Hosta fortuna albopicta: opis, zdjęcia, recenzje
Zadowolony
Hosta Albopicta jest popularna zarówno wśród profesjonalistów, jak i osób stawiających pierwsze kroki na ścieżce ogrodniczej. Roślina podkreśla kontrastowy kolor liści na tle ogólnym, a jedną z jej zalet jest możliwość uprawy odmiany w zacienionych miejscach ogrodu.
Opis Hosta Fortune Albopicta
W światowych podręcznikach botanicznych gospodarz Albopicta jest określany po łacinie jako „Hosta fortunei Albopicta”. Kultura ta znana jest od XIX wieku dzięki dwóm botanikom: Nikolaus Host i Heinrich Funk. Każdy z naukowców badał roślinę, jednak pierwszego opisu hosty Albopicta dokonał austriacki Host, na którego cześć odmiana otrzymała swoją nazwę. Początkowo hosta była uprawiana tylko w dużych ogrodach botanicznych, z czasem trafiła do prywatnych kolekcji hodowców. Dziś można spotkać gospodarza Albopicta na daczy i działkach domowych centralnej Rosji, mimo że za jego siedlisko uważa się Azję Południowo-Wschodnią, Japonię i Daleki Wschód.
Kultura to wieloletnia roślina zielna, osiągająca wysokość od 40 do 70 cm i osiągająca średnicę do 80 cm. Płytki liściowe Hosty Albopicta są wydłużone, w kształcie serca, błyszczące, z lekko pofalowaną strukturą liścia. Długość może osiągnąć 35-30 cm. Początkowo liście charakteryzują się żółtozielonym odcieniem z ciemniejszym brzegiem wzdłuż krawędzi blaszki. Pod koniec okresu letniego liście nabierają bardziej jednolitego, matowo-zielonego odcienia.
Liście rośliny mogą zmieniać kolor
Kwiatostany hosty „Albopicta” prezentowane są w postaci dzwonków o jasnofioletowej palecie, które znajdują się na wysokiej szypułce. Wysokość tego ostatniego to 60-70 cm. Początek kwitnienia - pierwsza dekada lipca. Koniec - ostatnie tygodnie sierpnia.
Kwiatostany funkii w postaci dzwoneczków i lejków mają różne kolory
Hosta należy do roślin tolerujących cień, o niskich wymaganiach oświetleniowych. Jedną z zalet tej odmiany jest jej bezpretensjonalność w pielęgnacji. Hosta "Albopicta" - odmiana o wolnym tempie wzrostu. W ciągu pierwszych 2 lat kolor blaszek liściowych odmiany nie ma swojego specyficznego koloru. Liście uzyskują oryginalną teksturę dopiero w 3 roku życia.
Rośliny z gatunku „Fortune” znane są z dobrej mrozoodporności. Spokojnie tolerują niskie temperatury do -35 ° C, co w połączeniu z bezpretensjonalnością czyni je idealnymi na środkowy pas i regiony północne.
Można wyróżnić następujące zalety hostów Albopicta:
- niskie wymagania oświetleniowe;
- bezpretensjonalność;
- stosunkowo wysoki stopień wzrostu;
- dekoracyjny;
- prostota techniki rolniczej.
Wśród mankamentów można wymienić skromne kwitnienie w postaci bladych dzwoneczków oraz przeciętną wysokość rośliny.
Zastosowanie w projektowaniu krajobrazu
Hosta „Albopicta” może być bardzo organicznie wpasowana w „wnętrze” ogrodu, z czego korzystają projektanci krajobrazu.
Krzewy powyżej 60 cm wysokości sadzi się pojedynczo. Są całkowicie samowystarczalne i nie wymagają dodatkowego otoczenia. Rośliny dobrze prezentują się również w strefie sztucznych zbiorników (staw, basen), harmonijnie współistnieją z innymi rodzajami upraw wilgotnych.
Przy wyborze „partnerów” dla gospodarzy należy kierować się nie tylko wymaganiami agrotechnicznymi, ale także kolorem roślin. Szczególnie efektownie wyglądają kontrastujące kompozycje żółto-zielonej „Albopicta” i jasnoróżowych piwonii. Udany tandem tworzą gospodarze z kwitnącymi astilbes w odcieniu lawendy lub burgunda. Lekko szorstka kamieniarka klombów tylko podkreśla urok i prostotę tej rośliny. Kultura organiczna w połączeniu z jasnymi pelargoniami ogrodowymi.
Roślinę z powodzeniem stosuje się do ozdabiania granic, ścieżek i ścieżek ogrodowych
Nisko rosnące hosty tworzą piękne środowisko dla różnobarwnego liliowca. Liście świetnie prezentują się z gradientem na tle drzew iglastych. W zacienionych obszarach Albopictu można łączyć z paprocią i tuja.
Hosty sadzi się pojedynczo lub w grupach w pobliżu sztucznie utworzonych zbiorników wodnych i na rabatach kwiatowych
Ta hosta często działa jako roślina okrywowa. Aby osiągnąć podobny efekt, „Albopictu” sadzi się w ilości 4-5 sadzonek na 1 m².
Metody hodowlane
Hostę możesz rozmnażać samodzielnie. W tym celu stosuje się z reguły 3 metody:
- rozmnażanie przez nasiona;
- dział;
- sadzonki.
Pierwsza metoda jest bardziej pracochłonna i stosowana w większości przypadków przez hodowców. Nasiona moczy się w stymulatorze, po czym umieszcza w ciasno ubitej glebie na głębokość 5-7 mm i przykrywa perlitem. Optymalna temperatura siewu i kiełkowania hosty Albopicta wynosi +20 °С. Pierwsze kiełki można zaobserwować w dniach 14-15.
Najpopularniejszym sposobem jest dzielenie. Stosuj tę metodę przez 4-5 lat po posadzeniu rośliny w ziemi. Podziel krzaki na wiosnę, wybierając wymaganą liczbę „podziałów”. Nie musi nawet wykopywać głównej rośliny. Głównym warunkiem nie jest uszkodzenie krzaka macicy. Materiał sadzeniowy sadzi się na tej samej głębokości co główny żywiciel i aktywnie podlewa aż do ukorzenienia.
Możesz sadzić sadzonki lub "delenki" lub użyć zakupionego materiału do sadzenia
Sadzonki prowadzone są od połowy maja do lipca. W tym celu wybiera się młode, dobrze oddzielone pędy z małymi liśćmi. Zbyt duże blachy można odciąć o około jedną trzecią. Sadzi się je w cieniu, a także dobrze podlewa, aż się zakorzenią.
Algorytm lądowania
Lądowanie odbywa się w ostatnich miesiącach wiosny lub w pierwszych dniach jesieni. Gospodarz „Albopicta” nie wymaga składu gleby. Najlepiej jednak rośnie na lekkich, lekko wilgotnych glinach z dużą ilością próchnicy. Jednocześnie zbyt wysoka wilgotność niekorzystnie wpływa na wzrost plonu.
Gospodarz dobrze czuje się w cieniu i półcieniu, nie boi się lekkich przeciągów. Materiał do sadzenia można kupić w wyspecjalizowanych szkółkach lub wykonać samodzielnie dzieląc roślinę mateczną.
Algorytm lądowania Albopicta hosta wygląda następująco:
- Tworzą doły do lądowania o głębokości do 22-25 cm.
- Wypełnij każdy dołek mieszanką żyznej gleby i nawozów (superfosfatu, saletry amonowej i siarczanu potasu).
- Posadź roślinę tak, aby szyjka korzeniowa znajdowała się na powierzchni.
- Wszystko mulcz torfem lub trocinami.
Zasady uprawy
Podstawowa pielęgnacja hosty Albopicta niewiele różni się od standardowej technologii rolniczej. Bujny krzew wymaga również podlewania, nawożenia i przycinania.
Odmiana „Albopicta” odnosi się do odmian kochających wilgoć. Jednak bardzo ważne jest, aby nie „zalewać” gospodarzy. Najlepszym wyjściem w tej sytuacji byłoby dobrze zorganizowane nawadnianie kroplowe. Podlewaj kulturę pod krzakiem, starając się nie zwilżać liści, które mają cienką powłokę woskową. Po podlaniu gleba jest delikatnie spulchniana.
Po posadzeniu żywiciel rozwija się przez kolejne 2 lata, a dopiero w 3 roku nabywa wszystkie charakterystyczne cechy odmiany
Wygląd plonu zależy od właściwego odżywiania: koloru liści, ich elastyczności, całkowitej zielonej masy.
Nawozy stosuje się pod krzakiem w 3 etapach:
- Wiosną kultura jest nawożona dużą ilością kompleksów azotowych, które stymulują wzrost i rozwój.
- Latem dodawane są kompleksy mineralne np. Osmokot oraz łatwo przyswajalne chelaty, które wpływają na intensywność wybarwienia liści.
- Jesienią, przed zimowaniem, odmianę Albopicta karmi się fosforem i potasem.
Ściółkowanie jest konieczne, aby regulować wilgotność gleby i stworzyć dobre warunki powietrzne dla systemu korzeniowego hosty.
Używany jako ściółka:
- zmiażdżona kora;
- agrowłóknina;
- liście i sucha trawa;
- igły;
- zmiażdżone szyszki;
- torf.
Ściółka zapewnia roślinie odżywienie i zapobiega wysychaniu gleby
Czynności związane z opieką nad hostami Albopicta są proste i nie wymagają dużo czasu.
Przygotowanie do zimy
Odmiana „Albopicta” - mrozoodporna. Jednak w regionach północnych nadal konieczne jest podjęcie działań w celu schronienia rośliny.
Większość ekspertów jest przekonana, że nie trzeba przycinać krzewów przed zimowaniem. Jednak niektórzy ogrodnicy nadal przycinają, gdy tylko wszystkie liście żywiciela żółkną.
Roślinę przesadza się dopiero pod koniec wiosny
Pod koniec jesieni organizowany jest ostatni opatrunek górny. Stosowane nawozy muszą zawierać fosfor i potas. Dobrymi opcjami są gotowe kompleksy mineralne lub mieszanka siarczanu potasu z superfosfatem. Rolnicy ekologiczni stosują naturalną mączkę kostną i popiół drzewny.
Na środkowym pasie gospodarz Albopicta nie musi być całkowicie zakryty. Wystarczy mulczować glebę na terenie przylegającym do krzaka. W regionach północnych możesz użyć agrofibry.
Choroby i szkodniki
W upale „Albopictu” jest często atakowany przez przędziorka. Oznaką jego obecności na roślinie są poskręcane liście. Jako środek walki możesz użyć narkotyków, takich jak „Fitoverm”, „Aktellik” lub „Akarin”.
Kolejnym wrogiem gospodarzy Albopicta są ślimaki. Walka z nimi prowadzona jest za pomocą minipłotów, łuski jęczmienia, popiołu drzewnego i mąki kamiennej. Z produktów biologicznych odpowiednie "Bioslimaki".
Aby zapobiec atakom owadów, wiosną można posypać krzaki tytoniem lub popiołem
Niezabezpieczeni gospodarze są podatni na zarażenie mączniakiem lub antraknozą. W celu zapobiegania liście traktuje się "Quadris", "Soon", "Match" i "Aktara".
W 1996 roku w Minnesocie (USA) odkryto wirusa HVX, który infekuje wszystkie odmiany hosty. Przenosi się przez soki roślinne, pyłki lub owady, a okres inkubacji trwa kilka lat. Wirus nie jest uleczalny, więc chora kultura jest po prostu zniszczona.
Wniosek
Hosta Albopicta to bezpretensjonalna bujna roślina, która może ozdobić każdą działkę ogrodową. Wysoka mrozoodporność pozwala na jej uprawę nie tylko na środkowym pasie, ale także na Uralu i Syberii.
Recenzje
Większość recenzji odmiany Albopicta jest pozytywna.
https://www.youtube.com/oglądaj?v=AhIb2rVYc30&funkcja=emb_logo
