Rasa krów cholmogorskich

Hodowla bydła w prywatnych gospodarstwach i na skalę przemysłową prowadzona jest od ponad stu lat. Od tych zwierząt otrzymuje się mięso, mleko, produkty pokrewne (wełna, skóra itp.). Krowy hoduje się najczęściej ze względu na wysoką produkcję mleka, ale buhaje najczęściej hodowane są do roku na mięso i w dużych stadach, pozostawiając część z nich do reprodukcji potomstwa. Rasa krów Kholmogory jest jedną z najlepszych i najstarszych wśród bydła mlecznego hodowanego przez rosyjskich hodowców.

Opis rasy krów Kholmogory

Po raz pierwszy rasa ta, która pojawiła się w regionie Archangielska, była omawiana w XVIII wieku., nazywając ją domową dzielnicą Kholmogory. Krowy te od kilku stuleci są hodowane głównie na pastwiskach.

Uważa się, że jej przodkami były krowy, które do Archangielska przywieźli do Archangielska kupcy z krajów europejskich. W wyniku skrzyżowania ras holenderskich i holsztyńskich z miejscowymi krowami uzyskano nową, którą nazwano Kholmogory. W rezultacie nowo wybita odmiana ma następujące pozytywne cechy:

• wysoka produkcja mleka;
• wytrzymałość;
• bezpretensjonalność warunków przetrzymywania i opieki.

Pomimo tego, że Kholmogory zostały wyhodowane kilka wieków temu, zostały oficjalnie wpisane do Państwowego Rejestru Rosji dopiero w 1937 roku. Do chwili obecnej trwają prace nad poprawą podstawowych cech tej mlecznej rasy krów. Dziś w Rosji ten gatunek jest jednym z najpopularniejszych.

Dla Twojej informacji! Rosyjscy hodowcy stoją dziś przed następującymi zadaniami, aby ulepszyć tę rasę: zmienić kształt wymienia i szybkość wydzielania mleka. Naukowcy dążą również do poprawy budowy ciała zwierząt Kholmogory, zwiększenia wydajności mleka i procentowej zawartości tłuszczu w mleku do 4% i więcej.

Istnieje kilka odmian tej rasy:

• Peczora (wyhodowana w Republice Komi);
• północna (siedlisko - obwód archangielski);
• centralny (zawarty na terenie obwodu moskiewskiego).

W przeciwieństwie do ras krów mięsnych krowa Kholmogory ma dobrze rozwinięte wymię o regularnym, miseczkowatym kształcie średniej wielkości z cylindrycznymi sutkami. Ich długość może dochodzić do 9 cm. Sutki u różnych osobników znajdują się albo blisko siebie, albo szeroko rozstawione. Dobrze rozwinięte płaty wymionowe.

Zdrowe wymię krowy

Przedstawiciele tego bydła mają następujące cechy:

• ciało wydłużone;
• kończyny są długie, mocne, prawidłowo umiejscowione;
• grzbiet jest prosty, kość krzyżowa tych zwierząt jest lekko uniesiona nad grzbiet;
• klatka piersiowa nie jest szeroka, wystarczająco głęboka;
• tył jest dobrze rozwinięty.

Główną cechą krów Kholmogory jest czarno-biały kolor ciała, chociaż istnieją inne kolory tych zwierząt, które nie są niestandardowe:

• czerwony i biały;
• czarny;
• czerwony.

Charakterystyka rasy Kholmogory

W rasie krów Kholmogory główne cechy dotyczą ich wielkości i produkcji mleka. Dorosłe osobniki tej rasy są dość duże. Ich wysokość w kłębie sięga 1,3 m, a buhajki Kholmogory są nieco wyższe od samic. Średnia waga dorosłej krowy sięga 450-500 kg. Byki cholmogorskie ważą - od 750 do 840 kg, dorosłe byki cholmogorskie średnio ponad tonę. Charakterystyczną cechą tych przedstawicieli bydła jest fakt, że nawet dwudniowe cielęta kholmogoryczne ważą już co najmniej 30 kg, a pojedyncze okazy mogą ważyć około 36 kg.

Przy odpowiednim żywieniu i dobrych warunkach hodowlanych cielęta tej rasy szybko przybierają na wadze, a ich mięśnie stają się silniejsze. Po sześciu miesiącach jałówki ważą do 180 kg, a byki do 210 kg. Po 1,5 roku byki rasy Kholmogory już przybierają na wadze do 390-410 kg.

Rasa krów cholmogorskich

Krowy dorosłe, jeśli są zdrowe, dają rocznie około 4000 litrów mleka o dobrym smaku. Jeśli przestrzegasz wszystkich zasad trzymania tych krów, prawidłowo sporządzisz dietę, możesz zwiększyć wydajność mleka do 6000 litrów. Słynni mistrzowie Kholmogory zwykle produkują co najmniej 9800 litrów mleka.

Uwaga! Niektóre inne znane rasy krów mają w przybliżeniu taką samą zawartość tłuszczu: Jersey, Simental, Aishir, Red Steppe.

Pod względem wskaźników mleko takich krów zawiera:

• nie mniej niż 3,8% tłuszczu;
• procent białka około 3,6%.

Chociaż rasa ta jest uważana za mleczną, jednak procent wydajności mięsa podczas uboju od przedstawicieli osobników Kholmogory ma średnie wskaźniki:

• do 55-60% produktów mięsnych pozyskuje się od krów;
• u buhajów liczba ta jest wyższa i wynosi 65-67% w wieku półtora roku.

Hodowla i ogólne zasady opieki domowej

Przy hodowli tej rasy należy pamiętać, że ich utrzymanie nie różni się od pielęgnacji krów innych ras. W stodole powinno być ciepło i sucho. Powinien być również wystarczająco duży, ponieważ dorosłe bydło Kholmogory ma imponujące rozmiary. Podobne wymagania należy spełnić, aby mieć zdrowe krowy. Ważną rolę odgrywa zbilansowana dieta, która gwarantuje wysoką wydajność mleczną krów i regularny przyrost masy ciała młodych zwierząt.

Naukowcy odkryli, że krowy Kholmogory zwiększają wydajność mleczną, jeśli przechodzą z doju 3-krotnego na udój 2-krotny - rano i wieczorem. W tym przypadku zwiększa się stopa zwrotu mleka, a także spada jego koszt.

Od czasu pojawienia się zielonej trawy na pastwiskach zaleca się wysyłanie tej rasy na wypas, co znacznie obniży koszty rolników na pasze.

Ważny! Dieta bydła Kholmogory różni się w zależności od regionu uprawy.

Pagórki mają wysoką odporność, więc nie są bardzo podatne na większość chorób. Ponieważ zwierzęta te są dobrze zahartowane i przystosowane do życia w zimnym klimacie, praktycznie nie są podatne na przeziębienia. Niezwykle rzadko obserwuje się w nich następujące choroby:

• gruźlica;
• reumatyzm;
• różne choroby wymion.

Gruźlica u bydła

Odporność tych zwierząt na białaczkę jest wysoka, a dla mieszańców (krzyżówek rasy Kholmogory i Holstein choroba nie jest straszna).

Ważny! Ponieważ zwierzęta tego gatunku są bezpretensjonalne, można bezpiecznie wykluczyć z codziennego menu kukurydzę i wiele roślin okopowych, zastępując je pożywną sianokiszonką zbożową. Dzięki temu zmniejszają się koszty produkcji i uprawy warzyw, a zmiany w diecie nie wpływają na jakość produktu i przyrost masy ciała.

Wady i zalety rasy

Główne zalety tej mlecznej rasy krów to:

• wysoki wzrost i przyrost masy ciała;
• dobra płodność;
• wysoka wytrzymałość;
• zwierzęta są praktycznie odporne na zmienne warunki pogodowe;
• bezpretensjonalność warunków wzrostu, diety;
• na pastwiskach z wystarczającą ilością zielonki szybko przybierają na wadze;
• wysoka żywotność, w tym u nowonarodzonych cieląt (ich przeżywalność bliska 100%);
• krycie jałówek rozpoczyna się w wieku 1 roku;
• wydajność krów utrzymuje się przez długi czas;
• wysoka odporność na większość chorób charakterystycznych dla tego bydła (w tym przeziębienia).

W przedstawicielach tej rasy nie ma poważnych niedociągnięć. Ale eksperci zauważają, że czasami krowy mają cielęta z niewielkimi odchyleniami od normy:

• krzywe kończyny;
• mała klatka piersiowa;
• nie wystarczająco szeroka z tyłu.

Krowy zmniejszają produktywność podczas wypasu na ubogich pastwiskach. W większości regionów Rosji uprawia się hybrydę uzyskaną z krów Kholmogory i babki holsztyńskiej. Takie osoby mają wyższą wydajność mleka, ale jednocześnie są bardziej wymagające w diecie.

Uwaga! Najważniejszą rzeczą do zapamiętania jest to, że można hodować rasę Kholmogory i jej hybrydy w większości regionów Rosji, w tym na Syberii, Uralu i Środkowym Pasie.

Porady i wskazówki od doświadczonych hodowców i weterynarzy

Uwaga doświadczonych hodowców, że konieczne jest monitorowanie cieląt od momentu ich narodzin, ponieważ wśród młodych zwierząt mogą występować osobniki z odchyleniami od wzorca rasy. W takim przypadku, jeśli takie cielęta powoli przybierają na wadze i często chorują, zaleca się ich ubój.

• Babki rasy Kholmogory zaleca się tuczyć do ok. 1 roku życia (z dalszym ubojem).
• Należy również pamiętać, że krowy hybrydowe wymagają wyższej jakości paszy w celu zwiększenia wydajności mleka niż konwencjonalne pagórki.

Kholmogorok można znaleźć w wielu rosyjskich regionach. Rasa ta jest również popularna wśród rolników z Ukrainy, Mołdawii i wielu innych krajów. Hodowla takich krów nie jest trudna i opłacalna, więc zwiększone zapotrzebowanie na tę rasę jest w pełni uzasadnione.