Hionodox: sadzenie i pielęgnacja w polu, zdjęcia, rodzaje i odmiany

Sadzenie i pielęgnacja chionodoxów na otwartym polu jest w mocy nawet początkujących ogrodników, ponieważ roślina wieloletnia jest bezpretensjonalna. Pojawia się jednocześnie z borówką i przebiśniegiem, gdy śnieg nie stopił się całkowicie. Delikatność i wyrafinowanie tego kwiatu znalazły zastosowanie w projektowaniu krajobrazu.

Historia pojawienia się

Nazwa chionodoxa (łac. Chionodoxa) pochodzi od greckich słów „chion” i „doxa”, co w tłumaczeniu oznacza „śnieg” i „duma”. Wynika to z faktu, że roślina pojawia się nawet pod śniegiem. Ma też popularne imiona - bałwan, śnieżna piękność.

W literaturze rosyjskojęzycznej chionodoks jest często nazywany Scylla Lucilia (Scilla luciliae). Ta bulwiasta roślina wieloletnia otrzymała swoją nazwę na cześć Lucille, żony botanika Pierre`a Edmonda Boissiera.

Hodowcy pracują z różnymi gatunkami roślin, aby wyprodukować hybrydy. Cała ich seria została stworzona przez V. Chondyrew.

Opis i charakterystyka

Chionodox należą do rodzaju Scylla i rodziny Liliaceae. W naturze występują w Azji Mniejszej i na Krecie. Charakterystyka rośliny bulwiastej:

wysokość 0,1-0,2 cm;
długość szypułki do 0,2 m;
korzenie roczne;
podstawne blaszki liściowe (1 para) o długości 8-12 cm, o ciemnozielonym kolorze, są żłobione i szeroko lancetowate, pojawiają się jednocześnie z szypułkami;
na końcach szypułek powstają pędzle z 2-3 pąkami;
kwiaty dzwonkowate i 6 płatków, średnica 2,5-4 cm;
kwiatostan racemous i luźny, kwiaty mogą być pojedyncze;
listki prostaty okwiatu, szeroko dzwonkowate lub gwiaździste, zrośnięte u podstawy, lekko odchylone;
owoc hionodoxy to mięsiste pudełko z czarnymi zaokrąglonymi nasionami, które mają soczysty wyrostek;
cebulki mają kształt owalny, długość 2-3 cm, szerokość 1,5 cm, jasna łuszcząca się powierzchnia, 2 cykle roczne.

Komentarz! Roślina wieloletnia ma dobrą odporność na zimno. Roślina nie boi się wiosennych przymrozków.

Chionodoxa to roślina myrmekochorowa - mrówki jedzą i rozsiewają jej nasiona

Kiedy i jak kwitnie

Chionodoxa - wczesna roślina wieloletnia. Kwitnie zwykle w kwietniu, kiedy na zewnątrz robi się cieplej. W przypadku niektórych odmian daty przypadają później i przypadają na maj.

Kolor rośliny jest inny, ale wszystkie odcienie są spokojne. Kwiaty są białe, niebieskie, niebieskie, różowe, liliowe, fioletowe.

Kolor kwiatów chionodox jest nierówny - pośrodku znajduje się jasna plamka, w kierunku końców płatków cień staje się ciemniejszy i bogatszy

Kwitnienie trwa tylko 2-3 tygodnie. Okres wegetacyjny kończy się wczesnym latem wraz ze śmiercią nadziemnych części rośliny.

Gatunki i odmiany

Istnieje kilka odmian chionodoxa, ale bylina dobrze krzyżuje się z innymi roślinami. Umożliwiło to stworzenie ciekawych odmian i mieszańców. Tylko połowa gatunków jest wykorzystywana w ogrodnictwie. Różnorodność gatunków pozwoli Ci na zrobienie zdjęć chionodoksów różnych odmian.

Chionodox białawy

Biaława chionodoxa (Chionodoxa albescens), w przeciwieństwie do nazwy, ma bladoróżowy nalot z liliowym odcieniem. Dorasta do 0,1-0,15 m. Na jednej szypułce może być 1-3 pąków.

Chionodoxa biaława ma małe kwiaty o średnicy 1 cm

Chionodox Forbes

Chionodoxa Forbes (Chionodoxa forbesii), czyli Tmolusa (Chionodoxa tmolusi), w swojej naturalnej postaci można znaleźć w południowej Turcji (pasmo górskie Aladag). Roślina preferuje wysokość do 2,5 km. Uprawiane od 1976 r. Dane techniczne:

wysokość do 0,25 m;
szypułka nie wyższa niż 0,15 m, ma do 15 pąków;
w pionowych luźnych kwiatostanach-szczotkach szerokość jest mniejsza niż długość;
kwiaty do 3,5 cm średnicy, niebieskie, z białą plamką wokół oka;
w niektórych odmianach kolor biały lub różowy;
roślina nie zawiązuje nasion, rozmnaża się tylko przez cebulki.

Krzyżowanie tego gatunku ze scilla (scylla) dwulistną doprowadziło do powstania nowej hybrydy. Nazywają to chionoscilla. Wysokość takiej rośliny wynosi do 0,1 m, kwiatostany są gęste, kwiaty małe, niebieskie i gwiaździste.

Komentarz! Chionodox Forbes należy uprawiać na otwartych, nasłonecznionych terenach.

Niebieski olbrzym

Intensywny niebieski kolor to inny chionodoxa Forbes Blue Giant (Blue Giant). Ta odmiana została nazwana niebieskim olbrzymem ze względu na kolor i duży rozmiar dla swojego gatunku. Dorasta do 0,2 m, wielkość cebulek to 5 cm.

Kwitnienie odmiany Blue Giant, w zależności od regionu, przypada na marzec-maj

Różowy Gigant

Odmiana Pink Giant (Pink Giant) przyciąga różowo-lawendowym kolorem kwiatów. Wysokość rośliny sięga 15 cm. Mają ciemne łodygi i nieliczne wąskie liście. Tworzy do 10 kwiatów z białym rdzeniem.

Pink Giant kwitnie w marcu-kwietniu

Komentarz! Niektóre źródła podają, że odmiana Pink Giant należy do chionodoxa Lucilia.

Chionodox Lucilia

W naturze Chionodox Lucilia (Chionodoxa luciliae) występuje w górzystych regionach Azji Mniejszej. Roślina uprawiana od 1764 r. Główna charakterystyka:

wysokość do 0,2 m;
szypułki do 0,2 m, mają do 20 pąków;
kwiaty do 3 cm średnicy, niebiesko-niebieskie z białym rdzeniem;
roślina kwitnie w kwietniu-maju;
żarówki są okrągłe i małe;
kwitnące formy ogrodowe tej gromady mogą być białe lub różowe.

Kwitnienie Chionodox Lucilia trwa 3 tygodnie

Alba

Odmiana Alba (Alba) to śnieżnobiała barwa kwiatów. Ich średnica to aż 2,5 cm. Wysokość rośliny nie większa niż 0,1-0,15 m. Kwiatostany racemose, każdy z 3-4 pąkami.

Odmiana Alba kwitnie w kwietniu-maju 1,5-2 tygodnie

fioletowe piękno

Odmiana Violet Beauty (Violet Beauty) wyróżnia się różowo-fioletowym kwitnieniem. Zaczyna się pod koniec marca. Wysokość rośliny nie przekracza 0,1-0,15 m.

Violet Beauty - hybryda. Na szypułkach tworzy się 4-5 pąków.

Violet Beauty dobrze czuje się zarówno na słońcu, jak i w półcieniu

Rosea

Rośliny Rosea dorastają do 0,2-0,25 m. Dane techniczne:

szypułki mają do 15 pąków;
pionowe, luźne kwiatostany-szczotki wysokości pół rośliny;
kwitnienie na środkowym pasie występuje w kwietniu.

Kwiaty różyczki o średnicy 1–3,5 cm

Gigant z Chionodoxa

W niektórych źródłach olbrzymi chionodoks (Chionodoxa gigantea) nie jest nazywany samodzielnym gatunkiem, ale synonimem chionodoksu Lucilia. W swojej naturalnej postaci jest to roślina pasa alpejskiego w górach Azji Mniejszej. Uprawiana od 1878 r. Główna charakterystyka:

szypułki do 0,1 m, każda z 1-5 pąkami;
liście przypodstawne zwężają się ku górze;
jasnoniebieskie okwiaty z fioletowym odcieniem, gardło jest jaśniejsze;
kwitnienie rozpoczyna się do połowy kwietnia;
cebulki są gęste i lekkie, owalny kształt, wielkość do 3 cm.

Hionodoxa sardyński

Sardyńska Chionodoxa (Chionodoxa sardensis) pochodzi z górskich regionów Azji Mniejszej. Uprawiana roślina wieloletnia od 1885 r. Główne parametry kwiatu:

średnia wysokość szypułek wynosi 0,1 m, każda ma do 10 pąków;
średnica kwiatu 1,5-2 cm, kolor jasnoniebieski;
odmiany uprawne są białe lub różowe;
kwitnienie trwa 3-3,5 tygodnia;
cebulki jajowate, pokryte brązowawymi łuskami;
roślina kwitnie 5-6 dni po olbrzymiej chionodoksie.

Charakterystyczną cechą sardyńskiego chionodoksu jest brak białej plamy w gardle

Chionodoxa cretanis

Chionodoxa Cretica (Chionodoxa cretica) jest również nazywany karłem (Chionodoxa nana). Pierwsza opcja jest wyjaśniona wielkością rośliny, druga - siedliskiem w przyrodzie, pasem subalpejskim gór Krety. Ta roślina wieloletnia jest rzadko uprawiana. Charakterystyki są następujące:

wysokość szypułek 0,1-0,15 m, każda z 1-5 pąkami;
średnica kwiatu do 1 cm;
okwiat niebieski.

Metody reprodukcji

Chionodox może być rozmnażany wegetatywnie lub przez nasiona. Łatwiej jest skorzystać z pierwszej opcji, czyli oddzielić dzieci od rośliny rodzicielskiej, w sezonie każdy krzew formuje się z 2 sztuk.

Do rozmnażania przez cebulki należy je wykopać w drugiej połowie lipca. Zebrany materiał przed sadzeniem przechowywać w ciemnym i suchym miejscu w temperaturze 15-17°C

Chionodox dobrze się rozmnaża przez samosiew, ale mrówki mogą rozsiewać nasiona w całym miejscu. Samodzielne zbieranie nasion, które należy wykonać przed pęknięciem pudełek, pomoże tego uniknąć. Wygodnie jest wcześniej owinąć je gazą. Z zebranego materiału wyrastają sadzonki, które są następnie przenoszone na otwarty teren.

Komentarz! Gdy chionodoxa jest rozmnażana przez nasiona, cechy odmianowe są tracone. Kwitnienie zaczyna się dopiero po 3 latach.

Sadzenie i pielęgnacja Chionodox

Chionodoxy przyciągają ogrodników nie tylko swoją delikatnością i wczesnym kwitnieniem, ale także bezpretensjonalnością. Bylina jest łatwa w sadzeniu, pielęgnacja powinna być kompleksowa, ale wszystkie środki są proste.

Daty lądowania

Chionodoxs są zwykle sadzone cebulami. Zaleca się to robić na samym początku jesieni, kiedy na dnie w końcu uformują się wałeczki korzeniowe.

Przygotowanie terenu i gleby

Chionodox preferuje otwarte i dobrze oświetlone obszary, w których kwitną tak wcześnie, jak to możliwe. Można je sadzić w pobliżu drzew i krzewów, ponieważ wczesną wiosną nie ma na nich liści. W takim przypadku kwitnienie rozpocznie się później, ale efekt dekoracyjny będzie trwał dłużej.

Optymalne warunki wzrostu:

gleba luźna, pożywna i umiarkowanie wilgotna;
odczyn gleby jest obojętny lub lekko zasadowy;
oddalenie wód gruntowych;
skuteczne dodawanie gruntów leśnych ze zbutwiałymi liśćmi i korą drzew.

Po posadzeniu chionodoxy zaleca się stosowanie nawozów azotowych

Lądowanie

Hionodox sadzi się podobnie jak inne rośliny bulwiaste. Jeżeli materiał przygotowywany jest samodzielnie, to bezpośrednio przed umieszczeniem w stałym miejscu gniazdo należy podzielić wzdłuż linii dzieleń. Algorytm lądowania:

Wykop wybrany obszar, pozbądź się chwastów, rozluźnij.
Wcześniej namoczyć cebulki w roztworze nadmanganianu potasu.
Przygotuj wgłębienia w odstępach 5-10 cm, w zależności od wielkości materiału do sadzenia.
Umieść żarówki w otworach. Pogłębiaj duże okazy o 6-8 cm, mniejsze o 4-6 cm.

Komentarz! Zaleca się przeszczepienie chionodoksu raz na 5 lat. Możesz to zrobić nawet podczas kwitnienia.

Opieka postpenitencjarna

Trudno znaleźć bardziej bezpretensjonalny kwiat niż chionodox. Na pierwszą opiekę nad nim składają się następujące czynności:

podlewanie, jeśli wiosna jest sucha, a zimą było mało śniegu;
rozluźnienie gleby wokół roślin;
pielenie;
ściółkowanie - suchy torf, humus.

W przyszłości podlewanie jest potrzebne tylko podczas długotrwałej suszy. Woda powinna być osiadła, a nie zimna. Obfite podlewanie, produkuj je wcześnie rano, unikając wilgoci na kwiatach.

Odwieczna bylina wystarczająca do wykarmienia 1 raz. Skuteczne złożone nawozy mineralne, takie jak nitroammofoski. Zapewniają obfite i długie kwitnienie. Jeśli produkt jest ziarnisty, rozprowadź go równomiernie na glebie i lekko rozluźnij.

Na początku kwitnienia chionodoxy, aby go pobudzić, można karmić roślinę materią organiczną.

Przygotowanie do zimy

Kiedy kwitnienie się skończy, musisz pozbyć się wszystkich strzał. Liście pozostawia się do całkowitego uschnięcia, a następnie odcina.

Chionodox charakteryzuje się wysoką mrozoodpornością. Jeśli w regionie panuje łagodny klimat, roślina wieloletnia nie potrzebuje schronienia. Musisz to uporządkować, jeśli kwiat rośnie na otwartej przestrzeni. Aby to zrobić, użyj opadłych liści lub gałęzi świerkowych. Przykryj roślinę późną jesienią.

Komentarz! W roku sadzenia zaleca się chionodoks na zimę. Efektywnie wykorzystuj gałązki mchu lub świerku.

Choroby i szkodniki

Chionodox jest odporny na wiele chorób, ale niekorzystne czynniki mogą je wywołać. Częściej jest to wysoka wilgotność, zalewanie gleby.

Jednym z problemów jest szara zgnilizna. Klęska prowadzi do gnicia żarówek. Zewnętrznie choroba objawia się powolnym rozwojem, słabym kwitnieniem, żółknięciem i wysychaniem liści. Na dotkniętych chorobą częściach rośliny najpierw pojawia się ciemna i puszysta, następnie pojawia się szara, proszkowa powłoka.

Żarówki dotknięte szarą zgnilizną muszą zostać zniszczone. W celu zapobiegania resztki roślin są spalane, a materiał do sadzenia jest traktowany preparatami z fludioksonilem (fungicydem) przed przechowywaniem.

Szara zgnilizna rozprzestrzenia się szybko, zarodniki są przenoszone przez wiatr i wilgoć podczas nawadniania i opadów

Kolejna infekcja grzybicza - fusarium. Objawia się ciemnymi plamami na liściach, po których następuje czernienie, wysychanie i opadanie. W zaawansowanym stadium dotyczy to żarówki. Chore rośliny należy wyrzucić, resztę spryskać Fundazolem (Benomyl).

Czynniki ryzyka Fusarium - zmiany temperatury i wilgotności powietrza i gleby, niedobory składników pokarmowych

Spośród chorób grzybiczych chionodoks może wpływać na septię. Na liściach pojawia się jako ciemne plamy z czerwoną obwódką i jasnym obszarem wewnątrz. Dotknięte obszary żółkną i wysychają, cierpi na tym kwitnienie. Do zwalczania grzyba stosuje się fungicydy.

Aby zapobiec septoriom, konieczne jest usuwanie resztek roślinnych, opryskiwanie nasadzeń fungicydami

Komentarz! Nasadzenia należy regularnie kontrolować pod kątem chorób i szkodników. Prawie wszystkie z nich są szkodliwe dla innych roślin.

Spośród szkodników roztocz korzenia cebuli jest niebezpieczny. Dotknięte bulwy szybko umierają, stają się nieodpowiednie do rozmnażania. Akarycydy służą do walki z wrogiem - Aktar, Aktellik, Akarin.

Roztocza cebuli mają białawy lub żółtawy kolor, rozmiar to tylko 1 mm

Myszy i krety również szkodzą chionodoksowi. Cebulki roślinne są dla nich pokarmem. Do zwalczania gryzoni używa się trucizn, pułapek mechanicznych, odstraszaczy.

Krety, myszy i inne gryzonie boją się czarnej rośliny korzeniowej, popularnie zwanej szczuro-psem

Kwiaty chionodox w projektowaniu krajobrazu

Używając chionodoksów w projektowaniu krajobrazu, należy pamiętać, że latem ich części nadziemne zamierają. Dekoracyjność tej rośliny jest krótkotrwała.

Chionodox dobrze wypełnia wiosną przestrzeń pod drzewami, rewitalizuje trawnik

Tę bylinę należy łączyć z innymi wczesnymi kwiatami: adonis wiosenny (Adonis), armeria, jej kwitnienie rozpoczyna się późną wiosną i trwa przez całe lato, kwiaty białe, hiacynty, irysy (gatunki niewymiarowe), kandyk (erytronium), ciemiernik, pierwiosnek (pierwiosnek). ), wątrobowiec (zagajnik), przebiśniegi.

Chionodox są niewymiarowe i bezpretensjonalne, co sprawia, że są mile widzianymi gośćmi w ogrodach skalnych i ogrodach skalnych. Te kwiaty rosną wśród skał i żwiru.

Chionodox jest skuteczny w sadzeniu w małych grupach

W wieloetapowym projekcie chionodoks sadzi się na niższym poziomie. Dobrym tłem dla nich są inne kwitnące rośliny i wiecznie zielone krzewy.

Chionodoxa jest dobra do wypełniania pustych przestrzeni, tworząc piękny kwitnący dywan

Ta wczesna roślina wieloletnia może być umieszczana wzdłuż granic. Wygląda spektakularnie w nasadzeniach liniowych.

Topniejący śnieg jest doskonałym tłem dla chionodoxa i źródłem potrzebnej jej wilgoci

Chionodox posadzony w pobliżu domu ożywia widok z okna

Zalecenia

Chionodox jest łatwy w uprawie. Poniższe zalecenia pomogą aktywować jego aktywność i zwiększyć dekoracyjność:

Skutecznie wymusza chionodoksę do aktywnego rozwoju i obfitego kwitnienia. Roślina dobrze prezentuje się w doniczkach i pojemnikach, można ją w nich uprawiać.
Odwodnienie i dobrą wymianę gazu można zapewnić poprzez dodanie piasku i żwiru.
Chionodoxa nie lubi nizin. Jeśli strona jest taka, lepiej jest posadzić bylinę na zboczu lub zrobić dla niej sztuczne wzgórze.
Roślinę należy przesadzać co 5-7 lat, w przeciwnym razie zmniejszy się.
Skład gleby ciężkiej można poprawić dodając torf i piasek - 1 wiadro na 1 m².

Komentarz! Cebule Chionodox należy dokładnie obejrzeć przed sadzeniem. Z powodu złej jakości materiału na stronie pojawią się brzydkie puste przestrzenie.

Wniosek

Sadzenie i pielęgnacja Chionodox na zewnątrz jest znacznie prostsza w porównaniu z innymi roślinami ogrodowymi. Ta roślina wieloletnia jest bezpretensjonalna, kwitnie jako jedna z pierwszych, nie boi się chłodów. Dobrze komponuje się z innymi kolorami, może być skutecznie wykorzystany w projektowaniu krajobrazu.