Przepisy weterynaryjne dotyczące wścieklizny zwierząt
Zadowolony
Wścieklizna u bydła to niebezpieczna choroba, która może przenosić się nie tylko ze zwierzęcia na zwierzę, ale także na ludzi. Zakażenie przeprowadza się po ugryzieniu przez chore bydło, gdy ślina dostanie się na ranę, jeśli zjedzono mięso zwierzęcia z wścieklizną. Jak pokazuje praktyka, bydło jest najbardziej podatne na wściekliznę, dlatego tak ważne jest terminowe zapobieganie i diagnozowanie choroby.
Patogeneza
W weterynarii wścieklizna jest opisywana jako choroba zakaźna, która atakuje ośrodkowy układ nerwowy zwierzęcia. U zakażonego osobnika można zaobserwować procesy zapalne i martwicze, powodujące asfiksję lub zatrzymanie akcji serca.
Wścieklizna u bydła występuje w 2 typach, w zależności od źródła zakażenia:
- naturalny - obejmuje to dzikie zwierzęta (wilki, lisy, myszy);
- miejskie – zwierzęta domowe, bydło.
Czynnikiem sprawczym tej choroby zakaźnej jest wściekły wirus Neuroryctes, należący do rodziny Rhabdoviridae i mający kształt kuli. Wirus ten ma szeroką dystrybucję na całym świecie, jedynym wyjątkiem jest Antarktyda i niektóre państwa wyspiarskie.
Po dostaniu się wirusa do ciała zwierzęcia przedostaje się do śledziony, po czym rozprzestrzenia się wzdłuż szlaków nerwowych. Wirus wścieklizny jest stabilny w środowisku zewnętrznym, dzięki czemu może przetrwać kilka miesięcy nawet w niskich temperaturach.
Obraz kliniczny
Jak pokazuje praktyka, wścieklizna u bydła może wystąpić w gwałtownej lub spokojnej postaci. Gwałtowny etap ma następujące objawy:
- wysoki poziom drażliwości, objawiający się nagłymi ruchami, a także w stosunku do innych krów i zwierząt domowych;
- wyzysk;
- obfite ślinienie;
- częste oddawanie moczu.
Na spokojnym etapie choroby zwierzęta zaczynają różnić się od innych osobników nietypowym letargiem, apetyt zanika. Zakażone krowy tracą mleko, nie mają odruchów przeżuwaczy i mają trudności z połykaniem.
Należy wziąć pod uwagę fakt, że opisane objawy dla spokojnej i gwałtownej postaci przebiegu choroby są charakterystyczne tylko dla początkowego stadium wścieklizny. 2-3 dni po wystąpieniu pierwszych objawów choroby można zaobserwować paraliż żuchwy, następnie kończyny zawodzą i następuje śmierć.
Ponadto wśród głównych objawów wścieklizny występuje zwiększona reakcja na hałas z zewnątrz, jasne światło. Reakcjom tym często towarzyszą drgawki, utrata masy ciała. Niektóre zwierzęta tracą wzrok.
Diagnostyka
Diagnozę można postawić dopiero po całkowitym, kompleksowym badaniu bydła. Niestety wścieklizna u zwierząt nie jest dziś leczona, więc choroba prawie zawsze kończy się śmiercią.
Jeżeli w trakcie diagnozy zidentyfikowano osoby, które miały lub mogły mieć kontakt z zarażonymi krowami, to są one najpierw izolowane i umieszczane w osobnym pomieszczeniu, po czym przeprowadzane są regularne badania weterynaryjne.
Z reguły wysokie miana wirusa można wykryć po śmierci podczas badania kory mózgowej, rdzenia przedłużonego. Znacznie niższe stężenie w ślinie.
Jeśli zarażone zwierzęta zostaną zidentyfikowane, są zabijane, a zwłoki spalane. Reszta bydła podlega szczepieniu.
Zapobieganie
Najskuteczniejszym sposobem ochrony bydła przed wścieklizną jest terminowe wdrożenie środków zapobiegawczych. Lekarze weterynarii wykorzystują w tym celu szczepionki krajowe i zagraniczne.
Szczepionki przeciwko wściekliźnie mogą być:
- mózg – wykonany na bazie tkanki mózgowej pobranej od zwierząt podatnych na wściekliznę;
- embrionalne - obejmują zarodki drobiu;
- kulturowe – w procesie produkcyjnym wykorzystywany jest wirus wścieklizny.
Szczepić wyłącznie całkowicie zdrowe bydło. Nie szczepić osobników słabych, wychudzonych, chorych i karmiących krów. Po wykonaniu szczepienia konieczne jest monitorowanie zachowania krowy przez 3-4 dni.
Szczepionki przeciwko wściekliźnie u bydła
Zwierzęta są szczepione według następującego schematu-
- cielęta są szczepione przeciwko wściekliźnie po raz pierwszy w wieku 6 miesięcy;
- kolejne szczepienie po 2 latach.
Po wprowadzeniu leku zachodzą procesy biochemiczne, powodujące zmniejszenie podatności komórek na czynnik sprawczy wścieklizny. Jak wiecie, wszystkie nowoczesne szczepionki powstają na bazie szczepu wirusa.
Dopuszczalna dawka to 1 ml, lek należy podawać domięśniowo. Przed podaniem szczepionki dla bydła konieczne jest wstępne zbadanie zwierząt przez lekarza weterynarii i ocena ich stanu ogólnego. Zaleca się szczepienie tylko całkowicie zdrowych osób.
Inne metody ochrony
Oprócz zastosowania szczepionki warto sięgnąć po inne metody ochrony bydła. Pierwszą rzeczą, jaką powinien zrobić rolnik, jest zachowanie. Sprzątanie pomieszczeń, w których utrzymywane jest bydło powinno być na pierwszym miejscu. Z reguły dezynfekcja pomieszczeń odbywa się na bieżąco. Ponadto nie wolno narażać krów na kontakt z dzikimi zwierzętami.
Konieczne jest również:
- stworzyć bezpieczne warunki, w wyniku których atak dzikich zwierząt zostanie zminimalizowany;
- niszczyć gryzonie;
- szczepić psy w odpowiednim czasie, jeśli są wykorzystywane do pilnowania fermy;
- szczepić zdrowe osoby;
- w przypadku zidentyfikowania zarażonych osób należy je natychmiast odizolować.
Tylko w ten sposób uchronisz swoją farmę przed pojawieniem się śmiertelnej choroby - wścieklizny.
Przepisy weterynaryjne dotyczące wścieklizny zwierząt
Wytyczne weterynaryjne dotyczące wścieklizny u zwierząt zawierają zestaw zasad zapobiegania chorobom.
Zgodnie z tymi danymi wszyscy hodowcy i właściciele zwierząt domowych powinni:
- przestrzegaj zasad trzymania zwierząt domowych;
- terminowego dostarczenia zwierząt do inspektora weterynarii w celu zbadania i szczepienia;
- dokonać rejestracji posiadanego KRS;
- trzymaj niezaszczepione psy z dala od gospodarstwa;
- chronić gospodarstwo przed wnikaniem dzikich zwierząt;
- natychmiast powiadomić lekarza weterynarii, jeśli w gospodarstwie zostanie wykryte ognisko zakaźne.
Te zasady sanitarne muszą być przestrzegane przez wszystkich bez wyjątku.
Wniosek
Wścieklizna bydła to powszechny rodzaj choroby, z którą borykał się prawie każdy rolnik. Ochrona bydła przed śmiertelną chorobą jest możliwa tylko pod warunkiem terminowego szczepienia zwierząt. Przed rozpoczęciem stosowania leku zaleca się skonsultowanie się z lekarzem weterynarii lub powierzenie tej sprawy profesjonaliście.
