Róża pnąca elf (elf): zdjęcie i opis odmiany, wideo
Zadowolony
Róża pnąca Elf (Elfe) należy do podgrupy wspinaczy. Charakteryzuje się dużymi kwiatami i pełzającymi łodygami. Wysoka roślina o długim i obfitym kwitnieniu jest uprawiana we wszystkich regionach Rosji (z wyjątkiem Dalekiej Północy). Stosowany w ogrodnictwie dekoracyjnym do ogrodnictwa pionowego.
Historia wyboru
Róża pnąca powstała na początku XXI wieku na bazie niemieckiej firmy różanej Tantau. Pomysłodawcą odmiany jest Hans Jürgen Evers, twórca serii Nostalgic Roses, w której Elf jest jednym z trzech najlepszych. Róża pnąca wielokrotnie zdobywała nagrody na wystawach.
Opis i cechy odmiany róży Elf
Mrozoodporność pozwala odmianie zimować w temperaturze -25 0C bez schronienia w koronie. Jeśli wskaźnik jest niższy, łodygi lekko zamarzają. Ten czynnik wpływa na obfitość tworzenia pąków. Przy ostrożnym ociepleniu korony róża pnąca zimuje w temperaturze -30 0C bez większych uszkodzeń.
Elf odmiany nie toleruje nawet lekkiego cieniowania. Aby odsłonić walory dekoracyjne rośliny, potrzebne jest słońce przez cały dzień. Dopiero po spełnieniu tego warunku róża pnąca kwitnie obficie i zachowuje wielkość kwiatów zadeklarowaną w charakterystyce odmianowej. W cieniu pędy boczne przestają rosnąć, pojedyncze pąki stają się małe lub nie tworzą się.
Róża pnąca nie toleruje dużej wilgotności w porze deszczowej. Kwiaty są nasycone wilgocią, tracą kształt, opadają. Przestaje składać pąki, krzew przestaje kwitnąć. Róża pnąca ma również negatywny stosunek do stale wilgotnej gleby. Powinna być sadzona w glebie przepuszczalnej, o odczynie obojętnym do lekko kwaśnego.
Jak wygląda odmiana wspinaczkowa Elf:
- Róża pnąca rośnie w formie wysokiego krzewu. W wieku dwóch lat długość łodyg sięga 1,5 m. Na kolejny sezon roślina jest rozciągnięta do wielkości deklarowanej przez pomysłodawcę – 2–2,5 m². Na południu występują okazy z gałęziami o długości do 5 m.
- Szerokość korony - 1,5–1,8 m.
- Odmiana Elf charakteryzuje się intensywnym tworzeniem łodyg. Liczne młode pędy szybko wyrastają z korzenia. Od połowy lata układają pąki drugiej fali kwitnienia.
![]()
- Wieloletnie rzęsy koloru brązowego, sztywne, gęste, o mocnej strukturze, nie łamią się od wiatru. Sztywne, kłujące, szerokie u podstawy kolce występują rzadko i tylko na starych pędach.
- Liście są błyszczące, ciemnozielone, skórzaste, z ostrymi końcami. Dołączone 5 sztuk na ogonkach. Jesienią nie opadają, bez schronienia idą pod śnieg, wczesną wiosną ich struktura i kolor nie zmieniają się. Rozpadają się po spływie soków, gdy wspinający się elf zaczyna nabierać nowej zielonej masy.
Roślina zawiązuje pierwsze pąki w wieku dwóch lat. Kwitnienie nie jest zbyt obfite, ale nie ustępuje różom natryskowym.
Pełne kwitnienie odmiany zaczyna się od trzeciego sezonu
Opis róży pnącej Elf (na zdjęciu):
- Pierwsze pąki pojawiają się w czerwcu na pędach wieloletnich, trwają do połowy lipca. Po tygodniowej przerwie na pędach bieżącego roku tworzą się pąki. Cykl trwa do mrozu.
- Kwiaty zbierane są w kwiatostany racemose po 3-5 szt. Rzadko rosną samotnie. Na początku sezonu pąki są większe niż pod koniec. Cykl życiowy kwiatu od momentu kwitnienia wynosi 6-7 dni, następnie traci efekt dekoracyjny i zostaje usunięty z krzewu.
- Elf pnący należy do grupy odmian gęsto podwójnych. Kwiaty są gęste, zaokrąglone, o szerokości 8–10 cm. Dolne płatki całkowicie otwartego pąka są zakrzywione i tworzą ostry kąt.
- Kolor dolnej części jasnozielony, kremowy bliżej środka, rdzeń jasnożółty. Z biegiem czasu zielone fragmenty pozostają tylko u podstawy płatków, kwiat zanika i staje się kością słoniową.
Zalety i wady róży pnącej Elfe
Zalety tej odmiany to:
- długie kwitnienie;
- obfite pączkowanie;
- wczesne pojawianie się kwiatów. Pierwsze pąki powstają w drugim roku wegetacji;
- dobra mrozoodporność;
- ciekawa kolorystyka;
- Oporność na choroby;
- standardowa technologia rolnicza.
Wadę odmiany uważa się za słabą tolerancję cienia i nietolerancję na wysoką wilgotność.
Metody reprodukcji
Climbing Elf produkuje nasiona, które nadają się do rozmnażania. Z nich wyrastają sadzonki, a po dwóch latach róża jest gotowa do przesadzenia. Zakwitnie dopiero po kilku latach. Proces jest skuteczny, ale zbyt długi, dlatego ogrodnicy amatorzy nie rozmnażają tej odmiany za pomocą nasion.
Częściej róża jest hodowana wegetatywnie. Aby uzyskać odwarstwienie, zeszłoroczną łodygę przytwierdza się do powierzchni wiosną i przykrywa glebą. Nie pozwól glebie wyschnąć, przykryj na zimę. Róża pnąca dobrze zakorzenia się w pąkach wegetatywnych. Na początku sezonu obsadzane są działki. Za rok zakwitną.
Sadzonki wycina się z zeszłorocznych pędów, gdy usychają na nich kwiatostany. Materiał umieszcza się w pojemniku z ziemią i pozostawia na miejscu. Jesienią opuszczają ją do piwnicy, a wiosną sadzą na otwartym terenie. Ta metoda jest odpowiednia dla klimatu umiarkowanego.
Na południu zebrany materiał natychmiast sadzi się w ziemi i przykrywa pociętymi plastikowymi butelkami
Uprawa i pielęgnacja
Wysokie róże pnące rosną tylko w pobliżu konstrukcji mocujących. Podpora montowana jest w sezonie stawiania sadzonki na miejscu. Krzew róży elfów można rozłożyć na pionowej kratce, stworzyć plecioną kolumnę lub piramidę. Odmiana pnąca idealna do uprawy na łuku. Róża szybko rośnie, jej pędy są okresowo utrzymywane w dowolnym kierunku.
Odmiana wspinaczkowa Elf tworzy gęsty krzew, dlatego przeznacza się na nią duży obszar. W środkowej części korony powinna być dobra cyrkulacja powietrza. Róża pnąca dobrze rozwija się na glebach gliniastych, nie toleruje stojącej wody, nie lubi przeciągów.
Instrukcje opieki:
- Konieczne jest stałe utrzymywanie napowietrzenia gleby, aby zapobiec zagęszczeniu wierzchniej warstwy. Podczas spulchniania należy usuwać chwasty.
- Róża jest mulczowana kompostem zmieszanym z torfem. Zapobiega to szybkiemu wysychaniu gleby i powstrzymywaniu wzrostu trawy.
- Odetnij kwiaty po zwiędnięciu.
- Częstotliwość podlewania zależy od opadów deszczu. W okresie suszy róża potrzebuje około 30 litrów wody tygodniowo.
Głównym warunkiem pełnego wzrostu jest opatrunek górny. Róża pnąca dobrze reaguje na wprowadzenie próchnicy, kompostu, dziewanny. Nawozić wiosną azotem. Podczas kwitnienia stosuje się potas i fosfor. Jesienią wybiera się złożoną kompozycję, która nie zawiera azotu.
Odmiana Elf jest przygotowana do zimowania tylko w regionach o zimnym klimacie. W strefie podzwrotnikowej róża pnąca nie wymaga działań przygotowawczych:
- Roślinę ściółkuje się kompostem, na wierzch wylewa się słomę lub suche liście.
- Usuwają różę ze struktury, podcinają rzęsy starsze niż trzy lata.
- Koronę układa się na słomie lub ściółce i przykrywa spunbond. Możesz zainstalować niskie łuki nad krzakiem i pociągnąć za płótno.
Szkodniki i choroby róży pnącej Elf
Odporność na infekcje u odmiany Elf jest dość odporna. Róża pnąca wymaga obowiązkowego miejsca na słońcu, więc infekcja grzybicza jej nie zagraża. W zimnych i mokrych porach roku możliwe są czarne plamienie. Jeśli roślina zostanie poddana działaniu Fitosporin na wiosnę, można uniknąć problemu.
O szkodnikach pasożytujących na róży, robaku liściowym i brązie. Aby wyeliminować owady, lek „Iskra” jest skuteczny.
Wiosną róża pnąca Elf wymaga profilaktycznego leczenia siarką koloidalną.
Zastosowanie w projektowaniu krajobrazu
Odmiana o błyszczących liściach, gęstej koronie i obfitym kwitnieniu nadaje się do każdego zakątka ogrodu lub działki. Uprawa jest możliwa tylko z podporą mocującą, więc róża pnąca służy do ogrodnictwa pionowego.
Niektóre z najczęstszych decyzji projektowych:
- Udekoruj letnie werandy.
![]()
- Udekoruj klomby.
![]()
- Używany do podziału na strefy.
![]()
- Zamknij nieestetyczne obszary.
![]()
- Ustaw tereny rekreacyjne.
![]()
- Rosną na łukach
![]()
Odmiana pnąca Elf w masowym sadzeniu dobrze współgra z czerwonymi i różowymi kwiatami.
Wniosek
Róża pnąca Elf - niemiecka wysoka odmiana stworzona do ogrodnictwa pionowego. Roślina charakteryzuje się dobrą mrozoodpornością, mało wymagającą pielęgnacją. Rośnie w każdym klimacie, ale tylko w pełnym słońcu. Nie toleruje wysokiej wilgotności i cienia. Na filmie można zobaczyć odmianę róży pnącej Elf.
