Zadowolony
Nazwa: | Tubifera zardzewiała |
Nazwa łacińska: | Tubifera ferruginosa |
Typ: | Niejadalny |
Dane techniczne: | Grupa: formy śluzowe |
Systematyka: |
|
Istnieją owocniki, które są skrzyżowaniem grzybów i zwierząt. Myxomycetes żywią się bakteriami i mogą się poruszać. Tubifera rdzawa z rodziny Reticulariaceae należy do takich śluzowatych pleśni. Jest Plasmodium i mieszka w miejscach ukrytych przed ludzkimi oczami. Obecnie znanych jest około 12 gatunków podobnych odmian.
Ulubionym siedliskiem tych myxomycetes są pniaki i zaczepy, powalone pnie zgniłych drzew. Osadzają się w szczelinach, gdzie pozostaje wilgoć, gdzie nie padają bezpośrednie promienie słońca. Ich okres wzrostu trwa od wczesnego lata do połowy jesieni. Spotykają się w lasach strefy umiarkowanej Rosji, Europy. Występują również dalej na południe: w strefach lasów tropikalnych i równikowych. Tych przedstawicieli często można spotkać w Australii, Indiach, Chinach.
Myxomycetes to kanaliki (sporokarpy) o wysokości do 7 mm, zlokalizowane bardzo blisko. Rosną razem z boczną ścianą, ale nie mają wspólnej muszli. Wyglądają jak jeden owocnik, tymczasem każdy owocnik rozwija się indywidualnie. Składa się z głowy zwanej zarodnią i łodygi. Takie ciała są znane jako pseudoethalia.
Zarodniki wyłaniają się z owocników i tworzą nowe owocniki. W ten sposób śluzowiec może urosnąć nawet do 20 cm. Na początku dojrzewania plazmodium jest zabarwione na różowo, jasnoczerwono. Stopniowo ciała tracą swoją atrakcyjność i stają się ciemnoszare, brązowe. Dlatego ten rodzaj śluzu nazywa się zardzewiałym. W tym stanie są prawie niemożliwe do zauważenia.
Jasny kolor rdzawej tubifera jest zauważalny dla każdego
Cykl rozwojowy tubifera rusty jest złożony:
Potem cykl zaczyna się od nowa.
Pseudoetalium nie jest niejadalne ani we wczesnych, ani późnych stadiach dojrzewania. To nie jest grzyb, ale zupełnie inny owocnik.
Tubifera rdzawo - kosmopolityczna. Występuje w różnych częściach ziemi od północnych do południowych szerokości geograficznych. Nie tylko na Antarktydzie.