Tashlin owiec
Hodowla owiec mięsnych w Rosji jest tradycyjnie praktycznie nieobecna. Ze strony europejskiej ludy słowiańskie nie potrzebowały mięsa z owiec, ale ciepłej skóry, co doprowadziło do pojawienia się ras grubowłosych. W azjatyckiej części Imperium Rosyjskiego mięso również było cenione nie tak bardzo jak smalec. Powstały tam gruboogonowe rasy mięsno-łojowe. Ale od połowy XX wieku zniknęło zapotrzebowanie na wysokoenergetyczny tłuszcz i ciepłą naturalną skórę owczą. Było zapotrzebowanie na mięso.
Potrzebę tę można by zaspokoić poprzez hodowlę świń lub krów. Jednak świnie hodowane w dużej liczbie wymagają surowych norm sanitarnych. Krowy, choć bardziej odporne na choroby, rosną bardzo wolno.
Kozy i owce mogą stać się złotym środkiem. Ale kozy były również tylko nabiałem, a owce były albo futrami, albo grubymi ogonami. W Rosji nie było materiału genetycznego do stworzenia własnej rasy owiec mięsnych. Musiałem przyciągnąć obcą pulę genów. Owce zostały wykorzystane do wyhodowania nowej rasy: Popl Dorset, Texel, Ostfriz i inne. Rasa owiec Tashli jest produktem złożonego krzyżowania zagranicznych owiec mięsnych z lokalnym inwentarzem.
Fabuła
Stworzenie rasy Tashlinskaya rozpoczęło się na terytorium Stawropola w intensywnej hodowli. Wcześniej przeprowadzono eksperymenty na krzyżowaniu królowych rasy kaukaskiej z trykami Texel, sowiecką wełną mięsną i północnokaukaską. Eksperymenty przeprowadzono w najtrudniejszym dla Rosji okresie w latach 1994-1996.
Na zdjęciu baran rasy Texel jest nieco podobny pod tym kątem do świni.
Eksperymenty wykazały, że bardziej celowe jest użycie zagranicznych Texeli na lokalnych stadach hodowlanych niż dwóch innych rosyjskich ras owiec.
Od Texela potomstwo okazało się większe i rozwijało się szybciej do 8 miesięcy. Przy tej samej diecie mieszańce z Texelem rosły znacznie szybciej w okresie tuczu i lepiej uzyskiwały masę mięśniową. Większa była masa przedubojowa jagniąt wyhodowanych z Texel, wzrosła również wydajność ubojowa tuszy oraz udział procentowy części mięsnej.
Na podstawie danych eksperymentalnych opracowano schemat hodowli nowej rasy mięsnej owiec. Zgodnie z tym schematem, owce Texel z selekcji fińskiej i holenderskiej zostały użyte w miejscowej hodowli rasy kaukaskiej. Powstałe potomstwo zostało wyhodowane same w sobie.
Jeśli urodzona owca „poszła do matki”, ponownie przydarzyło się jej baranom Texel, dopóki nie uzyskano potomstwa o niezbędnych cechach. Na początku prac nad hodowlą nowej rasy Tashli krzyżowano również lokalne owce kaukaskie z rasą mleczną Ostfriz ze względu na efekt heterozji: powstałe królowe miały podwyższony poziom mleczności i płodności oraz instynkt macierzyński był również bardzo dobrze rozwinięty.
Otrzymane mieszańce owiec o wymaganych cechach skrzyżowano z trykami Texel. Spośród urodzonych jagniąt wybrano te, które spełniły wymagania dla przyszłej rasy, a następnie zostały już wyhodowane „w sobie”.
Prace hodowlane nad rozwojem rasy mięsnej Tashli trwały 7 lat. W tym czasie ponad 67 tys. macica. Główny nacisk w tym okresie kładziono na zwiększenie liczby owiec o pożądanych cechach i ich typizacji. Ponadto opracowano „instrukcje” dotyczące utrzymywania i karmienia przyszłej nowej rasy.
W 2008 roku rasa została oficjalnie zarejestrowana jako Tashlinskaya. Nazwę nadano wsi Tashla, w której prowadzono główne prace hodowlane. W 2009 roku było już 9835 przedstawicieli nowej rasy Tashli, z czego 4494 to królowe.
Opis
Owce rasy Tashli - duże zwierzęta z półcienką wełną. Kolor owiec Tashli jest biały. Waga owiec od 90 do 100 kg. Królowe ważą 55-65 kg. Dymorfizm płciowy jest słabo wyrażony. W przypadku ras mięsnych jest to jakość pożądana, gdyż umożliwia opas zwierząt obu płci na mięso z niemal równą wydajnością.
Jest jeszcze za wcześnie, aby mówić o wyglądzie zewnętrznym owiec Tashli, ponieważ rasa jest młoda i niespokojna. Podczas gdy krew Texela wciąż jest do niego wlewana, aby odświeżyć populację. Z tego powodu nawet kształt i rozmiar głowy może się różnić. Owce Tashli mogą mieć prosty profil Texel lub rzymski odziedziczony po lokalnych przodkach rasy kaukaskiej.
Baran Tashli ma dość szorstką głowę z haczykowatym nosem i krótką kufą w prywatnym gospodarstwie.
Hodowlany baran Tashli, należący do jednej z ferm hodowlanych, ma stosunkowo małą głowę o prostym profilu Texel. Ten baran ma również lepszą strukturę ciała i kończyn. Jasne jest jednak, że ferma hodowlana nie sprzeda najlepszych owiec hodowlanych, a tzw. ubój hodowlany trafia do prywatnych handlarzy – stosunkowo dobrych zwierząt, które mają pewne mankamenty, które są niepożądane przy uzyskiwaniu efektu końcowego.
Owce Tashli są dobrze przystosowane do warunków klimatycznych Rosji. Konstytucja jest silna. Budowa ciała o wyraźnym typie mięsa. Zewnętrznie owce Tashli są podobne do przodka rasy Texel.
Charakterystyka produkcyjna
Królowe Tashli są bardzo płodne. Wydajność jaj 155-170 jagniąt na 100 owiec. Pierwiosnki dają 128%. Konserwowanie jagniąt 91%.
Młody wzrost dobrze reaguje na tuczenie. W ciągu 5 miesięcy po urodzeniu dodaje 220 g dziennie. Najlepsze tryki w wieku 3 miesięcy mogą ważyć 42 kg. Do czasu uboju w wieku 5 miesięcy tusza waży 16 kg przy wydajności ubojowej 44%. Po 7 miesiącach odpowiednio 19,6 kg i 46%, a po 9 miesiącach 25 kg i 50%. W wieku 9 miesięcy zawartość mięsa w tuszy wynosi 80%, kości 20%.
Poważnym plusem owiec rasy Tashli jest niski procent tłuszczu wewnętrznego. Podczas tuczu między mięśniami dochodzi do odkładania się zapasów tłuszczu, dzięki czemu z owiec Tashli otrzymuje się analog marmurkowej wołowiny.
Oprócz mięsa z owiec Tashli można uzyskać dobrej jakości wełnę. Długość włókien tryków wynosi 12 cm, u owiec 11 cm. „Brudna” wełna strzyżona z tryków do 7 kg, od królowych - do 4,5 kg. Po obróbce i oczyszczeniu uzysk wełny wynosi 64% pierwotnej ilości. Próba wełny w trykach to jakość 48, czyli 31,5 mikrona. Wełna jednorocznych baranów 50 jakości. U matek i owiec - 56 wełny jakości.
Karmienie
Owce Tashli nie są kapryśne i są w stanie spożywać duże ilości paszy objętościowej. Dobrze reagują na karmienie. Ale ogólnie ich dieta jest podobna do diety innych ras owiec:
- błonnik;
- koncentraty;
- soczysta pasza;
- Sól;
- kreda;
- premiksy witaminowo-mineralne.
W zależności od wyznaczonych celów, procent paszy w diecie może się różnić. W przypadku tuczu główny nacisk kładzie się na koncentraty. Należy pamiętać, że w chłodne dni wzrasta zapotrzebowanie na paszę dla zwierząt. Ale nie zwiększa się dzięki koncentratom, ale dzięki paszom objętościowym. Dlatego na mrozie musisz zwiększyć normę siana.
Soczyste pokarmy należy podawać ostrożnie, ponieważ mogą fermentować w żołądku, powodując błonę bębenkową.
Zawartość
Rasa Tashlin polecana jest do trzymania na obszarach o umiarkowanie wilgotnym klimacie. Jest to głównie Terytorium Stawropola, region Kaukazu Północnego i Centralny Pas Rosji. W zimnych regionach owce rasy Tashli potrzebują izolowanej owczarni. Tutaj musimy również wziąć pod uwagę fakt, że na mrozie znaczna część energii z pożywienia zjadanego przez zwierzę przeznaczana jest na ogrzewanie. A to oznacza redukcję przybierania na wadze.
Zimą owce trzymane są na głębokiej ściółce, która jest naturalnie ogrzewana od dołu. Ściółkę usuwa się dopiero latem, posypując tylko świeżym materiałem na wierzch. W przypadku zwierząt gospodarskich optymalny będzie „materac” ze słomy, który już w trakcie użytkowania będzie powoli gnił w próchnicę w dolnych warstwach. Nie dotykaj materaca podczas użytkowania. Obornik jest usuwany z góry i rzucana jest świeża słoma. Wiosną „materac” jest zwykle grabiony buldożerem.
Ale niewiele osób wie, jak poprawnie wykonać „materace”. Dla tych, którzy nie wiedzą, jak lepiej wykorzystać trociny z dodatkiem specjalnych bakterii. Przeciwnie, taki śmieci trzeba codziennie wykopywać.
Jeśli jest możliwość posprzątania owczarni, lepiej zrobić to na czas, nie doprowadzając owiec do takiego stanu.
Nie, sądząc po białych pyskach, kolor tych zwierząt jest w rzeczywistości biały. Ale pranie strzyżonej wełny zajmie bardzo dużo czasu.
Recenzje
Wniosek
Rasa owiec Tashli okazała się bardzo udana pod względem produktywności. Pyszne mięso i produkty uboczne w postaci dobrej jakości wełny sprawiły, że owce Tashli cieszą się dużą popularnością na prywatnych podwórkach i w gospodarstwach drobnych rolników. A spokojne usposobienie owiec sprawia, że rasa ta jest wręcz idealna dla prywatnych właścicieli.
