Rasy brojlerów indyczych
Zadowolony
Co dziwne, ale jak dotąd potomkowie dzikiego indyka z Ameryki Północnej nie różnią się zbytnio od swojego przodka ani wyglądem, ani wagą. Dziki samiec waży 8 kg, zwykły indyk domowy waży prawie tyle samo: 8-10 kg. A potem raczej z powodu rezerw tłuszczu. Wszystkie różnice między nimi to krótsze nogi indyka domowego i bardzo długa, sztywna szczotka na klatce piersiowej dzikiego.
Do tej pory dzikie indyki w Ameryce są krzyżowane z udomowionymi krewnymi. W tym przypadku potomstwo jest lepszej jakości niż pierwotny materiał rodzicielski.
Rasy udomowionych indyków często różnią się jedynie kolorem upierzenia i kilkoma kilogramami żywej wagi.
Wyróżnij się stosunkowo niedawno hodowanym brojlerem rasy indyków, które często ważą więcej niż 20 kg w wieku dorosłym.
Jednocześnie indyki brojlery „na oko” są niewiele większe niż zwykłe indyki. Dużą wagę i wysoką wydajność mięsa rzeźnego (80%) u brojlerów uzyskuje się dzięki znacznej masie mięśniowej i bardzo małym cienkim kośćm.
Ci, którzy dokonywali uboju zwykłych indyków i brojlerów musieli zauważyć, że po rozcięciu mięsa pozostały szkielet brojlera ważącego około 15 kg jest wielkości zwykłego indyka ważącego 5 kg. Szkielet zwykłego indyka jest znacznie większy.
Z tą cechą indyków brojlerów wiążą się te same problemy, które stworzyły ich reputację jako ptak rozpieszczony, wymagający specjalnej karmy i uniemożliwiający ich masową hodowlę.
Nie możesz mieć tak cienkiego szkieletu i mocnych, grubych kości nóg. Z tego powodu u indyków brojlerów wzrost kości i więzadeł nie nadąża za masą mięśniową. Pod ciężarem ciała łapy indyka zaczynają się rozsuwać. Więc przekonanie o specjalnych paszach jest uzasadnione.
Pasza dla indyków brojlerów powinna być bogata w białko dla przyrostu masy mięśniowej, a także wapń, fosfor i witaminę D dla wzmocnienia kości.
Indyki brojlery dzielą się na trzy grupy wagowe:
- grupa lekka do 9 kg:
- średni - do 18 lat:
- ciężki - do 25.
Najpopularniejszy na świecie jest ciężki cross, wyhodowany przez brytyjską firmę British United Turkeys (BUT) i oznaczony jako Big-6.
Charakterystyka krzyża Big-6
Indyki brojlery tego krzyża mogą osiągnąć wagę 40 kg. Ale to rekordowa waga w wieku dorosłym, kiedy mięso staje się już szorstkie. Poza tym zbyt długie trzymanie brojlera to tylko jej torturowanie.
Indyki są zwykle szybko ubijane, ponieważ ich utrzymanie po sześciu miesiącach staje się nieopłacalne, dlatego w przypadku indyków takie fakty są nieznane. Zdarzały się przypadki z kogutami brojlerów, gdy próbowano je zostawić „na później”. W rezultacie kogut stał się tak ciężki, że nie mógł się już poruszać i tylko czołgał się po podłodze. W rezultacie jego krewni - kury dziobały mu w brzuch i wydziobały jelita dla zysku. Więc jeśli ptak jest hodowany w celu szybkiego przybierania na wadze i tak samo szybkiego uboju, nie powinieneś go żałować.
Preferowane jest białe upierzenie u brojlerów, ponieważ w tym przypadku na skórze tuszy nie ma ciemnych kropek nieprzyjemnych dla oka.
Jest mało prawdopodobne, aby ta krzyżówka była w stanie samodzielnie się rozmnażać, ponieważ, po pierwsze, krzyżówka w drugim pokoleniu podzieli się na formy rodzicielskie. Po drugie, zwykle w sprzedaży są tylko samce. A najczęściej samce są bezpłodne, więc nie będą nawet w stanie hybrydyzować z hodowanymi w domu indykami.
Dwie inne krzyżówki, wyhodowane przez tę samą firmę, są oznaczone jako Big-8 i Big-9. Na zewnątrz nie ma między nimi różnic.
Krzyżyki powstają przez skrzyżowanie „lekkich” indyków i „ciężkich” indyków. Te krzyżówki są ubijane w wieku 3-4 miesięcy.
Oprócz krzyżówek brytyjskich do hodowli w Rosji na prywatnych gospodarstwach polecane są również krzyżówki moskiewskie brązowe, białe z szerokimi piersiami i kanadyjskie z szerokimi piersiami.
Kanadyjski indyk z dużymi piersiami
Wyhodowana przez selekcję w Kanadzie, co znajduje odzwierciedlenie w nazwie rasy. Indyki tej rasy rosną bardzo szybko. Już za półtora miesiąca pisklęta indycze ważą 5 kg. Do czasu uboju, 3 miesiące po opuszczeniu jaja, ważą już 9 kg. Bardzo wygodnie jest sprzedawać rasę tego typu na zamówienie w całych tuszach. Ktoś potrzebuje tuszy średniej wielkości, a indyka można ubić już w sześć tygodni, ktoś potrzebuje większej i tacy kupujący mogą sprzedać trzymiesięcznego indyka.
Selekcja na kolor w tej rasie nie została przeprowadzona, więc kanadyjska szeroka klatka piersiowa ma kolor dzikiego indyka, czyli czarne pióro z brązowym połyskiem. Na zdjęciu kanadyjczyk z szerokimi piersiami jest prawie niemożliwy do odróżnienia od moskiewskiego brązu i od zwykłych indyków niebrojlerów.
Kanadyjskie indyki szerokopiersiowe charakteryzują się przedwczesnym rozwojem, zaczynają składać jaja już w 9 miesiącu.
Kanadyjska rasa z szerokimi piersiami jest rasą kochającą ciepło, dlatego nie nadaje się do uprawy w północnych regionach Rosji.
Moskwa brązowa indyk
Wyhodowany w regionie moskiewskim przez skrzyżowanie trzech ras. Wycofując się, używali Północnokaukaski, brąz szerokopiersiowe i lokalne rasy brązowe indyków. Lepiej przystosowany do zimnego klimatu i niewymagający specjalnych warunków przetrzymywania brąz moskiewski jest z powodzeniem hodowany w centralnych regionach Rosji i na północy Ukrainy.
Opis rasy
Nazywana brązem, ta rasa indyków ma czarne upierzenie. Cały "brąz" w jej kolorze - brązowy odcień pióra.
Moskiewskie indyki brązowe są znacznie mniejsze niż krzyże mięsne i ważą 11-13 kg, indyki - 6-7 kg. Pisklęta indycze w wieku czterech miesięcy przybierają na wadze 4 kg.
Indyk składa do 100 jaj rocznie. Zaletą tej rasy jest wysoka plenność jaj oraz wylęgowość indyków powyżej 80%. Oficjalny wskaźnik przeżywalności wynosi 70-75%, ale wiele zależy od zawartości indyków.
Biały indyk z szerokimi piersiami
Łatwo zauważyć, że wizualnie na zdjęciu biały indyk z szerokimi piersiami, wyhodowany w Ameryce, nie różni się niczym od brytyjskich krzyżówek mięsnych, których jest jedną z ras macierzystych. To prawda, że na zdjęciu są indyki, ponieważ hodowanie indyków do produkcji mięsa jest nieopłacalne. W tym samym czasie przybierają na wadze o połowę mniej niż samce.
Biały z szerokimi piersiami został sprowadzony do ZSRR w latach 70. ubiegłego wieku i na jego podstawie uzyskano krzyże ciężkie, lekkie i średnie.
Biały indyk z szerokimi piersiami dorasta do 100 dni. Następnie można go wysłać na rzeź.
Podczas hodowli konieczne jest utrzymanie określonego reżimu temperatury, wilgotności powietrza i reżimu oświetlenia. Biały z szerokimi piersiami szczególnie boi się wilgoci i zimna. W tym przypadku indyki tej rasy mają katar.
Biały indyk z szerokimi piersiami zaczyna składać jaja w wieku 9 miesięcy. Potrafi wyprodukować ponad sto jaj rocznie przy współczynniku płodności 90%. Ale w inkubator wykluwa się tylko 75% zapłodnionych jaj.
Biorąc pod uwagę, że rasa jest używana do wielu różnych krzyżówek, indyki tej rasy mają również szeroką gamę rozmiarów. Najlżejszy indyk waży 9 kg, indyk o połowę mniej. We wszystkich grupach obserwuje się dymorfizm płciowy, więc nie ma potrzeby rozwodzić się nad indykami.
Przeciętny typ indyka waży 18-17 kg, ciężki do 25.
Cechy utrzymywania i karmienia indyków brojlerów
Należy zauważyć, że na tle zatłoczonej zawartości indyków brojlerów odnotowuje się nie tylko zmianę ich zachowania, ale także wygaśnięcie instynktu inkubacyjnego.
Aby umożliwić normalne naturalne instynkty, każda osoba musi mieć co najmniej 20 m². Przy zatłoczonej treści u ptaka nie tylko zanika instynkt wylęgania, ale także cała aktywność umysłowa zostaje zakłócona, co wyraźnie widać na filmie.
Utrzymanie Turcji. Gospodarstwo Wołożynin:
Ogólnie warunki przetrzymywania nie są najgorsze, ale dla indyków jest za mało miejsca. Oskórowane ogony pokazują, że indyki walczą między sobą i dziobią pióra sąsiadów. W gospodarstwach przemysłowych indykom odcina się dzioby, aby rozwiązać ten problem.
Brak miejsca na spacery prowadzi również do zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego, przez co część indyków nie może się poruszać.
Karmienie
Lepiej karmić indyki brojlerów 5-6 razy dziennie, ponieważ brojlery dużo jedzą.
Podczas opracowywania diety indyków brojlerów konieczne jest przestrzeganie ścisłej równowagi witamin i minerałów. Idealnym rozwiązaniem byłoby karmienie indyków brojlerów specjalną mieszanką paszową, ale dla drobnych hodowców będzie to droższe ze względu na różnicę w wielkości dostaw dla dużego kompleksu i prywatnego podwórka. Jak wiecie, duże partie hurtowe są zawsze tańsze.
Prywatny handlowiec może wyjść z sytuacji, robiąc mokry zacier dla indyków z rozdrobnionego ziarna, odpadów kuchennych, ziół i premiksów mineralno-witaminowych. Ale ponieważ jest mało prawdopodobne, że będzie w stanie dokładnie zaobserwować wymagany skład chemiczny, wydajność tuczu będzie niższa niż w kompleksach przemysłowych.
Należy pamiętać, że wszystkie brojlery każdego rodzaju drobiu są bardzo wrażliwe na warunki przetrzymywania i skład paszy. Jeśli nie są spełnione niezbędne warunki, brojlery nie przybierają na wadze, co rodzi mity o odciąganiu sterydów ptaków fabrycznych.
Podstawą obcej paszy dla brojlerów jest soja, ze względu na wysoką zawartość białka, w której brojler bardzo szybko przybiera na wadze. Ponadto soja jest tańsza niż jakiekolwiek inne zboże. Stąd niski koszt zagranicznego mięsa drobiowego.
Wniosek
Ale w następstwie ogólnego ruchu „produktów ekologicznych” prywatny handlowiec może uzyskać dobry dochód ze sprzedaży indyków brojlerów pod marką produktu ekologicznego. Ta marka kosztuje dwa do trzech razy więcej niż zwykle, z czego zresztą korzystają niektórzy przedsiębiorczy wieśniacy.
