Dorper owiec
Dorper to rasa owiec o krótkiej i niezwykle jasnej historii pochodzenia. Rasa została wyhodowana w latach 30. ubiegłego wieku w Afryce Południowej. Aby zapewnić ludności kraju mięso, potrzebna była wytrzymała owca, zdolna do egzystencji i przybierania na wadze w suchych regionach kraju. Rasa Dorper została wyhodowana pod kierunkiem Departamentu Rolnictwa Republiki Południowej Afryki do hodowli owiec mięsnych. Dorper został wyhodowany przez skrzyżowanie gruboogoniastych perskich owiec o czarnych głowach w kierunku mięsa i rogatych Dorset.
Owce perskie hodowano w Arabii i przekazywano Dorperowi ich wysoką zdolność przystosowania się do upału, zimna, suchego i wilgotnego powietrza. Ponadto perska czarnogłowa owca jest płodna, często przynosząc dwa jagnięta. Wszystkie te cechy przekazała Dorperowi, czarnogłowemu Persowi. Wraz z tymi cechami owce Dorper odziedziczyły również kolor od perskiego zaskórnika. Sierść okazała się „średnia”: krótsza niż Dorset, ale dłuższa niż perska.
Owce Dorset słyną z tego, że rozmnażają się przez cały rok. Dorper odziedziczył po nich tę samą umiejętność.
Oprócz Dorset i perskiego zaskórnika, owce Van Rooy były używane w niewielkich ilościach podczas hodowli Dorper. Rasa ta wpłynęła na ukształtowanie się białej odmiany Dorpera.
Oficjalnie rasa została uznana w Republice Południowej Afryki w 1946 roku i bardzo szybko rozprzestrzeniła się na cały świat. Dziś owce Dorper są hodowane nawet w Kanadzie. Zaczęli pojawiać się w Rosji.
Opis
Rasa owiec Dorper - zwierzęta o wyraźnym typie mięsnym. Długi masywny tors na krótkich nogach pozwala uzyskać maksymalny plon przy minimalnych stratach. Mała głowa z małymi uszami. Pysk Dorpera jest krótki, a głowy lekko sześcienne.
Szyja krótka gruba. Przejście między szyją a głową jest słabo zaznaczone. Często na szyi pojawiają się fałdy. Klatka piersiowa szeroka, z zaokrąglonymi żebrami. Tył szeroki, może z lekkim ugięciem. Schab jest dobrze umięśniony, równy. „Głównym” źródłem jagnięciny Dorper są uda tego zwierzęcia. Kształtem przypominają uda najlepszych ras mięsnych bydła lub świń.
Kolor większości przedstawicieli Dorper jest dwukolorowy: biały tors i kończyny oraz czarna głowa i szyja. Ale w rasie jest dość liczna grupa całkowicie białych Dorperów.
Można też spotkać całkowicie czarne zwierzęta. Na zdjęciu czarna owca Dorper z Wielkiej Brytanii.
Dorpers to rasy krótkowłose, ponieważ zwykle latem zrzucają się same, wypuszczając stosunkowo krótką sierść. Ale długość runy w Dorper może wynosić 5 cm. W USA Dorpery są zwykle ostrzyżone na wystawach, aby można było docenić kształt owcy. Z tego powodu powstało błędne przekonanie, że Dorpers w ogóle nie mają długich włosów.
Mają wełnę. Włóknina jest często mieszana i zawiera długie i krótkie włosy. Sierść Dorpera jest dość gruba, aby umożliwić tym zwierzętom życie w zimnym klimacie. Na zdjęciu owca Dorper na kanadyjskiej farmie zimą.
Podczas letniego wylinki południowoafrykańskie Dorpers często zostawiają na plecach kępki włosów, chroniąc je przed owadami i światłem słonecznym. Chociaż jako obrona takie strzępy wyglądają śmiesznie. Ale Dorpers wiedzą lepiej.
Owce Dorper wcześnie dojrzewają i mogą rozpocząć hodowlę od 10 miesiąca.
Owce Dorset mogą być rogate lub bezrogie. Perski tylko ankietowany. Dorpers, w większości, również dziedziczyły bezrożne. Ale czasami zdarzają się rogate zwierzęta.
Amerykańskie niuanse
Zgodnie z zasadami Amerykańskiego Stowarzyszenia, inwentarz tej rasy dzieli się na dwie grupy:
- czystej krwi;
- rasowe.
Zwierzęta rasowe to te, które mają co najmniej 15/16 krwi Dorper. Rasowe - 100% południowoafrykańskiej owcy Dorper.
Zgodnie z zasadami południowoafrykańskimi wszystkie amerykańskie zwierzęta gospodarskie można podzielić według jakości na 5 rodzajów:
- typ 5 (niebieska metka): zwierzę hodowlane bardzo wysokiej jakości;
- typ 4 (czerwona metka): zwierzę hodowlane, powyżej średniej jakości;
- typ 3 (biała etykieta): zwierzę mięsne I gatunku;
- typ 2: zwierzę użytkowe drugiego gatunku;
- typ 1: zadowalający.
Ocena i podział na typy odbywa się po zbadaniu zwierząt według artykułów. Na egzaminie oceń:
- głowa;
- szyja
- pas przednich kończyn;
- Klatka piersiowa;
- pas tylnych kończyn;
- genitalia;
- wzrost/rozmiar;
- dystrybucja tkanki tłuszczowej;
- kolor;
- jakość płaszcza.
Ogon tej rasy nie jest oceniany ze względu na jego dokowanie zaraz po urodzeniu.
Liczba Dorpers w USA nadal rośnie, a liczba pokazów ewaluacyjnych również wzrośnie.
Wydajność
Waga dorosłego barana wynosi co najmniej 90 kg. W najlepszych okazach może osiągnąć nawet 140 kg. Owce zwykle ważą 60-70 kg, w rzadkich przypadkach dochodzą nawet do 95 kg. Według danych zachodnich współczesna waga tryków to 102-124 kg, owce 72-100 kg. Trzymiesięczne jagnięta przybierają na wadze od 25 do 50 kg. W wieku 6 miesięcy mogą już ważyć 70 kg.
Przy większej wadze jagnięcina będzie zawierała zbyt dużo tłuszczu.
Cechy produkcyjne owiec Dorper przewyższają wiele innych ras. Ale całkiem możliwe, że tylko w zachodnich gospodarstwach. Amerykański hodowca twierdzi, że dwie owce Dorper wyprodukowały 10 jagniąt w ciągu 18 miesięcy.
Oprócz jagnięciny, przy wydajności ubojowej wynoszącej 59% na tuszę, Dorpers produkuje wysokiej jakości skóry, które są wysoko cenione w przemyśle skórzanym.
Hodowla jagniąt
Ta rasa ma swoje własne niuanse w hodowli młodych zwierząt na mięso. Ze względu na zdolność adaptacji Dorper do suchego, gorącego klimatu i żerowania na rzadkiej roślinności, cechy jagniąt Dorper są takie, że młode zwierzęta potrzebują mało ziarna podczas tuczu. Z drugiej strony, przy niedoborze siana jagnięta mogą również przestawić się na paszę zbożową. Ale jest to niepożądane, jeśli istnieje potrzeba uzyskania jagnięciny wysokiej jakości.
Zalety rasy
Owce mają bardzo posłuszny charakter i nie wymagają dużego wysiłku, aby zarządzać stadem. Bezpretensjonalność w treści sprawia, że rasa ta jest coraz bardziej popularna w Ameryce i Europie. Obawy, że rasa południowa nie jest w stanie wytrzymać mroźnych zim, są w tym przypadku mało uzasadnione. Nie trzeba zostawiać ich na noc na śniegu, ale Dorpers może być na strzelnicy przez cały dzień w zimie, mając do dyspozycji wystarczającą ilość siana i schronienie przed wiatrem. Na zdjęciu owce Dorper spacerują po Kanadzie.
Dobrze czują się też w Czechach.
Jednocześnie w gorących regionach zwierzęta te są w stanie obejść się bez wody przez 2 dni.
Hodowla Dorpers również nie jest trudna. Maciorki rzadko mają komplikacje podczas wykotu. Jagnięta mogą przybierać na wadze o 700 g dziennie, jedząc tylko pastwisko.
Według opinii szefów kuchni w restauracji i gości mięso rasy owiec rasy Dorper ma znacznie delikatniejszy smak niż zwykłe odmiany jagnięciny.
Brak lub niewielka ilość wełny ze spadkiem zapotrzebowania na runo owcze dzisiaj można również przypisać plusom rasy. Grubsza skóra jest wykorzystywana do produkcji rękawic Cape i jest bardzo ceniona.
Wady
Wady mogą śmiało obejmować konieczność zatrzymywania ogonów. Nie każdy hodowca owiec sobie z tym poradzi.
Recenzje
Wniosek
Rasa jest w stanie dobrze przystosować się nie tylko w gorących stepach i półpustynach, ale także w raczej zimnym klimacie, ponieważ w rzeczywistości RPA nie jest tak gorącym klimatem, jak kiedyś myśleliśmy o Afryce. Klimat kontynentalny charakteryzujący się zimnymi nocami i wysokimi temperaturami w ciągu dnia. Dorpers świetnie się w takich warunkach czują, znakomicie zwiększając żywą wagę.
W warunkach rosyjskich, wraz ze wzrostem liczebności tej rasy, mięso tych owiec może być doskonałym substytutem wieprzowiny. Biorąc pod uwagę, że w wielu regionach Rosji trzymanie świń jest zabronione z powodu ASF, Dorpers mają wszelkie szanse na zdobycie swojej niszy na rynku rosyjskim.
