Gęsi chołmogorskie - opis rasy

Kilka wieków temu gęsi hodowane w Rosji były popularne w całej Europie. Żywy drób został zakupiony do wielu krajów w Rosji. Gęsi nie przywieziono do tych krajów, ale były. Aby ptaki nie deptały nogami podczas długiego przejścia, wykonali żywiczne „buty”. Aby to zrobić, kończyny tych ptaków były kolejno zanurzane w zimnej wodzie i stopionej żywicy. Przed długą podróżą gęsi były dobrze tuczone, następnie stada tych osobników wywieziono do Europy. Stado dotarło do kupujących trochę wyczerpane i zdeptało ich „buty”. Tuczone były na miejscu, a następnie wykorzystywane do własnych celów.

Gęsi ras mięsno-tłuszczowych są bardzo popularne, ponieważ takie ptaki mają najwyższe wskaźniki produktywności mięsa. W tym artykule omówimy gęś Kholmogory - jeden z najjaśniejszych przedstawicieli tej rasy.

Historia rasy

Gęsi chołmogorskie pojawiły się prawie dwa wieki temu. Aby stworzyć tę rasę, chińskie gęsi krzyżowano z lokalnymi osobnikami. Rezultatem były ptaki o dużej wytrzymałości i witalności, o mocnej budowie ciała, spokojnym charakterze. Gęsi chołmogorskie doskonale zakorzenią się w każdym klimacie. Dla nich najważniejsze jest to, że w pobliżu znajduje się zbiornik, w którym ptaki te będą pływać z przyjemnością, jednocześnie zdobywając własne pożywienie.

Po raz pierwszy po pojawieniu się gęsi Kholmogorowa można było spotkać przedstawicieli rasy tylko w centrum naszego kraju. W szczególności osobniki te można było znaleźć w wielu gospodarstwach w obwodach Biełgorod, Woroneż, Tula. Później hodowcy drobiu z Terytorium Krasnodarskiego i wielu innych regionów Rosji zaczęli kupować pisklęta gęś z Chołmogorów.

Gęsi chołmogorskie wyróżniają się masywnymi podbródkami

Rasa gęsi Kholmogory jest nadal poszukiwana wśród hodowców drobiu, w 2018 roku hodowane są nie tylko w prywatnych gospodarstwach, ale także w celach przemysłowych - wiele dużych ferm drobiu hoduje tego ptaka ze względu na pyszne mięso, a także sprzedaje jaja wylęgowe i pisklęta gęsie prywatni przedsiębiorcy.

Charakterystyka i cechy rasy

Opis gęsi rasy Kholmogory należy rozpocząć od opowieści o ich danych zewnętrznych. Te gęsi mają mocno zbudowane ciało, masywne, szerokie ciało. Ich różnica to proste plecy, średniej wielkości głowa oparta na długiej szyi, głęboka klatka piersiowa dobrze rozwinięta. Kolor upierzenia - biały, szary lub cętkowany. Ale najcenniejsza jest idealnie biała rasa gęsi Kholmogory. Kończyny i dziób mają kolor pomarańczowy z żółtym odcieniem.

Uwaga! Łatwo rozpoznać przedstawicieli tej rasy – ich cechą wyróżniającą jest narośl na czole i lekko zakrzywiony dziób.

Gęsi tej rasy nie wyróżniają się wysoką nieśnością (mimo to są osobnikami czysto mięsnymi) - mogą znosić nie więcej niż 44 jaja rocznie. Każde jajko może ważyć od 175g do 195g.

Główną cechą gęsi jest to, że są dobrymi kurami. Na każdą kurę wylęga się z połowy jaj w lęgu pisklęta gęsie, a ich przeżywalność wynosi ponad 97%.

Pisklęta pisklęta cholmogorskie charakteryzują się przedwczesnym rozwinięciem i zdolnością do szybkiego przybierania na wadze, więc w wieku 2 miesięcy mogą ważyć ponad 4 kg.

Gąsiątka Kholmogory

Masa dorosłego samca może osiągnąć 11,5 kg, waga samic jest mniejsza (około 8 kg).

W wieku trzech lat gęsi osiągają dojrzałość płciową i mogą nabyć pisklęta gęsie. Co więcej, samce gęsi chołmogorskich są monogamiczne - po wybraniu jednej gęsi żyją z nią do samego końca. Okres ich życia przy dobrej opiece może wynosić 16-17 lat.

Cechy gęsi hodowlanych

Głównym zadaniem stojącym przed przyszłymi właścicielami tej rasy gęsi jest stworzenie odpowiednich warunków do hodowli. Ale nie powinieneś się bać - te ptaki są bezpretensjonalne, szybko przyzwyczajają się do nowych właścicieli, więc nie ma szczególnych trudności w ich hodowli.

Ważny! Kurnik dla gęsi chołmogorskich nie powinien być mały, gdyż w zatłoczonych warunkach osobniki te będą się czuć niekomfortowo i będą się gorzej rozwijać.

Potrzebujesz obszernego kurnika, w którym będą mieszkać te duże osobniki. Zasady hodowli takich gęsi sugerują, że każdy ptak potrzebuje około 1 m2. m wolnej przestrzeni. W regionach południowych, gdzie gęsi spędzają większość dnia w biegu, obszar ten można zmniejszyć do pół metra.

Potrzebuję wiedzieć! Lepiej jest zbudować kurnik z drewna dowolnego gatunku, ponieważ ten materiał budowlany lepiej zatrzymuje ciepło niż wszystkie inne.

W pomieszczeniu nie powinno być przeciągów, w przeciwnym razie gęsi często zachorują. Drzwi montuje się tak, aby w pomieszczeniu nie pojawiał się nawet lekki wiaterek.

Zimą podłoga pokryta jest dowolnym materiałem – od słomy po trociny czy torf. Ta podłoga zatrzymuje ciepło, a także pochłania wilgoć. Ściółka jest regularnie zmieniana, ponieważ robi się wilgotna, aby gęsi nie chorowały.

Gęsi muszą regularnie pływać, więc w pobliżu musi znajdować się akwen (rzeka, staw lub jezioro). W przypadku ich braku na terenie terenu należy wyposażyć sztuczny zbiornik.

Gęsi muszą regularnie pływać

Od prawidłowego żywienia tych osobników zależy szybki przyrost masy młodych, a także nieśność gęsi i zdrowie całego stada. Samice zaczynają składać jaja od pierwszej dekady lutego, kiedy to ich dieta powinna obejmować:

• uprawy zbóż;
• groszek;
• fasolki;
• drobno posiekane siano.

Częścią pożywienia samic powinny być rośliny okopowe.

Gąsiory w okresie lęgowym mogą tracić na wadze, dlatego w ich diecie należy uwzględnić twarożek, jajka (tylko surowe!), mączka mięsno-kostna.

Karmniki powinny być ustawione tak, aby gęsi mogły do ​​nich podchodzić ze wszystkich stron. Do żywności należy dodawać kredę i drobny żwir. Rano gęsi otrzymują karmę mokrą, a wieczorem karmę suchą. W poidłach zawsze musi być czysta woda, w przeciwnym razie ptaki te nie będą dobrze trawić pokarmu.

Ważny! Wiosną i latem gęsi wypędzane są na pastwiska z soczystą zieloną trawą. Tam ptaki aktywnie skubią trawę. Dzienne zapotrzebowanie jednego osobnika na zieloną masę to minimum 2 kg.

W każdym kurniku nie powinno być więcej niż 4 gęsi na gąsior. A każda gęś powinna leżeć tylko we własnym gnieździe. Jaja wylęgowe nie powinny być przechowywane dłużej niż 2 tygodnie.

Zalety i wady rasy

Do zalet gęsi chołmogorskich należą:

• szybkie przybieranie na wadze przez pisklęta gęsie;
• wysoka przeżywalność potomstwa;
• dobra adaptacja do różnych warunków klimatycznych;
• dobry smak mięsa;
• wysoka wydajność przy uboju.

Jednak wielu hodowców drobiu, którzy hodowali tę rasę, mówi również o wadach. Za główne uważa się niską nieśność gęsi (co utrudnia znalezienie piskląt Kholmogorowa do hodowli), a także wylęgowość piskląt – poniżej średniej (tylko 50% piskląt wychodzi z lęgu).

Pomimo pewnych trudności w pozyskaniu młodych zwierząt tej rasy, nadal warto je hodować, jeśli hodowcy drobiu postawili sobie za zadanie pozyskanie dużej ilości mięsa i tłuszczu, a także produktów ubocznych (gęsie pióro, puch).

Gęsi te nie wymagają żadnych innowacyjnych metod w procesie hodowli i pielęgnacji, dzięki czemu nawet początkujące kurniki mogą się nimi zająć.