Baran gruboogonowy

W krajach Azji i południowych regionach Federacji Rosyjskiej rasy owiec gruboogonowych są z powodzeniem hodowane od dawna. Uprawiane są zarówno na stepowych terenach Kazachstanu, jak i na zielonych pastwiskach Krymu. Owce gruboogonowe wszystkich ras mają wspólną nazwę - Owca gruboogonowa. Jest to wytrzymała, odporna rasa, przystosowana do życia w regionach górskich i dobrze tolerująca gorący klimat.

Rasy z grubymi ogonami

Rasy owiec z grubymi ogonami wyróżniają się cechą akumulacji tłuszczu. Większość gromadzi się w okolicy dolnej części kręgosłupa, u zwykłych ludzi nazywana jest grubym ogonem. Nagromadzony tłuszcz wygląda jak garb wielbłąda i służy jako zapasowy pokarm, gdy ilość pokarmu spada na pastwiskach stepowych.

Zawiera wszystko, czego potrzebujesz do życia na stepie:

• witaminy;
• pierwiastki śladowe;
• woda.

Złogi tłuszczu u każdej rasy owiec zlokalizowane są inaczej:

• w postaci 2 okrągłych kulek na dole ogona;
• twory łojowe przypominające wiszące poduszki;
• otaczająca ogon, z wystającą zbitą grudką tłuszczu;
• owalne, duże, tłuste ogony, które uniemożliwiają baranowi chodzenie, muszą być związane.

baran gruboogonowy

Specyfika tłuszczu z ogona polega na tym, że nie zamarza w temperaturze 18-22 stopni Celsjusza, poza tym jest doskonałym konserwantem. Jeśli świeże mięso zostanie posmarowane tłuszczem z tłustego ogona, będzie długo przechowywane w gorącym klimacie.

odniesienie. Jeśli osoba dorosła jest dobrze odżywiona, gruby ogon barani waży ponad 25 kg.

Budowa anatomiczna ras gruboogonowych wcale nie przypomina zwykłych owiec, mają:

• na małej głowie nie ma rogów;
• uszy - długie, opadające;
• wełniane runo jest równomiernie barwione;
• muskularna rama jest mocno trzymana na długich, mocnych nogach;
• ogon - mały, pokryty włosem.

Na fermach owiec coraz częściej zastępują proste owce tłuściogonami.

Opis skał

Każda odmiana owiec gruboogonowych ma swoje własne cechy.

Kałmucki

Początkowo rasa zaczęła być hodowana w Mongolii i Chinach.

Podczas krzyżowania z miejscowymi owcami wyhodowano nowy gatunek o następujących wskaźnikach:

• waga męska - 100-130 kg, jasna - 70-80 kg;
• masywna kość klatki piersiowej;
• kończyny - długie, żylaste;
• gruby ogon waży około 20 kg;
• roczna produkcja run - 4.5 kg;
• kolor płaszcza - biało-czarny.

Bardzo duża rasa, odporna na zimny klimat.

Kałmucki

Hissar

Hodowla pochodzi z Tadżykistanu, Uzbekistan.

W Federacji Rosyjskiej nie jest popularny ze względu na słabą jakość wełny i niską masę ciała:

• waga dorosłej samicy wynosi 80-85 kg;
• dorosły samiec rasy tłustej waży 190-200 kg;
• wzrost - około 90 cm;
• bardzo mała głowa, z haczykowatym nosem;
• kończyny są długie i cienkie;
• wełna - twarda, szorstka;
• w ciągu roku jest strzyżona 2 kg;
• kolor - ciemnoczerwony.

odniesienie. Jest to najbardziej masowa odmiana owiec gruboogonowych, ale nie zaleca się hodowania ich na dorosłość, ich runo jest słabej jakości, a mięso traci kruchość po 5 miesiącu życia. Eksperci zalecają podniesienie Gissaroka do tego wieku.

Hissar

Edilbaevskaya

Odporna rasa, ma duży ogon z cennym tłuszczem, daje dużo tłustego mleka i wysokiej jakości wełny, z której robi się dywany. Wyhodowany przez skrzyżowanie rasy astrachańskiej z grubą wełną i lokalnymi baranami. Rezultatem jest bardzo silna, odporna i niewymagająca odmiana owiec.

Opis rasy:

• waga dorosłego mężczyzny - 120 kg, kobiety - 70 kg;
• wzrost indywidualny - 85-90 cm;
• budowa ciała - gęsta, z rozwiniętym mostkiem;
• wełna jest strzyżona - 3.5 kg;
• roczna wydajność mleka - 130 l;
• garnitur - czarny, jest kolor czerwony.

Na notatce. Rasa wcześnie dojrzewająca, młody wzrost szybko rośnie i gromadzi tłuszcz w grubym ogonie.

Edilbaevskaya

Saradzinskaja

Rasa turkmeńska wyróżnia się płodnością i wczesnym dojrzewaniem.

Charakterystyka:

• waga mężczyzny - 75-80 kg, kobiety - 40-50 kg;
• maść - ciemnoszara, nogi i głowa - ciemnoczerwona;
• runo - gęste i grube z dużą ilością puchu;
• na głowie samca - zakrzywione rogi;
• kłąb - szeroki, ostry;
• rama o słabych mięśniach;
• gruby worek na ogon - ok 8 kg.

Grubogoniasty baran rasy saradzha jest dobrze przystosowany do chłodnego klimatu i ograniczonego pożywienia.

Wydajność rasy

Odmiany ras gruboogonowych cieszą się coraz większym zainteresowaniem rolników, jako bezpretensjonalnych zwierząt, z maksymalnym wzrostem masy ciała.

Ich mięso jest pożywne i smaczne. U młodych zwierząt poniżej 4 miesiąca życia jagnięcina jest delikatna, soczysta, całkowicie bez specyficznego zapachu, jest to uznany przysmak.

Saradzinskaja

Tłuszcz z ogona tłuszczowego stosowany jest w kuchni do tradycyjnych dań orientalnych oraz w przemyśle spożywczym jako środek konserwujący. W medycynie stosowany jest jako rozgrzewający środek na przeziębienia i choroby stawów.

Wysokiej jakości polar wełniany służy do wykonania:

• produkty futrzane;
• kożuchy, kołnierze, skarpetki;
• koce
• dywany.

Wełniane runo gorszej jakości jest używane na potrzeby techniczne, do filcowania płaszczy, filcowych butów i innych wyrobów.

Każda rasa owiec ma inną wydajność mleczną, ale wszystkie są wysokiej jakości, z dużą zawartością tłuszczu. Fermentując mleko owcze produkujemy wysokiej jakości wyroby serowe, ser feta oraz masło.

Zalety i wady

Gospodarstwa specjalizujące się w uprawie takich owiec odnotowują tylko ich pozytywne cechy, otrzymując od nich wysokiej jakości i tanie surowce.

Zalety rasy:

• żywi się rosnącą trawą stepową, latem nie wymaga kupowanej paszy;
• nawet przy niewielkiej ilości trawy szybko przybiera na wadze;
• odporny, jeśli to konieczne, zdolny do pokonywania długich dystansów;
• dobra produktywność.

Wady:

• potrzebuje opieki pasterskiej;
• nie orientuje się w terenie, nie potrafi odnaleźć własnej drogi do domu.

Uprawa i hodowla

Rozmnażanie i chów owiec gruboogonowych to bardzo dochodowy biznes, który szybko zwraca się do inwestycji. Baran pełnej krwi może zapłodnić całe stado, więc wystarczy trzymać 2-3 zdrowych dorosłych samców w zagrodzie. W przypadku braku takiej inseminacji stosuje się sztuczne zapłodnienie.

Po zapłodnieniu owca rodzi płód przez około 5 miesięcy, podczas kocenia pojawia się 1-4 jagniąt, które natychmiast:

• oczyść nozdrza ze śluzu;
• wypij mleko.

Już drugiego dnia po urodzeniu jagnięta zaczynają się wypasać i po sześciu miesiącach przybierają 70% wagi dorosłego barana. Przez około 4 miesiące jagnię jest przy matce, potem trafia do ogólnego stada.

Uprawa i hodowla

Jak tylko jagnięta są odbierane owcom, tworzy się z nich stado, podczas gdy osobniki z wadami wrodzonymi są ubijane:

• zęby;
• kopyta;
• odchylenia w budowie kończyn;
• ospałe, słabe jagnięta.

Warunki przetrzymywania

W okresie letnim stado potrzebuje pastwiska i ogrodzonego miejsca na nocleg pod gołym niebem, z baldachimem chroniącym przed deszczem.

Gdy na zewnątrz robi się zimno, zwierzęta przenosi się do izolowanego pomieszczenia.

Zwierzęta chorują z powodu wilgoci i przeciągu, dlatego pomieszczenie musi spełniać niezbędne wymagania:

• temperatura powietrza w pomieszczeniu nie jest niższa niż 5 stopni Celsjusza;
• dobra wentylacja, w przeciwnym razie zwierzęta uduszą się oparami amoniaku;
• podłoga pokryta suchymi trocinami lub sianem, należy je codziennie wymieniać;
• wyposażony jest wózek do podajnika siana i mieszanki paszowej;
• zainstaluj miski do picia na wodę, zmieniaj wodę dwa razy dziennie.

Sprzątanie pokoju odbywa się codziennie, dezynfekcja - okresowo.

Ważny! Dla maciorek wyposażone jest oddzielne pomieszczenie, w którym temperatura powietrza wynosi co najmniej 17 stopni Celsjusza.

Karmienie

W ciepłym sezonie stado żywi się na pastwisku, zimą rolnik musi zapewnić pożywienie dla stada.

Racja podzielona jest na trzy części:

• rano - pokarm stały;
• w ciągu dnia - zbilansowana pasza z koncentratów;
• w nocy - suszona trawa.

Jako suplement witaminowy zwierzętom podaje się różne twarde surowe warzywa.

Przy przejściu na żywienie zimowe owce otrzymują więcej wody.

Ważny! Zgniłe siano, mrożone warzywa, trawa skoszona na bagnach prowadzą do śmierci zwierząt. Burak cukrowy - na cukrzycę.

Opieka

Zwierzęta mają słabe punkty - kopyta. Jeśli nie są pod opieką, rozwija się choroba grzybicza - zgnilizna kopyt. Kopyta powinny być przycięte, oczyszczone i potraktowane środkiem przeciwgrzybiczym.

Szczepić zwierzęta w odpowiednim czasie.

Gruba, ciepła wełna jest najlepszą pożywką dla owadów, dlatego owce są kąpane kilka razy w roku, a wełna jest dezynfekowana.

Owce są strzyżone dwa razy w roku.

Ile i gdzie kupić

Koszt zwierzęcia zależy od rasy, jego wagi, jakości sierści, w jakim celu i w jakich ilościach są kupowane:

• jagnięta o wadze 30 kg kosztują ponad 3000 rubli. dla jednego;
• żywa waga młodej jagnięciny - 125 rubli. na 1 kg żywej wagi;
• jasny - 5000-8000 rubli. za 1 kg;
• hodowlany producent baranów rodowodowych - 200 rubli. na 1 kg żywej wagi;
• dorosły baran lub owca - 120-150 rubli. na 1 kg.

Na ostateczną cenę wpływ ma dostawa zwierząt - dostawa własna jest tańsza.

Do hodowli stada owiec dokonuje się zakupu w gospodarstwach specjalizujących się w hodowli owiec gruboogonowych.

Kupując zwierzęta do przetwórstwa, kupuje się je od dużych gospodarstw rolnych i małych gospodarstw domowych.

Hodowla owiec to bardzo opłacalna inwestycja. Największy koszt to pierwszy zakup zwierząt. Jeśli przygotujesz dla nich dobre pastwisko i znajdziesz rynek, zwrot z inwestycji przekroczy wszelkie oczekiwania.