Thuja western: odmiany, opis, sadzenie i pielęgnacja

Tuja to roślina odporna na zimno, niewymagająca i piękna. Pomimo tego, że jest iglasty, zamiast igieł ma liście. To prawda, że ​​są bardzo podobne do igieł. Liście tui - na przemian nakładające się łuski. Kolory igieł przedstawicieli rodziny są bardzo różne. Występuje tuja jasna, tuja złota, kulista i stożkowata. Najczęstsze dwa podgatunki to wschodnia tuja i zachodnia tuja. Ze względu na obecność ogromnej liczby wyhodowanych mieszańców i bezpretensjonalność treści, tuja occidentalis stała się powszechna na całym świecie.

tuja. Ogólna charakterystyka rodziny

Thuja western (po łacinie Thúja occidentalis) to wiecznie zielone drzewo iglaste należące do rodziny cyprysów, rodzaj Thuja. Roślina pochodzi z północnych stanów Ameryki i Kanady. Po raz pierwszy jego opis został sporządzony w połowie XVIII wieku przez naukowca Karola Linneusza. Chociaż jako kultura była znana znacznie wcześniej.

Zachodnia tuja

W Europie roślina pojawiła się w połowie XVI wieku i od tego czasu zaczęto hodować mieszańce - tuja europejska. Nazwa z greckiego oznacza „ofiarę” lub „kadzidło”, co tłumaczy się aromatem spalania drewna. Uważa się, że tuja była używana podczas składania ofiar.

W zależności od gatunku drzewo może dorastać do 38m. Korona może być piramidalna i owalna. Drewno jest miękkie, trwałe, pachnące i nie gnije.

Drzewo zmienia swój zielony strój co 3 lata. Igły opadają prosto z gałęzi. Zjawisko to nazywa się upadkiem gałęzi.

Nasiona tui znajdują się w małych jajowatych szyszkach.

Zachodnia tuja

Każda strefa klimatyczna ma swoją tuję. Przedstawiciele zachodnich gatunków Thuja są dobrze przystosowani do klimatu centralnej Rosji, Uralu, Syberii i regionu moskiewskiego. Tuja wschodnia jest bardziej termofilna. Istnieją również uniwersalne, które można uprawiać w pomieszczeniach lub w szklarniach. Wiele z nich jest szczególnie lubianych przez ogrodników. Więc czym są tuja?

Najpopularniejsze odmiany tui. Charakterystyka każdego typu

Oto kilka odmian zachodniej tui:

Aurea

Pod tą nazwą zbiera się kilka złotych odmian. Drzewo bazowe uważane jest za drzewo piramidalne o wysokości do 2,5 metra. Kolor korony jest żółto-złoty w miejscach nasłonecznionych i zielonkawy w cieniu. W drugiej połowie sezonu wegetacyjnego kolor jest szczególnie jasny. Kultura świetnie prezentuje się w pojedynczych nasadzeniach, obok innych gatunków (mieszanka koloru i kształtu korony). Absolutnie spokojnie znosi mrozy i katastrofy klimatyczne (zamiecie, ulewy, silne wiatry).

Tuja zachodnia Aurea

Belokonchikovaya (Albospicata)

Tuja jest wysoka (do 2,5 m wysokości), o stożkowatej koronie, szerokiej u nasady, dzięki pędom rosnącym pod kątem rozwartym. Krótkie liście - srebrne igły na końcach. Kontrast jest szczególnie zauważalny w pierwszej połowie sezonu i im bliżej chłodów cała igła staje się bezbarwna.

Thuja western Belokonchikovaya

Uwaga! odmiana odporna na zimę. Nadaje się do każdej kompozycji ogrodowej i solo. Niezwykle nadaje się do zaprojektowania korony i dlatego jest często używany do tworzenia żywopłotu i kształtowania krajobrazu całej witryny.

Szmaragd

Najpopularniejsza rasa kolumnowych odmian tui. Drzewo dorasta do 3 m². Zalety to:

• liście na całej długości pnia;
• niezmienne, jasnozielone igły;
• mrozoodporność - uniwersalność w zastosowaniu.

Odmiana wschodniej tui, Blue thuja, dobrze wygląda ze Smaragdem w nasadzeniach złożonych.

Thuja western Smaragd

Globoza

Niskie (1,2 m) drzewo z okrągłą koroną. Krzew jest ostatecznie uformowany przez właściwą kulę w wieku 7 lat i nadal zwiększa swoją zieloną masę do 20 lat, rozszerzając się na szerokość.

W cieniu drzewo rośnie nieco wyżej. Kolor igieł zmienia się w zależności od pory roku. W ciepłe dni jest szmaragdowy, a zimą brązowo-brązowy. Odmiana dobrze znosi zimę. Nie reaguje na zmiany pogody. Używaj jako roślina ogrodowa, uniwersalna.

Tuja zachodnia Globoza

Globoza Nana

Mała, ozdobna, kulista tuja. Ma bardzo gęstą, jasnozieloną koronę. Ze względu na niski wzrost idealnie nadaje się do ozdabiania bordiur, skalniaków, zjeżdżalni alpejskich. Może również ozdobić nasadzenia jednoiglaste. Bezproblemowo znosi zimę, nie poddaje się chorobom.

Globoza Nana

Cristata (grzebień)

Dorosłe drzewo ma szeroką piramidalną koronę i dorasta do 3,5 m. Gałęzie wachlarzowe ze szmaragdoszarymi igłami.

Cristata jest odporna na zimę. Dobry do strzyżenia. Pięknie wygląda samotnie, w grupach lub na bokach alejki.

Cristata

Ze złotym zakończeniem (odnosi się do odmian złota)

Wysokie drzewo osiąga dojrzałość w wieku 20 lat. W tym wieku osiąga do 4 m wysokości i 2 m średnicy u podstawy. Pędy rosnące brązowe lub żółte. Igły zielone z ciemnozłotymi końcami. Roślina jest dość stabilna i odporna na zimę. Służy do tworzenia żywopłotów, w pojedynczych nasadzeniach oraz do projektowania kompozycji grupowych.

złota wskazówka

Reingold (żółty Tuja)

Bardzo atrakcyjne igły do ​​kolorowania. Od wiosny do jesieni kolor korony zmienia się z różowego na złoty, a jesienią staje się żółto-miedziany.

Metrowe drzewo w młodości ma kulistą koronę. Z wiekiem kształt staje się nieco niewyraźny, ale gęsty. Bardzo wytrzymały i odporny na zmiany warunków klimatycznych. Służy do tworzenia ogrodu japońskiego, w grupach z innymi rodzajami drzew iglastych.

Rheingold

Danica

Najpopularniejsza forma niewymiarowej tuji. Drzewo dorasta do 60 cm. Ma gęstą kulistą grubość, składającą się z licznych wznoszących się płaskich gałęzi. Mrozoodporna i mało wymagająca do ziemi.

Danica

Miś

Karłowata forma rodziny. Drzewo osiąga dojrzałość przez 5 lat. Preferuje słoneczne obszary ogrodu. Używane bardzo szeroko. W ogrodzie może być stosowany do zjeżdżalni alpejskich, mixborderów, do tworzenia kompozycji z innymi drzewami iglastymi (aż do stworzenia trawnika okrywowego iglastego, np. tuja płożąca lub żywotnik płożący). Świetny również jako roślina doniczkowa.

Miś

Igły są miękkie, zielone latem i brązowe zimą. Mrozy i jasne słońce nie szkodzą krasnoludowi.

Filiformis (tuja filiformis)

Wyjątkowo wyjątkowa odmiana. W postaci wstążki lub sznurka gałęzie zwisają łukiem od górnej części korony do dolnej, przypominając wierzbę płaczącą. Wygląda też bardzo podobnie do tego kanadyjskiego. Z wiekiem korona staje się gęsta i kulista. Zielone liście latem stają się brązowe w zimie.

Filiformis

Ten rodzaj tui jest bardzo odporny na zimę. Stosowany samodzielnie oraz w kompozycji z iglakami piramidalnymi.

Elegancja (elegancka)

Wysokie, o stożkowatej koronie, drzewo osiąga dojrzałość o 40 lat. Igły są jasnozielone z białymi końcówkami. Wraz z nadejściem chłodów biały kolor nieco żółknie, blednie, a wiosną jaskrawozielony kolor powraca do korony. Bardziej dekoracyjny na otwartych przestrzeniach. Świetnie wyglądają samotnie i w nasadzeniach grupowych. Drzewo jest mrozoodporne i odporne na zmiany zjawisk naturalnych.

elegancja

Elwanger Aurea

Drzewa metrowe o spłaszczonej kulistej koronie. Liście są złote latem, a brązowe zimą. Nadaje się do różnych klombów. Nie ma problemu zimą.

Elwanger Aurea

Erikoides (zdrowy)

Małe drzewo z kilkoma koronami. Ogólny wygląd drzewa przypomina niewłaściwą piłkę. Miękkie igły są dwukolorowe latem - gęsto zielone poniżej, zielone z żółtością powyżej i liliowo-bordowe zimą.

W szyszkach jajowatych nasiona gatunku nie dojrzewają. Rozmnażanie jest możliwe przez sadzonki. Dobrze wygląda na niższym poziomie wysokich drzew (jak upadki).

Erikoides

Silne mrozy zimą i aktywne słońce wiosną mogą spalić wierzchołki pędów i zepsuć wygląd.

Europa Złoto

Bardzo wysoki krzew tui. W wieku dorosłym osiąga wysokość 4 metrów. Młoda roślina jest piramidalna, bardzo gęsta i wąska. Korona z wiekiem staje się stożkowata. Gatunek ten ma niesamowite, pomarańczowe igły, które zimą stają się złote.

Odmiana stosowana do nasadzeń alejowych, w nasadzeniach pojedynczych oraz w kompozycjach. Dobrze znosi przycinanie. odporny na zimę.

Europa Złoto

sunkista

Wysoka roślina (5 m wysokości) z szeroką stożkową koroną. Kolor igieł jest żółty ze złotym połyskiem. Roślina dobrze nadaje się do formowania. Nadaje się do umieszczenia samodzielnie lub razem z innymi drzewami iglastymi. mrozoodporna.

sunkista

Dumose

Niewielkie krzewy o okrągłej koronie i spiralnych pędach. Lubi żyzną ziemię, jasne obszary i wilgoć. Częściej stosowane w projektowaniu ogrodów skalnych i ogrodów japońskich. Zimą zielone igły zmieniają kolor na szary. Krzewy dobrze zimują pod śniegiem.

Douglas Pyramidalis

Wygląda bardzo jak cyprys. Drzewo dorasta do 15 metrów. widok kochający cień. To prawda, że ​​wpływa to na jakość igieł w kolorze bagiennym. Bez słońca szybko wysycha i kruszy się. Zwłaszcza w strefie korzeniowej pnia.

Douglas Pyramidalis

Odmiana jest często używana do ozdabiania żywopłotów. Często można go również zobaczyć w nasadzeniach pojedynczych i grupowych.

Ważny! Gatunek jest odporny na zimę, wystarczająco elastyczny i odporny na wpływy atmosferyczne.

Holmstrup

wysoki krzew. Średnica korony sięga jednego metra. W sezonie letnim liście są soczyście zielone i gęste, a zimą nabierają rdzawego nalotu. mrozoodporna. Często stosowany jako pojedyncza roślina, ale dobrze prezentuje się w kompozycjach.

Holmstrup

Odmiana karłowata Thuja golden

Kulisty kształt jest zachowany bez częstego ścinania. Drzewo ma metr wysokości i szerokości. Odmiana dobrze zimuje. Nadaje się do nasadzeń kompozytowych.

Tuya Bodhi

Wysokie drzewo (3 m) ze stożkową koroną. Duże igły są jasnozielone. Bodhi jest bezpretensjonalna, odporna na zimę. Dobry w pojedynczych nasadzeniach i jako tło dla niewymiarowych gatunków. Czy mogą sadzić alejki?.

Tuya Bodhi

Kolumna tui

Drzewo dorasta do 3-4 metrów. Odporny na mróz i nie narażony na oparzenia słoneczne. Krzew gęsto zielony przez cały rok. Nadaje się do każdego dopasowania.

Technika rolnicza kultury

Opieka nad wszystkimi odmianami tui jest taka sama. Rozmnażają się również w prawie ten sam sposób. Czy to sadzonki czy sadzonki.

Przy całej prostocie uprawy, warto przestrzegać pewnych zasad.

Punkt zrzutu

Jednym z głównych warunków jest dobór odpowiedniej gleby. Dla tui jest to żyzna glina. Sandy też są w porządku. Tylko piasek trzeba rozcieńczyć gliną i humusem.

Lokalizacja sadzenia jest ważna. Tuja może rosnąć w cieniu, ale do dekoracji potrzebuje jasnego obszaru. Aby uzyskać piękną i jednolitą koronę, drzewo należy chronić przed silnymi wiatrami.

Uwaga! Przeszczep transferów kultur bez strat. Niemniej jednak lepiej jest przeprowadzić procedurę ostrożnie, metodą przeładunku.

Podlewanie

Gdy wiosną gleba nagrzeje się i wyschnie, przedstawicieli rodziny należy obficie podlewać. Jeszcze lepiej będzie całkowicie spryskać roślinę. Pomoże to wybić zimowe zanieczyszczenia i suche igły z korony. Zaleca się powtarzać letnią procedurę podlewania dwa razy w miesiącu.

Podlewanie jałowca

górny opatrunek

Można stosować nawozy, ale nie należy tego robić często. Jak górny opatrunek jest odpowiedni humus wykopany w strefie korzeniowej. Ściółkowanie również może pełnić tę rolę. Na przykład kompost torfowy, zgniłe liście, igły. Ściółka pomaga również zachować wilgoć.

Ważny! Nadmierne karmienie może spowodować nieodwracalną szkodę dla rośliny.

Zalety i wady kultury

Można rozważyć zalety zachodniej tui:

• bezpretensjonalność - mrozoodporność;
• wszechstronność użytkowania;
• odporność na choroby;
• odporność na zmiany warunków atmosferycznych.

Jest kilka wad, ale są. Ten:

• wymagalność do gleby;
• potrzeba światła słonecznego
• potrzeba regularnego podlewania.

Z każdym dniem rośnie moda na odmiany kultury. Są piękne, łatwe do łączenia z innymi roślinami, w tym ze sobą. Dobrze oczyszczają powietrze (jest to szczególnie ważne w ograniczonej przestrzeni mieszkania). Wreszcie są dostępne w punktach sprzedaży detalicznej i nie są bardzo drogie. W razie potrzeby tuję można uprawiać własnymi rękami. Więc każdy ma okazję spróbować swoich sił w hodowli tuji.