Popularne grzyby, które nie rosną na drzewach
Zadowolony
Na pniach i pniach drzew często pojawiają się różnego rodzaju grzyby. Ich żywe lub martwe drewno staje się pożywnym podłożem dla przedstawicieli różnych gatunków grzybów.
Niektóre grzyby są pasożytnicze. Żyją kosztem drzewa - dawcy, stopniowo rosnącego i niszczącego żywe tkanki. Inni, osiedlając się na martwym drewnie, czerpią korzyści z natury: przetwarzają materiał biologiczny, służą jako pokarm dla ptaków i zwierząt oraz leczą ludzi.
Jakie grzyby rosną na drzewach?
Przedstawiciele mikroskopijni i kapeluszowi biologicznego królestwa grzybów osiedlają się na żywych i martwych pniach oraz martwym drewnie.
Narośla, pleśń, kielichy na pniu lub gałęzie drzewa sygnalizują, że osiadły na nim grzyby. Wśród nich są pasożyty i symbionty. Ci pierwsi żyją z drzewa dawcy, niszcząc drewno. Inni tworzą symbiozę z drzewem, otrzymując z niego substancje niezbędne do życia i dając mu potrzebne.
Pojawienie się grzybów na drzewach ogrodowych wskazuje na słabą pielęgnację nasadzeń ogrodowych. W takich przypadkach należy podjąć działania mające na celu ratowanie plantacji owocowych.
Grzyby drzewiaste żyjące na terenach leśnych oczywiście niszczą drzewa. Jednak wiele z nich jest jadalnych, korzystnych dla zdrowia ludzi i zwierząt i można je wykorzystać na potrzeby gospodarstwa domowego.
Najsłynniejsze grzyby drzewne, które wpływają na ogród:
- grzyby hubki i ich poprzednicy - sinice po północno-zachodniej stronie pnia, powodem jest gęstnienie, słabe oświetlenie;
- fałszywy grzyb krzesiwowy, „żyje” na drzewach owocowych, objawia się białą zgnilizną rdzenia, oznaki uszkodzenia owoców pestkowych – ciemne żyłki, ciemnoszare i brązowe narośla na pniach;
- rdzeń brązowy zgnilizna wiśnie, gruszki, inne owoce powodują siarkowożółty grzyb hubkowy.
Tinder grzyb
Poliporowy żółty siarkowy
Trutovik fałszywy
Niektóre grzyby hubkowe są jadalne w stadium dojrzałości mlecznej, ale wymagają wstępnej obróbki cieplnej.
Oprócz nich jadalne są jadalne polyporus i miodowe muchomory, a także:
- boczniaki;
- bicze z jelenia;
- wioślarstwo żółto-czerwone;
- volvariella jedwabista;
- grzyb zimowy.
Boczniaki na starych drzewach
Volvariella jedwabista
Grzyb zimowy, grzyb zimowy
Jeden z najpiękniejszych przedstawicieli - jeżynowy koralowy, jadalny grzybek z niezwykłą, podobną do bardzo jasnego koralowca „czapką”.
Jeżyna koralowa i jej cechy
Wśród warunkowo jadalnych grzybów rosnących na opadłych pniach, posuszu lub pniakach jeżyna (w niektórych źródłach - jeżyna) koralowata wyróżnia się niezwykłym bajecznym wyglądem. Gatunek ten należy do macromycetes, czyli grzybów o dużej i dobrze rozwiniętej części nadziemnej. Jest również nazywany neofitem, jeżyną kratownicową, koralowym gericium i koralowym grzybem.
Jak to wygląda
Grzyb z rodziny Hericium zawdzięcza swoją nazwę budowie owocnika. Rozgałęzione, o nieregularnym kształcie, z wieloma krótkimi (10-20mm) cylindrycznymi „mackami”, naprawdę jest bardzo podobny do krzewu koralowca morskiego. Kruche kolce zwisające z głównych „gałęzi” nie rosną dłużej niż 2 cm. Tworzą spory. Jeżyna koralowa jest przymocowana do zdrewniałego podłoża krótką łodygą.
Mleczny lub śnieżnobiały, jasnokremowy lub z ledwo zauważalnym żółtawym odcieniem, ażurowy rozłożysty grzyb jest dobrze widoczny w zaciemnionym ponurym lesie liściastym. Gdy dojrzeje, hericium ciemnieje, staje się piaskowo-beżowy lub brązowy. Wraz ze wzrostem wilgotności staje się przezroczysty.
W kroju miąższ grzyba jest mięsisty, bardzo jasny, biały lub z bladoróżowym odcieniem. Zapach - przyjemny, grzybowy, lekko ostry. W fazie późnej dojrzałości - ciemnej i twardej. Suszony „koral” zmienia kolor na brązowy.
Dorosłe osobniki - championy osiągają wysokość i szerokość 40 cm. Średnia wartość to 30, a w lasach syberyjskich - 15-25 cm średnicy.
Gdzie i jak rośnie
Stosunkowo rzadkie, ale obszar dystrybucji obejmuje wszystkie rosyjskie lasy strefy klimatu umiarkowanego, Dalekiego Wschodu i Syberii. Od dawna opanował terytoria Chin, Japonii, Kazachstanu, Zakaukazia, Europy i Ameryki Północnej.
Rośnie pojedynczo i grupowo w lasach liściastych. Bliżej północy wybiera powalone pnie i posusz osiki i brzozy, od południa lipę, buk, dąb, wiąz. Rzadko spotykany w lasach mieszanych i iglastych. Zapuszcza korzenie na zwalonych drzewach, pniakach i martwym drewnie, w starych dziuplach.
Krążą legendy, że w średniowieczu grzyb koralowy wcale nie był rzadkością. Ale swoim niezwykłym wyglądem wystraszył grzybiarzy, neofita został nazwany cholerną myjką i uznany za trującego.
Grzyb jest wymieniony w Czerwonej Księdze Rosji jako rzadki gatunek.
Kiedy dojrzeje
Jeżyny, podobnie jak inne grzyby, są organizmem wieloletnim. A oto jego owocnik ("kapelusz") żyje jeden sezon - od drugiej połowy lipca do początku października. W tym czasie odnajdują biały „koral” i zbieracze grzybów.
Podobne gatunki
Lekko rozgałęzione „krzaki” są wyjątkowe, nie można ich pomylić z żadnym innym przedstawicielem królestwa grzybów.
Znany inny gatunek o nazwie jeżyna:
- jeżyna różnobarwna (jest jastrzębiem, kurczakiem, kołczakiem, jeżyną łuskowatą i kafelkową);
- jeżyna żółta (jest karbowany);
- grzebień jeżynowy (synonimy - broda dziadka lub grzybowa);
- jeżyna alpejska (lub alpejski).
Pstrokata jeżyna
Jeżyna alpejska
Jeżynowy żółty
Z wyglądu najbardziej przypomina hert alpejski, a właściwościami - z grzebieniem.
W przypadku jeżyny alpejskiej podłożem jest drewno jodły, świerka, rzadziej sosny. Ten rodzaj hericium występuje w lasach górskich, bardzo rzadko - na równinach. Kolce zarodnikowe ułożone są w pęczki na końcach zarośniętych gałęzi.
Jeżyna koralowa nie ma trujących bliźniąt.
Lecznicze właściwości korala jeżynowego
Cenione są lecznicze właściwości tego rodzaju Hericium. Większość z nich wynika z obecności fosforu, wapnia, żelaza, białek roślinnych, polisacharydów i witamin.
Farmakolodzy z Niemiec i Chin posunęli się bardziej niż inni w badaniach i stosowaniu właściwości leczniczych.
Grzyb leczniczy stosowany jest w leczeniu i profilaktyce chorób przewodu pokarmowego i całego układu pokarmowego. Polisacharydy chronią owrzodzoną błonę śluzową żołądka przed kwasem żołądkowym, stymulują jej gojenie. Pobudza przepływ krwi do przewodu pokarmowego i perystaltykę. Jest środkiem do zapobiegania procesom onkologicznym w narządach układu pokarmowego i wydalniczego. Zawarte w grzybie kwasy tłuszczowe, fenole i pięć polisacharydów o działaniu przeciwnowotworowym wpływają bezpośrednio na komórki nowotworowe, efekt porównywalny do chemioterapii.
Udowodniono lecznicze działanie jeżyny zarówno na złośliwe, jak i łagodne formacje. Blokuje rozwój raka piersi, płuc, przełyku, wątroby, żołądka, skuteczny w leczeniu raka trzustki. Wskazany przy typach gruczolaków prostaty, torbieli, włókniaków, gruczolaków przysadki, mięśniaków. Podczas obserwacji klinicznych guzy ustąpiły lub znacznie zmniejszyły się. W złożonej terapii przeciwnowotworowej zmniejsza negatywne skutki leczenia.
Grzyb koralowy dobrze wpływa na wzmocnienie układu odpornościowego, pomaga zmniejszyć zmęczenie i stymuluje metabolizm tłuszczów.
Poprawia pracę narządów oddechowych – oskrzeli i płuc. Jeżyna korzystnie wpływa na aktywację hematopoezy. Udowodniono pozytywny wpływ preparatów grzybowych na układ nerwowy, w szczególności w leczeniu i profilaktyce choroby Alzheimera.
Ekstrakty wykorzystywane są w walce z chorobami o charakterze bakteryjnym, grzybiczym i wirusowym.
W medycynie ludowej nalewki i wywary stosuje się jako leki przeciwdepresyjne. Stosowany w przypadku bezsenności i neurastenii. Przydatny w leczeniu impotencji, usprawnianiu procesów metabolicznych i spowalnianiu starzenia się organizmu.
Jak zjeść grzyba?
Ciekawe unikalne właściwości korala jeżynowego wykorzystywane są w kuchni. Smakosze cenią ten rzadki grzyb za dobre walory kulinarne, ciekawy wygląd gotowego dania i naukowo udowodnione dobroczynne właściwości.
Podobny do koralowca gericium jest uważany za warunkowo jadalny: młode okazy są wykorzystywane do gotowania po obowiązkowej obróbce wstępnej. W miarę dojrzewania grzyby te zaczynają smakować gorzko.
Mimo że gatunek znajduje się w Czerwonej Księdze, grzybiarze często znajdują go w wielu regionach, zbierają, dzielą się przepisami kulinarnymi i doznaniami smakowymi. W kuchniach narodowych innych krajów popularne są również dania z jeżyn.
Jeżyny duszone, smażone, gotowane, gotowane w cieście, dodawane do nadzień. Na przyszłość zbierane przez suszenie, solenie lub marynowanie. Suszony jest używany w całości lub zmielony na proszek.
Jeżyny dodają potrawom subtelnego smaku. Smak jest jasny, według innych źródeł - delikatny i bardzo przyjemny, z orzechowym odcieniem. Ugotowany w smaku i konsystencji przypomina smak krewetki lub kałamarnicy.
Smakosze dzielą się sposobami gotowania koralowców:
- gericium smażone z przyprawami na maśle dodaj różne przyprawy i dodatki warzywne;
- gotować zupę, taki sam jak z innych grzybów;
- smażyć w dużej ilości oleju roślinnego;
- dodaj do sałatek, jak inne grzyby.
Jeżyna koralowa – najpiękniejsze stworzenie natury. Grzyb ma dobry smak i wysokie właściwości lecznicze. W ostatnich dziesięcioleciach powiększyła się otoczka wzrostu, podobnie jak częstotliwość wykrywania jeżyn. Jednocześnie w Rosji gatunek znajduje się pod ochroną państwa. Zadaniem koneserów jest zachowanie unikalnego grzyba koralowego dla przyszłych pokoleń.
