Białoruska późna gruszka

Wśród gruszek uprawianych w Rosji szczególne miejsce zajmują odmiany hodowane w sąsiednich krajach. Nowe genotypy, uzyskane w warunkach pogodowych i klimatycznych zbliżonych do krajowych, wzbogacają asortyment, są wykorzystywane w hodowli, uprawiane w gospodarstwach prywatnych i dużych gospodarstwach. Jedną z tych odmian jest białoruska późna.

Krótki opis kultury, historia odmiany

Są to rośliny drzewiaste lub krzewiaste z rodziny Pink, które występują w wielu odmianach. Płód jest zwykle wydłużony, rozszerza się w dół.

Ciekawy! Na świecie istnieje kilka tysięcy odmian tej rośliny.

Późna białoruska gruszka została wyhodowana na bazie Białoruskiego Instytutu Badawczego Sadownictwa z nasion uzyskanych z wolnego zapylenia francuskiej odmiany Dobraja Luiza. To owoc pracy hodowców Mikhnevicha, Kovalenko i Myalik. Od 1989 roku odmiana znajduje się w Państwowym Rejestrze Osiągnięć Hodowlanych Białorusi, a od 2002 roku w podobnym rejestrze rosyjskim. W naszym kraju odmiana jest dopuszczona do uprawy w regionach centralnych i północno-zachodnich.

Późna gruszka białoruska

Drzewo jest niskie, z koroną kulistą. Duże gałęzie szkieletu odchodzą od pnia pod prawie kątem prostym. Pędy łukowate są lekko pogrubione, charakteryzują się jasnobrązową barwą z lekkim omszeniem, na szlifie okrągłym. Na korze łodygi jest wiele soczewicy.

Pąki małe, stożkowate, bez pokwitania, wygięte od pędów pod niewielkim kątem. Owocnikowanie - na złożonych i prostych krążkach. Kwiatostany odmiany są białe, płatki owalne. Owoce dojrzewają w 4 roku uprawy rośliny. Zbiór odbywa się zwykle w ostatnich dniach września.

Uwaga! Plon jest bardzo wysoki, ale odmiana charakteryzuje się okresowością owocowania.

Masa owoców jest średnia, zwykle nie przekracza 110-120 g. Wszystkie owoce na drzewie są w przybliżeniu tej samej wielkości, mają szeroki kształt gruszki.

Gruszki mają szorstką, jasną skórkę z wieloma jasnobrązowymi plamkami. Owoce w momencie usuwania z drzewa są jeszcze zielone, ale po kilku dniach dojrzewają i nabierają żółto-pomarańczowego koloru. Owoce są soczyste, mają biały miąższ średniej gęstości. Ocena smaku waha się od 4,2 do 4,4 punktu. Smak owocu jest słodki z lekką kwaskowatością. Szypułka prosta, skrócona.

Przy zbiorze owoców pod koniec września można je przechowywać do lutego bez znacznej utraty jakości i smaku. Jedną z cech charakterystycznych odmiany jest samopłodność, jednak dla lepszego zbioru konieczne jest umieszczenie w pobliżu innych zapylaczy, z których najbardziej odpowiednie są:

• Bere Łoszycka;
• Piękno Czernienko;
• tłuste itp.

Technika rolnicza

Optymalny okres do sadzenia białoruskiego cukierka to pierwsze dwa tygodnie po całkowitym stopieniu pokrywy śnieżnej na wiosnę. Nasadzenia jesienne praktykuje się również w okresie po zakończeniu opadania liści i przed pierwszymi przymrozkami.

Sadzonki białoruskiej słodyczy

Białoruski późno nakłada pewne wymagania na warunki uprawy. Potrzebuje dostępu do światła słonecznego, żyznych, luźnych gleb, które łatwo przepuszczają wilgoć i powietrze. Gleby ciężkie gliniaste i piaszczyste z niedoborami składników odżywczych nie są odpowiednie dla tej odmiany. Woda nie powinna zalegać w ziemi.

Kupując sadzonki, należy zwrócić uwagę na ich wygląd. Łodygi powinny być mocne i sprężyste, korona zbita, kora równa i gładka, bez kolców. Liście powinny być jasne i zdrowe, a korzenie wilgotne. Jeśli sadzonka ma ślady chorób, uszkodzenia przez szkodliwe owady lub poważne uszkodzenia mechaniczne, lepiej jej nie kupować.

Dla sadzonki w ogrodzie kopią dołek o głębokości 80 cm i średnicy 1 m. Wydobyta stamtąd gleba jest mieszana z 2 wiadrami krowiego łajna i piasku. Do mieszanki składników odżywczych dodaje się 20 g nawozów fosforowych i 30 g potażu.

Przed sadzeniem sadzonki należy ją moczyć przez 3 godziny w czystej wodzie, aby nasycić korzenie wilgocią. Po upływie określonego czasu montuje się go w otworze, a korzenie prostuje, aby się nie zginały, nie opierały o siebie i były swobodnie ułożone. Następnie do dołu wbija się drewniany kołek końcówką do dołu. Dołek z sadzonką pokrywa się mieszanką odżywczą gleby i ubija tak, aby szyjka korzeniowa znajdowała się 6-7 cm nad poziomem gleby. Następnie do otworu wlewa się co najmniej trzy wiadra wody. Gdy trochę się wchłonie, gleba w obszarze przy pniu jest natychmiast mulczowana ziemią, aby dłużej zatrzymywała wilgoć. Następnie sadzonka jest przywiązana do kołka sznurkiem skręconym w ósemkę.

Ważny: drzewa rosną w rzędzie w odległości 4 metrów od siebie, rozstaw rzędów jest taki sam.

Karmienie i pojenie

Po raz pierwszy 2-3 lata uprawy białoruski późny nie potrzebuje nawozów. Ma dość tych składników odżywczych, które zostały wprowadzone podczas sadzenia. Po tych latach konieczne jest przejście do regularnego opatrunku górnego.

Wiosną, gdy drzewo aktywnie kwitnie, sektor pnia traktuje się roztworem saletry 1:50 (30 g nawozu na metr kwadratowy) i roztworem mocznika (około 100 g na 5 l wody). Pod koniec kwitnienia pod drzewo wlewa się 30 litrów roztworu nitroammofoski, który rozcieńcza się w stężeniu 1:200.

Ważny! W razie potrzeby pogłówne zaprawianie drzew przeprowadza się w drugiej lub trzeciej dekadzie czerwca. W tym celu stosuje się nawozy potasowo-fosforowe.

Pod koniec września 1 łyżkę chlorku potasu i 2 łyżki superfosfatu rozcieńcza się w 10 litrach wody. Uzyskane środki wystarczą na przetworzenie 1 metra kwadratowego gleby. Popiół drzewny wbijany jest w glebę na głębokość 10 cm. Z 1 m2 powinno wydostać się ok. 140 g substancji.

Według opisu późnej białoruskiej gruszki jest dość odporna na suszę. Jednak w okresach suchych wymaga obfitego nawadniania. Co trzy do czterech dni pod każde drzewo podlewa się co najmniej 70 litrów wody.

przycinanie drzew

Od pierwszych lat konieczne jest prawidłowe uformowanie korony, co znacznie zwiększy objętość plonu i jego jakość. Pierwsze przycinanie odbywa się podczas sadzenia. W tym przypadku środkowa gałąź przewodnika sadzonki jest skrócona o ćwiartkę.

Konieczne jest utrzymanie na drzewie niewielkiej liczby pędów szkieletowych. W tym celu wytnij większość boku, pozostawiając tylko 4-5 najpotężniejszych i największych. Są cięte na 4-5 pąków.

W kolejnych latach konieczne jest przycinanie wiosną i jesienią. Wiele pędów tej odmiany wyrasta w górę i w koronę. Prowadzi to do jej pogrubienia, w wyniku czego roślina jest mniej oświetlona przez słońce i mniej wentylowana. Prowadzi to do spadku plonów, spadku jakości owoców, rozwoju chorób. W związku z tym wszystkie pogrubiające się łodygi są usuwane.

przycinanie drzew

Przygotowanie drzewa na zimę

Białoruski późny charakteryzuje się wysokim poziomem zimotrwałości i mrozoodporności. Jednak przy niewystarczającej pielęgnacji w niektórych latach nasadzenia mogą zamarznąć i obumrzeć. Dotyczy to szczególnie młodych sadzonek w pierwszych latach życia.

Rośliny należy przykrywać późną jesienią. W tym celu stosuje się płótno, tkaniny, jednak najlepszy efekt uzyskuje się stosując specjalny gęsty biały materiał pokrywający, który można kupić w sklepach ogrodniczych. Jest przymocowany do drzewa za pomocą kawałków sznurka.

Na powierzchni sektora przyłodygowego zaleca się równomierne rozsypanie warstwy trocin na zimę. Dobrze chronią górną część systemu korzeniowego przed zamarzaniem.

ochrona roślin

Jednym z istotnych mankamentów białoruskiego późnego jest brak odporności na parcha. Do kontroli i profilaktyki stosuje się różne fungicydy, jednak najczęściej stosuje się potrójne traktowanie nasadzeń płynem Bordeaux:

• 3% roztwór przed pęknięciem pąków;
• 1% roztwór w okresie pączkowania i pod koniec kwitnienia.

Gdy na drzewie pojawią się pierwsze objawy moniliozy, konieczne jest jak najszybsze wycięcie i spalenie wszystkich uszkodzonych pędów i owoców gruszek. Należy to zrobić, aby zatrzymać dalsze rozprzestrzenianie się infekcji w ogrodzie. Następnie drzewo jest leczone streptomycyną lub innym odpowiednim antybiotykiem. Aby wzmocnić odporność drzewa, 4 krople Cyrkonu i Cytovitu należy rozcieńczyć w litrowym pojemniku z wodą i dodać tam niewielką ilość Zdrowego Ogrodu. Rośliny traktuje się powstałym roztworem co półtora tygodnia.

Dodatkowe informacje: choroba objawia się najczęściej pogrubionymi koronami oraz w miejscach o zbitych drzewostanach, a także przy nadmiarze wilgoci.

Do zwalczania szkodników najczęściej stosuje się odpowiednie środki owadobójcze, zgodnie z instrukcją użytkowania. Następujące szkodliwe owady mogą wyrządzić największe szkody białoruskiemu późnemu:

• głóg;
• ćma gruszkowata;
• chrząszcz ryjkowiec;
• błoniasty gruszkowy;
• mszyca.

W pierwszych latach uprawy tej odmiany zaleca się usunięcie wszystkich chwastów z kręgu przyłodygowego. W takim przypadku nie należy kopać gleby. Do zwalczania chwastów zaleca się stosowanie herbicydów, ale należy je stosować ostrożnie, aby lek nie dostał się na powierzchnię listowia.

Ziemię wokół roślin można obsiać kostrzewą czerwoną, koniczyną lub bluegrass. Rośliny te zapobiegną wzrostowi chwastów i wzbogacą glebę w składniki odżywcze. Po skoszeniu mogą służyć jako materiał do ściółkowania.

Notatka: na miesiąc przed rozpoczęciem zbioru owoców należy przerwać wszelkie zabiegi chemiczne i opryski.

Zbiór i przechowywanie

Zbiór owoców rozpoczyna się na 2-3 tygodnie przed średnią statystyczną datą pełnego dojrzewania w regionie. Zbiór odbywa się ręcznie, ponieważ odmiana słabo nadaje się do zbioru zmechanizowanego. Konieczne jest ostrożne ułożenie owoców w pojemniku, starając się ich nie zranić i nie oderwać szypułki.

Owoce są przechowywane w specjalnych pojemnikach lub skrzynkach wykonanych z drewna, które są instalowane w wentylowanych pomieszczeniach. Temperatura powietrza w magazynie powinna wynosić od +2 do +9C. Nie układaj owoców w więcej niż dwie warstwy. Jeśli to możliwe, zawiń każdą gruszkę w osobny arkusz gazety.

Zalety i wady odmiany

Pozytywne cechy białoruskiego późnego w porównaniu z innymi odmianami to:

• przedwczesny rozwój;
• długa konserwacja owoców;
• zimotrwalosc;
• zwiększona wydajność.

Wśród minusów można zauważyć:

• okresowość owocowania;
• mała wielkość owoców o wysokim plonie;
• skłonność do zagęszczania korony;
• niska odporność na szkodniki.

Białoruska późna jest uważana za jedną z najbardziej obiecujących odmian gruszek. Przy wystarczającym poziomie agrotechnicznym możesz uzyskać dobre zbiory.