Gdzie rośnie jodła

Jodła wygląda jak umiejętnie wykonane rzemiosło - symetryczna korona o wyraźnych konturach, równych gałęziach, identycznych igłach. Igły są prawie nie kolczaste, przyjemne w dotyku, bardzo piękne i pachnące. Pędy jodły są chętnie wykorzystywane przez kwiaciarnie nie tylko do robienia bukietów, ale także do ozdabiania sal na uroczystości.

Gospodarcze znaczenie rasy jest również duże: drewno jest tarcicą i służy do produkcji papieru, leki są wytwarzane z igieł i szyszek. Igły zawierają olejki eteryczne stosowane w medycynie i przemyśle perfumeryjnym. Żywica jest uważana przez uzdrowicieli ludowych za uniwersalny naturalny substytut antybiotyków.

Jak wygląda jodła

Abies lub Fir należy do nagonasiennych z rodziny Pine (Pinaceae). Rodzaj obejmuje, według różnych źródeł, od 48 do 55 gatunków, często bardzo do siebie podobnych do tego stopnia, że ​​tylko specjalista może je rozróżnić.

Z daleka roślinę można pomylić ze świerkiem, ale w rzeczywistości jodła z rodziny Pine jest najbliżej cedru. Nawet zwykły miłośnik drzew iglastych z pewnością zwróci uwagę na rosnące ku górze szyszki, co jest typowe dla rodzajów Abies i Cedrus.

Młode drzewa tworzą koronę o regularnym kształcie stożka lub iglicy. Z wiekiem nieco się deformuje, staje się szersza, spłaszczona lub zaokrąglona. Wszystkie rodzaje jodły są dość jednorodne i podobne do siebie, mają jeden prosty pień, który na dużych wysokościach może się tylko nieznacznie uginać.

Rozgałęzienie jest bardzo gęste. Pędy rosną ściśle spiralnie, wykonując jeden obrót rocznie. Dzięki temu można nawet określić dokładny wiek jodły bez ścinania drzewa w celu policzenia słojów. Gałęzie znajdują się w płaszczyźnie poziomej, blisko ziemi, w kontakcie z którymi mogą się zakorzenić. Wtedy obok starej jodły rośnie nowe drzewo.

Na młodych pniach i gałęziach kora jest gładka, cienka, przesiąknięta żywicą, tworzącą guzki. Na zewnątrz można je wykryć po zauważalnych wybrzuszeniach. Na starych drzewach kora pęka, gęstnieje.

Korzeń palowy wchodzi głęboko w ziemię.

Jak wysoka jest jodła?

Wysokość dorosłej jodły waha się od 10 do 80 m i zależy nie tylko od gatunku. Rośliny nigdy nie osiągną maksymalnego rozmiaru:

• w kulturze;
• o złych warunkach środowiskowych w regionie;
• wysoko w górach.

Warto zauważyć, że przez pierwsze 10 lat kultura rośnie bardzo wolno, potem tempo zauważalnie rośnie. Drzewo rośnie przez resztę swojego życia.

Średnica korony jodły rosnącej pojedynczo na otwartej przestrzeni wynosi zwykle (ale nie zawsze) więcej niż 1/3, ale mniej niż 1/2 wysokości. Ale w naturze kultura często tworzy gęste ciemne lasy, w których drzewa znajdują się blisko siebie. Tam korona będzie znacznie węższa.

Średnica pnia może wynosić od 0,5 do 4 m².

Położenie i długość igieł jodły

Przy identyfikacji gatunków jedną z cech wyróżniających jest wielkość i rozmieszczenie igieł w jodle. Dla wszystkich wspólną rzeczą jest to, że igły są pojedyncze, płaskie, ułożone w spiralę, z dwoma białymi paskami od spodu. Z góry są ciemnozielone, błyszczące.

Końcówki igieł mogą być tępe lub ząbkowane, kształt lancetowaty. Igły osiągają długość od 15 do 35 mm przy szerokości 1-1,5 mm, rzadko do 3 mm. Po natarciu wydzielają przyjemny aromat.

Na drzewie igły utrzymują się 5 lat lub dłużej (średnio od 5 do 15 sezonów), najdłużej - u Jodły Ładnej (Abies amabilis). Według American Gymnosperm Database, igły tego gatunku opadają dopiero w wieku 53 lat.

W zasadzie igły mocujące na drzewie można podzielić na trzy duże typy, chociaż w rzeczywistości nadal znajdują się w spirali.

Ponadto położenie igieł na pędach zależy od wielu czynników, a mianowicie:

• rodzaj jodły;
• wiek igły;
• stopień oświetlenia pędów.

Ale ogrodnicy amatorzy muszą wiedzieć, jak mogą wyglądać igły, ponieważ w regionach, w których ta roślina jest rzadko uprawiana, mają wątpliwości co do ogólnej przynależności drzewa. Często właściciele prywatnych działek narzekają: „kupiłem jodłę, ale nie wiadomo, co urosło, ale jej igły powinny być inaczej zlokalizowane”. Więc:

1. Igły są skierowane do góry jak włosie szczoteczki do zębów.
   
2. Igły są umocowane w kółko (w rzeczywistości spiralnie), jak pędzel.
   
3. Igły znajdują się na gałęzi symetrycznie, jak na dwustronnym grzebieniu. Najczęściej takie igły tworzą się na pędach bocznych.
   

Na jednym drzewie mogą rosnąć różne igły. Igły znajdujące się wewnątrz korony lub na dolnych, pozbawionych światła gałęziach i tak będą różnić się od wierzchołkowych, dobrze oświetlonych, a młode nie będą wyglądały na dojrzałe. Identyfikując gatunki, zawsze skupiają się na dorosłych igłach.

Opadające igły pozostawiają na pędzie dobrze zaznaczony ślad podobny do wypukłego dysku.

Jak kwitnie jodła

Początek owocowania jodły w ciemnych lasach zaczyna się w wieku 60 lub 70. Pojedyncze drzewa rosnące w otwartym, nasłonecznionym miejscu kwitną dwa razy szybciej.

Szyszki pyłkowe męskie są samotne, ale rosną w dużych, gęstych grupach na zeszłorocznych pędach, otwierają się wiosną. Po uwolnieniu pyłku szybko odpadają, pozostawiając na gałęziach żółtawe wypukłe ślady.

Kwiaty żeńskie - czerwonawo-fioletowe lub zielone, pojedyncze, zlokalizowane tylko w górnej części korony. Skierowane są ku górze, wyrastając na gałęziach, które pojawiły się w zeszłym sezonie.

Jak wyglądają szyszki jodły

Jodła odnosi się do drzew iglastych z szyszkami ułożonymi ściśle pionowo. Dojrzewają w jednym sezonie i wyglądają bardzo dekoracyjnie.

Zdjęcie jodły z szyszkami

Wielkość, kształt i gęstość szyszek jodły zależy od gatunku. Mogą, ale nie muszą być żywiczne, owalne, podłużne do cylindrycznych lub wrzecionowatych. Długość szyszek waha się w granicach 5-20 cm, młode mogą być fioletowe, zielonkawe, czerwonawe, ale pod koniec sezonu brązowieją.

Gdy uskrzydlone nasiona dojrzewają, łuski stają się zdrewniałe i odpadają. Na drzewie pozostaje tylko oś szyszki, podobna do gigantycznego ciernia. Najlepiej widać to na zdjęciu.

Gdzie jodła rośnie w Rosji i na świecie

Jodła jest powszechna w Europie, Ameryce Północnej i Afryce. Na kontynencie azjatyckim rośnie w południowych Chinach, Himalajach, Tajwanie.

Jedynie jodła syberyjska w Rosji i balsamiczna w Ameryce Północnej zamieszkuje równiny lub niskie wzgórza. Zasięg pozostałej części rodzaju ogranicza się do pasm górskich położonych w klimacie umiarkowanym i subtropikalnym.

Rosja jest domem dla 10 gatunków jodły, z których najpowszechniejszym jest jodła syberyjska, jedyna z rodzaju, która wykracza poza koło podbiegunowe w dolnym biegu Jeniseju. Na Kaukazie znajduje się relikt Nordmana, pasmo Belokoroy rozciąga się w górach północnych Chin, Dalekiego Wschodu i Korei. Wymienione w Czerwonej Księdze, Graceful lub Kamchatskaya są ograniczone do terytorium Rezerwatu Kronotsky (15-20 ha).

Jak rośnie jodła

W przeciwieństwie do większości roślin iglastych, jodła wymaga warunków uprawy. Większość gatunków jest dość ciepłolubna, a niektóre w ogóle nie tolerują mrozu. Jedynie jodły rosnące w strefie tajgi różnią się względną odpornością na niskie temperatury, ale nie można ich pod tym względem porównywać z innymi drzewami iglastymi.

Kultura jest wymagająca pod względem żyzności gleby, wymaga ochrony przed silnymi wiatrami, ale jest wyjątkowo odporna na zacienienie. Nie toleruje suszy ani nasiąkania wodą. Drzewo gatunkowe nie będzie rosło w obszarach metropolitalnych lub tam, gdzie występuje zanieczyszczenie powietrza lub wód gruntowych. Odmiany są bardziej odporne.

Ile lat żyje jodła?

Średnia długość życia gatunku jodła to 300-500 lat. Najstarsze drzewo, którego oficjalnie potwierdzono, że ma 725 lat, to Abies amabilis w Parku Narodowym Baker Snoqualmie w stanie Waszyngton.

Opis odmian jodły ze zdjęciem

Chociaż kultura jest uważana za dość jednorodną, ​​opis najczęstszych rodzajów i odmian jodły ze zdjęciem będzie przydatny dla ogrodników-amatorów. Aby mogli lepiej poznać rodzaj Abies i, jeśli to konieczne, wybrać drzewo do uprawy na miejscu.

jodła balsamiczna

Gatunek rośnie w Kanadzie i północnych Stanach Zjednoczonych. Tworzy bory mieszane z drzewami choinowymi, świerkowymi, sosnowymi i liściastymi. Abies balsamea najczęściej znajduje się na nizinach, ale czasami wznosi się w góry na wysokość nie większą niż 2500 m.

Jodła balsamiczna tworzy smukłe drzewo o wysokości 15-25 m i średnicy pnia 50-80 cm. Korona jest regularna, raczej wąska, stożkowa lub wąsko piramidalna.

W osobnych drzewach gałęzie schodzą na ziemię, zapuszczają korzenie. Kilka młodych roślin rośnie obok dorosłej jodły, co wygląda imponująco.

Kora szarobrązowa jest gładka, pokryta dużymi żywicznymi guzkami. Pąki są okrągłe, mocno żywiczne. Igły pachnące, w górnej części ciemnozielone, poniżej srebrzyste, długości 1,5-3,5 cm, żyją 5 lat.

Drzewo zaczyna owocować po 20-30 latach i daje dobre plony co 2-3 lata. Szyszki silnie żywiczne, długość 5-10 cm, grubość 2-2,5 cm, fioletowe. Dojrzewają, brązowieją i opadają zwykle we wrześniu-październiku. Uskrzydlone nasiona wielkości 5-8 mm, brązowe z fioletowym odcieniem.

Gatunek tolerujący cień i stosunkowo odporny na zanieczyszczenia powietrza. Jodła balsamiczna, w przeciwieństwie do innych gatunków, ma słaby system korzeniowy i może cierpieć na wiatr. Drzewo żyje od 150 do 200 lat i zimuje bez schronienia w strefie 3.

Blisko spokrewniony z jodłą balsamiczną jest Abies fraseri (Fraser), którego niektórzy botanicy nie uważają za niezależny gatunek. Rośnie nieco niżej, jest mrozoodporna w strefie 4, jest silnie porażona przez szkodniki, ale jest bardzo piękna.

jodła syberyjska

W Rosji gatunek ten jest gatunkiem lasotwórczym dla zachodniej Syberii, Ałtaju, Buriacji, Jakucji i Uralu. Abies siberica rośnie w europejskiej części na wschodzie i północnym wschodzie. Ukazuje się w Chinach, Kazachstanie, Kirgistanie, Mongolii. Rośnie zarówno w górach, wznosząc się na wysokość 2400 m n.p.m., jak iw dolinach rzek.

Jodła syberyjska jest uważana za najbardziej wytrzymały gatunek i może wytrzymać mrozy do -50 ° C. Dobra tolerancja na cień, rzadko żyje dłużej niż 200 lat ze względu na gnijące drewno.

Tworzy smukłe drzewo o wysokości 30-35 m, o średnicy pnia 50-100 cm i stożkowej koronie. Kora jest gładka, od zielonkawoszarej do szarobrązowej, z widocznymi pęcherzykami żywicy.

Igły mają od 2 do 3 cm długości i 1,5 mm szerokości, zewnętrzna strona zielona, ​​poniżej dwa białawe paski, życie 7-10 lat. Igły mają silny aromat.

Szyszki nasienne cylindryczne o długości 5-9,5 cm, grubości 2,5-3,5 cm. W miarę dojrzewania kolor zmienia się z niebieskawego na brązowy. Nasiona o wielkości około 7 mm wyposażone są w skrzydełko tej samej wielkości lub dwa razy większe.

jodła koreańska

Gatunek został znaleziony na wyspie Jeju, która obecnie należy do Korei Południowej, w 1907 roku. Tam Abies koreana rośnie w górach na wysokości 1000-1900 m, w ciepłym klimacie z dużą ilością opadów przez cały rok.

Gatunek wyróżnia się dość umiarkowanym wzrostem - 9-18 m, grubym pniem, którego średnica sięga 1-2 m oraz wysokiej jakości drewnem. Ponadto jest cenną rośliną ozdobną, która dała wiele pięknych odmian, w tym niewymiarowych.

Kora drzewa jest szorstka, w młodości żółtawa, pokryta cienkim włosiem, z czasem nabiera fioletowego odcienia. Pąki żywiczne, owalne, kasztanowe do czerwonego. Igły są gęste, powyżej jasnozielone, poniżej niebieskawo-białe, długości 1-2 cm, szerokości 2-3 mm.

Szyszki owalne z tępym wierzchołkiem pojawiają się bardzo wcześnie - w wieku 7-8 lat. Początkowo są pomalowane na kolor niebiesko-szary, potem stają się fioletowo-fioletowe, gdy dojrzeją - brązowe. Na długości sięgają 5-7 cm przy szerokości 2,5-4 cm.

Granica mrozoodporności - strefa 5, odporność na warunki miejskie jest niska. Jodła koreańska żyje od 50 do 150 lat.

Jodła Nordmanna

Istnieją dwa podgatunki Abies nordmanniana, które niektórzy botanicy uważają za odrębne gatunki:

• jodła kaukaska (Abies nordmanniana subsp. Nordmanniana), rosnąca na zachód od 36 ° długości geograficznej wschodniej, wyróżnia się pędami dojrzewającymi;
• jodła turecka (Abies nordmanniana subsp. equi-trojani), mieszkający na wschód od 36° in. D., charakteryzuje się gołymi gałęziami.

Rośnie na wysokości 1200-2000 m i tworzy czyste lasy jodłowe lub sąsiaduje z osiką, świerkiem orientalnym, klonem, jarzębiną.

Jest to drzewo iglaste o wysokości do 60 m, o średnicy pnia sięgającej 1-2 m². Szara kora jest gładka, z owalnymi śladami po opadłych gałęziach. Młode gałązki są żółtozielone, gładkie lub owłosione w zależności od podgatunku.

Rośnie stosunkowo szybko. Żywiczne pąki nie zawierają. U góry ciemnozielona, ​​u dołu srebrzysta, igły do ​​4 cm utrzymują się na drzewie 9-13 lat. Szyszki owalne-cylindryczne, duże, 12-20 cm długości, 4-5 cm szerokości, początkowo zielonkawe, po dojrzeniu brązowieją.

Opis jodły Nordmann nie może oddać jej piękna - gatunek ten jest uważany za jeden z najbardziej dekoracyjnych, ale odmiany są częściej używane w kulturze. Zimuje w strefie 5, żyje 500 lat.

Drzewo ma mocny system korzeniowy i jest odporne na wiatr.

jodła biała

W Rosji gatunek Abies nephrolepis występuje w Regionie Amurskim, Żydowskim Regionie Autonomicznym, Terytorium Nadmorskim i na południu Chabarowska. Jodła Białokora pochodzi również z północno-wschodnich Chin, Korei Północnej i Południowej. Drzewa rosną na wysokości 500-700 m n.p.m. na północy pasma, wspinają się do 750-2000 m wzdłuż południowych grzbietów.

Tworzy drzewo o wąskiej stożkowatej koronie o wysokości około 30 m, średnicy pnia 35-50 cm. Gatunek otrzymał swoją nazwę od srebrzysto-szarej gładkiej kory, ciemniejącej z wiekiem. Pień pokryty jest wypełnionymi żywicą guzkami.

Igły są płaskie, zaostrzone na końcu, 1-3 cm długości, 1,5-2 mm szerokości, u góry ciemnozielone, poniżej dwa białawe paski szparkowe. Igły są ułożone spiralnie, ale skręcone u nasady, dzięki czemu powstaje wizualny efekt dwustronnego grzebienia.

Zwykła długość szyszek nasiennych to 4,5-7 cm, szerokość do 3 cm. Są zielone lub fioletowe, gdy są młode, stają się szarobrązowe, gdy są dojrzałe. Pąki są często (ale nie zawsze) żywiczne.

Gatunek tolerujący cień, odporny na niskie temperatury, drzewa żyją 150-180 lat.

jodła biała

Gatunek jest często określany jako jodła europejska lub pospolita. Pasmo znajduje się w górach środkowej i południowej Europy, rozciąga się od Pirenejów po Normandię na północy, obejmuje Alpy i Karpaty, południowe Włochy, północną Serbię. Abies alba rośnie na wysokości od 300 do 1700 m.

Jest to duże drzewo iglaste o wysokości około 40-50, w wyjątkowych przypadkach do 60 m². Pień mierzony na wysokości klatki piersiowej ma średnicę do 1,5 m.

Roślina tworzy koronę w kształcie stożka, która w starszym wieku jest zaokrąglona i staje się prawie cylindryczna, z tępym, gniazdowym wierzchołkiem. Kora jest gładka, szara, czasem z czerwonawym odcieniem, z wiekiem pęka w dolnej części pnia.

Igły długości 2-3 cm, szerokości 2 mm, tępe, w górnej części ciemnozielone, na odwrocie dwa wyraźnie widoczne białe paski. Mieszka 6-9 lat. Pąki jajowate, zwykle bez żywicy.

Żywiczne szyszki. Pojawiają się na drzewie po 20-50 latach, dość duże, owalne-cylindryczne, z tępym wierzchołkiem, młode - zielone, gdy dojrzeją, stają się ciemnobrązowe. Długość szyszek sięga 10-16 cm, grubość 3-4 cm.

Gatunki tolerujące cień, bardzo wrażliwe na zanieczyszczenia powietrza. Drzewo żyje 300-400 lat, zimuje w strefie 5.

Jodła Vicha

Gatunek ten należy wyróżnić, ponieważ Abies veitchii jest bardziej odporny na zanieczyszczenie powietrza niż inne i stawia wysokie wymagania w zakresie oświetlenia. Jodła Vicha rośnie na japońskiej wyspie Honsiu, gdzie wspina się w góry na wysokości 1600-1900 m.

Drzewo rośnie stosunkowo szybko już w młodym wieku, osiąga wysokość 30-40 m, tworzy luźną koronę ostrosłupową. Gałęzie znajdują się w płaszczyźnie poziomej, kora szarawa, gładka nawet w starszym wieku.

Igły są grube, miękkie, zakrzywione, do 2,5 cm długości, 2 mm szerokości. Igły rosnące wewnątrz korony są krótsze i bardziej proste niż te znajdujące się na zewnątrz. Ubarwienie jak u innych gatunków - górna strona ciemnozielona, ​​spód srebrzysty dzięki dwóm białym paskom.

Cylindryczne, lekko zwężające się ku górze, fioletowo-fioletowe pąki, gdy są młode, brązowieją, gdy są dojrzałe. Ich długość sięga 4-7 cm. Nasiona są żółtawe.

Drzewo żyje 200-300 lat, zimuje w strefie trzeciej.

Jodła Pojedynczy Kolor

Jednym z najbardziej dekoracyjnych gatunków jest Abies concolor, rosnący wzdłuż wybrzeży Pacyfiku zachodniej Ameryki Północnej na wysokości 700-2000 m n.p.m. W Górach Skalistych rośliny wspinają się na 2400-3000 m.

Gatunek to drzewo o wysokości 40-50 m i średnicy pnia 1-1,5 m². W wieku 10 lat rozciąga się do 2,2 m². Korona symetryczna, piękna, stożkowata, z nisko rosnącymi gałęziami poziomymi. Dopiero pod koniec życia staje się rozrzedzony.

Popielatoszara kora jest gruba, pokryta pęknięciami. Żywiczne pąki są kuliste.

Jodła jednobarwna zawdzięcza swoją nazwę jednolitej barwie igieł - obustronnie matowa, niebieskozielona. Igły są miękkie i wąskie o długości 1,5-6 cm, mają silny aromat.

Jednobarwna jodła owocuje co 3 lata. Szyszki owalne-cylindryczne o długości 8-15 cm i grubości 3-4,5 cm. Ich kolor zmienia się z oliwkowo-zielonego na ciemnofioletowy, a po osiągnięciu dojrzałości brązowieje.

Jest to gatunek najbardziej kochający słońce, dobrze znosi dym z powietrza, żyje do 350 lat. Zimy w strefie 4. System korzeniowy jest potężny, drzewo nie boi się wiatru.

Widok jest bardzo popularny w projektowaniu krajobrazu. Jak widać na zdjęciu, jodła ma niebieskie, równomiernie wybarwione igły, a ten kolor zawsze był ceniony wśród drzew iglastych.

Najlepsze odmiany jodły dla regionu moskiewskiego

Chociaż jodła jest uważana za uprawę ciepłolubną, wybór odpowiedniej odmiany dla regionu moskiewskiego nie jest trudny. Aby nie stwarzać sobie niepotrzebnych problemów, należy wybierać drzewa, które mogą zimować w strefie 4 lub mniejszej bez schronienia.

Odmiany karłowate jodły dla regionu moskiewskiego można sadzić z mniejszą odpornością na niskie temperatury - można je łatwo chronić przed zimnem. Ale nie ma w tym większego sensu - wybór jest już tak duży, wystarczy uważnie przyjrzeć się drzewom, a nie ograniczać się do pierwszego centrum ogrodniczego, które się natknie.

Jodła Biała Zielona Spirala

Stara odmiana uzyskana ze zmutowanej gałązki w 1916 roku przez Szkółkę Asheville (Karolina Północna). Abies alba Green Spiral została nazwana Green Spiral dopiero w 1979 roku, wcześniej sprzedawana pod nazwą Tortuosa.

Variety Green Spiral to półkarłowe drzewo iglaste o „płaczącej” koronie. Tworzy mocny przewodnik centralny, wokół którego pędy boczne ułożone są spiralnie, zginając się i opadając.

Jodła rozmnaża się tylko przez szczepienie, kształt korony i wysokość drzewa zależą od jego wysokości, przycinania oraz obecności lub braku podpór. Maksymalna długość przewodu głównego wynosi 9 m, w wieku 10 lat bez przycinania może osiągnąć 4 m.

Igły są krótkie, gęste, zielone, poniżej srebrzyste. Mrozoodporność - strefa 4.

Zdjęcie jodły z opadającą koroną odmiany Green Spiral

Jodła Pojedynczy Kolor Niebieski Zegar

Bardzo piękna, przypominająca choinkę odmiana niebieskiej jodły, Abies concolor Blue Cloak, zyskała ogromną popularność, ale jej początki są mroczne. Uważa się, że sadzonka o niepowtarzalnym kształcie i kolorze została wybrana pod koniec lat 90. ubiegłego wieku przez pracowników Uniwersytetu Michigan.

Jodła monochromatyczna niebieska zegarowa rośnie szybko, zaczynając w młodym wieku, dodając 20 cm w każdym sezonie. W wieku 10 lat wysokość drzewa sięga 2 m przy szerokości 1,3 m.

Kształt korony jest bardzo zbliżony do klasycznego świerka. Pędy lekko wznoszące się na końcach, zakrzywione w łuk lub delikatnie zwisające w środkowej części pędów odchodzą od mocnego prostego pnia. Igły są cienkie, miękkie, jasnoniebieskie.

Drzewo należy posadzić na stanowisku słonecznym z dobrym drenażem. Odmiana Blue Cloak zimuje bez schronienia w czwartej strefie mrozoodporności.

Fraser Jodła Kline`s Nest

Zwarte gniazdo Abies fraseri Klein zostałoby zaklasyfikowane przez niektórych biologów jako jodła balsamiczna, ponieważ kwestia, czy gatunek Fraser jest niezależny, pozostaje otwarta. Odmiana została zaprezentowana publiczności przez szkółkę Raraflora w Pensylwanii w 1970 roku.

Ta jodła jest niezwykła, ponieważ rośnie mała, ale daje szyszki. To tylko dodaje efektu dekoracyjnego i tak już atrakcyjnego drzewa. Odmiana rośnie wolno, dodając 6-10 cm rocznie, w wieku 10 lat osiąga maksymalnie 1 m wysokości przy średnicy korony 60 cm.

Igły Klein`s Nest błyszczące zielone, zauważalnie krótsze niż drzewo gatunku, fioletowe pąki. Rośnie bez osłony w strefie 4.

Jodła koreańska Silverlock

Nazwa odmiany karłowatej Abies koreana Silberlocke tłumaczy się jako Srebrne Loki. Został wyhodowany przez Güntera Horstmanna z Niemiec w 1979 roku. Prawidłowa nazwa odmiany to Horstmanns Silberlocke, jak twierdzi jej twórca, ale skrócona nazwa zakorzeniła się i jest używana przez wiele szkółek.

Silverlock - niesamowicie piękna koreańska jodła. Igły skręcają się w kierunku wierzchołka pędu, odsłaniając srebrzysty spód płaskich igieł. Roczny wzrost to 10-15 cm.

Na dorosłym drzewie igły skręcają się mniej, ale nadal lekko się wyginają, odsłaniając posrebrzany spód igieł. Korona jodły srebrzystej tworzy stożkową, symetryczną. Odmiana zimuje w strefie 4 bez osłony.

Jodła Syberyjska Liptowski Gradok

Jodła kulista Abies sibirica Liptovsky Hradok to stosunkowo nowa odmiana, stworzona z miotły wiedźmy znalezionej przez szkółkę Edwina Smitha (Holandia) w 2009 roku. Dziś pozostaje dość rzadki i drogi, gdyż rozmnaża się tylko przez szczepienie. Dlaczego odmiana jodły syberyjskiej, stworzona przez holenderskiego hodowcę, nosi nazwę miasta ze Słowacji, nawet kompilatorzy katalogów są zdezorientowani.

Liptovsky Gradok tworzy zwartą, nieregularną koronę, która z jakiegoś powodu nazywa się kulistą. Nie da się z niego stworzyć kuli bez przycinania, które zresztą jodły niezbyt dobrze tolerują. Ale drzewo jest takie urocze i niezmiennie przyciąga uwagę.

Ozdobą jodłową są nie tylko krótkie, nierównej długości, jasnozielone igły, ale także duże, okrągłe, jasnobrązowe pąki. Odmiana jest uważana za jedną z najbardziej odpornych na zimę i miniaturowych - w wieku 10 lat ledwie osiąga rozmiar 30 cm, a zimuje w strefie 2 bez schronienia.

Jodła litewska Gradok bardzo cierpi z powodu upałów, nie zaleca się sadzenia jej w strefie 6. W piątym należy wybrać miejsce osłonięte przed słońcem i suszącym wiatrem.

karłowate odmiany jodły

Tradycyjnie poszukiwane są nisko rosnące odmiany jodły. Można je umieścić nawet w najmniejszym ogrodzie, a na dużej działce maleńkie drzewka zwykle zdobią front. Ponieważ jodła jest dużą rośliną, której wysokość liczona jest w dziesiątkach metrów, prawdziwe karły pozyskiwane są wyłącznie z miotły czarownic i rozmnażane przez szczepienie. Dlatego takie drzewa są drogie i przez długi czas możesz szukać odmiany, którą lubisz w sprzedaży.

Jodła Nordmann Berlin

Z miotły czarownic znalezionej w 1989 roku niemiecki hodowca Günter Eschrich opracował odmianę Abies nordmanniana Berlin. Często do nazwy dodaje się słowo Dalem lub Dalheim, wskazujące miejsce pochodzenia drzewa, ale jest to błędne. Fani powinni wiedzieć, że to ta sama odmiana.

Berlin - prawdziwa jodła karłowata ze spłaszczoną kulistą koroną. Rozgałęzienia są wielowarstwowe, gęste, igły są krótkie, sztywne. Górna część igieł jest zielona, ​​dolna srebrna.

Przyrost roczny to około 5 cm, za 10 lat jodła osiągnie wysokość 30 cm przy szerokości 60 cm. Odmiana przystosowana do uprawy w pełnym słońcu, dobrze znosi warunki miejskie. Berlińska jodła zimuje w strefie 4.

Jodła biała karłowata

Niezwykle atrakcyjna karłowata odmiana jodły białej, oczywiście pozyskiwana z miotły wiedźmy, której pochodzenie nie jest znane. Pierwszy opis Abies alba Pigmej został podany w katalogu holenderskiego szkółki Wiel Linssen z 1990 roku.

Biała jodła karłowata tworzy mniej lub bardziej zaokrągloną koronę z zielonymi i błyszczącymi igłami u góry, poniżej srebrzystymi. Dzięki podniesieniu gałęzi powstaje ciekawy efekt wizualny, który wyraźnie widać na zdjęciu.

Roczny przyrost wynosi 2,5 cm lub mniej, w wieku 10 lat jodła tworzy kulę, której średnica wynosi co najwyżej około 30 cm. Odmiana zimuje w czwartej strefie.

Bagno z jodły balsamicznej

Ta miniaturowa ładna jodła balsamiczna otrzymała swoją nazwę od miejsca, w którym znaleziono miotłę czarownicy, która dała początek odmianie. Twórca odmiany, słynny amerykański hodowca Greg Williams, twierdzi, że jedną z jego najlepszych odmian jest Abies balsamea Bear Swamp.

Balsam Jodła Niedźwiedzia Bagno tworzy najpierw zaokrągloną koronę. Z biegiem czasu drzewo rozciąga się i stopniowo kontury stają się stożkowe. Igły ciemnozielone, krótkie.

Odmiana bagna jodłowego niedźwiedzia - prawdziwy gnom, rosnący niezwykle wolno. Przez rok wielkość drzewka wzrasta o 2,5 cm. W wieku 10 lat wysokość i średnica sięgają 30 cm.

Jodła może być uprawiana bez schronienia na zimę w strefie 3.

Jodła Vicha Kramer

Odmiana została stworzona z miotły wiedźmy przez niemiecką szkółkę Kramer, od której została nazwana. Abies veitchii Kramer rozmnaża się tylko przez szczepienie i jest małym, symetrycznym drzewkiem.

Wzrost jodły to tylko 5 cm na sezon. W wieku 10 lat drzewo osiąga wysokość 40 cm i szerokość 30 cm. Młode igły są jasnozielone, ozdobione białymi paskami na odwrocie, nieco ciemnieją pod koniec lata, ale nie tak bardzo jak u gatunku Vicha.

Odmiana dość mrozoodporna w strefie 3.

Jodła syberyjska Łukasza

Miniaturowa polska odmiana jodły stworzona ze zmutowanego drzewka, a nie większości karłów, przez klonowanie miotły wiedźmy. Autorstwo należy do Andrzeja Potrzebowskiego. Jodła syberyjska Łukasza zostaje wypuszczona do sprzedaży przez szkółkę Janusza Szewczika.

Eksperci uważają, że odmiana jest podobna w strukturze do słynnego kanadyjskiego świerka Konik. Jodła tworzy bardzo gęste drzewo o stożkowatej wąskiej koronie, a pędy skierowane w górę pod ostrym kątem do pnia.

Igły są twarde, jasnozielone. W wieku 10 lat drzewo osiąga wysokość 1 m przy średnicy korony 50 cm. Odmiana jodły syberyjskiej Lukash charakteryzuje się wysoką zimotrwałością, przeznaczona do strefy 2.

Cechy sadzenia i pielęgnacji jodły

Jodła jest bardziej wymagającą rośliną niż większość drzew iglastych. Rośnie na żyznych glebach, nie toleruje nasiąkania wodą ani wysychania gleby. Szukając miejsca na drzewo, należy zwrócić uwagę na to, ile światła potrzebuje, skupiając się na opisie odmiany, a nie tylko gatunku.

Nie wszystkie jodły znoszą nawijanie, ale opis odmian tego nie mówi. Dlatego lepiej jest umieścić drzewo w chronionym miejscu, szczególnie wysokim lub średnim.

Podczas sadzenia jodły duże znaczenie ma drenaż. Jeśli nie zostanie umieszczony na dnie otworu warstwą co najmniej 20 cm, najprawdopodobniej doprowadzi to do śmierci drzewa. Przybliżony skład mieszanki gleby dla jodły:

• próchnica liści;
• glina;
• torf;
• piasek.

Stosunek składników 3:2:1:1.

Ponadto do każdego dołu do sadzenia dodaje się 250-300 g nitroammofoski i wiadro zgniłych trocin. Świeże doprowadzą do śmierci jodły - zaczną gnić w ziemi i palić korzeń. Jeśli nie ma trocin, musisz je zdobyć. Lub posadź kolejną uprawę. Oczywiście zgniłe trociny można zastąpić rozpracowanym torfem wysokim, ale i tak trzeba je znaleźć, zwykłe nie zadziała. Włókno kokosowe lub mech torfowiec wystarczą, ale będzie za drogi.

Jodła również musi być regularnie podlewana, ale nie podlewana, karmiona, mulczowana. Na zimę osłonięte są tylko młode drzewa posadzone w tym lub w poprzednim sezonie.

Najlepiej zakorzeniają się drzewa w wieku od 5 do 10 lat. To właśnie te sadzonki najczęściej trafiają do sprzedaży.

Najczęstszą przyczyną zamierania jodeł jest niedostateczna pielęgnacja, przelanie i zanieczyszczenie powietrza. Ta kultura, choć uważana za bezpretensjonalną, jest w rzeczywistości bardzo wrażliwa.

Wśród szkodników warto wyróżnić:

• ćma jodłowa;
• Jedwabnik syberyjski;
• Motyl Zakonnica;
• hermes świerkowo-jodłowy.

Jodła, zwłaszcza gatunki lub odmiany pochodzące z Ameryki Północnej, bardzo cierpią z powodu zmian temperatury w dzień iw nocy. W najgorszym przypadku może to nawet doprowadzić do śmierci drzewa.

Ciekawe fakty na temat jodły

Kora kultury jest używana do produkcji balsamu, a igły i młode gałązki są używane do oleju jodłowego.

Świeżo ścięte gałęzie zawierają tak dużo fitoncydów, że mogą niszczyć drobnoustroje w pomieszczeniu.

Zapach jodły jest mocny, ale zupełnie inny niż świerkowy.

Gałęzie tworzą doskonałe miotły do ​​kąpieli.

W czasach głodu kruszono korę i pieczono chleb - nie jest to zbyt smaczne i pożywne, ale pozwalało wytrzymać.

Jodła łatwo rozmnaża się przez nakładanie warstw. Często gałęzie po prostu opadają na ziemię i zapuszczają korzenie.

Kultura rośnie na Syberii, Dalekim Wschodzie i Uralu, ale rzadko można ją znaleźć w centralnej Rosji.

W lasach jodłowych praktycznie nie ma runa, ponieważ gałęzie głównej rasy zaczynają rosnąć bardzo nisko.

Koń trojański z jodły kefallińskiej.

Uważa się, że gałęzie tego drzewa chronią przed czarami i pomagają zmarłym w innym świecie.

Wniosek

Jodła wygląda majestatycznie, ma wiele doskonałych odmian. Szczególnie atrakcyjna w kulturze jest korona symetryczna, piękna, jakby sztuczne igły, oraz fioletowe lub zielone szyszki skierowane pionowo w górę. Rozmieszczenie jodły ogranicza jedynie niska odporność na zanieczyszczenia antropogeniczne.

Artykuły na ten temat "Gdzie rośnie jodła"

Persimmon: gdzie rośnie, jak wygląda, kwitnie, czy to owoc czy warzywo, krzew czy drzewo

Drzewo migdałowe: jak i gdzie rośnie, zdjęcie

Persimmon: gdzie rośnie, jak wygląda, kwitnie, czy to owoc czy warzywo, krzew czy drzewo

Drzewo migdałowe: jak i gdzie rośnie, zdjęcie