Opis odmian gruszki williams
Zadowolony
Do tej pory znanych jest wiele odmian gruszek, ale tylko niektóre z nich istnieją od ponad stu lat i pomimo tak bardzo szacownego wieku są bardzo popularne i aktywnie uprawiane. Jedną z takich odmian jest gruszka Williams.
Porozmawiamy o opisie tej odmiany w tym artykule.
Historia i pochodzenie gruszki Williams
Odmiana gruszki Williams została uzyskana w południowej Anglii (Beckshire) około 1796 roku przez Wheeler. Została stworzona na bazie gatunku gruszki pospolitej, ale nie wiadomo dokładnie, jakie rośliny zostały użyte jako rodzice, dlatego pochodzenie gruszki Williamsa uważa się za niepewne.
Co ciekawe, nazwano go na cześć Roberta Williamsa, który jako pierwszy pokazał go różnym organizacjom sadowniczym i ogrodniczym (Londyn) w 1816 roku i poświęcił wiele wysiłku, aby go spopularyzować. Kolejnym krajem, w którym zaczęto intensywnie uprawiać tę odmianę gruszki, jest Francja (1828). A nieco później pojawił się w innych krajach europejskich.
W sadach południowej Rosji Williams pojawił się około 1860 roku z prywatnego krymskiego szkółki, własność ogrodnika.P. Makuchin.Odmiana ta nazywana jest inaczej: Barlet, Duchesse summer, Williams summer, red i Williams Bon-Chretien.
Warto zauważyć, że istnieje gruszka o nazwie Williams Winter. Jest to również bardzo stara odmiana (1760) i jest lepiej znana jako Cure.
Region uprawy odmian letnich
W 1947 hybryda przeszła testy odmian państwowych i została uznana za zdatną do uprawy (strefową) dla regionu Kaukazu Północnego (Osetia Północna, Karaczajo-Czerkiesja, Terytorium Krasnodarskie, Kabardyno-Bałkaria, Adygea, Terytorium Stawropola, Czeczenia i Inguszetia).
Jest również aktywnie uprawiany w regionie Rostowa oraz w wielu byłych republikach Związku Radzieckiego (Mołdawia, Gruzja, Ukraina, Tadżykistan, Kirgistan i tak dalej).
Opis i charakterystyka
Czerwona gruszka jest odniesieniem wśród gruszek dojrzewających pod koniec lata. Może być uprawiana w dużych ogrodach przedsiębiorstw rolniczych, w ogrodzie i na wsi. Gruszka to jedna z najlepszych na świecie odmian deserowych, dojrzewających późnym latem (sierpień).
Korona drzewa ma kształt szerokiej lub zaokrąglonej piramidy i często jest asymetryczna. Młode osobniki rosną dość szybko, ale gdy drzewa osiągną wiek 10-12 lat, tempo wzrostu ulega znacznemu zmniejszeniu. Ponadto jednym z powodów spowolnienia wzrostu odmiany Williams są duże plony i wczesny początek owocowania. Roczne tempo wzrostu może wahać się od umiarkowanego do słabego.
Proste lub lekko odchylone grube gałęzie pokryte jasnożółtawą korą z niewielką ilością przetchlinki. Główne gałęzie szkieletu i pień są pomalowane na szaro.
Dość duże liście w kształcie jajka mają gładką i błyszczącą powierzchnię. Małe zęby znajdują się wzdłuż uniesionych krawędzi blaszki liściowej. Jasnozielone żyły wystają nieco ponad powierzchnię.
Kwiaty biało-kremowe zbierane są w kwiatostany po 6-7 sztuk. Zaczynają kwitnąć, zanim pojawią się liście. Obfite kwitnienie trwa długo.
Owoce w kwiatostanach są przeważnie wiązane w 2 lub 3 kawałki i mocno trzymają się gałązek. Waga jednej gruszki wynosi 170 gramów, ale na młodych osobnikach może osiągnąć 180 gramów.
Owoce duże lub średniej wielkości o lekko wyboistej powierzchni pokryte cienką pachnącą skórką, pomalowane na jasno zielonkawy kolor (podczas zdejmowanej dojrzałości). Po pełnej dojrzałości nabiera pięknego żółtawego odcienia z szarymi plamkami. Czasami po stronie skierowanej do słońca pojawia się delikatna różowawa plama. Owoce są przyczepione do pędów lekko zakrzywionymi grubymi szypułkami. Ciemnobrązowe, nieduże nasiona mają owalny kształt i ostrą końcówkę.
Miąższ soczysty i kruchy o atrakcyjnym deserowym smaku, aromacie gałki muszkatołowej i lekkiej kwaskowatości, barwy żółtobiałej.
Owoce zawierają wiele cukrów, katechin, kwasu askorbinowego i suchych substancji rozpuszczalnych.
Odmiana Williams może być używana świeża, do robienia kompotów, dżemów, marynat, a także do suszenia (uniwersalna).
Termin dojrzałości ruchomej przypada na drugą połowę sierpnia. Owoce zebrane w tym czasie przetrwają około dwóch tygodni. W komorze warzywnej lodówki gruszki tej odmiany można przechowywać przez około półtora miesiąca.
Lato Williamsa, szczepione na gruszce, zaczyna owocować w wieku 5-6 lat, jeśli jest szczepiony na pigwie, to pierwsze zbiory można zbierać już za 3-4 lata. Warto jednak pamiętać, że takie drzewa nie żyją długo.
Plon zależy bezpośrednio od warunków uprawy. Na przykład średni plon drzewa w wieku od 12 do 18 lat w Terytorium Krasnodarskim wynosi 100-200 centów na hektar, a na Krymie - od 80 do 150 kg na drzewo.
Odmiana ta jest samopłodna i dla uzyskania obfitych plonów konieczne jest sadzenie w pobliżu odmian zapylających. Najlepszymi zapylaczami dla gruszki Williams są Alexandrovka, Clapp`s Favourite, Bere Bosque, Olivier de Serre.
Zalety i wady gruszki czerwonej
Ta hybryda przyciąga uwagę:
- wczesne owocowanie;
- stałe duże zbiory;
- owoce duże, piękne;
- mało wymagająca do warunków glebowych.
Wady obejmują:
- słaba zimotrwałość;
- bezpłodność i niska tolerancja na suszę;
- silnie dotknięty parchem, przyssawkami i mszycami.
Mogą Cię również zainteresować następujące odmiany gruszek:
- Opis odmiany gruszki Lada
- Najbardziej kompletna charakterystyka odmiany gruszki Veles
- Sadzenie i pielęgnacja gruszki ku pamięci Jakowlewa
- Zasady sadzenia gruszki Forest Beauty
Zasady doboru sadzonek
Do sadzenia najlepiej wybrać 1-2 sadzonki letnie o wysokości od 1,3 do 1,5 metra. U drzew w tym wieku odległość od szyjki korzeniowej do pędów bocznych wynosi ponad 50 cm, a liczba gałęzi waha się od 3 do 5 sztuk.
Długość korzeni sadzonek w tym wieku wynosi 20-30 cm. Ponadto młoda gruszka nie powinna być uszkodzona mechanicznie, pędy i liście korzeni (zielone lub suszone). Pęd środkowy również musi być dobrze uformowany.
Lądowanie
Do uprawy gruszki Williams wybiera się słoneczny obszar z przepuszczalną pożywką glebą.
Upewnij się, że wody gruntowe znajdują się na dużej głębokości.
Najlepszy czas na sadzenie to jesień (kiedy kończy się sezon wegetacyjny), ale można to zrobić wiosną (przed pęknięciem pąków).
W ujemnych temperaturach nie można wysiąść.
Dół do sadzenia jest wykopany o wymiarach 60 na 60 na 80 cm. Aby zasypać korzenie, zaleca się przygotowanie glinianej mieszanki składającej się z humusu (jedna część), ziemi ogrodowej (jedna część), superfosfatu (350 gr.), siarczan potasu (350 gr.).
System korzeniowy gruszki jest sprawdzany przed sadzeniem, połamane i wysuszone są odcinane, a następnie moczone w roztworze heteroauxiny (lub inny stymulator korzeni) przez 3-12 godzin.
W dole do sadzenia korzenie są równomiernie rozmieszczone, najpierw przykryte ziemią ogrodową, a następnie mieszanką. Odbywa się to tak, aby korzenie nie miały kontaktu z mieszanką nawozową. Jednocześnie upewnij się, że przestrzeń między nimi jest wypełniona. Po posadzeniu sadzonka jest dobrze nawodniona, gleba jest trochę zagęszczona, obwisła gleba jest wypełniona.
Podczas zasypywania ziemią w korzenie umieszcza się kołek, do którego następnie przyczepia się sadzonkę.
Opieka
Cała pielęgnacja drzew polega na podlewaniu, pogłównie, przycinaniu, zwalczaniu szkodników i chorób.
Podlewanie
Młode gruszki w pierwszych 2-3 latach po posadzeniu wymagają regularnego podlewania przez cały sezon. Ziemię wokół pni należy przykryć warstwą materiału ściółkowego (łuski torfu, gryki lub orzeszków pinii, zrębki) o wysokości od 5 do 8 cm. Utrzymuje to wilgoć w glebie, zapobiega rozwojowi chwastów i zmniejsza ilość podlewania. Ponadto mulczowanie zapobiega tworzeniu się gęstej skorupy na powierzchni gleby.
Dojrzałe drzewa podlewa się od 3 do 7 razy w sezonie, w zależności od warunków klimatycznych i pogody. Ale podlewanie należy przeprowadzić przed rozkwitnięciem kwiatów, po kwitnieniu i jesienią, kiedy kończy się sezon.
górny opatrunek
Młode drzewa, zanim zaczną owocować, należy co roku na wiosnę karmić. Aby to zrobić, ziemię wokół drzew ściółkuje się warstwą gnijącego obornika od 4 do 6 cm. Wskazane jest również dodanie 100-150 gramów (na każde drzewo) Kemira lub Azofoska.
Górny opatrunek dorosłych gruszek najlepiej wykonać jesienią, kiedy są wykopaliska?. Aby to zrobić, użyj dziewanny lub innych rodzajów nawozów organicznych w połączeniu z nawozami mineralnymi (superfosfat i siarczan potasu). Nawozy są rozrzucone wokół pnia, co odpowiada średnicy korony i należy je wykopać na głębokość od 25 do 35 cm, aby składniki odżywcze dotarły do systemu korzeniowego.
Jeśli nie oczekuje się, że zbiory będą bardzo duże, przed wydaleniem jajnika można przeprowadzić dodatkowe karmienie.
przycinanie
Wskazane jest przycinanie młodych gruszek po posadzeniu wczesną wiosną. Na drzewie pozostaje od 3 do 5 bocznych gałęzi, które powinny znajdować się na wysokości od 50 do 70 cm nad ziemią. Środkowy pień jest ścięty tak, aby był o 15-30 cm wyższy od najwyższego pędu bocznego. Długość pędów bocznych należy zmniejszyć do 30 cm.
Dojrzałe drzewa przycina się dwa razy w roku. Przycinanie sanitarne odbywa się w celu regularnego usuwania chorych, złamanych i skurczonych gałęzi. Prowadzone jest również przycinanie przeciwstarzeniowe, za pomocą którego utrzymują i przywracają intensywny wzrost rośliny, a także regulują liczbę punktów owocowania.
Podczas przycinania przeciwstarzeniowego wieloletnie pędy są skracane do 3-5-letnich i starszych gałęzi. Jeśli wzrost rocznych pędów zmniejszył się do 15-20 cm, wówczas przeprowadza się słabe przycinanie (na 2-3-letnich gałęziach), a jeśli wzrost jest jeszcze mniejszy, przycinanie jest intensyfikowane. Nawet w przypadku przerzedzania wyciąć część starych owocnych gałęzi wewnątrz korony.
Choroby i szkodniki
Wśród chorób, które mogą wpływać na tę odmianę gruszki, warto wyróżnić następujące choroby: cytosporoza, zgnilizna owoców, parch, rdza i rak korzenia.
Cytosporoza występuje na korze pnia i gałęziach szkieletowych w postaci lekko zagłębionego miejsca, pomalowanego na brązowo-czerwony odcień. Z czasem na krawędzi plamy pojawiają się pęknięcia, a tkanki kory miękną.
Na początku choroby chore obszary są czyszczone i traktowane siarczanem miedzi, a następnie smołą ogrodową.
Na górnej powierzchni liści pojawia się rdza w postaci zaokrąglonych pomarańczowych plam. W lipcu w dolnej części chorych liści tworzą się narośla w postaci zgrubień, w których tworzą się zarodniki rdzy.
Aby zwalczyć tę chorobę, opryskiwanie przeprowadza się następującymi lekami: płyn Bordeaux (roztwór 4%), siarka koloidalna (roztwór 2%). Przetwarzanie odbywa się przed kwitnieniem, po jego zakończeniu i po dwóch tygodniach.
Parch po raz pierwszy pojawia się na liściach w postaci zielono-czarnych plam, które szybko rosną. Następnie liście przedwcześnie wysychają i opadają. Ponadto parch poraża owoce i młode pędy. Na owocach tworzą się gęste skórzaste plamy, a miąższ pod nimi mocno pęka. Kora chorych pędów pokryta jest pęknięciami, wyginają się i wysychają.
Zapobieganie tej chorobie polega na regularnym czyszczeniu i niszczeniu chorych owoców i opadłych liści.
Gdy pojawi się parch, drzewa opryskuje się trzykrotnie (przed i po kwitnieniu, a także po dwóch tygodniach). W tym celu stosuje się płynną i koloidalną siarkę Bordeaux.
Metody walki
Wśród szkodników atakujących gruszkę warto zwrócić uwagę na mszyce, plamistość liści gruszy (miedź), roztocze gruszkowate, pluskwa gruszkowata, owad skali kalifornijskiej, mszyca z zielonego jabłka.
Larwy mszycy jabłoniowej żywią się sokami młodych liści z pąków, a później młodymi pędami. Uszkodzone liście zwijają się, wysychają i odpadają. Młode pędy przestają rosnąć i wysychają.
Insektycydy i fungicydy nadają się do niszczenia zielonych mszyc: olecupryt, izofen, korsarz.
Larwy gruszy wyrządzają wielką szkodę gruszkom, które żywią się sokiem komórkowym liści, pąków, pąków i młodych pędów. W efekcie psyllid powoduje masywne opadanie liści, jajników i kwiatów, a także niedorozwój owoców i skrzywienie pędów.
Kiedy pojawia się ten szkodnik, wykonuje się kilka oprysków (podczas obrzęku nerek, latem i jesienią). W tym celu użyj takich środków jak Iskra, Inta-Vir, Aktara i Commander.
Recenzje ogrodników
Oksana, Zaporoże: Od 6 lat hodujemy dwa drzewa tej odmiany. Małe, rozłożyste drzewa. Plony są po prostu niesamowite. Wszystkie gałązki są po prostu obsypane owocami, do każdej gałązki zrobiono rekwizyty, inaczej by nie przetrwały. Taka obfitość owoców zachwyca nie tylko nas, ale także sąsiadów i wszystkich, którzy przyjeżdżają. Bardzo smaczna gruszka, soczysta, słodka. Bardzo zadowolony.
Makar, Krym: Summer Williams na Krymie nazywana jest również Dunką, bardzo słodką, chłodną i pachnącą. I w przeciwieństwie do Ulubionego Clappa nie psuje się szybko, w środku. Tutaj Klappa naprawdę staje się „papkowata”, gdy przejrzała, i brązowa w środku. Musisz więc spożywać zielonkawy, nie czekaj na żółknięcie.
Żadna osoba nie odmówi owoców odmiany Williams, dlatego pomimo pewnych niedociągnięć tej odmiany, powinna być uprawiana na ich daczy i działkach domowych.
