Szczaw koński

Wśród rolników i mieszkańców wsi często toczą się spory i dyskusje na temat ziół rosnących na polach iw pobliżu domów. Omówiono możliwość wykorzystania go w gospodarstwie domowym, do żywienia zwierząt, do receptur medycyny ludowej, do żywności i wielu innych. Jedną z tych roślin będzie szczaw koński. Czy może być używany do celów rolniczych lub jako pokarm dla zwierząt lub ludzi??

Opis

Szczaw zwyczajny to wieloletnia roślina, która osiąga wysokość 150 cm, z rodziny Gryka. Ma silne rozgałęzione kłącze, wyprostowaną łodygę, nagą na całej długości, ale z roślinnością na szczycie.

Liście duże, kwiaty zielonkawożółte, zebrane w kucyki, podobne do kręconych wiech (sułtanów). Kwitnie późną wiosną (maj) do połowy lata (lipiec), czasami ponownie kwitnie pod koniec sierpnia (w bardzo gorące lata). Jej owoce mają postać trójściennego orzecha o jasnobrązowym, czerwonawo-czerwonym kolorze. Propagowane przez nasiona i wegetatywnie (poprzez podział korzeni). Preferuje błotnistą glebę. Rośnie jako pojedynczy krzew lub w małych grupach.

Szczaw ten jest uważany za dziko rosnący chwast znajdujący się na polach, wzdłuż rowów jeziornych lub rzecznych, na działkach ogrodowych położonych w pobliżu pola.

Szczaw koński w polu

Odmiany szczawiu końskiego

Roślina ta jest uważana za dziką, ale zaczęli ją uprawiać, aby jeść.

W tym celu wyhodowano kilka odmian:

• Belleville;
• wielkokwiatowy;
• Majkop;
• szpinak;
• liściaste.

Różnią się smakiem (niektóre mają większą kwaskowatość), a także kształtem liści, kolorem, cechami wzrostu (czas dojrzewania, odporność na mróz itp.).D.).

Najpopularniejszą odmianą do uprawy domowej jest szczaw kwaśny. W swojej budowie nie różni się od reszty, ma wyprostowaną łodygę, zielone liście, ale pień jest fioletowy przy korzeniach, kwiaty są czerwonawe, zebrane w wiechy. Smakuje najbardziej kwaśną odmianą, jaką kiedykolwiek wyhodowano. Używany do gotowania i medycyny.

Gatunek domowy dobrze rośnie w temperaturze +5°C i do +20°C na glebach lekko kwaśnych. Nasiona sadzi się w bruzdach w odległości 6-7 cm między nimi. Ziemię można nawozić humusem. Po pojawieniu się kiełków należy je w razie potrzeby przerzedzić.

właściwości kultury

szczaw koński od A do Z

Dziki szczaw uważany jest za zioło lecznicze. Właściwości lecznicze – główne zalety.

Ma działanie przeciwzapalne, przeciwgrzybicze, przeciwskurczowe, moczopędne, wykrztuśne, przeczyszczające, uspokajające. Najważniejsze jest, aby podczas przygotowywania leku dobrać odpowiednie proporcje, aby roślina odniosła korzyści.

Do naparu leczniczego stosuje się korzenie, liście, owoce i kwiaty, ponieważ wszystkie części tej kultury zawierają przydatne substancje. W korzeniach - garbniki z grupy pirokatechin, flawonoidy, witamina K oraz kwasy organiczne (szczawiowy, askorbinowy), żelazo.

Ważny! Przed przygotowaniem leku musisz dokładnie wiedzieć, jak wygląda szczaw koński, jeśli zbierzesz go na polu, a nie w ogrodzie.

Korzeń szczawiu końskiego stosuje się przy chorobach takich jak choroby jelit, czerwonka, zapalenie jamy ustnej, obecność robaków, egzema, hemoroidy, alergie, reumatyzm, ropne rany lub czyraki.

Uwaga! Istnieją przeciwwskazania do jego stosowania, jeśli pacjentka ma chorobę nerek lub ostry nieżyt żołądka i wrzody, w czasie ciąży.

W medycynie zioło to jest szeroko stosowane w preparatach. Możesz przygotować niektóre produkty na bazie tej rośliny i siebie. Najczęściej stosowany w postaci proszków i wywarów. Konieczne jest jedynie uważne przestrzeganie instrukcji zawartych w przepisie, aby nie zaszkodzić ciału.

Ze względu na swoje właściwości lecznicze zioło to zaczęło być uprawiane w ogrodach przydomowych jako kultura domowa. Dodatkowo przyciąga kwaśnym smakiem i dużą ilością składników odżywczych.

Ta trawa jest wczesna, więc sadzonki pojawiają się wczesną wiosną, właśnie w momencie, gdy organizm najbardziej potrzebuje witamin. Następnie szczaw zaczyna być dodawany do sałatek i zup w celu witaminizacji. Dodatkowo usprawnia proces trawienia.

Zbierz korzeń trawy jesienią, gdy nadziemna część rośliny wyschnie. Jest dokładnie umyty i wysuszony. Zielona część szczawiu zbierana jest w okresie kwitnienia, owoce - w sierpniu, jeśli są dojrzałe. Okres ważności - do trzech lat. Z suszonej rośliny sporządza się napary z dodatkiem alkoholi lub innych środków do nacierania lub picia jako lekarstwo, zarówno u dorosłych, jak iu dzieci. Ale szczaw koński powinien być stosowany do leczenia ciała dziecka w małej dawce i po wstępnej konsultacji z lekarzem.

szczaw koński

Oprócz zastosowania leczniczego, dziki szczaw jest używany jako pasza dla zwierząt (króliki, kury, gęsi, świnie).

Możesz również uzyskać żółtą farbę z korzeni, a jeśli dodasz siarczan miedzi, uzyskasz czerń. Korzenie są również wykorzystywane do garbowania skór.

Szkodniki niebezpieczne dla szczawiu

W przypadku szczawika ogrodowego istnieje kilka niebezpiecznych szkodników, które mogą poważnie uszkodzić plony, mimo że ich liście są bardzo kwaśne.

Możesz od razu zrozumieć, że ktoś je liście dzięki obecności małych okrągłych dziur lub uschniętych końcówek liści. Ta wybredna roślina może uschnąć głównie z powodu szkodliwych owadów.

Niebezpieczne szkodniki na szczaw i sposoby radzenia sobie z nimi:

• chrząszcz liściasty. Pozostawia dziury w liściach, wokół których zaczyna się zaczerwienienie. Chrząszcz pozostawia larwy na tylnej stronie, które aktywnie jedzą liście. Aby wyeliminować tego szkodnika, odpowiednia jest nalewka pyretrum do opryskiwania (kwiat ogrodowy);

chrząszcz liściasty

• mszyca. Zamieszkuje wnętrze liści, wysysa z nich sok, co prowadzi do żółknięcia i więdnięcia, osłabienia korzeni i śmierci. Pomogą w tym roztwór mydła, popiół, mlecze, tytoń i czosnek;
• przędziorek. To efekt pojawienia się mszyc na krzakach. Pomoże roztwór mydła, a także zwalcza mszyce, napary z mniszka lekarskiego, łopianu i czosnku;
• szczaw sawfly. Liście gąsienic, które całkowicie zjadają liście. W celu zapobiegania należy usunąć chwasty i wierzchołki, leczyć naparem z rumianku aptecznego i mydła do prania;
• Zimowa ćma mniszka, która pozostawia gąsienice żywiące się kwaśnymi pędami szczawiu. Aby go usunąć, jesienią trzeba odpowiednio głęboko przekopać glebę, a gdy szczaw podrośnie, zawiesić nad nim naczynia z fermentującą cieczą, aby odwrócić uwagę owadów od pędów;
• Wireworm - larwa kleszczaka, żerująca na korzeniach szczawiu, gdyż jest to najwcześniejsza roślina po zimie. Aby się go pozbyć, będziesz musiał umieścić kawałki ziemniaków w ziemi, aby odwrócić uwagę, a następnie wyeliminować z ziemi larwy wraz z nimi.

Nawet jeśli nie wiesz, jak wygląda zdrowy szczaw, możesz od razu zrozumieć, że szkodzą mu owady. Lepiej nie zwlekać z jego sprzątaniem w ogrodzie, ale użyć natychmiast po tym, jak zaczął kiełkować, gdy jest młody.