Zadowolony
Nazwa: | borowik |
Typ: | Jadalny |
Zdjęcie borowika musi być przestudiowane przez każdego grzybiarza, ten grzyb jest uważany za jeden z najsmaczniejszych i najsmaczniejszych. Łatwo zapamiętać zewnętrzne cechy borowika i znaleźć go w lesie.
Nazwa grzyba jest bardzo łatwa do rozszyfrowania, borowik lub po prostu brzoza najczęściej występuje obok brzozy. Tworzy symbiozę lub mikoryzę z korzeniami tego drzewa, chociaż może również rosnąć blisko innych drzew.
Ponadto pewne podobieństwo do brzozy widać w strukturze samego grzyba, jego noga pokryta jest podłużnymi ciemnymi łuskami, nieco przypominającymi paski na brzozach.
Borowik inaczej nazywany jest po prostu brzozą. Czasami można go zobaczyć pod nazwą obabka, takie słowo pochodzi od dialektycznego słowa "baba", oznaczającego "kikut" i jest szczególnie powszechne w rejonie Archangielska i Pskowa. W związku z tym słowo „babok” oznacza po prostu grzyba, który rośnie obok pnia lub „z kobietą”.
W Rosji borowiki można znaleźć w kilku odmianach, z wyjątkiem pospolitego. Bardziej słusznie byłoby powiedzieć, że pod tą nazwą wiele rodzajów borowików łączy się ze zdjęciem i opisem, które różnią się kolorem i miejscem wzrostu, ale mają podobieństwa w budowie.
Warto poznać ich cechy, aby dowiedzieć się, kiedy zostaną znalezione w lesie:
Badanie odmian borowików pozwala poprawnie rozpoznać nietypowe, ale jadalne grzyby i umieścić je w koszu.
Borowik należy do grzybów, które dość łatwo rozpoznać po wyglądzie. Jego kapelusz jest wypukły, w kształcie półkuli, o średnicy sięga 15 cm. Powierzchnia kapelusza jest matowa i sucha, a odcień może być szary, brązowo-brązowy lub prawie czarny, w zależności od odmiany i warunków wzrostu grzyba. Od spodu kapelusz jest biały w młodym wieku, w miarę dojrzewania staje się szarobrązowy, powierzchnia gąbczasta.
Noga borowika jest jasnobeżowa, żółtawa lub brązowawa, gęsta i lekko pogrubiona u podstawy. Na wysokość osiąga średnio 15 cm, pokryta ciemnymi podłużnymi paskami-łuskami, które pozwalają bezbłędnie rozpoznać grzyba brzozowego.
Jeśli przełamiesz brzozę na pół, jej miąższ okaże się biały, albo nie zmieni koloru w powietrzu, albo nabierze niebieskawego lub różowawego odcienia. Struktura miąższu jest gęsta, ale u dorosłych grzybów staje się luźna.
Zewnętrznie brzoza w młodym wieku może przypominać borowik kształtem i odcieniem kapelusza. Ale łatwo go rozpoznać po nodze. To właśnie borowik charakteryzuje się małymi szaro-czarnymi łuskami, które ułożone są wzdłużnie i sprawiają, że noga wygląda trochę jak pień brzozy.
Cechy strukturalne grzyba w dużej mierze zależą od miejsca wzrostu. Tak więc brzozy rosnące w jasnych i suchych lasach mają zwykle grube i gęste nogi, podczas gdy te, które pojawiają się w wilgotnych miejscach i na obrzeżach bagien, mają wysokie, cienkie i lżejsze nogi.
Grzyby jadalne można znaleźć prawie w całej Rosji. Grzyb rośnie na środkowym pasie, występuje na Syberii i Dalekim Wschodzie, w północnych regionach. W subtropikach rosyjskich występuje również brzoza - można ją znaleźć na Kaukazie i na Krymie.
Najczęściej brzoza występuje w lasach brzozowych bezpośrednio przy brzozach, borowik dostarcza składniki odżywcze do korzeni drzewa i sam otrzymuje z niego ważne związki. Można go również spotkać w dowolnych lasach liściastych i mieszanych, na obrzeżach i na skraju polan, w pobliżu wąwozów. Brzoza preferuje gleby wapienne, ale może rosnąć na innych rodzajach gleb.
Cechą charakterystyczną brzóz jest bardzo szybki wzrost owocników. W ciągu zaledwie jednego dnia dodają około 4 cm wzrostu i przybierają na wadze do 10 g.
Grzyby jadalne pojawiają się dość wcześnie, bo już pod koniec maja, i rosną do października i pierwszych przymrozków. Zaleca się ich zbieranie w okresie największego owocowania, od lipca do września, kiedy w lasach obserwuje się maksimum młodych i świeżych owocników.
Dzięki charakterystycznemu zdjęciu i opisowi borowika praktycznie nie ma fałszywych bliźniaków. Czasami jednak można go pomylić z musztardą lub grzybem żółciowym.
Gatunki są do siebie podobne w następujący sposób:
Jednak grzyby mają również znaczące różnice, a mianowicie:
Ponadto grzyb żółciowy nigdy nie jest dotykany przez robaki i owady leśne, w przeciwieństwie do brzozy nie nadaje się do jedzenia.
Zgodnie z opisem borowika jest on całkowicie jadalny i należy do kategorii przysmaków. Możesz jeść zarówno czapki, jak i nogi. To prawda, wśród miłośników grzybów te ostatnie cenione są znacznie bardziej za zdolność do utrzymywania kształtu i struktury. Jeśli kapelusze stają się miękkie po ugotowaniu i wielu nie lubi konsystencji, nogi zachowują przyjemną fortecę.
Borowik jest uważany za jeden z najsmaczniejszych grzybów. Nie bez powodu podczas jesiennych wypadów do lasu odnalezienie go uważane jest za wielki sukces grzybiarza. Pieczarka zachowuje przyjemny smak we wszystkich formach po jakiejkolwiek obróbce - gotowaniu, smażeniu i marynowaniu.
Po zjedzeniu borowik potrafi zadowolić nie tylko przyjemnym smakiem. Ma cenny skład, ponieważ w jego miąższu znajdują się:
Jednocześnie kaloryczność brzozy wynosi tylko 20 kcal na 100 g, dzięki wysokiej wartości odżywczej można ją uznać za produkt dietetyczny.
Ze względu na skład chemiczny borowika jego stosowanie ma korzystny wpływ na organizm człowieka.
W szczególności:
Oczywiście nawet delikatny borowik ma pewne przeciwwskazania. Grzyb może zostać uszkodzony przede wszystkim z indywidualną nietolerancją, jest to dość rzadkie, ale istnieje. Nie należy również stosować miazgi grzybowej przy przewlekłych chorobach żołądka i jelit oraz podczas zaostrzeń - brzoza jest ciężkostrawna i może pogorszyć stan.
Kulinarne zastosowanie borowików jest bardzo rozległe – grzyby te są klasyfikowane jako uniwersalne i nadające się do każdej metody gotowania. Owoce są smażone i gotowane, marynowane i suszone, dodawane do zup i sałatek.
Chociaż borowik jest grzybem całkowicie jadalnym, przed gotowaniem należy go przetworzyć. Przede wszystkim owocnik jest oczyszczany z resztek roślinnych i przylegającej ziemi, złuszczana jest skórka i odcinana od dołu noga. Następnie grzyb myje się w zimnej wodzie.
W przeciwieństwie do wielu innych grzybów, grzyby brzozowe nie wymagają moczenia. Konieczne jest jednak włożenie go do wody z dodatkiem soku z cytryny na co najmniej pół godziny - zapobiegnie to sinieniu miąższu. Przygotowaną brzozę gotuje się dwukrotnie, najpierw gotuje się przez 5 minut po ugotowaniu, a następnie zmienia wodę i gotuje przez kolejne pół godziny wraz z całą cebulą, liściem laurowym i kilkoma ziarnami pieprzu. Gotowane borowiki można smażyć z warzywami, dodawać do sałatek i dodatków lub marynować.
Warto wspomnieć i medyczne zastosowanie produktu. Ponieważ skład brzozy zawiera wiele przydatnych substancji, leczy się nią wiele dolegliwości. Na przykład nalewki z borowikami stosuje się w leczeniu dny moczanowej i osteochondrozy jako nacierania. Przyjmowanie nalewek do środka korzystnie wpływa na stan układu rozrodczego, a domowe środki z dodatkiem borowików działają przeciwbólowo i uspokajająco.
Zdjęcie borowika jest bardzo łatwe do zapamiętania, ten grzyb jadalny ma bardzo charakterystyczne cechy zewnętrzne, chociaż rozmiar i odcień niektórych odmian może się różnić. Brzozę można bez obaw jeść, nie zawiera ona żadnych toksycznych substancji i jest bardzo pożyteczna dla organizmu.