Vesyolka hadrian: zdjęcie i opis grzyba, zbiór i zastosowanie

Nazwa:Wesoły Hadrian
Nazwa łacińska:Fallus Hadriani
Typ: Warunkowo jadalne
Dane techniczne:

Kształt: w kształcie klubu

Systematyka:
  • Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
  • Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Podklasa: Phallomycetidae (Velkovye)
  • Zamówienie: Phallales (Wesołych)
  • Rodzina: Phallaceae (Veselkovye)
  • Rodz: Fallus (Veselka)
  • Gatunek: Phallus Hadriani

Veselka Hadriana (Phallus hadriani) - typowy przedstawiciel rodzaju Veselka. Nazwa grzyba pochodzi od holenderskiego naukowca i lekarza Adriana Juniusa, który jako pierwszy użył nazwy fallus w odniesieniu do grzyba, przypuszczalnie do tego gatunku.

Gdzie wesoły Hadrian rośnie

Vesyolka Hadrian (Adrian) występuje na wszystkich kontynentach, z wyjątkiem rejonów biegunów i Ameryki Południowej. W krajach europejskich rośnie na terenie:

  • Dania;
  • Holandia;
  • Norwegia;
  • Szwecja;
  • Łotwa;
  • Polska;
  • Ukraina;
  • Słowacja;
  • Irlandia.

W Azji dystrybuowany w Chinach, Japonii, Turcji. Uważa się, że został sprowadzony do Australii z Eurazji. W Rosji veselka Hadriana rośnie głównie na południu.

Komentarz! Gatunek ten jest rzadki i jest wymieniony w Czerwonej Księdze Federacji Rosyjskiej dla Republiki Tuwy i Obwodu Kaliningradzkiego.

Grzyb dobrze przystosowuje się do niesprzyjających warunków, może rosnąć nawet na wydmach, od czego otrzymał swoją drugą nazwę - grzyb wydmowy. W różnych krajach gatunek znany jest pod następującymi nazwami:

  • Dune Stinkhorn (Wielka Brytania);
  • Sromotnik fiołkowy (Polska);
  • Homoki szömörcsög (Węgry);
  • Hadovka Hadrianova (Słowacja);
  • Duinstinkzwam (Holandia).

Veselka Hadrian uwielbia rosnąć w ogrodach i parkach, łąkach, lasach liściastych. Preferuje glebę piaszczystą. Owocniki pojawiają się pojedynczo lub w małych grupach. Okres owocowania zaczyna się w maju, a kończy w październiku.

Jak wygląda zabawa Hadriana

Na samym początku rozwoju owocnikiem wiosła Hadriana jest podłużne lub kuliste jajo o średnicy 4-6 cm, całkowicie lub do połowy zakopane w ziemi. Skorupa jajka jest najpierw biaława, a następnie różowa lub fioletowa. Intensywność koloru wzrasta w niesprzyjających warunkach środowiskowych, takich jak sucha i gorąca pogoda lub nagłe zmiany wilgotności i temperatury. Jeśli dotkniesz rękoma młodego grzyba, na muszli pozostaną ciemniejsze odciski. W dolnej części jaja znajdują się fałdy, są też różowawe nitki grzybni, którymi grzyb przyczepia się do gleby. Wewnątrz muszli znajduje się galaretowaty śluz, który wydziela zapach wilgoci.

Wiosło Hadriana od dawna ma kształt jajowaty, ale potem zachodzą wraz z nim zauważalne zmiany. Peridium (skorupka jaja) pęka na 2-3 części, a biała, porowata noga z pomarszczonym ciemnym kapeluszem na końcu zaczyna szybko wyrastać. Śluz w tym momencie staje się bardziej płynny i wypływając pomaga uwolnić owocnik, który był w stanie ściśniętym.

Komentarz! Tempo wzrostu grzyba Hadriana może sięgać kilku centymetrów na godzinę.

Wyrośnięty grzyb ma cylindryczne naczynie z pogrubieniem na dole. U podstawy znajdują się resztki jajka w postaci różowej galaretowatej volvy. Noga jest pusta w środku, jej powierzchnia jest gąbczasta, biała, żółtawa lub kremowa. Wysokość - 12-20 cm, średnica - 3-4 cm. Na końcu pojemnika znajduje się czapka w kształcie dzwonka o wysokości 2-5 cm. Powierzchnia nasadki ma wyraźną strukturę komórkową, na wierzchu jest pokryta śluzem. Gleba grzyba ma kolor oliwkowy, w miarę dojrzewania staje się bardziej płynna i nabiera trwałego aromatu orzechowo-drożdżowego. Na środku czapki znajduje się biaława dziura.

Zapach wydzielany przez wesołe miasteczko przyciąga muchy, chrząszcze, mrówki, pszczoły i ślimaki. Niektóre owady żywią się śluzem zawierającym zarodniki, co sprzyja rozprzestrzenianiu się zarodników. Przechodząc przez przewód pokarmowy nie ulegają uszkodzeniu i są wydalane wraz z odpadami stałymi podczas defekacji. W ten sposób rozłożone na przyzwoite odległości.

Czy można zjeść zabawę Hadriana?

Na etapie jaj gatunek jest jadalny. Niektóre źródła podają informacje o jadalności zabawy Hadriana i w wieku dorosłym. Przed jedzeniem wystarczy zmyć brzydki oliwkowy śluz, aby danie nie przybrało barwy bagiennej. Odnosi się do warunkowo jadalne.

Smak grzyba

Miąższ młodego grzyba jest biały i gęsty. Nie ma przyjemnego smaku, choć w niektórych krajach europejskich i Chinach zabawa Hadriana uchodzi za przysmak.

Korzyści i szkody dla ciała

Oficjalne badania nad właściwościami leczniczymi grzyba Hadriana nie zostały przeprowadzone, ponieważ grzyb ten jest dość rzadki. Pod względem działania na organizm ludzki jest podobny do grzyba pospolitego (Phallus impudicus), który jest używany do:

  • dna;
  • choroba nerek;
  • reumatyzm;
  • ból brzucha.

Jako lekarstwo stosuje się nalewki alkoholowe i wodne ze świeżych i suszonych owocników. W starożytności grzyb był używany do zwiększania libido. W medycynie ludowej do profilaktyki i jako adiuwant stosuje się grzyby z rodzaju Phallus:

  • obniżyć poziom cholesterolu;
  • do stabilizacji ciśnienia;
  • z chorobami układu sercowo-naczyniowego;
  • w okresie rehabilitacji po udarach i zawałach serca;
  • z chorobami przewodu żołądkowo-jelitowego;
  • z chorobami onkologicznymi;
  • zwiększyć odporność;
  • normalizować poziom hormonów;
  • jako środek leczniczy na choroby skóry;
  • z zaburzeniami psychicznymi i nerwowymi.

Stosowanie veselki jest przeciwwskazane w przypadku indywidualnej nietolerancji, w czasie ciąży i laktacji, a także w dzieciństwie.

Ostrzeżenie! Przed rozpoczęciem leczenia nalewką z grzybów należy skonsultować się z lekarzem.

Fałszywe dublety

Karuzela Hadriana jest bardzo podobna do swojego najbliższego krewnego, karuzeli zwyczajnej (Phallus impudicus). Bliźniak jest gatunkiem warunkowo jadalnym o dobrym smaku, spożywanym w formie embrionalnej jajopodobnej i bezpośrednio po wykiełkowaniu. Grzyb pospolity różni się od Hadriana białym lub kremowym kolorem skorupki jaja i zgniłym zapachem wydobywającym się z dojrzałych owocników.

Komentarz! Francuzi używają zwykłej veselki w jej surowej postaci i cenią ją za jej rzadki smak.

Gatunek opisany w artykule jest podobny do niejadalnego Mutinus canine. Można go rozpoznać po żółtawej szypułce i czerwono-ceglastym czubku, który szybko pokrywa się brunatnobrązowym śluzem zawierającym zarodniki. Dojrzałe buntowniki wydzielają nieprzyjemny zapach padliny, który przyciąga owady.

Zasady odbioru

Podobnie jak inne grzyby, wiosła Hadriana muszą być zbierane z dala od przedsiębiorstw przemysłowych, wysypisk śmieci, autostrad i innych obiektów, które negatywnie wpływają na środowisko. Do pobrania nadają się młode, nieotwarte okazy. Grzybiarz musi być całkowicie pewien gatunku znalezionych grzybów.

Posługiwać się

Miąższ młodych wioseł można jeść smażony, jednak do gotowania potrzebna będzie duża liczba owocników, ponieważ część jadalna jest bardzo mała. Niektórzy miłośnicy grzybów zbierają dojrzałe wiosła Hadriana, ale natychmiast pozbywają się czapek.

Wniosek

Vesyolka Hadrian to ciekawy i niezwykły kształt grzyba, który swoim wyglądem może wbić w farbę niektóre wrażliwe natury, nie bez powodu wiele narodów nazwało go haniebnym. Grzyb jest dość rzadki, a jeśli znajdziesz go w lesie, lepiej ograniczyć się do krótkiego podziwu i zdjęcia na pamiątkę.


Udostępnij w sieciach społecznościowych: