Zadowolony
Nazwa: | Pajęczyna srebrzysta |
Nazwa łacińska: | Cortinarius argentatus |
Typ: | Niejadalny |
Synonimy: | Cortinarius subargentatus. |
Systematyka: |
|
Pajęczyna srebrna jest przedstawicielem rodzaju i rodziny o tej samej nazwie, reprezentowanej przez wiele odmian. Nazwa łacińska - Cortinarius argentatus.
Srebrna pajęczyna wyróżnia się mięsistym, srebrzystym miąższem. Na dole znajdują się fioletowe talerze. W miarę wzrostu zmieniają kolor na brązowy lub ochrowy z rdzawym odcieniem.
Młode osobniki mają wypukły kapelusz, który ostatecznie staje się płaski i osiąga do 6-7 cm średnicy. W jego górnej części widoczne są fałdy, wybrzuszenia i zmarszczki.
Powierzchnia miękka i jedwabista w dotyku, kolor liliowy
Z wiekiem kapelusz stopniowo zanika, a jego kolor staje się prawie biały.
Nogawka jest poszerzona u podstawy i zwężona u góry. Jego kolor jest zwykle szary lub brązowy, z wyraźnym fioletowym odcieniem.
Noga dochodzi do 8-10 cm wysokości, nie ma na niej kółek
Grzyb jest powszechny w lasach iglastych i liściastych. Okres aktywnego owocowania rozpoczyna się w sierpniu i trwa do września, niektóre okazy można spotkać nawet w październiku. Odmiana owocuje systematycznie co roku.
Możesz dowiedzieć się więcej o funkcjach pajęczyn w filmie:
Gatunek należy do grupy niejadalnej. Zabrania się zbierania i jedzenia.
Grzyb jest podobny do wielu gatunków, ale jego głównym odpowiednikiem jest kozia pajęczyna (śmierdząca, koza), którą można odróżnić fioletowym odcieniem.
Powierzchnia ma fioletowo-szary kolor i cienki miąższ o nieprzyjemnym zapachu. Noga pokryta resztkami narzuty w czerwone paski i plamy. Okres owocowania trwa od lipca do końca października. Gatunek rośnie w borach sosnowych, preferuje tereny porośnięte mchem.
Pajęczyna srebrna - niejadalny grzybek z wypukłym kapeluszem i nogą wysuniętą u podstawy. Rośnie w lasach iglastych i liściastych od sierpnia do września. Głównym fałszywym sobowtórem jest trująca kozia pajęczyna z fioletowym odcieniem.