Lofant tybetański: użyteczne właściwości i przeciwwskazania, uprawa

Rodzaj zielnych roślin kwitnących wielokątów (Agastache) występuje głównie w klimacie umiarkowanym kontynentu północnoamerykańskiego. Ale ponieważ przodek rodzaju jest nieco starszy niż czas rozbieżności kontynentów, w Azji był jeden przedstawiciel tego rodzaju. Pomarszczony wieloruszt, to także tybetański lofant, pochodzący z Azji Wschodniej. W Chinach roślina ta jest uważana za niewiele słabszą od żeń-szenia i jest używana w medycynie ludowej wśród 50 głównych ziół.

Opis rośliny Lofant Tibetan

Agastache rugosa ma wiele innych nazw:

• mięta koreańska (należy do tej samej rodziny mięty);
• fioletowy olbrzymi hizop;
• niebieska lukrecja;
• mięta indyjska;
• pomarszczony olbrzymi hizop;
• chińska paczula;
• huo xiang;
• tybetański lofant.

Ta ostatnia to kalka z innej łacińskiej nazwy - Lophantus tibeticus. Ta nazwa jest synonimem Agastache rugosa.

Obszar dystrybucji U200B U200BTHIS Roślina na wolności jest Wschodnia Azja:

• Korea;
• Wietnam;
• Japonia;
• Chiny;
• Tajwan.

Wielokąt tybetański rośnie w Rosji na Terytorium Nadmorskim.

Lofant tybetański - wieloletnia trawa o wysokości 0,4-1 m z czworokątnymi pędami. Liście duże: długość 4,5-9 cm, szerokość 2-6 cm. Kształt może być lancetowaty lub owalny. podstawa liścia w kształcie serca. Ogonek o długości od 1,5 do 3,5 cm. Krawędź liścia jest ząbkowana. Ostrza liści są cienkie. Liście są ciemnozielone na wierzchu i jasnozielone od spodu. Blaszki liściowe są owłosione po obu stronach.

Kwiaty zbierane są w kwiatostany w kształcie kolców, których długość dochodzi do 10 cm i średnica 2 cm. Na szypułkach poniżej również znajdują się liście, kształt jest taki sam jak główne. Ale te liście są mniejsze.

Kwiaty są biseksualne i zdolne do samozapylenia. Istnieje również zapylanie przez owady. Kielich długi (4-8 mm), pomalowany na fioletowo lub liliowo. Dwuwargowa korona ma długość 7-10 mm. Kwitnienie trwa od czerwca do września.

Istnieją formy lofant tybetańskiego z białych, fioletowych i niebieskich kwiatów. Białe mają ostrzejszy zapach niż kolorowe. Na zdjęciu wszystkie trzy odmiany tybetańskiego lofantu.

Różnice między anyżem a tybetańskim lofantem

Większość wielokolumnowych jest bardzo podobna do siebie. Wieloruszt tybetański jest często mylony z anyżem / lofant z kopru włoskiego. Nawet kolor kwiatów w niektórych formach lofantów jest podobny. Lofant anyżowy jest wyższy niż tybetański, ale zakres wzrostu tych ziół jest taki sam i nie można z całą pewnością stwierdzić, która to roślina.

Wysokość lofanta anyżowego to 45-150 cm, wysokość lofanta tybetańskiego to 40-100 cm. Kwiaty anyżu są fioletowe lub różowoniebieskie, tybetańskie fioletowe lub niebieskie.

Różnica między dwoma rodzajami lofantów w regionie pochodzenia i zapachu rośliny. Ośrodki anyżu - Ameryka Północna, Tybetańska - Azja. Zapach kopru włoskiego przypomina zapach anyżu, od którego zioło ma swoją nazwę. Tybetański ma swój własny zapach.

W USA lofant anyżowy jest uprawiany na skalę przemysłową w celu produkcji miodu o specyficznym smaku i zapachu. Rośliny służą do produkcji przypraw.

Zdjęcie kopru włoskiego. Bez lupy i specjalistycznej wiedzy nie widać różnic.

Zastosowanie terapeutyczne

W celach leczniczych oba rodzaje są używane tylko w medycynie tradycyjnej. A informacje o nich tutaj mają 3 wersje:

• anyż - leczniczy, tybetański - przyprawowy;
• Tybetański - leczniczy, anyż - przyprawowy;
• oba typy lofantów mają podobne właściwości lecznicze.

Najbardziej prawdopodobna jest wersja trzecia. Efekt placebo może czasem zdziałać cuda.

Skład chemiczny rośliny

Przy składzie chemicznym rośliny sytuacja jest w przybliżeniu taka sama jak w przypadku jej wartości leczniczej. Oznacza to, że nie przeprowadzono poważnych badań ze względu na brak wartości tych roślin jako leczniczych. A opisując skład chemiczny, często myli się rodzaje lofantów. Według źródeł anglojęzycznych roślina zawiera:

• estragol;
• aldehyd p-anyzowy;
• aldehyd 4-metoksycynamonowy;
• pachidopol;
• estragole (60-88%), jest również głównym składnikiem olejku bazyliowego;
• d-limonen;
• kariofilen;
• kwas heksadekanowy;
• kwas linolowy.

Dane w języku rosyjskim są nieco inne:

• kwasy hydroksycynamonowe;
• luteolina;
• baldaszek;
• kwercetyna;
• garbniki (6,5-8,5%).

Często skład tybetańskiego lofanta skreśla się z bardziej przestudiowanego anyżu.

Zawartość chromu w Lofant tybetański nie jest potwierdzona nawet przez badania wymyślone dla dobra reklamy. Wysoką zawartość chromu, rzekomo zapobiegającego starzeniu, przypisuje się lofantowi anyżowemu (pochodzenie gatunku to Ameryka Północna). A nawet o lofant anyżowy nie ma innych danych, z wyjątkiem „badań” pewnego lekarza V. Evans z USA. Badania rzekomo przeprowadzone w 1992 roku. i wywołał sensację. Wzmianki o lekarzu znajdują się tylko w rosyjskojęzycznych artykułach reklamowych.

Ale oczywiście pewna ilość chromu jest dostępna w obu typach lofantów. Ale ta ilość nie zależy od rodzaju rośliny, ale od obecności pierwiastka w glebie.

Sadzenie i pielęgnacja tybetańskiego lofanta

W lofant tybetańskim, w pierwszym roku po siewie, ziarno dojrzewa pod koniec września. W kolejnych latach nasiona należy zbierać 2-3 tygodnie wcześniej. Wielokąt tybetański produkuje maksymalną liczbę nasion w 3-4 roku życia.

Trawa jest bezpretensjonalna, a uprawa tybetańskiego lofantu nie jest trudna. Gdy „mając wybór”, lofant będzie preferował żyzną glebę odporną na wilgoć i dobre nasłonecznienie. W cieniu aromat rośliny słabnie.

Tybetański multi-wzrost propaguje na dwa sposoby:

• podział korzeni;
• posiew.

Najprostszym i najłatwiejszym sposobem rozmnażania jest wyhodowanie lofantu tybetańskiego z nasion.

Reprodukcja przez nasiona

Lofant owoce są wielkością maku, więc nie możesz ich pochować w glebie. Ich kiełkowanie znajduje się na powierzchni. Wysiej nasiona wiosną w połowie maja. Kiełki pojawiają się 2 tygodnie po siewie.

Nasiona wylewa się na przygotowaną, bardzo drobno spulchnioną glebę i „przybija” do podłoża pistoletem natryskowym. Przez te dwa tygodnie ziemia jest wilgotna przez spryskiwanie wodą, a nie podlewanie z konewki.

Lofant można wyhodować przez sadzonki. W takim przypadku w każdym pojemniku umieszcza się określoną liczbę nasion. Sadzenie lofantu tybetańskiego na sadzonki można rozpocząć pod koniec marca lub na początku kwietnia. Zasady kiełkowania są takie same jak w przypadku innych sadzonek.

7-12 dni po wykiełkowaniu źdźbło trawy nabiera pary przeciwległych okrągłych liści. Tydzień później pojawia się druga para. W tym samym czasie rozwijają się korzenie. System korzeniowy multirusztu tybetańskiego jest dość silny i już w młodym stanie ma 7-10 korzeni bocznych.

Pod koniec maja sadzonki wraz z glinianą grudą przesadza się na stałe miejsce. Między roślinami zostaw odległość 25 cm. Szerokość wiersza 70 cm. Dalsza pielęgnacja polega na terminowym podlewaniu i pieleniu chwasty.

Kwitnienie zaczyna się pod koniec lipca i kontynuuje do września. Czasami lofant może kwitnąć aż do mrozu.

Rozmnażanie przez korzenie

Wielokąt tybetański może być również rozmnażany przez korzenie. Wykopujemy je późną jesienią lub wczesną wiosną. Podzielone i posadzone w nowym miejscu. Odległość między sadzonkami wynosi 30 cm.

Przydatne właściwości tybetańskiego lofantu

Koreańczycy używają wielokąta tybetańskiego jako przyprawy do potraw. Chińczycy mają inny pogląd na tę trawę. Wierzą, że mięta koreańska może pomóc w wielu chorobach. Jest stosowany:

• jako środek uspokajający;
• immunostymulant;
• poprawić krążenie krwi;
• jako bakteriobójczy;
• normalizować ciśnienie krwi;
• zwiększyć męską moc;
• jako środek przeciwzapalny;
• do normalizacji metabolizmu.

Istnieją dowody na to, że wywar z wielokąta rozpuszcza siarkowe zatyczki w uszach. Ale czysta woda spełnia swoje zadanie równie dobrze.

Zasady zakupu surowców

Tradycyjna medycyna całkowicie wykorzystuje nadziemną część rośliny. Lepiej sprawdza się świeża trawa, ale zimą nie ma gdzie jej zdobyć. Jednocześnie jest zimą, że osoba potrzebuje leków, które wspierają odporność. Nawet jeśli wielokąt tybetański nie jest w rzeczywistości leczniczy, będzie dobrym dodatkiem do herbaty i aromatycznej przyprawy do potraw.

Przygotowując tybetański lofant, musisz przestrzegać kilku zasad:

• zbierać trawę w środku lata;
• po wycięciu niezbędnych części z zebranych surowców wszystkie zanieczyszczenia są usuwane;
• wysusz trawę w cieniu w przeciągu;
• do przechowywania przygotowany lofant wkłada się do płóciennej lub papierowej torby.

Okres trwałości przedmiotu obrabianego 1 rok.

Wskazania do stosowania

W medycynie ludowej lofant tybetański jest używany niemal jako panaceum na wszystkie choroby jednocześnie. Zakres jego zastosowania:

• przywrócenie siły w sytuacjach stresowych, po kryzysie nadciśnieniowym i udarze;
• przeciwzapalne dla przewodu pokarmowego;
• zwiększona odporność;
• leczenie dróg oddechowych od ostrych infekcji dróg oddechowych po zapalenie płuc i astmę oskrzelową;
• z chorobami wątroby;
• na problemy z układem moczowo-płciowym.

Uważa się też, że spanie na materacu i poduszce wypchanej wielorusztem tybetańskim trwale łagodzi bezsenność, bóle głowy, uzależnienie od pogody, a nawet grzyby.

Nalewka alkoholowa z lofantu stosowana jest przy chorobach układu sercowo-naczyniowego, niedowładach, paraliżach, drżeniach kończyn. Odwar, żel i puder z liści lofanta reklamowane są jako dobre lekarstwo na grzybicę skóry.

Sposoby używania tybetańskiego lofant

W ojczyźnie tybetańskiej trawy wielokątnej trawa jest popularna jako przyprawa do żywności. W Korei Południowej dodaje się go do gulaszu i ryb. Czasami używany do koreańskich naleśników.

W medycynie ludowej lofant stosuje się w postaci:

1. Napar do użytku wewnętrznego: 1 łyżka. ja. w szklance wrzącej wody. Owiń i odstaw na 3 godziny. Napięcie. Dodaj miód. Pij przed posiłkami ½ szklanki 3 razy dziennie.
2. Napar do użytku zewnętrznego: 4 łyżki. ja. pozostawić na 2 szklanki wrzącej wody na 2 godziny. Zastosuj napar, aby wytrzeć skórę i spłukać włosy.
3. Nalewka do użytku wewnętrznego wytwarzana jest ze świeżych surowców: 200 g kwiatów i liści na 0,5 l wódki. Napar miesiąc w ciemnym miejscu. Wstrząsaj okresowo. Stosować 10 kropli na 120 ml wody rano i wieczorem oraz 20 kropli na obiad 30 minut przed posiłkiem.

Napar do użytku wewnętrznego stosuje się w stanach zapalnych przewodu pokarmowego, w celu poprawy funkcjonowania układu sercowo-naczyniowego, uspokojenia centralnego układu nerwowego

Aby złagodzić stan zapalny skóry twarzy, sporządzono żel ze świeżych młodych liści lofanta. Surowce są mielone w moździerzu na jednolitą zieloną masę i dodawane są do niej morele lub oliwa z oliwek. Na 100 g świeżych liści weź 2-3 łyżki. łyżki oleju i dodać 1 ml esencji octowej.

Przechowuj żel w lodówce i nakładaj w razie potrzeby. Jeśli dodasz do niego 50 g olejku jodłowego i soli, otrzymasz dobre lekarstwo na odciski.

Przeciwwskazania do tybetańskiego lofanta

Środki na bazie multirusztu tybetańskiego nie mają specjalnych przeciwwskazań. Należy zachować ostrożność u osób cierpiących na niedociśnienie i zakrzepowe zapalenie żył. Ale i tak nie zaszkodzi zapytać lekarza.

Konieczne jest ostrożne przyjmowanie leków z tybetańskiego lofantu i małych dawek, ponieważ nikt nie jest w stanie przewidzieć indywidualnej reakcji organizmu. Dawka leku jest stopniowo zwiększana do wymaganej.

Wniosek

Lofant tybetański – roślina kontrowersyjna pod względem rzeczywistego efektu terapeutycznego. Ale jeśli nie zagoi się, to nie zaszkodzi. Ale może ozdobić ogród i nadać potrawom oryginalny smak i zapach.

Artykuły na ten temat "Lofant tybetański: użyteczne właściwości i przeciwwskazania, uprawa"

Lofant anyżowy: użyteczne właściwości i przeciwwskazania, uprawa

Lofant: fotografia, uprawa

Lofant anyżowy: użyteczne właściwości i przeciwwskazania, uprawa

Lofant: fotografia, uprawa