Zadowolony
Nazwa: | łuskowata cystoderma |
Nazwa łacińska: | Cystoderma carcharias |
Typ: | Warunkowo jadalne |
Synonimy: | Cystoderma pachnąca, łuskowaty parasol, Cystoderma shark |
Dane techniczne: |
|
Systematyka: |
|
Cystoderma łuskowata - płytkowy grzyb jadalny z rodziny Champignon. Ze względu na podobieństwo do perkozów prawie nikt go nie zbiera. Warto jednak wiedzieć o tym rzadkim grzybie, a jeśli jest ich niewiele, możesz uzupełnić koszyk taką instancją.
Zapachowa cystoderma lub łuskowaty parasol (to inne nazwy grzyba) ma jasny miąższ z lekkim posmakiem drewna. Składa się z czapki i łodygi. Z tyłu czapki widoczne są częste płytki o kremowym lub jasnobrązowym kolorze. Propagowane przez białe zarodniki.
Ewolucja kapelusza cystodermy płaskonabłonkowego przebiega następująco: w młodości w kształcie stożka (półkulisty), w wieku dorosłym zakrzywia się z guzkiem środkowym o średnicy do 6 cm. Kolor - żółtawy lub szaro-różowy, ale ostatecznie blednie do białego. Sucha matowa powierzchnia pokryta białym drobnoziarnistym proszkiem dojrzewających zarodników. Na brzegach czapki widoczna frędzle w postaci wiszących płatków.
Wydrążona wewnętrzna noga łuskowatej cystodermy ma wysokość 3-5 cm i średnicę do 5 mm. Podzielony pierścieniem z klapą na dwie połowy: górna lekka i gładka, dolna pryszczata.
Nie ma dobrego gustu. Pod względem wartości odżywczej należy do kategorii 4. Może być używany do przyrządzania zup i innych potraw. Zaleca się gotować przez co najmniej 15 minut. Rosół jest odsączony.
Cystoderma rośnie na ziemi w mchu lub na opadłych liściach i igłach w mieszanych lasach sosnowych i iglastych. Preferuje gleby wapienne. Dystrybuowany głównie w Ameryce Północnej, Azji Środkowej, Europie. W Rosji - rzadki grzyb. Istnieją pojedyncze okazy i wzrosty grupowe. Okres wegetacyjny - druga połowa sierpnia i listopad.
Istnieje kilka typów tej rodziny:
Cystoderma łuskowata - grzyb z kategorii egzotyczny. Dlatego dla początkujących grzybiarzy lepiej nie ryzykować ich zbierania. Tylko doświadczony, cichy myśliwy może mieć pewność, że wziął „właściwy” okaz.