Russula turecka: opis grzybów, zdjęcie

Russula turecka często ląduje w koszach grzybiarzy. Jest to gatunek jadalny, a nawet użyteczny, najważniejsze jest, aby nie mylić go z trującymi odpowiednikami.

Gdzie rośnie russula turecka?

Russula turecki (łac. Russula turci) rośnie głównie w lasach iglastych, głównie ze świerkami i jodłami. Rozpowszechniony w Europie. Ma inne nazwy - Merrill, Brick, Blueish. Rośnie pojedynczo lub w małych grupach. Widać to od połowy lipca do połowy jesieni.

Jak wygląda russula turecka?

Kapelusz ma rozmiar od 3 do 10 cm i jest koloru fioletowo-brązowego. U młodych osób jest wypukła, ale w miarę wzrostu prostuje się, tworząc niewielkie zagłębienie pośrodku. Skórka pokryta jest śluzowatym nalotem i dobrze odchodzi przy próbie jej usunięcia.

Miąższ ma gęstą konsystencję i biały kolor, u starszych gatunków przybiera żółty odcień. Dno gołąbka składa się z rzadko posadzonych kremowych talerzy. Rozmnażanie odbywa się za pomocą kolczastych zarodników w kształcie jajka.

Noga gołąbka tureckiego ma kształt walca, w większości przypadków rozszerza się u podstawy. Ciało w tym miejscu jest dość kruche. Noga ma kolor biały z różowym odcieniem, może być lekko żółtawy.

Czy można zjeść russulę turecką?

Russula turecka jest uważana za jadalną. Niektórzy grzybiarze ich nie zbierają, decydując się na bardziej szlachetne gatunki, jednak nic im nie szkodzi.

Smak grzyba

Russula turecka ma przyjemny aromat i nie jest gorzka. Smakuje raczej słodko, aw zapachu wyczuwalne są nuty owocowe. Istnieje kilka sposobów na przygotowanie go do spożycia.

Korzyści i szkody dla ciała

Russula turecka świadomie wpada do koszy grzybiarzy. Ma następujące przydatne właściwości:

• zawiera witaminy PP i B2, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu;
• korzystnie wpływa na przewód pokarmowy, nawet w przypadku chorób w tym obszarze;
• zawiera niewielką ilość kalorii, nadających się do wykorzystania w walce z nadwagą;
• szybko przynosi uczucie sytości dzięki wysokiej wartości odżywczej;
• pomaga zapobiegać powstawaniu zakrzepów krwi i zakrzepów krwi;
• z pomocą russuli można uzyskać produkt mleczny, który jest bardzo przydatny przy problemach z sercem i naczyniami krwionośnymi.

Russula turecka nie szkodzi, ale istnieje wiele przeciwwskazań do ich stosowania. Obejmują one:

• indywidualna nietolerancja grzybów przez organizm;
• problemy z sercem, nerkami lub wątrobą;
• wiek dzieci do 12 lat;
• W czasie ciąży i karmienia piersią.

Dorosłym zaleca się spożywanie nie więcej niż 200 g russuli tureckiej dziennie.

Fałszywe dublety

Gatunkiem najbliższym tureckiemu jest ametyst russula Russula amethystina. Są bardzo podobne, główną różnicą jest bardziej wyraźna sieć zarodników.

Istnieje kilka rodzajów russula, które na pierwszy rzut oka można pomylić, nie nadają się do jedzenia:

1. Pink Kele - ma ciemnoróżową czapkę z zagłębieniem pośrodku. Znaleziony wśród drzew iglastych. Beżowe zarodniki, owocowy zapach. Uważany za niejadalny.
   
2. Pieczenie-żrące lub wymiotujące - ma kolor różowy lub jaskrawoczerwony. Czapka rośnie do 5 cm, trochę blednie na brzegach. Noga biała, łamliwa. W smaku wyczuwalna goryczka. Nie jest zjadane.
   
3. Brzoza - preferuje podmokłe lasy z drzewami liściastymi, głównie brzozami. Kapelusz w kolorze beżowym lub kremowym, osiąga średnicę 5 cm. Noga jest lekka, w kształcie walca. Grzyb jest bardzo delikatny i kruszy się w dłoniach. Nie polecane do jedzenia.
   
4. Pikantny - niejadalny grzyb z ciemnofioletową czapką. Talerze w dolnej części są wąskie, w kolorze jasnobrązowym. Rośnie w lasach świerkowych.
   
5. Pełen wdzięku - grzyb jest delikatny i kruchy nawet z wyglądu. Preferuje lasy mieszane lub liściaste. Kapelusz jest różowawy lub jasnofioletowy, talerze są często sadzone, mają żółtawy odcień. Nie używany do jedzenia.
   

Wszystkie rodzaje russula są do siebie podobne, dlatego podczas ich zbierania należy zachować szczególną ostrożność.

Najważniejsze jest poznanie głównych różnic między okazami jadalnymi i trującymi:

• niebezpieczny grzyb często ma pierścień na nodze, falistą grzywkę pod czapką;
• u podstawy muchomorów znajduje się film o nazwie volva, gatunki jadalne nie mają takiego udziału w swojej strukturze;
• noga gatunku bezpiecznego jest grubsza i gładsza;
• miąższ russula jest gęstszy niż trujący grzyb, ale jednocześnie kruchy;
• grzyb należy zbadać pod kątem obecności robaków i śladów ślimaków - nikt nie zaczyna od niebezpiecznych;
• najczęściej mylone z bladym muchomorem russula o zielonkawym kolorze kapelusza, można je odróżnić dolną częścią - u gatunku trującego noga ma łuski w kolorze szarym lub oliwkowym.

Te proste wskazówki pomogą odróżnić pożytecznego grzyba od niebezpiecznego.

Zasady odbioru

Istnieją pewne zasady zbierania grzybów, w szczególności russula turecka:

1. Umieszcza się je w koszach lub emaliowanym wiaderku. Torby, plecaki i paczki ze względu na swoją kruchość nie nadają się do odbioru. Ważne jest również, aby umieścić je na wierzchu, unikając nacisku zawartości kosza.
2. Możesz ciąć, łamać lub wyrywać - grzybnia nie ucierpi, znajduje się pod ziemią i jest silnie rozgałęziona.
3. Wszystko, co zostało zebrane, nie podlega długotrwałemu przechowywaniu. Przetwarzanie jest potrzebne niemal natychmiast po przyjściu z lasu.

Posługiwać się

Russula turecka jest używana w różnych formach. Przed jakąkolwiek obróbką zaleca się gotowanie grzybów przez około 5 minut, a następnie przystąpienie do smażenia, solenia lub marynowania. Po ugotowaniu należy spuścić wodę.

Russula turecka jest często solona. Po niezbędnym przetworzeniu grzyby umieszcza się w rondlu z solą i dodaje się tam czosnek. Następnie puste miejsca pozostawia się na jeden dzień i liście porzeczki, umieszcza się w nich cebulę, wlewa się olej. W tej formie pieczarki pakuje się w słoiki i pozostawia na 30 dni.

Do marynowania russula stosuje się kilka metod. Wszystkie różnią się dodatkowymi składnikami, ale zawierają dodatek octu.

Istnieje kilka zasad gotowania grzybów:

• przed procesem gotowania są sortowane, dobrze myte i czyszczone;
• wlej wodę na patelnię w ilości 1 części grzybów na 2 części płynu;
• doprowadzić do wrzenia i zmniejszyć płomień;
• powstałą piankę usuwa się, do bulionu dodaje się sól, pieprz i liść laurowy;
• czas gotowania z wrzącej wody wynosi 30 minut;
• płyn po wszystkich zabiegach należy spuścić.

Smażona turecka russula nie jest gorsza niż inne grzyby, ale ta metoda przetwarzania nie jest tak powszechna. Najczęściej danie spożywa się z przystawką.

Wniosek

Russula Turkish zajmuje pierwsze miejsce wśród jadalnych grzybów. Przyczyniają się do tego jego korzystne właściwości i różne opcje gotowania. Ponadto są częstsze niż gatunki szlachetniejsze.

Artykuły na ten temat "Russula turecka: opis grzybów, zdjęcie"

Russula migdałowa: zdjęcie i opis

Grzyb russula: zdjęcie, opis i typy

Russula migdałowa: zdjęcie i opis

Grzyb russula: zdjęcie, opis i typy