Grzyb koralowy: zdjęcie i opis, gdzie rosną, jak się nazywają, czy można je jeść
Zadowolony
| Nazwa: | grzyb koralowy |
Grzyb koralowy, pomimo swojej nazwy, nie ma nic wspólnego z mięczakami morskimi. Mają tylko wspólną formę i oba rosną w osobliwych koloniach, przypominających nieco rozgałęzione drzewo. Grzybów zbliżonych kształtem do koralowców jest całkiem sporo, a niektóre z nich można znaleźć w lasach Rosji.
Cechy grzybów koralowych
Główną cechą grzybów koralowych jest budowa owocników. Ich kształt nie jest podobny do tradycyjnego, nie mają wyraźnie określonego kapelusza i nóg, jakie mają zwykli przedstawiciele królestwa grzybów. Zamiast tego grzyb tworzy liczne wyrostki o różnych kształtach i kolorach, co sprawia, że wygląda jak koralowce.
Grzyby koralowe - prawdziwy cud natury
Gdzie rosną grzyby koralowe
Wiele grzybów koralowych jest saprofitami i pasożytuje na martwej materii organicznej. Często rosną na zwalonych drzewach, gałęziach, pniakach, na opadłych liściach. Grzyby koralowe są dystrybuowane na całym świecie. Ich różne gatunki można znaleźć w syberyjskiej tajdze i na Dalekim Wschodzie, w lasach europejskiej części Rosji, u podnóża Kaukazu i na wyspach Oceanu Spokojnego.
Rodzaje grzybów koralowych
Istnieje sporo grzybów, które z wyglądu przypominają koralowce. Występują na wszystkich kontynentach iw prawie wszystkich strefach klimatycznych. Poniżej krótkie recenzje i zdjęcia najsłynniejszych grzybów koralowych.
jeż koralowy
Jeż koralowy jest dość rzadkim grzybem występującym głównie w południowych regionach Rosji, na Kaukazie, południowym Uralu, południowej Syberii i na Dalekim Wschodzie. Rośnie w lasach liściastych od końca sierpnia do początku października, zwykle rośnie na pniakach i zwalonych drzewach, preferując osikę lub brzozę. W literaturze specjalistycznej ma inną nazwę - Hericium coral.
Rośnie w formie krzewu z licznych białych, ostrych pędów, mocno przypominających prawdziwy koralowiec. Jego kolce są dość kruche i łamliwe. U młodego osobnika procesy są białe, z wiekiem zaczynają żółknąć, a następnie brązowieć. Jeśli naciśniesz palcem owocnik jeżyny koralowej, miąższ w tym miejscu zmieni kolor na czerwony. Grzyb ma wyraźny przyjemny aromat i nadaje się do jedzenia.
Opis tego interesującego grzyba koralowego można obejrzeć na wideo:
Ramaria żółty
Żółcień Ramaria występuje najczęściej na Kaukazie, ale pojedyncze okazy można czasem znaleźć na innych obszarach, na przykład w Europie Środkowej. Najczęściej kolonie tych koralowców rosną w dużych grupach w lasach iglastych i mieszanych na ściółce z mchu lub opadłych liści.
Owoc ma grube mięsiste łodygi, z których wystają liczne żółtawe wyrostki - rogi. Ciało zmienia kolor na czerwony po naciśnięciu. Żółty Ramaria można jeść. Jeśli jednak z owocnika wysypują się liczne małe żółte zarodniki, pozostawiając charakterystyczne plamy, wówczas taki okaz jest uważany za przejrzały. Zapach żółtej ramarii jest przyjemny, przypominający zapach skoszonej trawy.
Ramaria twarda
Ten grzyb w postaci korala ma kilka synonimicznych nazw:
- Ramaria prosto.
- Rogatic prosty.
Można go znaleźć na całej półkuli północnej, od Ameryki Północnej po Daleki Wschód. Najczęściej rośnie w lasach iglastych i mieszanych z przewagą sosny i świerka, pasożytując na martwym drewnie i spróchniałych pniach.
Grzyb ma duży owocnik z licznymi gałęziami wyrastającymi ku górze, prawie równolegle do siebie. Jednocześnie ich wysokość nie przekracza 5-6 cm. Barwa owocnika ma różne kolory, od żółtego do ciemno brązowego, czasem z odcieniem liliowym lub fioletowym. Po uszkodzeniu mechanicznym miąższ staje się bordowoczerwony. Prosty róg nie jest trujący, ma przyjemny aromat, ale nie jest spożywany ze względu na ostry gorzki smak.
Ramaria jest piękna
Ramaria piękna (piękny róg) występuje głównie w lasach liściastych półkuli północnej. Kolonia tych koralowatych grzybów przypomina niski, do 0,2 m wysoki krzew. Młode ramaria są pięknie zabarwione na różowo, później gęsta, mięsista łodyga owocnika staje się biała, a liczne pędy stają się różowo-żółte u góry i żółtawobiałe u dołu.
Miąższ grzyba zmienia kolor na czerwony podczas przerwy. Nie ma wyraźnego zapachu i smakuje gorzko. Gatunek ten nie jest spożywany, ponieważ powoduje rozstrój jelit ze wszystkimi objawami zatrucia: bólem i skurczami żołądka, nudnościami, wymiotami, biegunką. Jednocześnie nie było przypadków śmiertelnych po zjedzeniu pięknych ramarii.
Morszczyn tremella
Ze względu na bardzo oryginalny wygląd tremella fucus ma wiele synonimów:
- Drżący biały lub wrzecionowaty.
- Lodowy (śnieg, srebrny) grzyb.
- Śnieżne (srebrne) ucho.
- grzyb meduzy.
W Rosji ten koralowiec występuje tylko w Kraju Nadmorskim. Jego głównym siedliskiem jest strefa podzwrotnikowa i tropikalna. W warunkach naturalnych Fucus tremella występuje w Azji, Ameryce Środkowej i na wyspach Pacyfiku. Najczęściej rośnie na zwalonych, zgniłych pniach drzew liściastych.
Mimo galaretki konsystencja grzyba jest dość gęsta. Ciało owocowe lekko białawe, prawie przezroczyste. Wymiary nie przekraczają 8 cm szerokości i 3-4 cm wysokości. Fucus tremella jest jadalny, przed użyciem zaleca się gotować przez 7-10 minut. W tym samym czasie objętość owocnika wzrasta około 4 razy. Miąższ jest bez smaku, prawie nie ma aromatu.
Clavulina pomarszczona
Pomarszczona klawulina występuje w warunkach naturalnych dość rzadko, głównie w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Preferuje lasy iglaste. Występuje zwykle jesienią, we wrześniu-październiku.
Owocniki klawuliny pomarszczonej to nierówne, lekko rozgałęzione, białe lub kremowe pędy, wydłużone ku górze, wyrastające z jednej podstawy, ciemniejsze. Miąższ jest prawie bezwonny i bez smaku. Ten grzyb jest jadalny, po wstępnym gotowaniu przez 10-15 minut można go jeść.
Jodła Feoclavulina
Jodła Feoclavulina jest również nazywana hornwortem jodłowym lub świerkowym lub jodłą lub świerkiem ramaria. Występuje w wielu regionach o klimacie umiarkowanym. Rośnie pod drzewami iglastymi, na opadłych igłach.
Kolonia tworzy liczne, dobrze rozgałęzione wyrostki, mocno przypominające koralowce. Kolor owocników ma różne odcienie zieleni i żółci, oliwki, ochry. Miąższ ciemnieje po naciśnięciu i zmienia kolor na zielonkawo-niebieski. Szerszeń świerkowy pachnie wilgotną ziemią, a jego miąższ jest słodkawy z gorzkim posmakiem. W różnych źródłach grzyb jest wskazywany jako niejadalny (ze względu na bardzo gorzki posmak) lub warunkowo jadalny, wymagający wstępnego zagotowania.
hornwort
Róg w kształcie winogrona ma inną nazwę - ramaria w kształcie winogrona. Rośnie w lasach mieszanych lub iglastych, jest dość rzadki. Grzyb jest silnie rozgałęzionym koralowym ciałem owocującym z wieloma gęstymi procesami. Może osiągnąć 15 cm wysokości i ten sam rozmiar średnicy. Ciało owocowe jest białe, z wiekiem końcówki procesów zaczynają przybierać odcienie ochry, różu lub brązu.
Miąższ biały, kruchy, wodnisty, o przyjemnym smaku i aromacie. W młodym wieku hornwort można jeść.
Grzebień Clavulina
W literaturze specjalistycznej ten biały koralowy grzyb można znaleźć pod nazwą koralowa clavulina lub róg grzebieniowy. Występuje późnym latem lub wczesną jesienią w lasach liściastych, iglastych lub mieszanych o klimacie umiarkowanym. Tam zwykle rośnie na opadłych liściach i igłach, a także na mchach w sąsiedztwie brzozy, z którą często tworzy mikoryzę.
Owocniki grzebienia klawuliny przypominają krzewy o wysokości do 10 cm ze spiczastymi gałęziami i płaskimi przegrzebkami. U podstawy grzyba można czasem odróżnić grubą, niską nóżkę. Młodociany pektynian klawuliny jest całkowicie biały, z wiekiem staje się żółtawy lub kremowy. Gatunek ten nie jest spożywany ze względu na gorzki smak, choć w niektórych źródłach klasyfikowany jest jako warunkowo jadalny.
kędzierzawy kędzierzawy
Ten grzyb koralowy ma wiele innych nazw: szałwia kędzierzawa, kapusta grzybowa, kapusta z ogórecznika, kapusta zająca. Jego noga jest głęboko w ziemi, nad powierzchnią znajduje się tylko rozległa, kędzierzawa, żółtawa, woskowa „czapka”, składająca się z wielu płaskich, rozgałęzionych, falistych przegrzebków. Masa nadziemnej części grzyba może sięgać kilku kilogramów.
Ten koralowy grzyb występuje najczęściej pod sosnami, z korzeniami tych drzew tworzy mikoryzę. Miąższ kędzierzawego sparassis ma dobry smak i aromat. Możesz jeść tego grzyba, jest dość jadalny i całkiem smaczny, jednak ze względu na specyfikę struktury umycie i oczyszczenie go z resztek utkniętych między przegrzebkami zajmuje dużo czasu. Wskazane jest wykorzystywanie młodych okazów do celów kulinarnych, ponieważ z wiekiem w smaku pojawia się wyczuwalna goryczka.
Kalocera lepki
Owocniki tego koralowego grzyba są cienkimi pojedynczymi pędami o długości do 5-6 cm, spiczastymi lub rozwidlonymi na końcach. Calocera kleista rośnie od połowy lata do późnej jesieni na starym spróchniałym drewnie iglastym. Kiełki są jasnożółte, przypominające wosk, o lepkiej powierzchni. Miąższ nie ma wyraźnego koloru i zapachu, kruchy, galaretowaty.
Nie ma informacji o jadalności lepkiej kalocy, więc domyślnie uważa się ją za niejadalną.
ksylarii hipoksylon
W życiu codziennym hipoksylon xylaria jest często nazywany porożem jelenia ze względu na podobieństwo kształtu, aw krajach anglojęzycznych nazywany jest spalonym knotem, ponieważ grzyb ma charakterystyczny popielaty kolor. Owocniki są spłaszczone, mają kilka wygiętych lub skręconych gałęzi. Charakterystyczną cechą tego grzyba koralowego jest czarny aksamitny kolor, jednak ze względu na wiele białych zarodników owocnik wygląda jak popielaty lub posypany mąką.
Ten koralowiec rośnie od późnego lata do mrozu w lasach liściastych, rzadziej iglastych, preferując spróchniałe drewno. Owocniki są suche i raczej twarde, więc nie są zjadane.
w kształcie rogu
Owocniki hornwort wyglądają jak jasnożółte gałązki wystające z ziemi, czasami z pomarańczowymi końcówkami. Często ten grzyb rośnie na zgniłym drewnie, ściółce opadłych gałęzi i liści, zgniłych pniach. Można go znaleźć od późnego lata do połowy jesieni w lasach mieszanych.
Miąższ tego grzyba koralowego jest kruchy, nie ma wyraźnego koloru i zapachu. W różnych źródłach hornwort jest wskazywany jako warunkowo jadalny lub niejadalny. W każdym razie nie ma wartości odżywczych i jest bardziej interesujący jako obiekt wizualny.
Bladobrązowy clavaria
Owocniki jasnobrązowej clavaria przypominają kiełki fantastycznej rośliny. Mają bardzo piękny kolor, od niebieskawego do ametystowego i fioletowego. Owocnik grzyba składa się z wielu gałęzi o długości do 15 cm, wyrastających z masywnej podstawy. Clavaria jasnobrązowa występuje od połowy lata do września włącznie, głównie w borach z inkluzjami dębu.
W wielu krajach ten rodzaj grzyba zaliczany jest do gatunków szczególnie chronionych. Nie jest używany do jedzenia.
Czy można jeść grzyby koralowe?
Wśród wielu grzybów koralowych są zarówno jadalne, jak i niejadalne, a nawet trujące. Większość z nich nie ma znaczących wartości odżywczych, z wyjątkiem niektórych, które mają dobry smak i aromat. Niektóre rodzaje grzybów koralowych są nawet uprawiane sztucznie i są wykorzystywane nie tylko do gotowania, ale także do celów medycznych.
Korzyści i szkody grzybów koralowych
Jak wszystkie grzyby leśne, wiele jadalnych gatunków koralowców zawiera wiele substancji korzystnych dla zdrowia człowieka. To wiele różnych rodzajów aminokwasów, witamin A, B, D, E, pierwiastków śladowych. Istnieją rodzaje grzybów koralowych, których uprawa jest produkowana wyłącznie do celów leczniczych. Jest to fucus tremella, czyli grzyb śnieżny, używany w tradycyjnej medycynie orientalnej.
Znajduje zastosowanie w leczeniu następujących schorzeń:
- Gruźlica.
- choroba Alzheimera.
- Nadciśnienie.
- Choroby ginekologiczne.
Fucus tremella jest sztucznie uprawiana w Chinach od ponad 100 lat
Jednak stosowanie grzybów koralowych może mieć również negatywne konsekwencje. Nie zaleca się ich stosowania u kobiet w okresie ciąży i laktacji, a przeciwwskazaniem są dzieci poniżej 3 roku życia. Nie zapominaj, że grzyby są dość ciężkim pokarmem i nie każdy żołądek sobie z nimi poradzi. Dlatego czasami ich stosowanie może powodować zaburzenia jelitowe. Istnieje również indywidualna nietolerancja grzybów, która jest cechą konkretnego organizmu.
Wniosek
Znajdując w lesie grzyb koralowy, nie zawsze warto go ścinać. W dzikiej przyrodzie takie gatunki wyglądają bardzo atrakcyjnie, a wartość odżywcza wielu z nich jest bardzo wątpliwa. Nie zapominaj, że niektóre grzyby koralowe są obiektami chronionymi i nie wolno ich zbierać. Dlatego lepiej zrobić piękne zdjęcie i ograniczyć się do tego, a inne rodzaje wykorzystać do celów kulinarnych.
