Sosna himalajska: opis i zdjęcie
Zadowolony
Sosna himalajska ma jeszcze kilka nazw - sosna Wallicha, sosna Griffitha. To wysokie drzewo iglaste występuje na wolności w górskich lasach Himalajów, we wschodnim Afganistanie iw zachodnich Chinach. Sosna himalajska jest ceniona za efekt dekoracyjny, dlatego jest uprawiana wszędzie.
Opis sosny himalajskiej
Sosna himalajska należy do gatunku nagonasiennych z rodzaju Pine. Drzewo to dorasta do 35–50 m wysokości. Korona ma kształt szerokopiramidowy o luźnej strukturze. Gałęzie są długie, giętkie, ułożone poziomo, wyrastające z linii podłoża. Dekoracyjność kultury tkwi w długich cienkich igłach. Długość każdej igły sięga 20 cm, a grubość około 1 mm, dzięki czemu igły są bardzo elastyczne. Igły są zbierane w wiązki zawierające 5 igieł. Młode igły przypominają igły sosny zwyczajnej, które z wiekiem zwisają, przez co wyglądają jak wierzby. Odcień igieł może być niebieskozielony lub niebieskawy ze srebrzystym połyskiem. Każda igła rośnie na drzewie przez co najmniej 3-4 lata.
Szyszki po dojrzeniu żółkną, ich długość wynosi od 15 do 32 cm, szerokość nie większa niż 7 cm. Kształt cylindryczny, lekko zakrzywiony. Nasiona wyposażone są w wydłużone skrzydełko, długość całkowita ok. 30–35 mm. Sosna kwitnie pod koniec kwietnia, termin jest indywidualny i zależy od regionu uprawy. Szyszki dojrzewają w drugim roku po kwitnieniu, około połowy października.
Młode osobniki wyróżniają się ciemnoszarą, gładką korą, u starszych drzew pokrywają się pęknięciami, zmieniają kolor na popiół i miejscami złuszczają pień. Kolor młodych pędów jest żółtozielony z charakterystycznym połyskiem, brak kory.
Korzenie sosny himalajskiej znajdują się w górnej warstwie ziemi, środkowy pręt osiąga długość 1,5 m.
Żywotność sosny himalajskiej na wolności wynosi około trzystu lat. Roczny wzrost zależy od warunków wzrostu. W sprzyjających warunkach sosna wykazuje wzrost wzrostu o około 60 cm, szerokość drzewa wzrasta co roku do 20 cm, co uważa się za dobry wskaźnik dla sadzonek iglastych.
Przybliżona wysokość drzewa uprawianego w warunkach centralnej Rosji wynosi 12 m w wieku 35. Na Krymie sosna w tym samym wieku będzie rosła dwukrotnie wyższa, t. mi. do 24 m².
Stopień mrozoodporności sosny himalajskiej jest wysoki, kultura jest w stanie wytrzymać temperatury nawet do -30°C, ale gałęzie łamią się pod obciążeniem mokrego śniegu lub zamieci.
Sosna himalajska budzi się przy pierwszym ociepleniu, co może skutkować uszkodzeniem pędów przez powracające przymrozki. Jeśli drzewo zdołało przetrwać, nie odrodzi się w tym sezonie, ponieważ. Do. wszystkie wysiłki zostaną skierowane na odbudowę.
Igły ozdobne mogą ucierpieć od jasnego światła słonecznego w okresie zimowo-wiosennym. Szczególnie niebezpieczne jest słońce odbijające się od olśniewających białych zasp. Prowadzi do oparzeń.
Sosna himalajska w projektowaniu krajobrazu
Główne piękno sosny himalajskiej tkwi w długich wiszących igłach. Drzewo jest aktywnie wykorzystywane do parków krajobrazowych, można je sadzić w kwietniku w jednym egzemplarzu lub w grupach. Sadzonki iglaste dobrze komponują się ze skalistymi wzgórzami.
Popularna jest karłowata wersja sosny himalajskiej Nana, która tworzy kulę o średnicy do 2 m. Igły tego podgatunku są również ozdobne i z wiekiem zwisają jak wierzby, ale igły są znacznie krótsze niż u wysokiego drzewa. Długość igieł nie przekracza 12 cm. Kolejny okaz karłowaty o kulistym kształcie - Schwerinii Wiethorst. Został uzyskany przez hodowców niemieckich w procesie krzyżowania sosny Weymouth i sosny himalajskiej. Korona tej odmiany jest gęsta, puszysta, kulista, o średnicy do 2,5 m.
Gatunki karłowate są wykorzystywane do kształtowania ogrodów przydomowych, dobrze prezentują się zarówno w nasadzeniach pojedynczych jak i grupowych, sadzi się je w ogrodach skalnych, na wzgórzach, w mixborders.
Sadzenie i pielęgnacja sosny himalajskiej
Aby sadzonka została zaakceptowana i przez długi czas była ozdobą terenu, konieczne jest zapoznanie się z wymaganiami dotyczącymi jej sadzenia i uprawy.
Przygotowanie do sadzenia i sadzenia
Sosnę himalajską można uprawiać na terenie Ukrainy, Białorusi, a także w południowej i środkowej Rosji.
Wybór miejsca dokonywany jest według następujących kryteriów:
- drzewo nie lubi podmuchów wiatru, dlatego powinno znajdować się za wysokim ogrodzeniem, ścianą budynku. Kwestia ochrony przed wiatrem jest szczególnie istotna w regionach północnych;
- miejsce powinno być dobrze oświetlone, ale nie w bezpośrednim świetle słonecznym, ale w świetle rozproszonym. Igły mogą ucierpieć nie tylko latem, ale także w okresie luty - marzec podczas roztopów i powrotnych przymrozków;
- Sosna himalajska uwielbia lekką, dobrze przepuszczalną glebę bez zastoju wilgoci. Drzewo iglaste nie będzie rosło na terenach podmokłych. Gleby alkaliczne nie nadają się do uprawy sosny.
Przed wyjęciem z pojemnika sadzonka jest dobrze podlewana.
Zasady sadzenia sosny himalajskiej
Przybliżona głębokość dołu do lądowania wynosi 1 m. O wielkości dołka decyduje pojemnik, w którym zakupiono sadzonkę. Kopią dziurę około 2 razy więcej niż kula ziemna w systemie korzeniowym. Odległość między sąsiednimi drzewami powinna wynosić około 4 m².
Mieszanka składająca się z torfu, ziemi i piasku, pobrana w równych proporcjach, wlewa się do dołu do sadzenia. Na dnie dołka zasypia warstwa drenażu (kamienie, kamyki, połamane cegły, żwir, piasek). Jeżeli gleba jest gliniasta, ciężka warstwa drenażowa powinna mieć co najmniej 20 cm.
Sadzonkę umieszcza się w otworze wraz z glinianą grudą, przykrytą przygotowaną mieszanką gleby od góry.
Podlewanie i karmienie
Przez pierwsze dwa lata sadzonka przyzwyczaja się do warunków wzrostu, dlatego wymaga regularnego podlewania, pogłównego. Starsze sosny mogą rosnąć w okresie suszy bez dodatkowego nawilżenia gleby, ale krąg pnia musi być mulczowany.
Bliżej jesieni zaleca się karmić sosnę związkami potasowo-fosforowymi, a wiosną superfosfat przyniesie korzyści.
Ściółkowanie i spulchnianie
Ściółkowanie chroni system korzeniowy przed wychłodzeniem i nadmiernym odparowywaniem wilgoci. Warstwa ściółki musi mieć co najmniej 10 cm. Jako materiały do mulczowania można stosować torf, rozdrobnioną korę drzewną, wióry lub trociny. Warstwa ściółki zapobiega wysychaniu gleby i jednocześnie poprawia jej skład.
przycinanie
Wykonując cięcie kształtujące, należy kierować się zasadą, że wzrost nie powinien być całkowicie usuwany. Skrócić pędy nie więcej niż o 30%, odcinając wszystkie gałęzie.
Przycinanie sanitarne po zimie. Jednocześnie usuwane są połamane, zamrożone i wysuszone gałęzie.
Przygotowanie do zimy
Młode sadzonki sosny potrzebują schronienia na zimę. Ale ostrożne nawijanie gałęzi nie jest zalecane, ponieważ. Do. ten rodzaj drzewa ma bardzo delikatne drewno.
Najlepiej zbudować ramę, którą od góry przykrywamy materiałem pokrywającym: juta, folia. Można pokryć zwykłymi gałązkami świerkowymi.
Schronisko robione jest późną jesienią, kiedy temperatura powietrza w nocy spada do -5 °C. Usuń konstrukcję ochronną na wiosnę, gdy temperatura jest powyżej zera w ciągu dnia.
Schronienie pomaga chronić drzewo nie tylko przed mrozem, ale także przed opadami śniegu, a także przed jasnym światłem słonecznym, które może spowodować oparzenia igieł.
reprodukcja
Sosna himalajska jest rozmnażana przez nasiona. Drzewa kwitną późną wiosną, po czym tworzą się szyszki. Dojrzewanie nasion następuje jesienią przyszłego roku.
W domu można bardzo długo uprawiać sosnę himalajską z nasion i nie zawsze z powodzeniem, wymaga to specjalnych warunków i pielęgnacji, dlatego lepiej kupić gotową sadzonkę w szkółce.
Choroby i szkodniki
Następujące choroby są niebezpieczne dla sosen:
- szlufka;
- rdza;
- kurczenie się pędów.
Fungicydy są stosowane jako środki lecznicze i profilaktyczne. Opryskiwanie korony i kręgu przypniakowego odbywa się za pomocą takich preparatów: „Maxim”, „Skor”, „Kvadris”, „Radomil Gold”, „Horus”. Możesz użyć produktów zawierających miedź. Na przykład, jako środek zapobiegawczy, stosuje się leczenie koron płynem Bordeaux, siarczanem miedzi, Hom, Oxyhom. Produkty te są przetwarzane nie więcej niż dwa razy w sezonie. Biopreparat „Fitosporin” jest uważany za bezpieczniejszy, który można stosować kilka razy w odstępie 2 tygodni.
Spośród szkodników sosny można wykryć Hermesa i mszyce. Aby z nimi walczyć, stosuje się opryskiwanie korony specjalnymi preparatami „Aktellik”, „Aktara”, „Engio”. Przetwarzanie odbywa się wiosną, powtarzane latem.
Wniosek
Sosna himalajska - wysoki przedstawiciel rodzaju Pine. Drzewa są cenione za efekt dekoracyjny, dlatego są wykorzystywane w projektowaniu krajobrazu. Sosna skutecznie łączy się z innymi drzewami iglastymi i liściastymi o ciemnozielonej koronie. Himalajskie sosny zdobią alejki parkowe. Stosowane są w nasadzeniach pojedynczych i grupowych. W warunkach letniej rezydencji do dekoracji witryny wybierane są karłowate okazy Nana. Należy zauważyć, że drzewa dojrzałe dobrze znoszą mróz, a młode potrzebują schronienia. Gałęzie sosny himalajskiej mogą cierpieć z powodu opadów śniegu, więc zimą śnieg jest delikatnie odpryskiwany.
