Dzika róża (rose canina, rosa canina): jak wygląda, odróżnić roślinę od zwykłej, opis kwiatu, liści, systemu korzeniowego

Dzika róża nie jest dekoracyjna, ale ogrodnicy często sadzą ją w ogrodach przydomowych ze względu na użyteczne właściwości. Różana canina jest szeroko stosowana nie tylko w medycynie ludowej, ale także w medycynie oficjalnej, jej dobroczynny wpływ na organizm został naukowo udowodniony. Pielęgnacja psiej dzikiej róży jest niezwykle prosta, ale leczenie należy rozpocząć dopiero po konsultacji z lekarzem.

Jak wygląda opis botaniczny psiej róży

Dzika róża (Rosa Canina), znana również jako „psa róża”, „dzika róża” lub „jagody koguta”, jest jednym z wielu przedstawicieli rodzaju dzikiej róży. On z kolei należy do rodziny Pink.

Niezwykła łacińska nazwa psiej róży podkreśla „wartość” róży psiej w porównaniu do róż „uprawianych”. Ale istnieje inna wersja, zgodnie z którą kilka wieków temu roślina była aktywnie wykorzystywana do leczenia ukąszeń psów.

Rosa canina to zwarty krzew liściasty osiągający 1,5-2,5 m średnicy. Gałęzie są mocne, ale prawie nigdy nie są proste. Charakteryzuje się zauważalnym łukowatym wygięciem. Kora jest zielonkawo-brązowa, przy dłuższym wystawieniu na bezpośrednie działanie promieni słonecznych zmienia kolor na ceglasty lub matowoczerwony.

Na głównych pędach psowatej róży jest stosunkowo niewiele cierni, które kształtem przypominają spłaszczone z boków sierpy. Szypułki są dosłownie usiane nimi. Na nich kolce wyginają się jeszcze bardziej, zamieniając się w rodzaj haczyków.

Liście dzikiej róży są pierzasto wycięte o długości 7-9 cm. Zwykle składa się z siedmiu eliptycznych „segmentów” ze spiczastą końcówką, ale czasami jest ich pięć lub dziewięć. Krawędź jest pocięta małymi ząbkami, żyła środkowa pokryta krótkimi, rzadkimi „kosmkami”, u podstawy liścia znajduje się wąska przylistka.

Kwiaty dzikiej róży są często samotne, ale są też kwiatostany-łuski (po 3-5 sztuk). Odcień płatków waha się od czystej bieli i pastelowego różu po szkarłat i malinę. Średnica kwiatu - 5-8 cm, ma 5-7 płatków. Główna „fala” kwitnienia przypada na koniec maja, czerwiec, w lipcu otwierają się pojedyncze pąki. Aromat, nawet lekki, kwiaty psiej róży są pozbawione.

Owoce psowatych róż są okrągłe, szeroko owalne lub jajowate, o średnicy 1,5-2,5 cm, z gładką, błyszczącą czerwono-pomarańczową skórką. Dojrzewają w drugiej połowie sierpnia.

Zawartość owoców róży canina to liczne nasiona pokryte twardymi kosmkami

Ważny! Zawiązuje owoce tylko po zapyleniu krzyżowym. Będziesz musiał posadzić co najmniej dwa krzewy róż psowatych jednocześnie.

Jak odróżnić dziką różę od zwykłego?

„Zwykła” dzika róża znana jest botanikom jako „maj” lub „pomarszczona”. Jego główną różnicą w stosunku do psa są prześcieradła. W pierwszym przypadku ich powierzchnia jest pomarszczona, w drugim gładka.

Możesz zwrócić uwagę na przylistki. W dzikiej róży są mocno przyciśnięte do szypułek, w maju wystają na boki, przypominając „słońce z promieniami”.

Najłatwiej odróżnić te gatunki podczas kwitnienia. Otwierające się pąki pospolitej dzikiej róży roztaczają niesamowity zapach.

Owoce dzikiej róży pomarszczonej są jasnoczerwone, lekko spłaszczone

Różnice między psią różą a cynamonem

Główną różnicą między cynamonową dziką różą a psią różą jest odcień kory. Nawet na młodych pędach pierwszego z nich jest brązowy, bez zielonkawego odcienia. On, podobnie jak pomarszczona dzika róża, w przeciwieństwie do róży psiej, przylistki są złożone na zewnątrz.

Zmienia się również wygląd kolców. W owocach róży cynamonowej są cienkie i proste. Stosunkowo rzadki na pędach, skoncentrowany u nasady liści.

Cynamon z dzikiej róży „wygrywa” użyteczność nad wszystkimi innymi odmianami

Gdzie rośnie canina różana?

Naturalne siedlisko dzikiej róży (podobnie jak wielu członków rodziny) jest bardzo szerokie. To prawie cała Europa, Azja Zachodnia i Środkowa, Afryka Północna. Różę Canina łatwo znaleźć w europejskiej części Rosji.

Dzika róża „wybiera” miejsce wzrostu, również nie jest szczególnie wybredna. Występuje w niezbyt gęstych lasach, skarpach i skarpach, porośniętych trawą lub innymi krzewami, nad brzegami zbiorników wodnych, wzdłuż poboczy dróg, na nieużytkach.

W ciepłym klimacie (Kaukaz, Morze Czarne) róża psia aktywnie rośnie, tworząc prawie nieprzeniknione zarośla

Skład chemiczny i właściwości lecznicze

W medycynie ludowej dzika róża jest ceniona przede wszystkim za rekordowo wysoką zawartość witaminy C, która jest przydatna do przywracania odporności i po prostu do utrzymania tonusu ciała. Ale w owocach róży canina są inne witaminy:

A - dobry na wzrok i odporność;
K, niezbędny do prawidłowego krzepnięcia krwi;
P - wzmacnia ściany naczyń włosowatych, pomaga w utrzymaniu przepuszczalności naczyń krwionośnych;
grupa B - uczestniczą w syntezie enzymów, niektórych hormonów, erytrocytów i leukocytów.

Również dzika róża zawiera:

flawonoidy;
garbniki;
pektyny;
kwasy owocowe (jabłkowy, cytrynowy);
olejki eteryczne;
cukry organiczne (glukoza, sacharoza, fruktoza);
kempferol, kwercetyna, likopen, rubiksantyna;
makro- i mikroelementy (potas, fosfor, magnez, sód, cynk, żelazo, selen, miedź, mangan, chrom, kobalt, molibden).

Wszystkie te substancje w połączeniu zapewniają dzikiej róży właściwości, które są pożądane w medycynie tradycyjnej:

żółć i moczopędne;
przeciwwirusowe i przeciwzapalne;
gojenie się ran, hemostatyczne;
immunostymulujący, przeciwutleniający;
przeciwskurczowe.

Korzyści zdrowotne dzikiej róży zostały oficjalnie uznane

Eksperci medycyny tradycyjnej zalecają psią różę w następujących problemach zdrowotnych:

beri-beri, w tym sezonowej wiosny i wywołane długotrwałym przestrzeganiem ścisłej diety;
odporność pogorszona po długiej chorobie, poważnej interwencji chirurgicznej;
częste przeziębienia, ostre infekcje dróg oddechowych, ostre infekcje wirusowe dróg oddechowych;
niedokrwistość;
patologie w procesie metabolizmu, zaburzony poziom hormonów;
miażdżyca, zwłaszcza jeśli konieczne jest oczyszczenie naczyń nie tylko z „blaszek” cholesterolu, ale także ze złogów tłuszczowych;
nadciśnienie, choroba niedokrwienna serca;
zapalenie płuc, krztusiec i inne choroby układu oskrzelowo-płucnego, którym towarzyszy stan zapalny;
kamienie w drogach moczowych, woreczku żółciowym, nerkach;
egzema, łuszczyca, wszelkie choroby dermatologiczne;
obecność długich nie gojących się ran, owrzodzeń, oparzeń skóry i błon śluzowych;
wrzód żołądka lub jelit;
zmniejszone wydzielanie żołądka;
choroba wątroby;
niektóre choroby układu mięśniowo-szkieletowego (reumatyzm, dna moczanowa);
krótkowzroczność, dalekowzroczność we wczesnych stadiach rozwoju;
u kobiet - nadmiernie obfite miesiączki, częste krwawienia z macicy.

Zdrowe substancje skoncentrowane są głównie w łupinie dzikiej róży. Rzadziej w medycynie ludowej stosuje się liście, nasiona, korzenie psowatych róż.

Ważny! Dzika róża nie jest panaceum. Z reguły przyjmuje się go oprócz leków przepisanych przez lekarza, a nie zamiast nich.

Metody gotowania

W medycynie ludowej psiej róży używa się na wiele sposobów. Ale najpopularniejsze środki zaradcze pochodzą z jej owoców.

wywar z owoców canina różanego

Aby go przygotować, potrzebujesz 80-100 g suchych surowców i 1 litr czystej wody. Proces jest niezwykle prosty:

Dobrze umyj owoc psiej róży.
Zagotuj wodę w rondlu.
Nie zdejmując go z ognia, wlej owoce różyczki do wrzącej wody. Gotuj na małym ogniu przez 5-7 minut.
Patelnię szczelnie przykryć pokrywką, owinąć ręcznikiem, odstawić na 5-6 godzin.
Przed użyciem odcedź gotowy bulion, wyciśnij same jagody.

Smak wywaru z owoców róży canina w zasadzie nie jest zły, ale można dodać trochę soku z cytryny lub miodu

Ważny! Gotowy bulion przechowuje się tylko w lodówce, maksymalnie dwa dni.

Herbata z dzikiej róży dla psa

Przepisów jest wiele, ale herbatę zawsze przygotowuje się w ten sam sposób. Biorą wywar z dzikiej róży, dodają pozostałe składniki (w razie potrzeby wstępnie siekają), parzą przez 5-6 godzin pod zamkniętą pokrywką.

Możesz dodać do wywaru z dzikiej róży (proporcje dobierane są arbitralnie, według własnego gustu):

suszona zwykła lub aronia, czarna porzeczka, malina;
świeża lub sucha mięta, melisa;
kardamon, cynamon, anyż;
herbata liściasta sypana (czarna lub zielona);
świeże, kwaśne zielone jabłka.

Gotowa herbata z owoców dzikiej róży jest filtrowana przed użyciem

Ważny! Herbaty z dzikiej róży nie należy pić cały czas. Lepiej używać go na kursach przez 10-12 dni z przerwami o tym samym czasie trwania.

Syrop z dzikiej róży

Wymagane składniki:

obrane świeże owoce - 1,5 l;
cukier - 1,5 kg;
woda - 2 l.

Jak zrobić syrop z owoców róży canina:

Zagotuj wodę, wlej jagody na patelnię.
Przykryj pokrywką, gotuj przez 30-45 minut na małym ogniu.
Patelnię wyjąć z pieca, owinąć ręcznikiem, parzyć przez 10-12 godzin.
Wlać wywar do innego pojemnika, tam wycisnąć jagody, wlać cukier.
Gotuj na średnim ogniu, aż zgęstnieje (około 30-40 minut po ugotowaniu).
Natychmiast wlej do wysterylizowanych szklanych słoików, butelek, korka. Niech ostygnie naturalnie.

Przechowuj syrop z owoców róży canina w lodówce lub po prostu w ciemnym, chłodnym miejscu

Nalewka alkoholowa

Należy pobrać 400-500 g świeżych całych lub obranych owoców róży canina i zalać je litrem wódki lub alkoholu etylowego rozcieńczonego do odpowiedniej mocy w szklanej butelce, słoiku.

Pojemnik pozostawia się na 15-20 dni w ciemnym miejscu do zaparzenia, codziennie energicznie potrząsając zawartością. Gotowa nalewka jest filtrowana.

Nalewki nie trzeba przechowywać w lodówce, ale należy ją chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych

Korzystanie z dzikiej róży psa

Eksperci w dziedzinie medycyny tradycyjnej polecają na wiele schorzeń środki na bazie dzikiej róży. Wymagana jest wstępna konsultacja z lekarzem.

Z zapaleniem trzustki i zapaleniem żołądka

W przypadku zaostrzenia choroby zaleca się picie ćwierć szklanki wywaru trzy razy dziennie, około pół godziny przed posiłkiem. Na etapie remisji w celu zapobiegania „dawkę” zmniejsza się do 2 łyżek. ja.

Ważny! Do bulionu nie dodawaj miodu ani soku z cytryny, trzustka może na to negatywnie zareagować.

Na choroby wątroby

Około szklanki bulionu pije się trzy razy dziennie, pół godziny przed posiłkiem. Aby wzmocnić efekt, przed zamknięciem patelni i pozostawieniem płynu do zaparzenia dodaj 2-3 łyżki. ja. płatki owsiane w mące.

Powstały środek (trzeba go odcedzić, wycisnąć psią różę i płatki owsiane) wypijać szklankę trzy razy dziennie 1,5-2 godziny po jedzeniu. W sumie potrzebne są trzy kursy po dziesięć dni, z przerwami między nimi 2,5-3 tygodnie.

Z nadciśnieniem

Aby znormalizować ciśnienie krwi, zawsze zaleca się picie herbaty z dzikiej róży psa. W fazie zaostrzenia choroby - weź pół szklanki wywaru lub 1 godzinę. ja. syrop trzy razy dziennie bezpośrednio po posiłkach. Aby wzmocnić efekt, możesz przygotować remedium z mieszanki owoców róży canina i żurawiny.

Z przeziębieniem

Przy przeziębieniach pomaga wywar z dzikiej róży z dodatkiem suszonych malin. Przygotowują go jak zwykle, piją na ciepło, około litra dziennie. Aby złagodzić ból gardła, weź 1/2 łyżeczki po posiłkach. ja. syrop. Herbaty polecane są w profilaktyce przeziębień.

Do utraty wagi

Kaloryczność naparu z owoców róży canina wynosi około 50 kcal na 100 ml. Normalizuje przemianę materii, aktywuje trawienie, wspomaga usuwanie toksyn z organizmu. Osobom będącym na diecie zaleca się wypicie około pół szklanki wywaru na 15-20 minut przed posiłkiem.

Przeciwwskazania

Jak każdy środek, na który istnieje zapotrzebowanie w tradycyjnej medycynie, dzika róża ma przeciwwskazania do stosowania:

przewlekłe zapalenie żołądka o wysokiej kwasowości soku żołądkowego;
dziedziczna predyspozycja do zakrzepowego zapalenia żył;
wiele chorób układu sercowo-naczyniowego, na przykład zapalenie wsierdzia;
niedociśnienie;
częste zaparcia;

Alergia na canina różowa objawia się z różnym nasileniem

Jeśli nieumiarkowanie bierzesz fundusze oparte na dzikiej róży, hiperwitaminoza witaminy C jest całkiem prawdopodobna. Nie zagraża to życiu, ale objawy są nieprzyjemne:

ogólne osłabienie, senność;
gorączka, zaczerwienienie skóry i błon śluzowych;
uporczywe migreny;
napady zawrotów głowy i nudności;
skurcze żołądka, zgaga;
biegunka.

Dodatkowo przy regularnym stosowaniu kwas askorbinowy zawarty w dzikiej róży wpływa negatywnie na stan szkliwa zębów i błony śluzowej jamy ustnej. A kosmki, które pokrywają nasiona róży, dostając się do żołądka i jelit, mogą uszkadzać tkanki. Ale można tego uniknąć, jeśli za każdym razem po zażyciu produktu dokładnie wypłucz usta ciepłą wodą i delikatnie umyj owoce.

Ważny! Alergia na napary, herbaty, inne środki na bazie dzikiej róży jest częstym zjawiskiem. Przed rozpoczęciem ich stosowania wymagany jest test na indywidualną nietolerancję.

Cechy uprawy i pielęgnacji

Rosa canina, co wynika z opisu i zdjęć ogrodników, jest w rzeczywistości chwastem na stronie. Opieka nad nią zajmuje minimum czasu i wysiłku. Zwłaszcza jeśli wybierzesz odpowiednie miejsce do lądowania.

Jej „wymagania”:

dobre oświetlenie;
obecność ochrony przed zimnymi przeciągami;
żyzna gleba (czarnoziem, glina, szara gleba);
brak wód gruntowych, które zbliżają się do powierzchni gleby bliżej niż 2,5-3 m (system korzeniowy dzikiej róży jest bardzo silny, korzenie wnikają w glebę o 4-5 m).

W cieniu róża canina nie umrze, ale trudno będzie zakwitnąć i wydać owoce

Ważny! Dzikie owoce dzikiej róży uprawiane w celach leczniczych sadzi się z dala od drogi, aby liście i owoce dzikiej róży nie wchłaniały szkodliwych substancji.

Najlepszy czas na sadzenie dzikiej róży to wiosna. Jesienią będziesz musiał dokładnie kontrolować wilgotność gleby. Róża canina łatwo rozmnaża się wegetatywnie (przez sadzonki, odkładanie warstw) i generatywnie (przez nasiona).

Pielęgnacja dzikiej róży obejmuje tylko standardowe środki agrotechniczne:

Podlewanie. Młode róże psowate w upale potrzebują 20-30 litrów wody co 12-15 dni, dorosłe (już rodzące) - 30-40 litrów. Często roślina może generalnie radzić sobie z naturalnymi opadami.
Ściółkowanie. Nie wymagane, ale wysoce zalecane. Pozwala odmówić pielenia i rozluźnienia, zwiększyć odstępy między podlewaniami.
górny opatrunek. W żyznej glebie czarnoziemu dzika róża nie potrzebuje nawozów. Jeśli gleba jest uboga, dokarmiamy ją trzy razy w sezonie – na początku i pod koniec aktywnego sezonu wegetacyjnego, po kwitnieniu. Rosa canina pozytywnie reaguje zarówno na naturalne nawozy organiczne, jak i nawozy ze sklepów (uniwersalne lub specjalistyczne - do krzewów ozdobnych kwitnących).
przycinanie. Jest to konieczne, aby róża psa nie „psowała widoku” na działce ogrodowej, a także ułatwiała zbieranie owoców. Pożądane jest, aby krzew składał się z 12-15 pędów w wieku trzech lat. Wszystkie gałęzie wrastające głęboko w koronę, zdeformowane wycięte jesienią. Przycinanie sanitarne jest konieczne na wiosnę.
Przygotowanie do zimy. Mrozoodporność do -40°C pozwala różom psowatym przetrwać nawet na Syberii, na Uralu. Zaleca się przykrycie, zasypianie humusem lub torfem, tylko sadzonek, dla których jest to pierwsza zima.

Przycinanie, nawet radykalne, psia róża łatwo toleruje

W przeciwieństwie do róż ogrodowych, dzika róża jest niezwykle rzadka. Ataki szkodników są dla niego również zjawiskiem wyjątkowym. W zasadzie do profilaktyki wystarcza kompetentna opieka. Ale wielu ogrodników, aby być po bezpiecznej stronie, wiosną i jesienią traktuje samą różę i glebę w kręgu w pobliżu łodygi kolejno roztworami fungicydu i insektycydu o szerokim spektrum działania.

Ważny! W przypadku dzikiej róży lepiej wybrać leki pochodzenia biologicznego.

Odbiór i przygotowanie

Zbiór owoców rozpoczyna się, gdy skóra całkowicie nabiera czerwono-pomarańczowego odcienia charakterystycznego dla dzikiej róży. To mniej więcej ostatnia dekada sierpnia lub pierwsze dni września.

Owoce róży Canina są usuwane wraz z działkami kielicha. W procesie pobierania okazy z uszkodzeniami mechanicznymi i innymi są odrzucane. Wskazane jest natychmiastowe rozpoczęcie przetwarzania. W skrajnych przypadkach możesz poczekać 2-3 dni. Jagody przecina się na pół, nasiona są dokładnie czyszczone.

Dzikie owoce dzikiej róży zbiera się w rękawiczkach i grubym ubraniu

Owoce rośliny dzikiej róży suszy się wraz z działkami na różne sposoby, ale w żadnym wypadku nie trzeba ich myć:

naturalnie - na strychu lub na ulicy, w każdym słonecznym, dobrze wentylowanym miejscu, zapewniającym ochronę przed bezpośrednimi promieniami;
w piecu;
w suszarce elektrycznej.

Jagody są zawsze ułożone w jednej warstwie i, jeśli to możliwe, tak, aby się nie stykały. Suszenie kończy się, gdy dzika róża psa stwardnieje, łatwo rozrywa się palcami. Ale skóra nie powinna stać się czarna, zachowując swój pierwotny odcień.

Suszone owoce dzikiej róży przechowuj w ciemnym, chłodnym miejscu o stosunkowo niskiej wilgotności, rozłożone w papierowych torebkach, lnianych torebkach, hermetycznie zamkniętych plastikowych pojemnikach, szklanych słoikach.

Okres przydatności do spożycia suszonych owoców psowatych róż - dwa lata

Ważny! Z kolekcją psiej róży musisz zdążyć przed pierwszymi przymrozkami. Nawet przy krótkiej ekspozycji na ujemne temperatury większość składników odżywczych jest tracona.

Wniosek

Uprawa dzikiej róży to proste zadanie dla każdego ogrodnika. Różę Canina sadzi się z myślą o owocach o bardzo bogatym składzie chemicznym, co czyni je przydatnymi w leczeniu różnych schorzeń. Trzeba jednak pamiętać, że tradycyjna medycyna jest daleka od „nieszkodliwej”. W przypadku niewłaściwego użytkowania i obecności przeciwwskazań możliwy jest poważny uszczerbek na zdrowiu.