Holenderskie ogórki
Zadowolony
Ogromny asortyment nasion może wprowadzić w błąd nawet doświadczonego ogrodnika. Do tej pory istnieje wiele odmian i mieszańców ogórka, wszystkie mają mocne strony: niektóre są bardziej produktywne, inne są odporne na choroby, inne wyróżniają się wczesnym dojrzewaniem. Jak wybrać odpowiednią odmianę i nie „zgubić się” w różnorodności nasion?
Nasiona obce są przydzielane jako osobny blok, najczęściej są uzyskiwane w wyniku selekcji, dlatego wypadają korzystnie na tle nasion krajowych. Najczęściej spotykane są holenderskie odmiany ogórków – są bardziej niż inne lubiane przez letnich mieszkańców i ogrodników, dzięki doskonałym właściwościom i wysokiemu smakowi.
Czym są ogórki holenderskie
Najczęściej ludzie nazywają wszystkie hybrydy tej kultury holenderskimi ogórkami. Ale to jest złe: są holenderskie nasiona nie tylko mieszańce, ale także odmiany ogórków. Mieszańce uzyskuje się w wyniku selekcji, łącząc pozytywne cechy kilku odmian. Hybryda różni się od odmiany tym, że nie daje potomstwa. Oznacza to, że z zakupionych nasion wyrosną doskonałe owoce, ale nie będzie można z nich zebrać materiału siewnego na kolejne sezony.
Są też takie hybrydy ogórka, w których znajdują się nasiona, można je sadzić, a nawet coś w końcu uzyskać. Ale ogórki uprawiane w ten sposób nie będą już w pełni spełniały cech deklarowanych przez producenta nasion: roślina może zachorować, owoce nie będą równe i piękne, ogórki mogą nawet stać się gorzkie.
Koszt nasion holenderskich jest o rząd wielkości wyższy niż koszt nasion krajowych. Ale tak wysoki koszt w pełni opłaca się plonami ogórków - najczęściej holenderskie uprawy kwitną w gronach, z których każdy rośnie 3-10 ogórków. Uważa się, że średnio sto metrów kwadratowych ziemi może zebrać tonę ogórków pochodzenia holenderskiego.
Mocne strony Holendrów
Zarówno odmiany, jak i hybrydy ogórków wyhodowanych z nasion holenderskich wyróżniają się wysokiej jakości owocami. Ogólnie zalety holenderskich ogórków wyglądają tak:
- wysoka wydajność jest nieodłączna we wszystkich odmianach i mieszańcach pochodzenia holenderskiego;
- odporność na większość chorób;
- obecność gatunków zarówno zapylanych przez pszczoły, jak i niezapylanych;
- przydatność do sadzenia w ziemi iw szklarniach;
- brak goryczki w owocach i wysoki smak;
- ogórki rosną mniej więcej tej samej wielkości, równe i piękne;
- wszechstronność ogórków - prawie wszystkie odmiany nadają się do sałatek i do konserwacji.
Można powiedzieć, że holenderskie odmiany i hybrydy ogórka łączą w sobie wszystkie najlepsze cechy tego warzywa.
Jak wybrać odpowiednią odmianę „holenderski”
Wybór odmiany ogórka to odpowiedzialne wydarzenie, tak właśnie jest, gdy właścicielowi mogą zaszkodzić rady sąsiadów i recenzje sprzedawców. Ponieważ przy wyborze ogórka ważne jest, aby wziąć pod uwagę indywidualne cechy, takie jak:
- głębokość wód gruntowych;
- typ gleby;
- sadzenie nasion w szklarni lub na otwartym terenie;
- obecność pszczół na stronie;
- warunki pogodowe (temperatura, długość lata, opady, przymrozki);
- przewidywana częstotliwość podlewania;
- częstotliwość zbioru (codziennie, tylko w weekendy);
- przeznaczenie ogórków (do spożycia świeżego, do kiszenia, do sprzedaży).
Jeśli wszystko jest jasne z większością czynników, to niektóre należy rozszyfrować.
Dlaczego tu są pszczoły?
Faktem jest, że odmiany holenderskie, podobnie jak inne ogórki, dzielą się na trzy typy:
- pszczoła zapylona.
- samozapylone.
- Partenokarpiczne.
W przypadku pierwszego typu pszczoły są zdecydowanie potrzebne, jeśli nie ma ich na miejscu lub ogórki są sadzone w zamkniętej szklarni, nie można czekać na zbiory. Niezapylone kwiaty żeńskie staną się pustymi kwiatami.
Mieszańce samopylne są częstsze niż inne gatunki (prawie wszystkie „holenderski” należą do tego gatunku). Są uniwersalne: nadają się zarówno do szklarni, jak i na otwartym terenie. Odmiany samopylne mają kwiatostany, które łączą żeńskie słupki i męskie pręciki, są to tak zwane hermafrodyty. Nie potrzebują dodatkowego zapylenia, samodzielnie radzą sobie z tym procesem. Mieszańce samopylne często nie produkują nasion, ale są takie ogórki z nasionami.
Gatunki partenokarpiczne w ogóle nie wymagają zapylania, wszystkie ich kwiaty są żeńskie. Ogórki można sadzić również w szklarni i na otwartym terenie.
Sól lub pokrój w sałatkę
Według cech smakowych rozróżnia się trzy rodzaje ogórków:
- Sałatka.
- Marynowanie.
- uniwersalny.
Wszystkie są dobre, ale każdy na swój sposób. Ogórek sałatkowy ma cienką, delikatną skórkę i soczysty, smaczny miąższ. Dobrze jest jeść na surowo, dodawać do sałatek i innych potraw. Ale ogórki sałatowe nie nadają się do konserwacji - „wiśną” w solance, stają się miękkie i bezkształtne.
Do solenie i używać marynaty kiszone odmiany ogórków. Ich skórka jest grubsza, po impregnacji solanką takie ogórki stają się chrupiące i apetyczne.
Wszechstronna odmiana odpowiednia do każdego celu. Jest to świetna opcja do prywatnej uprawy, kiedy właściciel będzie używał tych samych ogórków zarówno do konserwacji, jak i świeżej konsumpcji.
Najlepsze holenderskie ogórki
Dopiero po przeanalizowaniu wszystkich czynników można dobrać odpowiednią odmianę ogórków. Jeśli woda gruntowa przepływa blisko miejsca, musisz wybrać nasiona posadzone płytko (1-2 cm). W przypadku domków letniskowych, w których właściciel odwiedza tylko w weekendy, odpowiednie są hybrydy o powolnym wzroście.
„Angelina F1”
Jeden z najlepszych przedstawicieli „holenderskiej” hybrydy „Angelina F1”. To bardzo wczesny ogórek, zaliczany do „gatunku samopylnego”. Ogórki średniej wielkości, długość owoców do 14 cm. To uniwersalne ogórki, które doskonale prezentują się w kiszeniu oraz smaczne i chrupiące w sałatkach. Hybryda nie boi się zacienionych miejsc, jest też odporna na większość chorób charakterystycznych dla ogórków. Na poniższym zdjęciu widać owoce ogórka „Angelina F1”.
„Hektor F1”
Inną bardzo wczesną odmianą jest holenderska hybryda „Hector F1”. Owoce tej odmiany są zwarte i mają cienką skórkę z dużymi pryszczami. Krzewy "Hector" są małe i nie rozrastające się, ale rosną na nich w gronach ogórki.
Niesamowitą cechą owoców jest ich stabilna jasnozielona barwa - ogórki nie żółkną z przejrzałych, można je długo przechowywać po zebraniu. "Hector F1" równie dobrze sprawdza się w szklarniach, jak i na otwartej, samopylnej odmianie. Nasiona są utwardzone przed niskimi temperaturami i różnymi chorobami. Hybrydę widać na zdjęciu.
„Bettina F1”
Odmiana „Bettina F1” najlepiej uprawia się w szklarniach. Te ogórki są świetne dla rolników sprzedających warzywa. Długo zachowują swoją prezentację, nie żółkną i nie niszczą się podczas transportu. Owoce dojrzewają bardzo szybko, rośliny długo owocują. Dlatego plon odmiany jest wysoki.
Same ogórki są średnie (12 cm), cylindryczne, o regularnym kształcie. Skórka na nich jest gęsta, z guzkami. Ogórki "Bettina F1" mogą być solone, fermentowane i spożywane na surowo. Charakterystyczną cechą hybrydy jest to, że wszystkie owoce znajdują się na głównej łodydze. Roślina nie przepada za słońcem, ta odmiana świetnie nadaje się do szklarni i zacienionych obszarów ogrodu. Holenderską hybrydę możecie obejrzeć na poniższym zdjęciu.
„Dolomit F1”
Bardzo wczesną odmianą jest również „Dolomite F1”. Ogórki te można sadzić zarówno w szklarni, jak i w ziemi - są samopylne. Cechą hybrydy jest jej zdolność do regeneracji - po niskich temperaturach lub suszy roślina szybko się regeneruje, wznawiając owocowanie.
Jeśli Dolomit F1 będzie odpowiednio pielęgnowany, będzie można zbierać plony przez cały sezon. Owoce są ciemnozielone, skórka gęsta z guzkami i cierniami. Ta odmiana doskonale nadaje się do przechowywania - ogórki są bardzo chrupiące. Jak wszystkie „holenderski”, „Dolomit F1” nie boi się chorób i wahań temperatury. Na zdjęciu pokazana jest próbka płodu.
Ostatnie słowo
Holenderskie odmiany ogórka w pełni zasługują na uznanie i miłość ogrodników. Są wynikiem selekcji, więc łączą w sobie mocne strony najlepszych odmian. Uprawa „holenderski” jest jeszcze łatwiejsza ze względu na ich wszechstronność oraz odporność na stres i choroby. Wszystkie są bardzo owocne, ale aby zebrać wiele wysokiej jakości owoców, należy dokładnie rozważyć wybór odmiany.
