Boczniaki leśne: zdjęcie i opis gatunku
Zadowolony
| Nazwa: | boczniaki |
| Typ: | Jadalny |
Boczniaki występują w naturze, są również uprawiane komercyjnie i w domu. Są powszechne w Europie, Ameryce, Azji. W Rosji rosną na Syberii, Dalekim Wschodzie, Kaukazie. Preferuj strefę klimatu umiarkowanego, odpornego na zimno. Zdjęcia boczniaków i ich opis przedstawiono w artykule.
Czym są boczniaki
Boczniaki to grzyby jadalne. W swoim naturalnym środowisku rosną na szczątkach drzew liściastych, pniach, zwalonych drzewach, gałęziach, martwym drewnie. Wolę dąb, jarzębina, brzoza, wierzba, osika. Rzadko spotykany na drzewach iglastych. Na szybach pionowych zwykle znajdują się wysoko. Rosną w grupach na więcej niż jednym poziomie, tworząc grona kilku owocników - do 30 sztuk. Rzadko widywany sam.
Boczniaki są uprawiane na skalę przemysłową i uprawiane w domu. Wraz z pieczarkami są to jedne z najpopularniejszych grzybów prezentowanych w sieci dystrybucji. Najpopularniejszy jest zwykły lub ostrygowy.
Zdjęcie boczniaków rosnących na wolności
Jak wyglądają boczniaki
Z wyglądu boczniaki są do siebie podobne. Składają się z kapelusza, który płynnie przechodzi w łodygę, zwężając się ku nasadzie. Ten ostatni u większości gatunków nie jest wyraźny, krótki, często boczny, zakrzywiony. Kolor - biały, szary lub żółtawy. Długość sięga 5 cm, grubość - do 3 cm.
Czapka jest solidna, cieńsza na brzegach. Kształt może być różny: owalny, okrągły, w kształcie rogu, w kształcie wachlarza, w kształcie lejka. Średnica - od 5 do 17 cm, u niektórych gatunków nawet do 30 cm.
Kolor grzybów zależy od ich rodzaju
Boczniaki są białe, jasnoszare, kremowe, różowawe, cytrynowe, popielato-fioletowe, szaro-brązowe.
Opadające płytki, kremowe, białe lub różowawe zarodniki.
Miąższ młodego osobnika jest elastyczny, gęsty, soczysty. U osób starszych staje się włóknisty i twardy. Poniżej przedstawiono różne odmiany boczniaków wraz z opisem.
Czy boczniaki są jadalne?
Te grzyby są jadalne lub warunkowo jadalne. Nawet te, które nie smakują dobrze, można jeść, ponieważ nie są trujące.
Zaleca się spożywanie młodych osobników, nie większych niż 10 cm, bez twardej nogi.
Grzyby zawierają wszystkie przydatne substancje niezbędne dla ludzi: witaminy, aminokwasy, węglowodany, tłuszcze, pierwiastki śladowe. Są bogate w żelazo, potas, wapń, jod. Spośród witamin w składzie znajdują się C, E, D2, PP, przedstawiciele grupy B.
Boczniaki mogą być smażone, duszone, pieczone, solone, dodawane do sosów, stosowane jako dodatkowy składnik innych potraw. Stosuje się je dopiero po obróbce cieplnej. Zawierają chitynę, która nie jest wchłaniana przez organizm, dlatego grzyby należy drobno posiekać i ugotować w wysokich temperaturach.
Aromat przypomina zapach świeżego chleba żytniego, smakuje jak russula.
Rodzaje boczniaków w lesie ze zdjęciem i opisem
Istnieje kilkadziesiąt odmian boczniaków. Podział jest raczej arbitralny. Klasyfikacja zależy od rodzaju drzewa, na którym rosną. Poniżej zdjęcie i opis boczniaków leśnych.
Ostryga
Inna nazwa to boczniaki. Te jadalne grzyby rosną w umiarkowanych lasach mieszanych i liściastych. Zamieszkują resztki drewna: martwe drewno, spróchniałe pniaki, gałęzie. Czasami spotykany na żywych osłabionych dębach, osikach, brzozach.
Tworzą wielopoziomowe kolonie, łącząc owocniki w wiązki
Czapka ma średnicę 5-15 cm. Kolor od jasnoszarego do popielatego z fioletowym odcieniem. Miąższ gęsty, o przyjemnym grzybowym zapachu i smaku z nutą anyżu.
Owoce od sierpnia do przymrozków na początku grudnia.
pokryty
Inne nazwy boczniaków - pojedyncze, osłonięte. U młodego grzyba kształt kapelusza jest nerkowaty, siedzący, u dorosłego grzyba wachlarzowaty, brzegi zawinięte. Średnica - od 3 do 5 cm, czasami dochodzi do 8 cm. Kolor szarobrązowy lub cielisty brąz. Talerze są szeroko żółtawe, mają jasną osłonę, która rozdziera się w procesie wzrostu i pozostaje w postaci dość dużych klap. Miąższ gęsty, gęsty, białawy o zapachu surowych ziemniaków. Prawie bez nóg. Owocowanie od kwietnia do czerwca. Rośnie w grupach, ale nie w skupiskach, ale pojedynczo. Występuje w północnej i środkowej Europie. Odnosi się do jadalnych, nadających się do jedzenia smażonych i gotowanych. Różni się sztywnością ze względu na gęstą miazgę.
Charakterystyczną cechą pojedynczego boczniaka jest narzuta na talerze
gąbczasty
Czapka ma kształt rogu lub lejka, czasami ma kształt liścia lub języka. Rozmiar - od 3 do 10 cm średnicy. Powierzchnia gładka, kolor od prawie białego do szaro-ochry. W starych grzybach miąższ jest gęsty, elastyczny, biały, twardy i włóknisty. Talerze rzadkie, kręte, białe, opadające, schodzące do samej podstawy. Noga jest wyraźna, długa - od 3 do 8 cm, jej grubość - do 1,5 cm. Owoce od maja do września na martwym drewnie drzew liściastych. Występuje w wiatrochronach, polanach, gęstych krzewach. Uważany za jadalny.
Grupy grzybów mogą tworzyć dziwaczne kształty
Płucny
Inne nazwy - wiosna, biaława, buk. Pospolity grzyb jadalny z zaokrągloną czapką białawą lub kremową, osiągającą średnicę 4-10 cm. Miąższ jest sprężysty, biały lub białawo-szarawy, o przyjemnym, lekkim zapachu grzybów. Noga często boczna, rzadziej centralna, z twardą miazgą, biaława, owłosiona, długości 4 cm. Występuje na zgniłych lub osłabionych żywych drzewach, może rosnąć w kępkach i dużych grupach. Owocowanie od maja do września.
Gatunek ten różni się od innych bielą
Jest uważany za najczęstszą odmianę boczniaków w lasach Rosji. Rośnie na wolności, doceniany przez grzybiarzy.
dąb
Dość rzadkie, rzadko spotykane. Kapelusz elipsoidalny lub zaokrąglony, rzadziej językowy, wygięty w dół. Rozmiar - od 5 do 10 cm. Kolor białawy szarawy lub brązowawy. Powierzchnia pokryta małymi łuskami, chropowata. Miąższ gęsty, lekki, elastyczny, o przyjemnym zapachu grzybów. Na warstwie lamelarnej okładka prywatna.
Noga krótka, zwężająca się ku dołowi, ekscentryczna, gruba. Długość od 2 do 5 cm, grubość od 1 do 3 cm. Kolor podobny do kapelusza lub nieco jaśniejszy, biały lub żółtawy miąższ, poniżej twardy i włóknisty.
Rośnie na martwych dębach i innym rozkładającym się drewnie drzew liściastych. Owocowanie od lipca do września.
Boczniak dębowy wyróżnia się łuskowatą powierzchnią kapelusza i resztkami narzuty
Różowy
Mały, piękny grzybek z różową, lekko wypukłą czapeczką, wielkości od 3 do 5 cm. Miąższ jasnoróżowy o tłustej konsystencji. Boczna nogawka, krótka. W naturze występuje częściej w strefie tropikalnej, przystosowanej do gorącego klimatu, rośnie bardzo szybko.
Boczniak preferuje ciepłe klimaty
Cytrynowy
Inne nazwy - ilmak, boczniak żółty. Odnosi się do dekoracyjnego i jadalnego. Występuje w grupach, pojedyncze okazy rosną razem z owocnikami. Kapelusz jest żółto-cytrynowy, miąższ biały, delikatny u młodych grzybów, twardy i szorstki u starych. Rozmiar - od 3 do 6 cm średnicy, czasami dochodzi do 10 cm. U młodych jest to tarczyca, u starszych ma kształt lejkowaty, z klapowanymi brzegami. W dojrzałych grzybach kolor kapelusza wyblaknie.
Talerze są wąskie, częste, opadające, różowawe. Proszek białawy lub różowofioletowy.
Noga biała lub żółtawa, najpierw centralna, potem boczna.
Nie można pomylić boczniaków cytrynowych z innymi rodzajami
Rośnie w lasach mieszanych i liściastych. Ukazuje się na południu Dalekiego Wschodu. W Kraju Nadmorskim rośnie na martwym drewnie wiązu i martwym drewnie, w bardziej północnych regionach - na pniach brzozy. Owocowanie od maja do września.
step
Inne imię to królewski. Biały grzyb ma początkowo lekko wypukły kapelusz, który następnie przybiera kształt lejka. Rozmiar - do 25 cm średnicy. Miąższ biały lub jasnożółty, gęsty, gęsty, słodkawy. Noga często centralna, czasem boczna.
Ukazuje się na stepie, owocuje tylko wiosną - od kwietnia do maja. Pojawia się w południowych regionach w marcu. Rośnie w strefie stepowej i pustynnej. Osiada nie na drewnie, ale na korzeniach i łodygach roślin parasolowych.
Boczniak stepowy uważany jest za cenny grzyb o wysokich walorach smakowych
Przypomina prawdziwego grzyba i pieczarki, ale miąższ jest trochę bardziej szorstki.
Wniosek
Zdjęcia boczniaków różnych typów można zobaczyć w artykule. Dzikie okazy występują w kilku odmianach. Ich owocniki to niskokaloryczny produkt dietetyczny zawierający kompletny zestaw niezbędnych dla organizmu pierwiastków.
