Owce edilbaevsky: recenzje, charakterystyka
Zadowolony
W rejonie Azji Środkowej jest praktykowany od czasów starożytnych hodowla owiec kierunek mięsno-tłusty. Tłuszcz jagnięcy uważany jest za cenny produkt wśród ludów Azji Środkowej. Po drodze z tych grubowełnianych owiec pozyskuje się wełnę do filcowania.
Jedną z najczęstszych ras ras mięsnych o grubych ogonach są owce edilbajewskie.
Ojczyzną tej rasy jest Kazachstan. Standardowy stereotyp mieszkańca europejskiej części Rosji w stosunku do Kazachstanu: bardzo gorący kraj. W rzeczywistości wcale tak nie jest. Kazachstan znajduje się w centrum kontynentu i ma ostry klimat kontynentalny, czyli gorące lata i mroźne zimy.
Do życia w takich warunkach hodowano owce rasy Edilbaev. Owce gromadzą zapasy tłuszczu w tylnej części ciała, tzw. Edilbajewy szybko tuczą, bo latem wypala się kazachski step i nie ma w nim nic do jedzenia. Ponieważ lato jest upalne, tłuszcz, równomiernie rozłożony w organizmie, przyczyniłby się do przegrzania owiec. Zwierzęta niezdolne do „układania tłuszczu osobno” zwykle tracą na wadze latem.
Waga grubego ogona rasy Edilbaev może osiągnąć 15 kg. Dzięki takim zapasom tłuszczu owce edilbaev doskonale tolerują zarówno lato z suszoną trawą, jak i mroźne zimy. Edilbajewy to zwierzęta przystosowane do życia koczowniczego i zdolne do pokonywania długich dystansów w poszukiwaniu pożywienia.
Rasa Edilbaevskaya w rzeczywistości ratuje życie dla Kazachów, ponieważ oprócz tłuszczu baraniego można uzyskać dość wysokiej jakości mięso i mleko owcze z owiec Edilbaevskaya.
Charakterystyka produkcyjna
Waga dorosłego barana edilbaevsky`ego może dochodzić do 145 kg, a owiec do 110 kg. Edilbaevy są gorsze pod względem wielkości od owiec Gissar, o których toczy się ciągły spór. Niektórzy uważają, że rasa Edilbaev to w rzeczywistości Hissar. Jeśli spojrzysz na mapę, wniosek nasuwa się sam: te rasy są ze sobą spokrewnione. Granice między dawnymi republikami, a teraz państwami, w wielu miejscach przebiegały wyraźnie wzdłuż władcy. Inwentarz lokalnych zwierząt prawdopodobnie mieszał się ze sobą.
Rasa Edilbaevskaya na ogólnorosyjskiej wystawie owiec. Elista
Edilbaevtsy należą do rasy owiec o grubej wełnie, można od nich uzyskać 3-4 kg wełny rocznie. Owce grubowełniane powinny być strzyżone raz w roku na wiosnę. Jako źródło wełny owce rasy Edilbaev nie mają szczególnej wartości.
Będąc rasą nomadów, edilbaevy są cenne ze względu na ich wytrzymałość i wszechstronność. Oprócz mięsa i tłuszczu z owcy edilbaevskiej można uzyskać do 120 litrów mleka o zawartości tłuszczu 6 - 8%. Mleko ludu Edilbaev nadaje się do produkcji produktów z kwaśnego mleka, a także sera i masła. W tradycji ludów Azji Środkowej ser wytwarza się z mleka owczego, a nie krowiego. A rasa Edilbaevskaya została wyhodowana z myślą o wysokiej wydajności mleka dla owiec.
Rasę wyróżnia przedwczesny rozwój. Już po 4 miesiącach waga jagniąt Edilbaev osiąga 40 - 45 kg. W tym wieku jagnięta można już ubijać na mięso.
Płodność owiec edilbajewa jest niska. Zwykle rodzi się tylko jedno jagnię. Okres ciąży u owiec wynosi 5 miesięcy, więc nie można z owcy wycisnąć więcej niż dwóch wykotów rocznie.
Na zdjęciu owca edilbaevskaya z barankiem.
Ciało owcy musi mieć czas na regenerację po urodzeniu baranka.
Wzorzec rasy Edilbaev
Edilbayevtsy to silne, odporne zwierzęta o stosunkowo długich nogach, które dają zdolność przystosowania się do długich przejść. Wysokość w kłębie od 80 cm. Tłusty ogon jest dobrze rozwinięty i w normalnych warunkach wyraźnie wyróżnia się na zadzie owcy.
Kolor edilbaevów jest zwykle monofoniczny. Kombinezon może być czarny, czerwony lub brązowy.
Edilbajewowie nie mają rogów, opadające uszy.
Zawartość
W domu rasa ta jest trzymana na otwartych pastwiskach prawie przez cały rok. Dzięki grubemu ogonowi mieszkańcy Edilbayev są w stanie wytrzymać niezbyt długą jutę. Dzięki swojej wytrzymałości, bezpretensjonalności i wysokim cechom produkcyjnym Edilbayevowie zaczęto hodować również w Rosji. I tutaj zdolność zwierząt do ciągłego życia na świeżym powietrzu grała z edilbaewitami okrutny żart.
Kopyta są słabym punktem tych owiec. W przypadku braku ciągłych przejść i trzymania w tym samym kojcu, róg kopyta zaczyna się pogarszać. Owce jakoś hodują błoto i wilgoć, a kopyta przystosowane są do suchej ziemi. Podczas normalnego życia koczowniczego, kopyta owcze ścierają się na kamienistym podłożu, a trzymane w kojcu ściana kopyta rośnie i zaczyna przeszkadzać zwierzętom. Owce zaczynają kuleć.
W wilgotnym miejscu na kopyta dostaje się grzyb powodujący gnicie kopyt, którego bardzo trudno się pozbyć, ponieważ głównym środkiem zaradczym w tym przypadku jest ciągły ruch, aby kopyta były normalnie ukrwione. Środki przeciwgrzybicze są nieskuteczne, grzyb powraca.
Dlatego edilbaevy potrzebują suchego, czystego pomieszczenia, aby uniknąć chorób kopyt.
Aby uniknąć mieszania gliny, na podłodze adobe należy położyć grubą warstwę podkładu, ale podłogi będą musiały być naprawiane co roku.
Konieczne jest również ułożenie dużej ilości pościeli na betonowej lub asfaltowej podłodze, ponieważ na gołym kamieniu ludzie Edilbaeva marzną i chorują, ale takie podłogi są trwałe.
Zalecenia trzymania edilbaevów na drewnianym pokładzie na pierwszy rzut oka wydają się rozsądne, ale w szczeliny między deskami spływa mocz i każdy może łatwo znaleźć dom, w którym trzymane są owce po zapachu. Ponadto opary amoniaku są niezwykle szkodliwe dla rasy hodowanej do całorocznej pielęgnacji na zewnątrz.
Najlepszą opcją są gumowe maty dla zwierząt gospodarskich, które oszczędzają ściółkę, są wystarczająco ciepłe i łatwe do czyszczenia. Niestety są drogie, choć trwałe.
W oborze nie powinno być za ciepło. Musi niezawodnie chronić przed przeciągami i mieć dobrą wentylację. Większość zwierząt nie boi się zimna. Przy wystarczającej ilości jedzenia ogrzewają się jedzeniem. Zwierzęta ogrzewają powietrze w pomieszczeniu oddychając. Duża różnica temperatur między pomieszczeniami i na zewnątrz prowadzi do chorób układu oddechowego.
Wyjaśnia to fakt, że jagnię rodzi się mokre i może umrzeć z powodu hipotermii, zanim wyschnie.
Karmienie Edilbaevów
Rasa Edilbaevskaya ma zdolność szybkiego tuczenia się na zielonej trawie, podczas gdy ta trawa jeszcze nie wyschła. W okresie wiosenno-letnim owce muszą dodawać sól do diety, jeśli stado nie wypasa lizawek solnych.
Latem edilbajewowie mogą jeść na trawie bez potrzeby spożywania innych pokarmów. Zimą oprócz siana do diety owiec dodaje się koncentraty w ilości 200 - 400 g na sztukę dziennie. Dodatkowo do diety dodaje się kredę paszową oraz premiksy witaminowo-mineralne.
Wielu hodowców owiec uważa, że zimą owce nie potrzebują wody, mogą się „upić” na śniegu. Zasadniczo błędny pomysł, ponieważ śnieg to woda destylowana bez soli mineralnych niezbędnych dla organizmu. Śnieg nie tylko nie zaspokaja zapotrzebowania zwierząt na minerały, ale także wypłukuje z organizmu pierwiastki śladowe i minerały. Najlepszą opcją zimą jest umieszczenie podgrzewanych poideł. Możesz zastosować zasadę termosu, jeśli nie można wyposażyć ogrzewania. Ale w tym przypadku często będziesz musiał dodać gorącą wodę do poidła.
Hodowla
W rzeczywistości jedną z zalet rasy Edilbaevskaya jest ich niepłodność. Przynosząc jedną, maksymalnie dwie jagnięta na jagnię, owca ma możliwość wykarmienia silnego, silnego potomstwa. Owce Edilbaevsky wyróżniają się wysoką wydajnością mleczną. Jeśli dana osoba nie przyjmuje mleka owczego na swoje potrzeby, wszystko trafia do jagnięciny, która w wieku 4 miesięcy często przewyższa pod względem wielkości inne rasy owiec.
Pomiary i ważenie 3-4 miesięcznych baranów edilbaev
Do czasu krycia owce powinny być dobrze odżywione, ponieważ przy niedostatecznym otłuszczeniu liczba maciorek jałowych wzrasta 4-5 razy. A tu gruby ogon rasy Edilbaev gra w ręce właścicieli. Nawet w przypadku siły wyższej, owca Edilbaevskaya ma większe szanse na zapłodnienie niż owca bez rezerw tłuszczu.
Jeśli chcesz mieć jagnię na wiosnę, owce muszą się przydarzyć z trykami w środku jesieni. Jeśli planowane jest wykotywanie na zimę, latem do stada wypuszczane są tryki.
W pierwszej połowie ciąży potrzeby owcy nie różnią się od potrzeb owiec niepłodnych. Maciance podaje się dużo zielonej trawy lub siana, 200 g koncentratów dziennie i 10 g soli.
Jeśli jednak istnieje możliwość podawania mieszanki paszowej dla owiec, lepiej ją podawać, zmniejszając w ten sposób niedobory witamin i minerałów.
W drugiej połowie ciąży wzrasta zapotrzebowanie owiec na składniki odżywcze i energię. Jeśli druga połowa ciąży przypada na zimę, należy uważnie monitorować zawartość minerałów i witamin w diecie owcy.
Przy nieodpowiednim żywieniu owiec, żywotność zarodka spada.
Owce gotowe do jagnięciny umieszcza się oddzielnie od reszty stada. Temperatura powietrza podczas jagnięciny nie powinna być niższa niż + 10 ° С. Świeża słoma układana jest na podłodze grubą warstwą. Po ocieleniu jagnię jest dokładnie wycierane i ofiarowane owcom. Trzeba sprawdzić łożysko. Ona musi być skończona. Jeśli nie ma kawałków łożyska, musisz przez kilka dni śledzić stan owiec. Może potrzebować pomocy weterynaryjnej.
Dieta owiec w okresie laktacji
Przez pierwsze 2-3 dni owce jagnięce trzymane są wyłącznie na wysokiej jakości siano z fasoli, aby uniknąć rozwoju zapalenia wymienia. Później powoli zaczynają wprowadzać koncentraty, podnosząc ich ilość do pół kilograma dziennie. Po 1 - 1,5 tygodnia do diety owiec stopniowo dodaje się soczystą paszę, podnosząc jej ilość do 2 kg, a wysokiej jakości kiszonkę również w ilości 2 kg dziennie.
Zapotrzebowanie owiec na wysokiej jakości siano również wynosi 2 kg. Tak więc łącznie owca otrzymuje 6,5 kg paszy dziennie.
W diecie niezbędna jest sól oraz suplementy witaminowo-mineralne.
Recenzje właścicieli
Wniosek
Biorąc pod uwagę fakt, że hodowla owiec w Rosji była bardziej nastawiona na pozyskiwanie wełny z owiec, praktycznie nie ma rosyjskich ras mięsnych i mięsnych. Z pewnym rozciągnięciem można nazwać mięsem rasy karakul, ale hodowano je również ze względu na skórę - karakul. Rasa Edilbaevskaya jest w stanie wypełnić pustą niszę ras mięsnych owiec. Edilbaevowie ustępują tylko rasie Hissar, która jest uważana za największą na świecie. Ale w Rosji nie ma Hissów, a Edilbaevsky są już hodowane nie tylko przez duże gospodarstwa, ale także przez prywatnych handlarzy. O wiele łatwiej jest kupić rasę Edilbaevskaya.
