Grzyb mokruha: zdjęcie i opis
Zadowolony
| Nazwa: | Mokruchań |
| Nazwa łacińska: | Gomfidiusz |
| Typ: | Jadalny |
Grzyb Mokruha należy do rodzaju o tej samej nazwie i jest odmianą jadalną. Ze względu na niestandardowy wygląd i podobieństwo do muchomora kultura nie jest szeroko poszukiwana. Jest rzadko używany w kuchni, chociaż smak grzyba jest porównywalny do masła. Opis mokruhy ze zdjęciem pomoże rozpoznać ją w lesie w okresie zbiorów.
Jak wyglądają grzyby
Mokruha ma swoją nazwę ze względu na cechy strukturalne: owocniki pokryte są błoną śluzową, dzięki czemu powierzchnia ich kapeluszy staje się śliska w dotyku i dlatego wydaje się mokra.
Młode okazy mają grubą błonę śluzową, która w miarę wzrostu mokruha pęka i osuwa się na łodygę. A opadające białe płytki grzyba z wiekiem stają się czarne.
Czapki młodych mokruha są często wypukłe lub stożkowe, u dojrzałych przybierają kształt spłaszczony i wklęsły, z obniżonymi polami. W zależności od gatunku powierzchnia kapeluszy może być brązowa, szara, czerwona lub różowa. Grzyb mokruha charakteryzuje się gęstą łodygą, z żółtym zabarwieniem u podstawy, która przy wierzchołku zmienia się w szaro-biały.
Gdzie rosną chwasty
Siedliskiem tych grzybów są lasy półkuli północnej. Mokruhi zwykłe rosną zarówno pojedynczo, jak i w grupach w mchu w pobliżu sosen, świerków i jodeł. Gatunek ten preferuje gleby wapienne, wzniesienia i przerzedzone plantacje leśne. Najczęściej mokruhę można spotkać obok masła.
W Rosji grzyb jest rozprowadzany tylko na Syberii, Dalekim Wschodzie i na Północnym Kaukazie.
Możesz dowiedzieć się więcej o grzybie mokruhe z filmu:
Rodzaje mokruh
Istnieje wiele rodzajów mokruh, z których każdy różni się wyglądem i cechami konstrukcyjnymi. Nawet doświadczeni grzybiarze znajdą przydatne informacje na temat różnic między najczęstszymi członkami rodziny.
Świerk mokruha (Gomphidius glutinosus)
Ma też inne nazwy - lepka mokruha, ślimak. Grzyb ma półkulisty kształt, miąższ mięsisty. Kapelusz - leżący, z zagiętym brzegiem i obniżonym środkiem. Może być szary, szaroniebieski lub szarobrązowy z fioletowymi krawędziami i jaśniejszym środkiem. Średnica nasadki wynosi od 4 do 10 cm. Jego powierzchnia jest śluzowata o charakterystycznym połysku. W starej mokruha na kapeluszu widać ciemne plamy.
Biały miąższ z różowawym odcieniem szarzeje z wiekiem. Jego smak jest słodkawy lub kwaśny, aromat grzybowy, ale nie jasny.
Łodyga, spuchnięta i gruba u młodych okazów, przybiera kształt cylindryczny lub maczugowy w miarę wzrostu grzyba (od 1 do 2,5 cm średnicy). Rośnie od 5 do 11 cm, jego powierzchnia staje się całkowicie gładka. U podstawy znajduje się śluzowy pierścień.
Świerk mokruha można znaleźć wśród mchów lasów iglastych i mieszanych, najczęściej w grupach z innymi przedstawicielami królestwa grzybów. Jest szeroko rozpowszechniony w północnych i centralnych regionach Rosji. Okres owocowania przypada na koniec lata i kończy się na początku października.
Gatunek jest jadalny. Grzyby można jeść już po 15 minutach gotowania. Nadają się do przygotowania sosów i dodatków do mięs. Przed gotowaniem mokruha należy obrać i usunąć śluz z nogi.
Mokruha cętkowany (Gomphídius maculatus)
Pieczarka charakteryzuje się wypukłym kapeluszem o średnicy od 3 do 7 cm, który w miarę wzrostu staje się gęstszy lub zagłębiony, z podwiniętym brzegiem. Blada śluzowa powierzchnia mokruha ma odcień różowobrązowy, szaro-ochrowy lub żółtawy. Po naciśnięciu śluz ciemnieje. Noga grzyba dorasta do 11 cm, ma średnicę 1,5 cm. Ma kształt cylindryczny, struktura włóknista, kolor zmienia się z białego na żółty od góry do dołu.
Mokruha cętkowana jest klasyfikowana jako odmiana jadalna. Żółtawy miąższ grzyba zmienia kolor na czerwony po pocięciu.
Różowa mokruha (Gomphídius róseus)
Gatunek ten ma śluzowatą półkulistą czapeczkę, zmieniającą się z wiekiem w wypukłą i gęstą. W tym samym czasie krawędzie mokruhy zostają podciągnięte, a cień koralowy zostaje zastąpiony ceglanym.
Długość nogawki 2,5-4 cm, grubość 1,5-2 cm. U podstawy grzyb ma biało-różowy odcień. W górnej części nogi znajduje się pierścień śluzowy. Aromat i słodkawy smak grzyba są raczej słabe. Róż mokruha jest powszechny w Eurazji, ale jest rzadki. Należy do grupy jadalnej.
Więcej szczegółów na temat rzadkiej odmiany różowego grzyba w filmie:
Czy można jeść na mokro?
Mokruha należy do mało znanych grzybów jadalnych, które nadają się do każdego rodzaju gotowania. Walory smakowe tej kultury są na równi z masłem. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że kolor grzyba zmienia się podczas obróbki cieplnej na fioletowy. Ślizgą skórkę należy obrać przed gotowaniem.
Walory smakowe grzyba mokruha
W kuchni często stosuje się mokruhę świerkową, sosnową, różową, plamistą i filcową. Są też rzadsze odmiany, które mają walory smakowe: szwajcarskie i syberyjskie.
Owocujące grzyby mają kwaśny smak. Wartość odżywcza produktu to około 20 kcal na 100 g świeżego. Wskaźniki BJU:
- 0,9 g białek;
- 0,4 g tłuszczu;
- 3,2 g węglowodanów.
Korzyści i szkody dla ciała
Pomimo braku wyrazistego smaku mokruha ma szereg korzystnych dla człowieka właściwości. Stosowanie grzyba poprawia pamięć, likwiduje chroniczne zmęczenie i wzmacnia mechanizmy obronne organizmu.
Mokruha pomaga również w walce z chorobami wirusowymi, przyczynia się do normalizacji hematopoezy i odnowy komórek. W medycynie ludowej grzyb jest aktywnie stosowany jako lek na migrenę, ból głowy, bezsenność i zaburzenia układu nerwowego. W kosmetologii stosuje się produkty na bazie mokruhy, aby nadać naskórkowi elastyczność, jedwabistość i elastyczność. Balsamy i kremy z tym darem lasu w kompozycji są przydatne dla skóry tłustej: w rezultacie staje się matowa z powodu zwężenia porów.
Grzyb korzystnie wpływa na kondycję włosów. Oparta na nim maska zapobiega ich wypadaniu, odbudowuje rozdwojone końcówki, likwiduje łupież. Dzięki temu włosy nabierają blasku, elastyczności i zdrowego wyglądu.
Pomimo wielu przydatnych właściwości, surowo nie zaleca się stosowania mokruhy u osób cierpiących na choroby przewodu pokarmowego i dnę moczanową. Grzybów również nie należy podawać dzieciom: błonnik i chityna są słabo wchłaniane przez organizm dziecka. W przypadku osób z indywidualną nietolerancją ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z możliwej reakcji alergicznej. Mokruha może również wywołać obrzęk Quinckego.
Zasady odbioru
Aby uniknąć negatywnych konsekwencji, ważne jest przestrzeganie podstawowych zasad zbierania mokruha:
- Pokrój grzyba należy wykonać na środku nogi, po przykryciu grzybni igłami.
- Surowo nie zaleca się zbierania mokruhi w pobliżu autostrad, poligonów wojskowych lub zakładów chemicznych.
- Najlepiej jest dawać pierwszeństwo młodym okazom, ponieważ stare grzyby mają tendencję do gromadzenia w sobie substancji toksycznych.
- Równie ważne jest sprawdzenie owocnika pod kątem braku robaków.
- Natychmiast po zbiorze ważne jest, aby mokre grzyby poddać obróbce cieplnej: w temperaturze pokojowej grzyby szybko psują się.
- Można przechowywać w lodówce do 24 godzin. Jednocześnie owocniki należy przechowywać w naczyniach ceramicznych lub emaliowanych.
Jak gotować mokruhi
Mokruhi można soloć, gotować, smażyć i suszyć. Grzyby są używane w sosach, zupach, a nawet zapiekankach. Często owocniki są używane jako dodatek do dań mięsnych lub rybnych, a także jako oryginalny składnik przystawek i sałatek. Bardzo popularne są również marynowane mokruhi.
Przepisy Mokruh
Istnieje wiele przepisów na używanie mokruha, wśród których każdy może znaleźć najbardziej odpowiednią dla siebie opcję. Poniżej popularne dania.
Kanapka kawalerska
Jeden z najłatwiejszych przepisów. Aby go przygotować będziesz potrzebować:
- 2 opieczone kromki chleba;
- 10 kawałków. świeży mokruh;
- 10 g twardego sera;
- 1 st. ja. masło;
- trochę posiekanej zieleniny.
Kolejność gotowania:
- Grzyby należy dokładnie umyć i oczyścić ze śluzu.
- Następnie pokrój miąższ na małe plasterki i włóż na suchą patelnię, pozwól grzybom odparować przez kilka minut.
- Następnie dodaj masło i smaż dalej przez 5-6 minut.
- Chleb tostowy z masłem. Połóż cienką warstwę smażonego mokruhi, posyp serem i ziołami.
- Umieść kanapki w kuchence mikrofalowej na kilka minut, aby ser się rozpuścił.
mokruhi po koreańsku
Do gotowania musisz wziąć:
- 1 kg na mokro;
- 2 główki cebuli;
- 200 g marchewki po koreańsku;
- 2 godz. ja. olej słonecznikowy.
Kroki gotowania:
- Mokruhi należy dokładnie umyć, oczyścić ze śluzu, włożyć do rondla i gotować na średnim ogniu przez 10-15 minut.
- Następnie odcedź całą wodę, a miąższ pokrój w drobną kostkę.
- Następnie masę grzybową wkładamy na rozgrzaną patelnię i smażymy przez 10 minut.
- Dodaj posiekaną cebulę do mokruh i podpal jeszcze 2-3 minuty.
- Połącz powstały sos z marchewką po koreańsku.
Omlet
Składniki:
- 150 g suszonych śliwek;
- 150 ml wina półwytrawnego;
- 1 pomidor;
- 5 jaj kurzych;
- drobno posiekane warzywa.
Jak gotować:
- Grzyby obrać ze śluzówki, dokładnie spłukać, pokroić w małe plasterki i smażyć do odparowania płynu.
- Namoczone suszone śliwki drobno posiekaj i dodaj do masy grzybowej.
- Po 5 minutach wlej wino na patelnię i gotuj na wolnym ogniu, aż całkowicie wyparuje.
- Pomidora drobno posiekać i dodać do przygotowania. Sól i pieprz wszystko do smaku.
- Za pomocą trzepaczki ubić jajka kurze, wsypać szczyptę proszku do pieczenia.
- Wlej mieszankę jajeczną do kompozycji grzybowej, dokładnie wymieszaj.
- Trzymaj naczynie w ogniu przez 5-6 minut, posyp ziołami na wierzchu.
Wniosek
Grzyb Mokruha to rzadki jadalny przedstawiciel królestwa lasu, należący do czwartej kategorii wartości odżywczych. Odmiana łatwo nadaje się do wszystkich opcji gotowania, jednak należy pamiętać, że musi być wstępnie ugotowana.
