Chabrowy

Istnieje wiele kolorów używanych do robienia różnych mikstur. Jednym z nich jest „niebieskie oko” – chaber. Główną atrakcją tej rośliny są niebieskie kwiaty. Jest dystrybuowany w całej Rosji (z wyjątkiem Dalekiej Północy), Europie, Ameryce Północnej i Afryce.

Charakterystyka roślin

Kwiat należy do rodziny gatunków Compositae (łaciński odpowiednik tego słowa to Compositae). Ta roślina zielna żyje na polach, w ogrodach, w pobliżu lasów iw górach. Ma zarówno pozytywne, jak i negatywne właściwości. Roślina ta znana jest od czasów starożytnych. W różnych mitach mówi się o nim jako o symbolu czułości i oddania. Chaber w starożytnej Grecji był kojarzony z imieniem pierwszego uzdrowiciela Asklepiosa i jej ucznia centaura Chirona.

Chabrowy

Po łacinie nazwa kwiatu to Centaurea cyanus L. W 1968. roślina stała się narodowym symbolem Estonii. Jego wizerunek zdobi festiwal śpiewu chóralnego, który odbywa się corocznie w tym kraju.

Dla Twojej informacji! Farmakognozja zaleca kwiaty bławatka do produkcji naparów przy chorobach układu sercowo-naczyniowego, przewlekłych uszkodzeniach nerek, przy leczeniu zapalenia pęcherza moczowego i cewki moczowej. Roślina działa przeciwzapalnie i przeciwskurczowo.

Jeśli dziecko jest chore na przeziębienie, w celu obniżenia temperatury stosuje się napar z bławatka. Odwar dla kobiet pomaga w krwawieniu z macicy. Umyj głowę naparem z bławatka, aby wyeliminować łupież. Balsamy z tym kwiatem są stosowane w leczeniu owrzodzeń troficznych i niektórych rodzajów egzemy.

W celu uzyskania niezbędnych leków w niektórych krajach praktykuje się uprawę niebieskiego bławatka w szklarniach i na polach. Ale są też ograniczenia w użyciu:

• leki te są przeciwwskazane w ciąży;
• zabronione jest stosowanie produktów na bazie bławatka w dużych dawkach ze względu na jego toksyczność, ponieważ surowce zawierają związki takie jak cyjanki.

W celu prawidłowego stosowania tych leków zaleca się skonsultowanie z lekarzem.

Ponadto do różnych potraw dodaje się niebieskie kwiaty bławatka w postaci przypraw, z których robi się herbatę. W niektórych krajach roślina ta służy do otrzymywania niebieskiego barwnika.

chabry

Możesz również posadzić ten chwast w celach dekoracyjnych, ponieważ pięknie prezentuje się na rabatach kwiatowych. Szypułka ta wytwarza nieco gorzki, ale przyjemny w smaku i zapachu zielonkawo-żółty miód.

Specyfikacje upraw

Chaber bławatek - botaniczny podgatunek Astra. Ta roślina jest bezpretensjonalna w warunkach naturalnych. Uprawiany w pobliżu pól zbożowych kwiat może pełnić rolę niebezpiecznego chwastu.

Opis zakładu jest następujący:

• Ma wyprostowaną, silnie rozgałęzioną łodygę, której wysokość waha się w granicach 0,8-1 m. Cykl biologiczny kwiatu wynosi 1-2 lata.
• Korzeń bławatka pospolitego. Jest cienki, ale długi.
• Dolne liście są petiolate. Wyglądają jak pierzaste płaty. Ich górne odpowiedniki mają kształt lancetu.
• Kosze kwiatowe są duże. Są owinięte w struktury ułożone w zestaw płytek.
• Roślina ma kwiaty 2 rodzajów: na krawędzi łodygi rozwijają się bezpłciowe formacje podobne do lejków, a na środku pojawiają się elementy biseksualne w postaci rurek. Ich odcienie zmieniają się w zależności od rodzaju niebiesko-fioletowego (GF). Czasami drugi rodzaj kwiatów jest pomalowany na biało, podczas gdy zewnętrzne formacje są całkowicie niebieskie.
• Okres rozwoju pąków trwa od połowy czerwca do końca lipca. W sierpniu pojawiają się owoce - wydłużone niełupki z czerwonym grzebieniem.

  chabry

W wielu krajach chabry są klasyfikowane jako chwasty ze względu na ich wzrost na polach pszenicy, żyta i innych upraw. Czasami rosną na wysypiskach śmieci. Roślina jest zapylana przez pszczoły.

Kwiat jest bezpretensjonalny, dobrze znosi zimno. Praktycznie nie jest atakowany przez szkodniki ogrodowe. Chaber ma silną odporność na infekcje grzybicze. Jeśli jest sadzony obok upraw, jego dystrybucja musi być stale ograniczana, w przeciwnym razie chwast negatywnie wpłynie na zbiory. Wieloletnie odmiany tej rośliny dobrze znoszą zimę, ale mogą umrzeć przy silnych mrozach.

Rodzaje i odmiany kwiatów

Na świecie występuje do 500 rodzajów roślin bławatka, a większość z nich to gatunki wieloletnie. Spośród odmian rosnących w jednym sezonie wyróżniają się następujące odmiany roślin:

• chaber niebieski z łodygą o wysokości 0,3-0,4 do 0,6-0,8 m;
• niewymiarowe gatunki roślin, dorastające do 0,2-0,3 m;
• odmiany piżmowe, w których zamiast kwiatów zaczynają rosnąć formacje przypominające pompony.

  Chabrowy

Wieloletnie odmiany chabrów:

• typ bielony ma kolor szkarłatny, żółty lub różowy z wysokością kwiatu około 0,6 m;
• przy chabra okrągłogłowym (wznosi się do 0,8-1,5 m) u góry tworzą się żółte kulki;
• odmiana górska może dorastać do 0,4-0,6 m, a jej kwiaty są fioletowe, różowe lub białe.

Uwaga! Z całej odmiany tylko niebieski chaber jest leczniczy, a pozostałe gatunki tej rośliny są używane jako rośliny miodowe lub do dekoracyjnej dekoracji ogrodu. Hodowcy zbóż wolą zabijać takie chwasty, które rosną zbyt blisko pól uprawnych.

Funkcje zbierania i przechowywania

Do celów medycznych zbiera się tylko marginalne, rurkowate kwiaty, które należy odcinać bez koszyczków. Aktywny okres odbioru - koniec czerwca - początek lipca.

Ważny! Jeśli nie zostaną dotrzymane określone terminy, kwiaty staną się białe, co sprawi, że surowce nie będą nadawały się do produkcji leków.

Do zbioru używaj ostrego noża lub nożyc ogrodowych. Najpierw z rośliny wycina się koszyczki, skąd następnie usuwa się płatki. Te operacje można wykonać ręcznie.

Następnie przystępują do suszenia w specjalnych aparatach. Aby lecznicze właściwości surowca nie zanikły, przechowuje się go przez kilka godzin w temperaturze 50-60 ° C.

Uwaga! Jeżeli technologia produkcji jest w pełni zachowana, wówczas kwiaty niebieskiego bławatka nie zmieniają swojej barwy. Z błędami płatki stają się białe, a następnie szybko żółkną.

Suszone surowce przechowuj w suchym, ciemnym pomieszczeniu. Czas zbioru plonów w magazynie nie przekracza 2 lat. W tym okresie surowce powinny znaleźć zastosowanie w różnych wywarach, proszkach itp. D.

Chaber można uprawiać w celach leczniczych w domu. W tym celu wybiera się gleby z dużą ilością wapna. Kwiat rozmnaża się przez nasiona, wysiewając je bezpośrednio na grządkach na początku kwietnia. Między sadzonkami powinna być odległość około 0,2 m. Rośliny są regularnie podlewane co najmniej 2-3 razy w tygodniu (kwiat uwielbia wilgoć). Ostrożnie rozluźnij glebę, aby nie uszkodzić korzeni. Ta procedura jest przeprowadzana raz w miesiącu.

W przypadku zagęszczenia nasadzeń zaleca się ich rozrzedzenie. W ciągu całego sezonu wegetacyjnego należy 3 razy karmić kwiaty nawozami potasowymi, azotowymi i fosforowymi. Zebrane pod koniec lipca kwiaty i susz wykorzystywane są do domowej apteki lub jako rośliny miododajne (jeśli na terenie są ule).

Przy przestrzeganiu techniki rolniczej i odpowiedniej pielęgnacji kwiatów, każdy hodowca może uprawiać chabry, zarówno w celu uzyskania niezbędnych leków, przypraw i miodu, jak i do dekoracji własnej działki.