Postia ściągająca: opis i zdjęcie, jadalność
Zadowolony
| Nazwa: | Postia ściągająca |
| Nazwa łacińska: | Postia stiptica |
| Typ: | Niejadalny |
| Synonimy: | Oligoporus ściągający, Oligoporus stipticus, Spongiporus stipticus, Tyromyces stipticus, Polyporus stipticus, Leptoporus stipticus |
| Dane techniczne: |
|
| Systematyka: |
|
Grzyby rosnące na korze lub pniakach są rzadko uważane za jadalne przez grzybiarzy. Jednak niektóre z nich mają całkiem godne walory smakowe, a także charakteryzują się właściwościami leczniczymi. W przeddzień gorącego sezonu grzybowego warto przyjrzeć się bliżej tego rodzaju grzybom hubkowym i zrozumieć, czym jest post ściągający, jak wygląda i czy jest jadalny.
Gdzie rosną środki ściągające na czczo
Grzyb Polypore rośnie w całej Rosji, dlatego występuje wszędzie w lasach iglastych i mieszanych. Ulubionym miejscem wzrostu postia ściągającego są drzewa iglaste - świerk, sosna, jodła. Bardzo często spotykany jest na zbutwiałych szczątkach drzew iglastych oraz na pniach. Rzadko, ale wciąż można spotkać stare kapelusze na drewnie liściastym - dąb, buk. Owocniki bezpretensjonalne dla warunków wzrostu aktywnie rosną od połowy lipca do końca października - początku listopada, czyli przed nadejściem chłodów.
Jak wyglądają astringenty postia
Postia ściągająca to szeroko rozpowszechniony i bezpretensjonalny grzyb drzewny o białym kolorze, o zaokrąglonym lub złożonym kształcie ciała. Należy do jednorocznych grzybów hubkowych, wyróżnia się białą, mleczną barwą, która przyciąga uwagę grzybiarzy, średniej wielkości owocnik, który ma inny kształt: półkolisty, trójkątny, muszelkowaty, nerkowaty. Poszczególne okazy mogą urosnąć do dużych rozmiarów, ale jest to raczej wyjątek. Średnio grubość kapeluszy wynosi 3 - 5 cm, ale ma to bezpośredni wpływ na warunki uprawy. Postia ściągająca rośnie pojedynczo lub w grupach, gdzie pojedyncze grzyby rosną razem i przybierają nieregularny, czasem bardzo oryginalny kształt.
Grzyby mają bardzo mięsisty, soczysty miąższ - nieprzyjemny i gorzki w smaku. Naga powierzchnia postia ma delikatne, miękkie pokwitanie u młodocianych. Dorosłe osobniki pokrywają się zmarszczkami, guzkami, stają się szorstkie w dotyku. Jak wszystkie grzyby hubki, hymenofor w prążkowanych postiach jest cylindryczny, biały z nieco żółtawym odcieniem.
Czy można jeść środki ściągające na czczo?
Postia ściągające to niejadalne grzyby drzewne, których właściwości są wciąż słabo poznane. Jednak ze względu na gorzki, wyjątkowo nieprzyjemny smak nie są spożywane. Ogólnie rzecz biorąc, grzyby hubki rosnące na drzewach są bardzo rzadko jadalne. Z reguły niektóre z nich można jeść dopiero w młodym wieku. Ale postia ściągająca jest uważana za nieodpowiedni trujący grzyb, który nie jest używany do gotowania nawet w młodym wieku.
Jak odróżnić astringent postia?
Charakterystyczne cechy postu ściągającego:
- małe, klarowne lub białawe krople płynu wydzielają młode grzyby;
- owocniki mają ostre krawędzie kapeluszy, tylko w bardzo rzadkich przypadkach są lekko tępe;
- od najbliższego krewnego, niebieskawo-szarego postia, odmiana ta różni się śnieżnobiałym kolorem;
- przedstawiciel ten występuje na drewnie iglastym, rzadziej na dębie i buku.
Postia cierpka jest podobna do grzyba hubkowego i aurantioporus, które można znaleźć nie tylko na drzewach iglastych, ale także liściastych. Te grzyby są również trujące, chociaż mają mniej zjełczały i lepki smak niż postia. Ich kapelusze mają bogatszy, jasnobrązowy kolor.
Film pozwoli ci dobrze zrozumieć toksyczne, najbardziej niebezpieczne dla ludzi grzyby:
Objawy zatrucia
W przypadku zatrucia postia ważne jest, aby jak najszybciej zapewnić osobie wykwalifikowaną opiekę medyczną. Objawy zatrucia grzybami są bardzo zróżnicowane i tylko specjalista może postawić prawidłową diagnozę. Następujące oznaki zatrucia mogą pojawić się pojedynczo lub łącznie:
- silne nudności, wymioty;
- ból brzucha, skurcze;
- ból głowy, zawroty głowy;
- biegunka;
- ogólna słabość;
- ciągłe pragnienie.
Często powyższym objawom towarzyszą zaburzenia układu sercowo-naczyniowego i oddechowego. Wiąże się to z:
- duszność i duszność;
- spadek ciśnienia krwi;
- przyspieszone tętno lub odwrotnie, jego rzadka manifestacja.
Z reguły w przypadku zatrucia postem pojawia się ściągający, obfity pot lub silne ślinienie. W niektórych przypadkach trucizna może przeniknąć do ośrodkowego układu nerwowego, powodując jego zaburzenia i objawiając się zespołem charakterystycznych objawów:
- urojenia lub halucynacje;
- pobudzenie lub letarg;
- utrata przytomności.
Pierwsza pomoc w zatruciu
Przed przyjazdem wykwalifikowanego specjalisty ważne jest udzielenie pierwszej pomocy poszkodowanemu. Co należy zrobić w takiej sytuacji:
- Przepłucz żołądek, zmuszając pacjenta do wypicia 1,5 litra ciepłej wody małymi łykami. Dodaj trochę nadmanganianu potasu do wody, aż uzyskasz jasnoróżowy odcień. Jeśli nie ma wymiotów, to trzeba je samemu wywołać po wypiciu wody, naciskając palcem na nasady języka. Jeśli w wymiocinach zostaną zaobserwowane ślady jedzenia, procedura jest powtarzana.
- Podaj środek przeczyszczający i węgiel aktywowany, który dzięki swojemu chłonnemu działaniu wchłonie toksyny.
Jeśli jednak dana osoba cierpi na niskie ciśnienie krwi lub gwałtownie spada, wymioty i biegunka mogą spowodować utratę przytomności, co pogorszy sytuację. W takim przypadku lepiej podać ofierze mocną herbatę do picia. Głównymi warunkami udzielania pierwszej pomocy są głód i odpoczynek. Na brzuch i nogi można położyć ciepłą poduszkę grzewczą, która zapobiegnie zaburzeniom krążenia i złagodzi ból. Nie zaleca się samodzielnego przepisywania leków i spożywania alkoholu w przypadku zatrucia ostrym postem.
Wniosek
Postia ściągająca pod względem gastronomicznym i terapeutycznym nie interesuje. To trujący grzyb drzewny, który rośnie wszędzie. Różni się znacznie wyglądem od innych owocników, dlatego trudno pomylić z nimi post, co praktycznie eliminuje ryzyko zatrucia.
