Olejarka rubinowa: zdjęcie i opis
Zadowolony
| Nazwa: | Danie z masłem rubinowym |
| Nazwa łacińska: | Rubinoboletus rubinus |
| Typ: | Jadalny |
| Synonimy: | Pieczarka rubinowa, Rubinobolet rubin, Chalciporus rubinus, Boletus rubinus, Xerocomus rubinus, Suillus rubinus |
| Systematyka: |
|
Maślanka rubinowa (Suillus rubinus) to jadalny grzyb z rodziny Boletaceae. Gatunek różni się od innych przedstawicieli rodzaju charakterystycznym kolorem hymenoforu i nóg, które mają soczysty odcień borówki brusznicy.
Jak wygląda olejarka rubinowa?
Masło rubinowe ma kilka innych nazw nadawanych mu w różnym czasie przez botaników z Niemiec i innych krajów europejskich, gdzie jest rozprowadzany:
- grzyb rubinowy;
- grzyb z pieprzem rubinowym;
- rubin koło zamachowe;
- rubinoboletus;
- rubinowy chalcipor.
Naukowcy byli zgodni co do jednego - rubinowy kolor najdokładniej oddaje kolor dolnej części nasadki olejarki i powierzchni jej nóg.
Opis czapki
Suillus rubinus - grzyb o niewielkich rozmiarach, o średnicy kapelusza 4-8 cm. Młode osobniki mają półkulisty lub zaokrąglony kapelusz, ale z wiekiem otwiera się, zamieniając w płaską, poduszkową. Ostre faliste krawędzie czapki jednocześnie wyginają się i wyginają. Skóra pokrywająca górną część czapki jest sucha, w dotyku przypomina zamsz i nie da się jej usunąć nożem. Przy suchej pogodzie mogą pojawić się na nim pęknięcia, w deszczową pogodę pokrywa się cienką warstwą śluzu. Kolor kapelusza może być:
- cegła;
- żółtawobrązowy;
- karminowa czerwień;
- brązowawo żółty.
Miąższ czapki ma kilka odcieni: pod skórą jasnożółty, w środkowej części żółtawy, obok warstwy rurkowej różowy. Podczas krojenia grzyba w górnej części nogi kolor miąższu nie zmienia się.
Dolna część kapelusza (hymenofor) to rurkowata struktura z dużymi porami, pomalowana na bogaty czerwono-różowy kolor. Po naciśnięciu kolor rurek nie zmienia się. Powielanie rubinowej olejarki odbywa się za pomocą mikroskopijnych zaokrąglonych lub szeroko eliptycznych zarodników w kolorze ochry, które tworzą brązowawy proszek zarodników.
Opis nogi
Rubinowa oliwka ma mocną, niską nogę, w kształcie maczugi lub walca, zwężającą się ku podstawie. Jego średnica zwykle nie przekracza 3 cm, średnia wysokość to 3-6 cm. Często zdarzają się okazy z zakrzywioną łodygą. Powierzchnia gładka, sporadycznie owłosione, pomalowana na cienką, ledwo wyczuwalną siateczkę koloru karminowo-różowego, spód ochrowo-żółty. Na podłużnym przekroju grzyba widać, że miąższ nogi ma niejednorodny kolor. U podstawy jest intensywnie żółty, reszta jest różowawa.
Maślanka rubinowa jest rzadka w Rosji, uważana jest za nowy gatunek, jej siedlisko jest nadal przedmiotem badań i monitoringu. Mimo braku danych maślan rubinowy jest wymieniony w Czerwonej Księdze Federacji Rosyjskiej.
Czy masło rubinowe jest jadalne, czy nie?
Rubinoboletus - jadalny grzyb o dobrym smaku. Pod względem wartości odżywczych zalicza się do grupy 2, obok pieczarek jadalnych, dębu, borowików i innych maseł. Jego miąższ nie ma wyraźnego zapachu i smaku, niektóre okazy mają ledwo wyczuwalną goryczkę. Skład chemiczny olejarki rubinowej obejmuje:
- witamina B2 (ryboflawina);
- witamina B6;
- węglowodany;
- lecytyna;
- aminokwasy;
- kwas tłuszczowy;
- olejki eteryczne.
100 g produktu zawiera tylko 19,2 kcal, stosowanie oleju pomaga usunąć kwas moczowy z organizmu i obniżyć poziom cholesterolu. Jednak biolodzy zdecydowanie zalecają powstrzymanie się od zbierania tych grzybów, ponieważ gatunek jest na skraju wyginięcia.
Gdzie i jak rośnie maślanka rubinowa?
Rubinoboletus jest powszechny w niektórych krajach europejskich, niezwykle rzadki w Federacji Rosyjskiej, głównie na Dalekim Wschodzie i Zakaukaziu. Jedynym potwierdzonym miejscem wzrostu tego grzyba w Rosji jest pas leśny w pobliżu. Płatki owsiane w regionie Amur.
Grzyb preferuje lasy dębowe lub mieszane z przewagą brzozy, buka, lipy, kasztanowca, głogu, ostrokrzewu. W rzadkich przypadkach rośnie w lesie sosnowym z niewielką domieszką drewna liściastego. Tego typu olejarkę można znaleźć w zaroślach o gęstej osłonie forb, gdzie występuje duża ilość zbóż. Gleba lubi żyzna, najczęściej spotykana na glinach pylastych, na terenach zalewowych oraz w miejscach, gdzie regularnie pasą się zwierzęta gospodarskie.
Borowik rubinowy - grzyby rosnące pojedynczo lub w 2-3 kawałkach. Zanotowano przypadki rozwoju grzybni Suillus rubinus na dobrze rozłożonym drewnie dębu. Rubinoboletus nie owocuje corocznie, najlepsze warunki do aktywnego wzrostu to ciepłe i deszczowe lata oraz wczesna jesień.
Niedoświadczeni zbieracze grzybów mogą jedynie pomylić danie z masłem rubinowym z grzybem żółciowym. Gatunki są podobne w budowie owocnika, ale bliźniak nie ma charakterystycznego różowawego koloru łodygi, a warstwa rurkowata staje się czerwono-brązowa po naciśnięciu.
Jak przygotowuje się masło rubinowe
Grzyb zjada się po obróbce cieplnej. Ryby maślane są dobrze smażone, gotowane, duszone, solone i marynowane. Można je również suszyć.
Wniosek
Danie z masłem rubinowym jest przedmiotem badań i szczególnej uwagi rosyjskich mikologów. Gdy jest w lesie, lepiej pozostawić grzyba nietkniętego, aby gatunek nie zniknął na zawsze. W miejscach, w których rośnie Suillus rubinus, można łatwo znaleźć inne gatunki, które nie ustępują mu wartością odżywczą i smakiem.
