Rasy owiec
Zadowolony
Wełna owcza, która niegdyś stała się podstawą bogactwa Anglii i Nowej Zelandii, wraz z pojawieniem się nowych sztucznych materiałów zaczęła tracić na znaczeniu. Owce w kierunku wełny zostały zastąpione rasami mięsnymi owiec, które dają smaczne, delikatne mięso, które nie ma charakterystycznego zapachu baraniny.
W czasach sowieckich jagnięcina nie była bardzo popularnym rodzajem mięsa wśród ludności właśnie ze względu na specyficzny zapach, który najprawdopodobniej był obecny w mięsie włochatych owiec. W tamtych czasach farmy europejskiej części ZSRR nie dążyły do hodowli ras mięsnych, koncentrując się na wełnie i skórach owczych.
Upadek Związku i prawie całkowite wstrzymanie produkcji bardzo boleśnie uderzyły w hodowlę owiec. Nawet udane kołchozy i PGR, pozbywające się nierentownych gałęzi, przede wszystkim zlikwidowane owce. Pod tym lodowiskiem znalazły się również owce mięsne, ponieważ przekonanie ludności do kupowania jagnięciny było bardzo problematyczne, zwłaszcza w obliczu braku pieniędzy i dostępności na półkach tanich udek z kurczaka ze Stanów Zjednoczonych. We wsiach prywatnym właścicielom wygodniej było hodować kozy, a nie owce.
Mimo to owcom udało się przeżyć. Rasy mięsne owiec w Rosji zaczęły się rozwijać i rosnąć, chociaż rasa Gorky nadal potrzebuje pomocy specjalistów i entuzjastów hodowli owiec, aby nie zniknąć całkowicie. Niektóre z ras mięsnych owiec hodowanych obecnie w Rosji zostały przywiezione z Zachodu, niektóre z Azji Środkowej, a niektóre są rodzimymi rasami rosyjskimi. Wybitny przedstawiciel tego ostatniego - Owce Romanowów.
Rasa Romanowów owiec
Rasa została wyhodowana jako owca grubowełniana ze skórą odpowiednią do szycia ubrań zimowych. Jest to rasa pierwotnie rosyjska, która dobrze znosi rosyjskie zimno, dzięki czemu jest dziś jedną z najliczniejszych ras utrzymywanych przez prywatnych właścicieli w swoich gospodarstwach.
Masa owiec Romanowów jest stosunkowo niewielka, a ich wydajność mięsna niska. Ewe waży około 50 kg, taran do 74. Jagnięcina osiąga wagę 34 kg po 6 miesiącach. Młode zwierzęta kierowane są do uboju po osiągnięciu żywej wagi 40 kg. Jednocześnie śmiertelna wydajność tuszy jest mniejsza niż 50%: 18 -19 kg. Spośród nich tylko 10-11 kg można zużyć na żywność. Reszta wagi to kości.
Owce Romanowów „biorą” swoją wielość, przynosząc 3-4 jagnięta na raz i mogąc rozmnażać się o każdej porze roku. Ale jagnięta nadal muszą być karmione do masy rzeźnej. To także inwestycja.
Owce Gorkiego
Rasa owiec mięsnych, wyhodowanych w regionie Gorky byłego ZSRR. Teraz jest to region Niżny Nowogród i to tam jedno z małych stad hodowlanych tych owiec. Oprócz regionu Niżny Nowogród rasę Gorky można znaleźć w dwóch kolejnych okręgach: Dalnekonstantinovsky i Bogorodsky. W regionach Kirowa, Samary i Saratowa rasa ta jest wykorzystywana jako polepszacz lokalnych owiec grubowłosych, co będzie miało bardzo dobry wpływ na zwierzęta hodowlane hodowane w tych regionach i negatywnie na rasę Gorky.
Owce te hodowano w latach 1936-1950 na bazie lokalnych maciorek północnych i tryków z Hampshire. Do 1960 roku prowadzono prace nad poprawą cech rasy.
Opis rasy
Zewnętrznie owce są podobne do swoich angielskich przodków - Hampshire. Głowa krótka i szeroka, szyja mięsista, średniej długości. Kłąb jest szeroki i niski, łączy się z szyją i tworzy jedną linię z grzbietem. Ciało jest mocne, beczkowate. Podgardle jest dobrze rozwinięte. Skrzynia jest okrągła. Grzbiet, lędźwie i sacrum tworzą równą górną linię. Nogi krótkie, szeroko rozstawione. Kręgosłup jest cienki. Konstytucja jest silna.
Kolor jest gronostajowy, czyli głowa, ogon, uszy, nogi są czarne. Na nogach czarne włosy sięgają stawów nadgarstkowych i skokowych, na głowie do linii oczu, tułów jest biały. Długość wełny od 10 do 17 cm. Główną wadą wełny jest niejednolita próba w różnych częściach ciała. Brak rogów.
Owce ważą od 90 do 130 kg. Maciorki 60 – 90 kg. Zwierzęta są dobrze umięśnione.
Charakterystyka produkcyjna
Owce dają 5-6 kg wełny rocznie, owce 3-4 kg. Jakość próby 50 – 58. Ale ze względu na heterogeniczność wełna rasy Gorky nie ma wysokiej ceny.
Płodność maciorek Gorky wynosi 125 - 130%, w stadach hodowlanych sięga 160%.
Wydajność mięsa owiec rasy Gorky jest nieco wyższa niż rasy Romanowów. W wieku 6 miesięcy jagnięta ważą 35-40 kg. Wydajność rzeźna tuszy 50 – 55%. Oprócz mięsa można dostać mleko od królowych. Za 4 miesiące laktacji od jednej owcy można uzyskać od 130 do 155 litrów mleka.
Popularność zyskują tak zwane bezwłose rasy owiec mięsnych. Wełna zwierzęca jest oczywiście obecna, ale jest podobna do wełny zwykłych zwierząt, które linieją i składa się z markizy i zimowego podszerstka. Nie musisz ciąć tych ras. Sami zrzucają włosy. W Rosji takie gładkowłose rasy owiec mięsnych są reprezentowane przez Dorper, rasę mięsną pochodzenia południowoafrykańskiego i wciąż rozwijającą się grupę ras owiec katumskich.
Dorper
Rasa ta została wyhodowana w Republice Południowej Afryki w pierwszej połowie XX wieku, krzyżując owce Dorset Horn, owce perskie, czarnogłowe i gruboogonowe. Merinos również brały udział w hodowli rasy, od której niektóre Dorpery otrzymały czysto biały kolor.
Warunki w RPA wbrew stereotypom są dość surowe. Nawet przy ekstremalnych wahaniach temperatury. Zmuszone do życia w takich warunkach przy bardzo skromnym zaopatrzeniu w pożywienie, śpioszki nabyły doskonałą odporność i bardzo wysoką odporność na choroby zakaźne i są w stanie wytrzymać nawet mroźne, śnieżne zimy. Nie ma wątpliwości co do ich zdolności do znoszenia letnich upałów. Dorpers są w stanie obejść się bez wody nawet w upale przez 2 dni.
Opis śpiochów
Dorpery mają dość oryginalny kolor: jasnoszary kolor ciała z ciemną głową odziedziczoną po perskich zaskórnikach. Ci z Dorperów, którzy mieli szczęście mieć merynosów u swoich przodków, mają białą sierść zarówno na ciele, jak i na głowie.
Uszy średniej wielkości. Fałdy skórne na szyi. Dorpers białogłowy mają różowe uszy, na głowie drobny pęd odziedziczony po merynosach.
Zwierzęta mają skróconą część twarzową czaszki, w wyniku czego głowa z profilu wygląda na małą i ma kształt sześcianu. Nogi są krótkie, mocne, zdolne wytrzymać ciężar potężnego, mięsistego ciała.
Waga ciemna owca może osiągnąć nawet 140 kg, przy minimalnej wadze dozwolonej przez normę 90 kg. Maciorki ważą 60-70 kg, niektóre mogą przybrać na wadze do 95 kg. Wydajność mięsa owiec Dorper jest powyżej średniej. Wydajność tuszy rzeźnej 59%. W wieku 3 miesięcy jagnięta czworonożne ważą już 25-50 kg, a po sześciu miesiącach mogą przybrać na wadze nawet do 70 kg.
Hodowla owiec i baranów
Maciorki Dorper mogą przynieść 2-3 silne jagnięta, które mogą natychmiast podążać za matką. Jagnięcie w śpiochach z reguły przebiega bez komplikacji ze względu na specyfikę struktury regionu miednicy.
W Rosji wielokrotnie próbowali krzyżować owce Romanowów z baranami - dorper. Wyniki krzyżówek pierwszego pokolenia były zachęcające, ale jest za wcześnie, aby mówić o hodowli nowej rasy.
Niemniej jednak utrzymywanie rasowego dorpera w Rosji nie jest opłacalne ze względu na zbyt krótką wełnę, w której przecież nie wytrzyma rosyjskich mrozów. Drugą wadą śpiochów jest ich szczurzy ogon, którego nie ma na zdjęciach. Jest nieobecny z prostego powodu: jest zatrzymany. U zwierząt mieszanych ta wada jest wygładzona.
Z zalet należy zwrócić uwagę na wysoką jakość mięsa dorper. Jest nietłusty, dzięki czemu nie posiada charakterystycznego zapachu tłuszczu jagnięcego. Na ogół mięso tej rasy owiec ma delikatną konsystencję i dobry smak.
Dorpery zostały już sprowadzone do Rosji i w razie potrzeby można kupić zarówno owce hodowlane, jak i materiał siewny do użytku u maciorek lokalnych ras.
Wniosek
Hodowla ras mięsnych owiec staje się dziś znacznie bardziej opłacalna niż pozyskiwanie z nich wełny lub skór. Rasy te wyróżniają się szybkim przyrostem masy i dobrą jakością mięsa bez zapachu, który odstrasza kupujących. Biorąc pod uwagę, że przy hodowli tych owiec nie trzeba czekać rok na pierwsze plony wełny, hodowla owiec kierunek mięsny staje się bardziej opłacalny niż produkcja owczej wełny.
