowego w miejscu pęknięcia jest przyjemny, owocowy, z nutą słodyczy. Miąższ różowej volnushki pachnie ostro, gorzko, trochę przypominający geranium.
Ciekawe jest też, jaki kolor mają płatki i jadalne grzyby, jeśli pokroisz te grzyby i pozwolisz im trochę leżeć w powietrzu.
Pomarańczowy miąższ lnianki w miejscu uszkodzenia bardzo szybko zmienia kolor na czerwony. Pigmentacja powstaje dzięki temu, że niektóre substancje w jej składzie ulegają utlenieniu pod wpływem powietrza. Z biegiem czasu miąższ w szczelinie zmieni kolor na szarozielony, podobnie jak suszony sok z tego grzyba lub miejsce, które zostało mocno wyciśnięte.
Miąższ i sok volnushki w powietrzu nie zmieniają koloru. W ten sam sposób kolor części owocnika nie zmienia się po naciśnięciu.
Gotowana lub smażona lnianka ciemnieje. Posolony może zmienić kolor na zielony. W większości preparatów grzyby te mają tendencję do zachowywania pomarańczowego koloru. Nie wymagają długiej obróbki cieplnej.
Przed przygotowaniem dania z fal należy je namoczyć, a następnie ugotować we wrzącej wodzie. Po ugotowaniu miąższ tego grzyba staje się jasnoszary.
Smak to kolejna istotna różnica między grzybem lniankowym a volnushką. Pierwszy z nich nie bez powodu nazywany jest również „delikatnością”. Grzyby te od czasów starożytnych słyną z doskonałego smaku i przyjemnego korzennego zapachu, który utrzymuje się niezależnie od formy, w jakiej zdecydują się ugotować. Warto zauważyć, że solone grzyby były eksportowane w znacznych ilościach z Imperium Rosyjskiego do wielu krajów europejskich, gdzie uznani smakosze zawsze wysoko je cenili.
Jeśli chodzi o falę, jest nieco gorsza od swojego elitarnego „brata” pod względem smaku i wartości odżywczych. W postaci surowej nie jest stosowany ze względu na gorzki, nieprzyjemny sok i toksyczne substancje zawarte w miąższu w postaci surowej. Po wstępnym przygotowaniu z tego grzyba z powodzeniem uzyskuje się szereg potraw.
Istnieje różnica w tym, jak zaleca się gotowanie grzybów volnushki i szafranowych. Pojawia się na etapie wstępnego przetwarzania.
Świeżo zerwane lub właśnie kupione volushki należy dobrze umyć w zimnej wodzie, czapki należy oczyścić z „frędzli”, dolną trzecią część nogi odciąć. Duże okazy należy podzielić na 3-4 części. Następnie grzyby te należy moczyć przez 3 dni w czystej zimnej wodzie, wymieniając co 4-6 godzin. Zabieg ten pozwala uratować ich miąższ przed goryczką i toksycznymi substancjami, które mogą powodować zatrucie.
Ryzhik nie wymaga tak poważnych przygotowań. Wystarczy je dobrze wypłukać w pojemniku z zimną wodą, odciąć dolne partie nóg, włożyć do durszlaka i ponownie zalać bieżącą wodą z kranu. Nie trzeba ich długo moczyć, chociaż niektóre gospodynie domowe nadal pozostawiają te grzyby w osolonej wodzie na 20-30 minut przed gotowaniem.
Grzyby to naprawdę wszechstronne grzyby. Możesz z nimi gotować prawie wszystko. W dawnych czasach małe, młode okazy tych grzybów były nawet spożywane na surowo, po prostu posypywane grubą solą i trzymane przez kilka godzin. Dziś są gotowane, smażone i duszone, fermentowane, solone i marynowane, pozyskuje się z nich ekstrakt (esencję), a także przygotowuje się je do przyszłego użytku w postaci suszonej i mrożonej. Warto wiedzieć, że te grzyby są jedynymi, które można posolić w tzw. metodzie „na sucho” (wkładając je do pojemnika bez spłukiwania wodą i dosypując warstwami soli, a następnie umieszczając je w piwnicy pod uciskiem dla 10-15 dni).
Zakres kulinarnych zastosowań fal jest mniej rozległy. Najczęściej są marynowane lub solone na dwa sposoby: na zimno (bez obróbki cieplnej) lub na gorąco, zawijane w słoiki pod blaszanymi pokrywkami. Przed zbiorem grzyby te z reguły są blanszowane we wrzącej wodzie, pamiętaj o spuszczeniu pierwszego bulionu. Jedz słone volnushki na jedzenie nie wcześniej niż 1,5 miesiąca. Te grzyby są również podawane gotowane lub smażone. Zabrania się ich smakowania na surowo. Ponadto nie są suszone ani mrożone.
Podobnie jak wiele innych grzybów, oba grzyby mleczne są produktem niskokalorycznym o bogatym składzie chemicznym, który odpowiednio ugotowany ma zbawienny wpływ na organizm człowieka. Jednak zawartość składników odżywczych w miąższu grzybów szafranowych i volushki nie jest taka sama.
Pierwsza charakteryzuje się dużą ilością beta-karotenu, która jest niezbędna do utrzymania dobrego widzenia. Ponadto grzyby zawierają wiele przydatnych minerałów (potas, wapń, magnez, sód, fosfor, żelazo), które mają pozytywny wpływ na stan włosów i skóry. Wchodzący w skład tych grzybów cenny antybiotyk laktriowiolina jest skutecznym lekarstwem w leczeniu różnych stanów zapalnych.
Witaminy A, C, PP są obecne w znacznych ilościach w owocnikach volushki. W szczególności pod względem zawartości witamin z grupy B grzyby te przewyższają nawet warzywa czy zboża. Prawie każdy znany nauce aminokwas jest obecny w ich białku. Bardzo cenny jest zawarty w ich składzie beta-glukan, który stymuluje układ odpornościowy człowieka oraz melanina, przeciwutleniacz i sorbent radionuklidów.
Podsumowując, można stwierdzić, że podobieństwo między prawdziwą kameliną a różową falą przejawia się w następujących cechach:
Po wymienieniu podobieństw między nakrętką szafranową a falą, konieczne jest podsumowanie różnic między nimi:
Różnica między grzybami a grzybami nie jest szczególnie widoczna na pierwszy rzut oka, dlatego niedoświadczeni zbieracze grzybów często je mylą. Jeśli jednak przyjrzysz się bliżej, a także zapamiętasz szereg znaków, dzięki którym każdy z nich można rozpoznać, nie będzie tak trudno dowiedzieć się, który z tych grzybów został znaleziony. Pomimo tego, że volushki można również jeść, wymagają one obowiązkowej i dość długiej obróbki wstępnej w celu wyeliminowania goryczy i substancji toksycznych. Ponadto te grzyby nie nadają się do wszystkich potraw. Dużo łatwiej jest gotować grzyby, są bardziej pachnące i smaczniejsze, ale znacznie trudniej je znaleźć w lesie.