Pierś dębu: zdjęcie i opis
Zadowolony
| Nazwa: | Pierś dębu |
| Nazwa łacińska: | Lactarius zonarius |
| Typ: | Warunkowo jadalne |
| Synonimy: | dąb camelina, Lactarius insulsus |
| Systematyka: |
|
Grzyb dębowy – grzyb z rodziny Russula, który występuje również w opisach pod nazwą dąb camelina. Grzyb ma dobry smak, a także ma wiele przydatnych właściwości, warto się z nimi nieco dokładniej zapoznać.
Gdzie rośnie dąb
Siedliskiem grzyba dębowego są lasy liściaste, głównie lasy dębowe, stąd nazwa grzyba. Grzyb występuje nie tylko pod dębami, ale także pod grabami i bukami, dość często występuje w okresie aktywnego owocowania.
Grzyb ma ciekawą cechę, która znajduje odzwierciedlenie w nazwie - rośnie najczęściej w dużych grupach. Co więcej, grzyby znajdują się bardzo blisko siebie i bardziej przypominają mały krzew lub kiść.
Jak wygląda dąb
Zdjęcia i opisy kameliny dębowej pokazują, że łatwo odróżnić ją od innych odmian po ceglastopomarańczowym lub żółto-pomarańczowym jasnym kapeluszu. Kształt nasadki ma kształt lejka, filcowe brzegi są lekko zawinięte do wewnątrz. Spód kapelusza dębowego grzyba pokryty jest szerokimi, częstymi talerzami o czerwonawym lub biało-różowym kolorze.
Grzyb dębowy ma gęstą i równomierną łodygę w kolorze różowym lub białawym. Wewnątrz nogawka jest pusta, w dolnej części lekko zwęża się.
Miąższ grzyba na złamaniu jest gęsty, biały lub jasnokremowy z białym mlecznym sokiem. Rozpoznawalną cechą grzyba dębowego jest to, że jego sok nie zmienia koloru pod wpływem kontaktu z powietrzem.
Czy można jeść grzyby dębowe?
Grzyb dębowy jest warunkowo jadalny. Oznacza to, że można go jeść, ale grzyb wymaga starannego przetwarzania. Nie możesz jeść surowych grzybów - mleczny sok nadaje im gorzki smak i wyjątkową cierpkość.
Smak grzyba
Camelina dębowa jest zdefiniowana w II kategorii grzybów jadalnych - cechy smakowe są dość wysokie, ale gorsze od smaku grzybów „szlachetnych”. Świeże grzyby dębowe są bardzo gorzkie i żrące, można je gotować dopiero po długim moczeniu - woda uwalnia grzyby od nieprzyjemnego, ostrego smaku.
Korzyści i szkody dla ciała
W gotowaniu grzyb ceniony jest nie tylko za przyjemny smak, który pojawia się po długim moczeniu i obróbce cieplnej. Pierś przynosi organizmowi ogromne korzyści.
- Grzyb zawiera ogromną ilość białka - 100 g produktu zawiera więcej aminokwasów i związków białkowych niż wołowina. Dlatego zaleca się stosowanie pieczarek mlecznych dla wegetarian i osób o zwiększonym zapotrzebowaniu na pokarmy białkowe.
- Grzyby dębowe mają pozytywny wpływ na układ metaboliczny, pomagają usuwać toksyny z organizmu, obniżają poziom cholesterolu we krwi oraz pomagają regulować poziom cukru.
- Grzyby mleczne można stosować w chorobach zapalnych, dolegliwościach pęcherzyka żółciowego i wątroby. Grzyb skutecznie zwalcza infekcje, a także zapobiega chorobom nerek i wątroby, reguluje wydzielanie żółci.
- Grzyby mleczne zawierają dużo witamin z grupy B, dzięki czemu można je spożywać przy chorobach układu mięśniowego i nerwowego, nerwicach i problemach ze snem.
- lnianka dąb zawiera substancje, które działają korzystnie na gruźlicę i rozedmę - grzyb pomaga zwalczać ciężkie dolegliwości płuc.
Jedzenie grzybów pomaga zachować urodę i młodość. Zawierają witaminę D, która odpowiada między innymi za odnowę komórkową oraz utrzymanie zdrowych włosów i skóry.
Oczywiście, dzięki swoim bezwarunkowym zaletom, dąb kamelina ma pewne przeciwwskazania. Nie zaleca się jej spożywania:
- w przewlekłych chorobach żołądka i jelit - grzyb jest ciężkostrawny i może pogorszyć stan z wrzodami i nieżytem żołądka;
- jeśli jesteś uczulony na grzyby lub poszczególne składniki w ich składzie;
- z tendencją do biegunek lub przewlekłych zaparć.
Fałszywe dublety
Grzyb dębowy nie ma toksycznych odpowiedników – wszystkie grzyby, które można z nim pomylić, są w jakiś sposób jadalne. Najczęściej grzyb jest mylony z kilkoma odmianami grzybów i można je w ogóle jeść, nawet bez wcześniejszego namoczenia.
japońska kamelina
Grzyb ten swoim konturami, strukturą łodygi i kapelusza oraz kolorem przypomina grzyba dębowego, może być nie tylko jasnoróżowy, ale także pomarańczowy lub czerwonawy. Na czapce wielbłąda japońskiego widoczne są rozbieżne koła w kolorze łososia lub terakoty, a noga ma podobną budowę.
Najłatwiejszym sposobem odróżnienia grzybów jest ich rozbicie i przyjrzenie się miąższowi. Japońska lnianka produkuje nie biały, ale bogaty, czerwony mleczny sok.
Niebieska pierś
Grzyby mleczne niebieskie i dębowe należą do tego samego rodzaju, więc łatwo je pomylić, mają podobny rozmiar, strukturę i kolor. U gatunków niebieskawych kapelusz jest zwykle żółtawy i kruchy na brzegach, a miąższ jest gęsty i biały.
Fałszywego sobowtóra można jednak rozpoznać po jego charakterystycznej cesze, odzwierciedlonej w nazwie. Jeśli naciśniesz nogę niebieskiego grzyba mlecznego, nabierze niebieskawego odcienia. W przerwie grzyb wydziela biały mleczny sok, a pod wpływem powietrza nabiera lekko fioletowego odcienia.
Świerk camelina
Podobnie jak grzyb dębowy, wielbłąda świerkowa może mieć czerwonawy kolor kapelusza. Grzyby mają podobny kształt i wielkość. Ale różnica między nimi polega na tym, że lnianka świerkowa szybko zmienia kolor na zielony od kontaktu z powietrzem - miąższ nabiera zielonego odcienia z przerwą, podobnie jak noga i dolne talerze po naciśnięciu.
Kolejną różnicą jest mleczny sok, który u lnianki świerkowej nie jest biały, ale czerwony. Smak surowej lnianki jest całkiem przyjemny, ale pierś ma wyczuwalną goryczkę.
Grzyb sosnowy
Grzyb dębowy jest często mylony z lnianką zwyczajną, grzyby mają prawie ten sam jasny kolor i są bardzo podobne w strukturze. Pomimo tego, że wielbłądnik rośnie głównie pod sosnami, a kabaczek – głównie pod dębami, czasami ten ostatni można spotkać również w lasach iglastych.
Różnica jest jednak łatwa do zauważenia. Sosna lnianka szybko zmienia kolor na zielony w miejscach cięcia, jej mleczny sok jest pomarańczowy, a także zmienia kolor na zielony pod wpływem kontaktu z powietrzem.
Zasady odbioru
Grzyb dębowy zaczyna dojrzewać w lipcu, ale rzadko można go spotkać w tym okresie - grzyb rozwija się głównie pod ziemią. Dopiero bliżej jesieni grzyby dębowe masowo wychodzą na powierzchnię, a szczyt przypada na wrzesień i październik, kiedy trzeba je zebrać.
Poszukiwanie grzybów dębowo-mlecznych powinno odbywać się w lasach liściastych z przewagą buków, dębów i grabów. Czasami grzyby mleczne spotykają się nawet w lasach sosnowych. Ponieważ zbiórka odbywa się jesienią, może być trudno dostrzec pomarańczowe kapelusze grzybów w opadłych liściach, trzeba uważnie zajrzeć pod stopy.
Aby nie zaszkodzić grzybni grzyba, zaleca się usunięcie grzyba z ziemi poprzez delikatne „odkręcenie” nóżek. Możesz również użyć ostrego noża, aby odciąć grzyba nad ziemią. Do odbioru należy wybierać czyste lasy położone z dala od dużych miast i głównych dróg.
Gotowanie grzybów dębowych
Nie można jeść na surowo grzybów dębowych, mają zbyt gorzki smak i wymagają długiego moczenia. Przed gotowaniem obrane grzyby mleczne umieszcza się na kilka dni w zimnej wodzie, którą okresowo wymienia się. W tym czasie cały mleczny sok wychodzi z miąższu, a grzyby nadają się do jedzenia.
Grzybów dębowych nie można suszyć, ale wszystkie inne metody gotowania są dla nich odpowiednie. Pieczarki marynowane i solone z czosnkiem i przyprawami, gotowane i smażone, duszone i pieczone w piekarniku. Grzyby dobrze komponują się z daniami mięsnymi i warzywnymi, nadają się do dodawania do sałatek i zup, a wartość odżywcza potraw znacznie wzrasta, gdy używa się pieczarek mlecznych.
Wniosek
Grzyb dębowy to pożyteczny grzyb jadalny, który bardzo często występuje jesienią w lasach liściastych. Przed użyciem musi być odpowiednio przetworzony i namoczony, ale po tym grzyb nadaje się do każdej metody gotowania i zdobi wiele potraw kulinarnych.
