Owce kujbyszewa: opis, charakterystyka
Zadowolony
Dziś w Rosji istnieje stosunkowo niewiele ras owiec związanych z kierunkiem mięsnym. Praktycznie nie ma ras wyłącznie mięsnych. Z reguły rasy, które mogą dać dobrą wydajność rzeźną mięsa, to rasy mięsno-tłuszczowe lub mięsno-wełniste. Do tej ostatniej zalicza się również rasę owiec z półcienkiej wełny.
Hodowla rasy kujbyszewskiej rozpoczęła się w drugiej połowie lat 30. XX wieku. Rasa ta została wyhodowana w regionie Kujbyszewa przez skrzyżowanie baranów Romney-March i maciorek czerkaskich z dalszą hodowlą krzyżówek w sobie. Prace nad rasą trwały od 1936 do 1948 roku. Wyjściem była owca zdolna do produkcji stosunkowo wysokiej jakości wełny i dość wysokiego procentu mięsa z tuszy.
wzorzec rasy
Owce Kujbyszewa to duże zwierzęta z masywnym szkieletem. Konstytucja jest silna. Nogi średniej długości, mocne, prawidłowo ustawione.
Głowa jest szeroka, charakteryzuje się zarośniętą runą do linii oczu. Brak rogów.
Ciało jest długie, beczkowate. Grzbiet, schab i sacrum szerokie. Górna linia ciała jest płaska. Ogólnie kształt ciała odpowiada cechom rasy mięsnej. Klatka piersiowa głęboka i szeroka. Ogon jest zadokowany.
Waga tryków średnio 102 kg, owiec 72 kg. Wydajność rzeźna mięsa od 52 do 55%. 8-9-miesięczne młode zwierzęta dają do 39 kg mięsa.
Rasa ma dobre cechy sierści. Strzyżenie od tryka 5,5 kg, od owcy 4,1 kg. Wydajność czystej wełny 55±1%. Wełna jest dobrej jakości, jest jednolita, próba to 46-56 gat. i znajduje się tuż pośrodku linii, która decyduje o próbie.
Często mówi się, że owce Kujbyszewa wyglądają jak kłębek wełny. Temu graficznemu porównaniu odpowiada opis rasy zgodnie ze standardem. Rasa owiec kujbyszewskich wyróżnia się znacznym przerostem nóg, choć ustępuje pod tym względem rasom owiec merynosów. Zgodnie z normą sierść powinna sięgać do stawu nadgarstkowego na przednich kończynach i do stawu skokowego na tylnych łapach.
W rok po ostatniej fryzurze sierść tej rasy musi mieć co najmniej 11 cm długości. optymalna długość to 15 cm. U młodych jednorocznych zwierząt Kujbyszewa długość sierści sięga 12 cm.
Minusem prawie wszystkich owiec jest stale brudna wełna, ponieważ brud i obornik przyklejają się do niej, gdy stado jest trzymane w dość ciasnym pomieszczeniu, a tłuszcz wydzielany przez skórę również pozostaje. Jeśli owca Kujbyszewa zostanie umyta, okaże się, że do standardowych cech jej wełny zostanie dodany przyjemny kolor z niebieskawym odcieniem.
Owce rasy Kujbyszew na ogólnorosyjskiej wystawie owiec. Elista:
Zawartość
Rasa owiec kujbyszewskich jest przystosowana do życia w ostrym kontynentalnym klimacie stepowego regionu Wołgi. Dobrze znosi zimy i nie potrzebuje ciepłego pomieszczenia do zimowania. Podstawowy wymóg: sucha ściółka i brak luk w oborze. Rasa ta nie mniej dobrze znosi letnie upały, co jest szczególnie ważne, ponieważ owce te należą do grupy owiec półcienkich.
Owce mają mocne kopyta, które wymagają albo naturalnego szlifowania podczas długotrwałego wypasu na twardym, kamienistym podłożu, albo regularnego przycinania przerośniętego rogu kopyta. Kopyta przycinane co 6-8 tygodni. W przeciwnym razie kopyta rosną, zamieniając się w „narty” i uniemożliwiają chodzenie owcom. Rezultatem jest zwykle kulawizna.
Dieta i karmienie
W pierwszej kolejności, jak każdy roślinożerca, w diecie owiec jest siano lub świeża trawa. Owce w okresie laktacji najlepiej karmić ad libitum, bez ograniczania ich zapotrzebowania na siano. Podczas laktacji ciało macicy wyczerpuje swoje zasoby, zwierzę staje się bardzo chude, nawet otrzymując maksymalną możliwą ilość pokarmu. Z tego powodu nawet te owce, które mogą przynosić jagnięta o każdej porze roku, nie są zalecane, aby zdarzały się częściej niż raz w roku. Organizm musi mieć czas na regenerację, a macica na tuczenie. Pojedyncze zwierzęta, młode zwierzęta i hodowcy tryków otrzymują siano w ilości 2-4 kg dziennie.
Oprócz siana owce otrzymują soczyste pasze: burak pastewny, dynia, cukinia, marchew. Soczysta pasza poprawia strawność paszy objętościowej, która wraz ze słomą i sieczką zawiera siano.
W przypadku podawania zwierzętom słomy zamiast siana należy starać się zapewnić im soczystą paszę i koncentraty, gdyż słoma praktycznie nie zawiera składników odżywczych. Najlepsze rodzaje słomy to: strączkowa, owsiana, jęczmienna i jaglana.
Również w diecie owiec znajdują się suplementy mineralne: sól, kreda pastewna, mączka kostna i mięsno-kostna oraz witaminy. Te składniki są szczególnie ważne, jeśli zwierzęta otrzymują słomę zamiast siana.
Latem stada próbują paść się na trawie. W tym czasie można ograniczyć suplementy witaminowe, pozostawiając w diecie sól i minerały.
Hodowla
Owce kujbyszewa nie wyróżniają się wysoką płodnością. Liczba jagniąt na sto maciorek wynosi 130 - 145 sztuk. Ze względu na bezpłodność maciorek jagnięta tej rasy dobrze przybierają na wadze i rosną silniej niż ich odpowiedniki innych ras, przynosząc 2-3 jagnięta na jagnię.
Większość ras owiec jest w hodowli sezonowej, przynosząc jagnięta na wiosnę. Maciorki często pojawiają się w sierpniu - wrześniu, spodziewając się, że jagnięta rodzą się wiosną, kiedy pojawia się zielona trawa. W bardziej północnych regionach lepiej jest przychodzić na owce później, ponieważ trawa pojawia się tam później. W szczególności manifest Piotra Wielkiego zawierał nakaz wpuszczania owiec do stada dopiero od 26 października”. Dlatego właściciele owiec będą musieli samodzielnie regulować czas krycia. Na terenach południowych maciorki powinny pojawiać się wcześniej, aby jagnięta miały czas zjeść trawę, zanim się wypali. W północnych później, żeby jagnięta nie musiały spędzać dużo czasu w ciemnej i ciasnej stodole zamiast na pastwisku.
Polowanie na owce trwa 38 godzin. Dlatego w okresie godowym baran musi stale przebywać w stadzie. On na pewno nie tęskni. Można określić 60 owiec na barana. Jeśli inseminacja nie nastąpiła, owca ponownie przystępuje do polowania po 17 ± 1 dniu.
Ważne jest, aby nie przekarmiać owiec, ponieważ zmniejszy to ich płodność. Otyłe tryki również nie mają wysokiej jakości nasion. Nie da się też zagłodzić zwierząt, owce w złym stanie często pozostają bezpłodne.
Wniosek
Owce kujbyszewa mają tę zaletę, że można uzyskać nie tylko tradycyjną wełnę o dość wysokiej jakości, ale także znaczną ilość smacznego mięsa. Ponadto rasa ta daje silne, odporne na choroby potomstwo. Wybierając rasę owiec nadającą się zarówno do pozyskiwania wysokiej jakości wełny, jak i mięsa, właściciele prywatnych gospodarstw powinni zwrócić uwagę na sprawdzoną rasę kujbyszewa.
