Gołębie uzbeckie: wideo, odmiany, hodowla
Zadowolony
Gołębie uzbeckie od dawna zdobywają sympatię hodowców na całym świecie. Dawno, dawno temu na terytorium współczesnego Uzbekistanu, który uważany był za rodzaj oazy, żyły narody, z których wielu hodowało gołębie. Doświadczenie i umiejętności hodowców przekazywane były z pokolenia na pokolenie, a dziś gołębie uzbeckie są przedmiotem zazdrości wielu miłośników tych ptaków.
Historia gołębi rasy uzbeckiej
Gołębie uzbeckie to ptaki o wyjątkowej historii. Co prawda nie cała historia ich hodowli znalazła odzwierciedlenie w formie dokumentalnej. Informacja, która przetrwała do dziś, to wspomnienia hodowców gołębi o pojawieniu się danej rasy. Ponadto wielu hodowców nie prowadziło ewidencji pracy hodowlanej, ale przekazywało wiedzę ustnie dzieciom i wnukom. Dlatego wiele informacji jest zniekształconych lub całkowicie utraconych.
Walki gołębi Uzbekistanu zawsze były popularne w krajach Azji Środkowej. Mimo ciągłych konfliktów ludność cywilna aktywnie zajmowała się hodowlą gołębi, wymianą i skupem ptaków.
Jeden z hodowców gołębi w Taszkencie Daniłow N. h. pisze, że w XVIII wieku w okolice miasta sprowadzano gołębie, które znacznie różniły się od zwykłych ras ze skróconym dziobem i obfitym upierzeniem na łapach. Miłośnicy ptaków z Samarkandy, Taszkentu, Buchary wykazali zainteresowanie tym gatunkiem również ze względu na niezwykłą zwierzynę w locie. Już w XIX wieku gołębie o krótkim dziobie zostały uznane przez wszystkich hodowców. Co więcej, hodowcy gołębi emira odegrali znaczącą rolę w ulepszeniu gatunku. Opisali wzorzec rasy, przeprowadzili prace selekcyjne pod kątem właściwości lotnych i zabawowych. Po przybyciu gołębia uzbeckiego do Rosji (Terytorium Krasnodarskie) został sparowany z turmanami i mewami, w wyniku czego pojawił się kudłaty gołąb o krótkich nogach „Armavirsky”.
Interesująca jest praca hodowców gołębi z Taszkentu nad poprawą rasy gołębia dwupalczastego w dwóch kierunkach: bojowym i dekoracyjnym. W rezultacie poprawiono wskaźniki jakości i zewnętrzne, uzyskano dwunożnego gołębia lotnego z Taszkentu. Aby uzyskać ozdobną rasę, krzyżowano z innymi gatunkami, a metysy uzyskano w pierwszym pokoleniu. Ponadto uzyskano rasę wystawową z ulepszonym wyglądem: kształtem i dekoracją głowy, niezwykłym upierzeniem nóg.
Pierwsze standardy uzbeckich ras ozdobnych i bojowych zostały przyjęte w 1969 roku w Taszkencie. W tym samym czasie powstał klub amatorskich hodowców gołębi. Zatwierdzenie standardów było niezbędne do międzynarodowego uznania nowych gatunków uzbeckich. Główne punkty wcześniej opisanych standardów nie uległy dziś zmianie.
W 1978 roku hodowcy z Taszkentu postanowili nazwać uzbeckie gołębie kudłate na wszystkie gołębie dwupalczaste, czubate, nosowo-palczaste i chubat. Cechą ujednolicającą dla nich jest obecność bogatego upierzenia na łapach (włosy, ostrogi) oraz wspólny dla nich kolor kadłuba i skrzydeł.
Cechy gołębi Uzbekistanu
Osoby są podzielone według standardów przyjętych na całym świecie. Dzieli się je na lotowe i wystawowe, ze względu na eksterier i przynależność do danej rasy.
Główną cechą, za którą gołębie uzbeckie są tak kochane na całym świecie, jest ich wesołe, zabawne usposobienie. Prawie wszystkie rodzaje gołębi w Uzbekistanie należą do grupy gołębi „walczących” o dźwięki, które wydają podczas lotu. Nie wszystkie ptaki potrafią tak pięknie wystartować, tańczyć w powietrzu, ruszać skrzydłami.
Fanów przyciąga niezwykłe upierzenie na nogach ptaków jako znak szlachetnego pochodzenia oraz różnorodne grzywki na głowie. Różnorodny jest również kolor gołębi uzbeckich. Jest podzielony na kolor, pstrokaty i pasek. Najczęstsze kolory upierzenia to czarny, czerwony, szary, brązowy. Dostępny również w kolorze fioletowym i żółtym.
Wzorce rasy:
- ciało około 30-38 cm;
- kolor odpowiada pewnemu podgatunkowi;
- głowa ze stromą częścią czołową;
- obecność grzywki;
- dziób krótki, pogrubiony;
- pióro na łapach nie mniejsze niż 10 cm.
Na zdjęciu pokazano gołębie uzbeckie.
Gołębie uzbeckie są bardzo wymagające w zakresie warunków przetrzymywania. Do tej pory pozostało bardzo niewielu przedstawicieli. Częściej trzymane są w zagrodach, przez co ptaki tracą swoje zdolności latania.
Walka z gołębiami uzbeckimi
Oprócz niezwykłego akompaniamentu dźwiękowego lotu, ptaki potrafią wznosić się podczas lotu przez długi czas, będąc jednocześnie dość wysoko. Upierzenie ma około 10 000 pojedynczych piór. Każdy ma swoją specyficzną funkcję: niektóre służą ptakowi jako dekoracja, inne pozwalają wykonywać różne ruchy podczas lotu, pozostałe wydają te same dźwięki w powietrzu, przez co ptaki nazywane są walką.
Specjalne ułożenie piór pozwala im bardzo szybko wylądować na ziemi. Ornitolodzy obliczyli, że ptaki przed lądowaniem potrafią przewrócić się do 20 razy.
Wygląd zewnętrzny może się różnić w zależności od podgatunku. Na przykład ptaki mogą mieć grzywki lub nie, długość szyi, dzioba, masa ciała mogą być różne.
Absolutnym liderem wśród gołębi tego gatunku są Uzbecy Tasmani. Często można je spotkać na różnych imprezach, ponieważ dobrze nadają się do treningu i bardzo efektownie prezentują się podczas występów.
Rasa nie jest rolnicza. Jego celem jest zachwycenie koneserów dzikiej przyrody i hodowców gołębi. Rzeczywiście, za wdziękiem i pięknem tych ptaków kryje się wielka twórcza myśl.
Dekoracyjne gołębie uzbeckie
Starając się nadać ptakom jak najwięcej wdzięku i piękna, hodowcy uzbecki zorganizowali wiele imprez, zanim świat zobaczył zaktualizowaną rasę. Wszyscy przodkowie gołębi, mew, turmanów uczestniczyli w hodowli ozdobnych gołębi uzbeckich.
Ozdobne gołębie uzbeckie są rasą wystawową. Uczestnicy otrzymują oceny w systemie 100-punktowym zgodnie z ustalonymi standardami zewnętrznymi.
Dziś gołębie uzbeckie mają przeważnie śnieżnobiały dziób. Jednak niektóre rasy mają dziób i ciemniejsze odcienie. Ma lekkie ugięcie, niskie lądowanie. Czasami musi pasować do koloru upierzenia. Wosk ściśle przylega do głowy.
Wielkość osoby jest przeciętna. Przedstawicieli każdej rasy można nazwać zwartymi i smukłymi. Ciało jest lekko wydłużone. Ogon i plecy tworzą jakby jedną linię. Pióra ściśle przylegają do delikatnej, białej skóry.
Okrągła głowa, wyraziste oczy. Mają inny odcień tęczówki: szary, czarny, macica perłowa. Biała skóra powiek.
Na łapach znajduje się tak zwany kosmos - długie pióra, które są charakterystyczną cechą gołębi uzbeckich. Ostrogi muszą być połączone z kosmosem.
Ogon 12 długich piór. Na skrzydłach i ogonie mogą występować plamy i paski.
Walka gołębi uzbeckich
Gołębie uzbeckie dobrze tolerują wysokie temperatury i mogą wznosić się wysoko w niebo pod słońcem.
Ich lot jest piękny i wyjątkowy. Ptaki potrafią wykonywać różne salta w locie, wydając dźwięki przypominające klikanie. Ten dźwięk słychać z daleka. Nabierają wysokości do 20 metrów, robią duże koło, unoszą się w powietrzu, robią salto i ponownie wznoszą się pionowo na kilka metrów.
Niektóre gatunki, wschodzące, mogą obracać się wokół własnej osi za pomocą korkociągu. Ten rodzaj walki z gołębiami nazywa się śrubą. Zdarza się, że podczas salta tracą kontrolę i giną, rozbijając się o dachy lub drzewa. Doświadczeni hodowcy czasami przycinają pióra ogonowe gołębi, co pomaga uniknąć tragedii.
Unoszenie się walczących skał w locie wygląda bardzo pięknie. W tym czasie ptaki powoli obracają się i głośno machają skrzydłami.
Innym rodzajem lotu gołębi uzbeckich jest wstążka. Przewracanie ptaków odbywa się bez pionowego startu i zawisu. Jednak wielu hodowców dokonuje uboju gołębi latających w ten sposób.
Ptaki o niepełnym obrocie 360° lub odwrotnie, o dużym obrocie, a także osobniki, które nie chybiają stukania skrzydłami podczas obracania lub trzepoczą skrzydłami, ale nie obracają się, są zabijane.
Odmiany gołębi uzbeckich
Dokładna liczba podgatunków hodowanych przez hodowców nie jest znana. Wynika to z faktu, że amatorzy, konkurując ze sobą, zdobywają nowe rasy, ale nie dokumentują procesu.
Wcześniej, począwszy od XV wieku, hodowla była dostępna tylko dla ludzi bogatych. Regularnie organizowali zawody, w których zawsze wygrywał gołąb, który był w stanie utrzymać się w powietrzu dłużej niż reszta. Tak więc w tamtych czasach i teraz różne rasy są cenione za ich cechy latania, triki w powietrzu, trzepotanie skrzydeł i czas lotu. Wśród najbardziej znanych gatunków, które zyskały sympatię na całym świecie, są pulchne, pulchne, dwuzębne, kudłate, z krótkimi dziobami.
Ponadto są one podzielone według wzorów garniturów i upierzenia.
Dwupalczaste gołębie uzbeckie
Są najbardziej unikalną rasą Uzbekistanu. Wprowadzony na początku XX wieku. Przodkami rasy są niektóre gatunki perskie, ptaki tureckie i chińskie. Zostały skrzyżowane z lokalnymi krótkodziobami. Standardy uzbeckich gołębi dwupalczastych zostały przyjęte w 1990 roku, uzupełnione charakterystyką lotu w 2002 roku.
Wygląd osobników dwupalczastych:
- głowa jest szeroka, część przednia okrągła, wowód jest spuchnięty;
- dziób miniaturowy, szeroki, lekko odchylony, biały;
- kolor tęczówki oka zależy od koloru ptaka;
- przednia grzywka w kształcie róży, może być kręcona;
- tylna grzywa wygląda jak korona, przechodzi w grzywę;
- kępki na nogach rosną w 3 warstwach, zakrywając palce i śródstopie, ich długość wynosi około 10 cm;
- ostrogi łączą się z upierzeniem na nogach, przechodzą w podogon.
Ubarwienie ptaków tej rasy jest białe lub wielobarwne, charakteryzujące się jednolitością umaszczenia. Lot dwupalczasty jest oceniany na podstawie czasu trwania, wzrostu, objętości bitwy, trików. Zwykle latają na średniej wysokości, pozostają na niebie przez kilka godzin, a przy starcie wchodzą w kolumnę.
Na wideo można zobaczyć lot gołębi dwupalczastych Uzbekistanu.
Unikalne okazy gołębi uzbeckich ze szkółki C.A. Gitalova są prezentowane tutaj.
Szczególnie cenione są osobniki, które zachowały swoje zdolności latania i nie straciły swojego pięknego wyglądu.
Chubaty gołębie uzbeckie
Chuby uzbeckie gołębie mają inną nazwę - chelkari. Ich drugie imię wzięło się od grzywki z tyłu głowy, której długość dochodzi do 2 cm.
Często przed wystawami ta grzywka jest czesana, aby pokazać przynależność do rasy. Z tego powodu grzywki mają nieco odważny wygląd.
W przypadku gołębi czuprycowych o kierunku wystawowym są bardziej rygorystyczne wymagania dotyczące rodzaju i kształtu grzebienia z tyłu głowy. W przypadku ptaków latających wymagania dotyczące wyglądu są mniej rygorystyczne, ale nadal mają pewien wpływ na zawody.
Nosowe gołębie uzbeckie
Nosy charakteryzują się obecnością grzywki w okolicy dzioba i jądra. Jednocześnie krótki dziób jest ukryty za obfitym upierzeniem. Zdarza się, że dziób i oczy są całkowicie zamknięte. Według standardów rasy dziób powinien lekko wystawać z piór.
Gołębie z palcami są najdroższymi przedstawicielami wszystkich gołębi w Uzbekistanie.
Pulchne gołębie uzbeckie
Gatunek ten charakteryzuje się brakiem grzywki. Pióra na głowie i tułowiu przedstawicieli tej rasy są gładkie, bez wzniesienia.
Niewielkie odchylenie od normy, czyli obecność 2-3 podniesionych piór z tyłu głowy, jest oznaką nieczystego ptaka. Należy je wyrzucić.
Mają małą głowę i skróconą szyję, długie kępki na nogach, jak inne gołębie Uzbekistanu.
Gołębie uzbeckie z krótkim rachunkiem
Gatunek ten ma dziób, który nie może przekraczać 8 mm, w przeciwnym razie nie będzie już uważany za krótkodzioby. Hodowcy gołębi mają specjalną siatkę dopasowanych rozmiarów, w której wskazane są standardy. Określa przynależność ptaka do danego gatunku. Często dziób tego gatunku przypomina dziób papugi.
Rasa ta jest bardziej gatunkiem ozdobnym. Szczególnie cenione są te z krótkimi dziobami i dwoma dobrze ukształtowanymi grzywami.
Gołębie uzbeckie z kudłatymi nogami
Uzbecki kudłaty - grupa ras, które są częścią walk. Przedstawiciele różnią się między sobą kolorem upierzenia.
Wzorce rasy:
- ciało lekko wydłużone, średniej wielkości;
- upierzenie jest gęste;
- głowa jest zaokrąglona, można ozdobić grzywką, brodą, wąsami;
- oczy okrągłe, szare, czarne lub srebrzyste, w zależności od koloru upierzenia;
- dziób krótki, gruby;
- pierś jest płaska;
- grzbiet równy, w jednej linii z ogonem;
- skrzydła średniej długości, zamykające się nad ogonem;
- w części ogonowej 12 piór ogonowych;
- kończyny są krótkie, pokryte piórami, których długość wynosi ok. 16 cm;
- ostrogi (pióra jastrzębie) do 6 cm długości, łączą się z upierzeniem nóg;
- Wysokie loty.
Najbardziej znane rasy z grupy gołębi uzbeckich kudłatych: chinny, chelkari, malla, avlaki, ruyan, ud, gulbadam, białe gołębie.
Nazwy gołębi według koloru
Gołębie uzbeckie mają bardzo zróżnicowaną gamę kolorów: biały, czerwony, marmur, popiół, brąz. Każdy ma imię w języku uzbeckim. Na przykład kolor beżowy - malla, żółty - nowość, szary - oud, biały z czerwoną piersią - pułapka.
Hodowane są gołębie tego samego koloru, ale po pierwszym lub drugim wylinki osobniki uzyskują kolor właściwy dla danej rasy.
Uzbeckie gołębie chińskie
Podbródki mogą bawić się na niebie „pociągnij za słup”. Kolor piór biały. Żółte, czerwone pióra mogą znajdować się na głowie i szyi. Czasami te kolorowe pióra są na piersi. Mają skrócone ciało, niskie nogi, dobrze opierzone. Głowa mała, z tyłu szeroka grzywka, nad dziobem para lekko zakrzywionych piór. Oczy z masy perłowej.
W obrębie rasy występują odmiany. Na przykład uzbeckie gołębie trap-chinny, Novatt-chinny, Kyzyl-chinny, Karapat-chinny. Wszystkie różnią się kolorem upierzenia. Ze względu na niezwykłe kolory są czasami nazywane gołębiami uzbeckimi gulbadam (kwiat migdałów).
Mallya uzbeckie gołębie
Mallya - gołębie z czarnymi paskami na skrzydle. Wyhodowana przez krzyżowanie Saus i Biy w różnych kolorach. Są to ozdobne rasy gołębi. Ich osobliwością jest zmiana koloru piór w zależności od pory roku. Są jaśniejsze latem i ciemniejsze zimą.
Bryła galerii jest smukła, klatka piersiowa szeroka. Nogi z obfitym shag. Długość dzioba 4-5 cm. Dzielą się na okmalla (kolor beżowy), kyzyl-malla (czekolada z domieszką wiśni), kara-malla (kolor kasztanowy).
Uzbeckie gołębie avlaki
Avlaki - białe ptaki. Od urodzenia nie zmieniają koloru. Różne kolory na skrzydłach.
Rodzaje avlaks: savz-avlak (biały z paskiem po bokach), kyzyl-avlak (białe, czerwone pióra skrzydeł), kuran-avlak (biały z szaro-czerwonymi piórami).
Uzbeckie gołębie Termez
Pochodzenie - miasto Termez (Uzbekistan). Stąd nazwa ptaka. Średniej wielkości, solidna budowa. Kolor jest kruczoczarny, są czerwone i malla. Czasami pojawiają się grzywki. Lokhma od 5 do 10 cm. W locie może trwać do 2 godzin przy bardzo mocnej grze.
Gołębie uzbeckie ruyana
Wyróżnia się dwie odmiany: bezpośrednio ruyan (ognistoczerwony kolor upierzenia), kara-ruyan (brązowo-czerwony, czarne spływy na piórach).
Hodowla gołębi uzbeckich
Hodowla to starożytne i szlachetne zajęcie. Dla niektórych hodowców to biznes, dla innych to kwestia duszy.
Nie ma specjalnych wymagań hodowlanych. Niezbędna jest jednak odpowiednia opieka, karmienie, zakwaterowanie, ustalenie funkcji rozrodczych, aby w przyszłości uzyskać pełnoprawne potomstwo.
Powinieneś zacząć od ułożenia gołębnika. Powinien być ciepły, bez przeciągów, dobrze chroniony przed kotami. Potrzebujesz także przestrzeni i światła.
Codziennie należy przeprowadzać czyszczenie, raz w miesiącu wymagana jest dezynfekcja. W poidłach i wannach powinna znajdować się tylko czysta woda.
Dieta powinna zawierać jęczmień (40%), proso (30%), proso (10%), warzywa (10%). Ma karmić 2 razy dziennie zimą, 3 razy latem.
Proces lęgowy odbywa się na wiosnę. Samica składa lęg 2 jaj w odstępach dnia. Wylęg trwa około miesiąca. Instynkt macierzyński jest u gołębi dobrze rozwinięty, więc hodowca musi tylko codziennie obserwować samicę.
Drobno posiekane mieszanki zbóż są na czas wprowadzane do diety wyklutych piskląt. Zajmują się również profilaktycznym podawaniem antybiotyków, szczepieniami i leczeniem pasożytów.
Wniosek
Gołębie uzbeckie to jedne z najpiękniejszych i najbardziej eleganckich ptaków żyjących w niewoli na świecie. Swoim wdziękiem, niezwykłą i różnorodną barwą przyciągają uwagę ornitologów, hodowców gołębi i po prostu zakochanych. Wszystkie rasy wyróżnia odważny charakter, niezwykła energia w locie. Każdy specjalista, nawet z daleka, jest w stanie odróżnić je od innych gatunków.
