Odmiany sosny rumelskiej
Zadowolony
Sosna rumelska to piękna, szybko rosnąca roślina, często spotykana w południowych parkach i ogrodach. Nie nadaje się do większości terytorium Rosji - jest zbyt ciepłolubny i nierealne jest zakrywanie go zimą - drzewo szybko nabiera wysokości. Ale jest już jedna odmiana, która może rosnąć w regionie moskiewskim, być może z czasem będzie ich więcej.
Opis sosny rumelskiej
Sosna rumeli (Pinus peuce) ma inne oficjalnie uznane nazwy, pod którymi gatunek można znaleźć w leksykonach - bałkańskiej i macedońskiej. Kultura należy do rodzaju Sosna (Pinus), rodzina Sosna (Pinaceae), pospolita w górach Półwyspu Bałkańskiego na wysokości od 600 do 2200 m n.p.m. Naturalizowany we wschodniej Finlandii.
Sosna rumeliowa rośnie szybko, dodając ponad 30 cm rocznie, średnia wysokość w pełni dojrzałego drzewa w Macedonii Północnej, Grecji, Albanii, Jugosławii wynosi 20 m. W Bułgarii hodowla osiąga maksymalny rozmiar 35 m (zarejestrowano kilka osobników o długości 40 m). Średnica tułowia mierzona na poziomie klatki piersiowej - od 50 cm do 1,5 m.
Sosna rumeliowa tworzy mniej lub bardziej symetryczną koronę o owalnych lub piramidalnych obrysach. Rzadko zawęża się do kolumnowego. W warunkach naturalnych na wysokości 1800 m n.p.m. można spotkać drzewa wielopniowe, które niektóre źródła uchodzą za krzew, czego kultura nie jest.
W rzeczywistości jest to tylko „praca” wiewiórek i innych mieszkańców lasu, przechowujących szyszki na zimę, a następnie zapominając, gdzie je ukryli. Nadchodzi rodzaj iglastego „jeża”. Ale jeśli u innych gatunków zwykle w końcu pozostaje jedna sadzonka, w najrzadszych przypadkach - dwie, to dla sosny rumelskiej taki zaimprowizowany „bukiet” z kilku pni jest rzeczą powszechną. Krzak kilku drzew rosnących blisko siebie do 20-40 m wysokości jest jakoś trudny do nazwania.
Gałęzie sosny rumelskiej zaczynają się prawie od powierzchni ziemi, gałęzie są nagie, grube, potulne. W dolnej części korony dorosłego drzewa rosną poziomo, u góry - pionowo. Pędy znajdujące się pośrodku pnia najpierw biegną równolegle do ziemi, a następnie unoszą się.
Młody wzrost jest zielony, pod koniec sezonu staje się srebrzystoszary. Na dojrzałych gałęziach kora ciemnieje, ale pozostaje dość gładka. Tylko na naprawdę starych drzewach pęka i brązowieje.
Igły o długości 7-10 cm zbierane są w pęczkach po 5 sztuk, żyją od 2 do 5 lat. Igły są zielone, błyszczące, przyjemne w dotyku.
Szyszki są liczne, rosną w 1-4 kawałkach, zwisają lub na krótkiej rączce, dojrzewają 17-18 miesięcy po zapyleniu, zwykle w październiku. Młode bardzo piękne, zielone, wąskie, często zakrzywione, żywiczne. Dojrzałe zmieniają kolor na jasnobrązowy, natychmiast otwierają się i tracą szarobrązowe nasiona. Wielkość szyszek sosny rumelskiej wynosi od 9 do 18 cm.
Odmiany sosny rumelskiej
Do tej pory nie powstało wiele odmian sosny Rumelia. Być może wynika to z faktu, że kultura jest już bardzo piękna, drzewa gatunkowe sadzi się w parkach lub dużych ogrodach. Nie bez znaczenia jest również niska mrozoodporność, która ogranicza rozmieszczenie sosny rumelskiej.
Cezarini
Pinus peuce Cesarini jest przeznaczony do strefy mrozoodporności 5. Odmiana to karłowate, wolno rosnące drzewo o szerokiej piramidalnej koronie i miękkich szarozielonych igłach.
Rumelska sosna Caesarini w wieku 10 lat osiąga wysokość 1 m przy średnicy korony 60 cm. Wzrost sezonowy - 5-10 cm.
Jedello
Pinus peuce Jeddeloh to nowa, szybko rosnąca odmiana, która pojawiła się na początku XXI wieku, dodając 30-45 cm rocznie. W młodym wieku sosna rumelska Jedello tworzy dość wąską koronę, wysokość rośliny 3-5 m, szerokość 1,3 m.
Stare drzewo znacznie zwiększa swoją objętość dzięki temu, że dolne gałęzie schodzą w poziomą płaszczyznę. To znacznie zmienia kształt korony, staje się jak szeroki stożek. Igły niebieskozielone, długie, grube.
Pacyfik niebieski
Nowa odmiana Pinus peuce Pacific Blue zimuje w strefie 4, może być uprawiana w większości Rosji. Ta sosna rumelska daje roczny przyrost ponad 30 cm. Dorosłe drzewo osiąga wysokość 6 m przy średnicy korony 5 m². Młoda roślina, w której dolne gałęzie nie zdążyły przejść do płaszczyzny poziomej, jest znacznie węższa. Igły są cienkie, jasnoniebieskie.
Krasnolud Arnolda
Nazwa odmiany Pinus peuce Arnold Dwarf tłumaczy się jako Krasnolud Arnolda. Jest to roślina karłowata, osiągająca 1,5 mw wieku 10 lat. Rośnie powoli, dodając nie więcej niż 15 cm na sezon. Korona jest szerokopiramidowa, igły cienkie, niebiesko-zielone. Może rosnąć w półcieniu, zimy w strefie 5.
Sadzenie i pielęgnacja sosny Rumelia
Kultura jest odporna, z wyjątkiem niskiej zimotrwałości. Preferuje uprawy na glebach umiarkowanie żyznych, zadowalająco toleruje warunki miejskie. Sosna rumeliowa najlepiej rośnie w pełnym słońcu, ale toleruje lekki półcień.
Przygotowanie do sadzenia i sadzenia
Sosna rumelska nie jest bardzo odporna na zimę i może rosnąć tylko w regionach o ciepłym klimacie. Sadzą ją jesienią i całą zimę, na wiosnę - tylko rośliny doniczkowe.
Gatunek ten będzie słabo rósł na glebach nadmiernie ubogich lub żyznych - sosna rumelska lub macedońska uwielbia złoty środek. Podczas przygotowywania podłoża do czarnoziemów należy dodać piasek i sodową ziemię. Jeśli na terenie znajduje się żwir lub tłuczeń, kamienie są używane nie tylko do drenażu, ale także miesza się z mieszanką gleby. Zbyt słaba poprawa z tą samą sodową glebą i próchnicą liści. W razie potrzeby dodaj glinę i limonkę.
Wielkość dołka zależy od wieku sadzonki. Głębokość powinna być taka, aby zmieścić 20 cm drenażu i korzenia sosny rumelskiej, szerokość nie powinna być mniejsza niż 1,5 średnicy śpiączki ziemnej.
Drenaż układa się w wykopanym dołku, przykrywa 2/3 podłoża, zalewa wodą. Musi być przechowywany przez co najmniej 2 tygodnie.
Lepiej kupić małą sadzonkę sosny rumelskiej w pojemniku, duże można zabrać z glinianą grudą wyłożoną jutą. Igły powinny być świeże i ładnie pachnące, gałązki elastyczne, podłoże w doniczce lub jucie umiarkowanie wilgotne.
Zasady lądowania
Sosnę rumelową sadzi się tak samo jak inne rośliny iglaste. Przygotowują dół, zasypują drenaż i większość podłoża, napełniają wodą, pozostawiają na co najmniej 14 dni. Sama operacja odbywa się w następującej kolejności:
- Część ziemi wyjmuje się z dołka i odkłada na bok.
- Sosna rumelska w centrum. Szyjka korzenia powinna znajdować się na poziomie krawędzi dołu.
- Podłoże wylewa się stopniowo, stale zagęszczając.
- Podlewać tak, aby woda przestała być wchłaniana i stała w kręgu przy pniu.
- Po pewnym czasie przestrzeń pod drzewem pokrywa się ściółką o grubości co najmniej 5 cm.
Podlewanie i karmienie
W przeciwieństwie do innych sosen, sosna rumelska jest wilgotna i wymaga regularnego podlewania przez całe życie. Nie oznacza to, że drzewo powinno zostać utopione w wodzie ani że nawet wierzchnia warstwa gleby nie powinna wyschnąć.
Wiosną, przy braku deszczu, sosnę podlewa się raz w miesiącu, w upalne lato - dwa razy częściej. Wilgotność jest wymagana jesienią.
Opatrunek górny przeprowadza się dwa razy w sezonie:
- na wiosnę złożonym nawozem o wysokiej zawartości azotu;
- wczesna jesień - fosfor i potas.
Dolistne opatrunki wierzchnie są przydatne dla sosny rumelijskiej, dzięki czemu drzewo otrzymuje pierwiastki śladowe i inne substancje, które są słabo wchłaniane przez korzeń. Jeśli kultura jest uprawiana w trudnych dla hodowli warunkach, zaleca się naprzemienne dodawanie do balonika epiny i cyrkonu.
Ściółkowanie i spulchnianie
W roku sadzenia i części następnego sezonu należy spulchnić glebę pod sosną rumelską. Kiedy staje się jasne, że ukorzenienie się powiodło, zostaje ono zatrzymane, ograniczając się do mulczowania.
W tym celu lepiej jest użyć kory sosnowej, która została oczyszczona ze szkodników i chorób lub całkowicie zbutwiałych trocin, zrębków lub innych odpadów z obróbki drewna. Łupiny orzecha włoskiego, pomalowane wióry marmurowe lub inne podobne materiały mogą upiększyć miejsce, ale roślina ucierpi.
przycinanie
Sosna rumelska nie wymaga cięcia kształtującego. Ale aby zagęścić koronę i ograniczyć wzrost drzewa gatunkowego lub wysokich odmian, wzrost można zmniejszyć o 1/3 lub 1/2. Robią to na wiosnę, kiedy młode gałęzie już zatrzymały swój wzmożony wzrost, ale igły jeszcze nie oddzieliły się od pędu. Nie trzeba zakrywać miejsc cięcia – sosna uwalnia żywicę, która sama zdezynfekuje i zakryje powierzchnię rany.
Podczas przycinania sanitarnego usuwa się suche, złamane i chore gałęzie.
Przygotowanie do zimy
Sosna rumelska zimuje bez schronienia w strefie 5. Należy ją chronić przed zimnem dopiero w roku sadzenia, przykrywając ją świerkowymi gałązkami lub białą włókniną. W kolejnych sezonach ograniczają się do ściółkowania gleby.
reprodukcja
Sadzonki sosny nie rozmnażają się. Są hodowane przez szczepienie i siew nasion. Fani mogą samodzielnie rozmnażać gatunki sosny.
Tylko niewielka część odmian sadzonek, o ile nie pochodzi z miotły wiedźmy, dziedziczy cechy matczyne. Szkółki prowadzą odstrzał od pierwszego roku życia sosny. Amatorzy nie mają takich umiejętności, może w nich wyrosnąć wszystko - od gatunku rośliny po nową odmianę, którą specjaliści od razu oddzieliliby od masy roślin.
Nasiona można wysiewać bez wcześniejszego przygotowania, ale lepiej jest rozwarstwiać przez 2-3 miesiące, utrzymując je w temperaturze 2-7 ° C.
Choroby i szkodniki
Sosna rumelska rzadko choruje, nawet rdza pęcherzowa - plaga innych przedstawicieli rodzaju, gatunek ten zwykle omija.
Spośród owadów, które szkodzą kulturze, należy rozróżnić:
- wełnowiec;
- zwykła tarcza sosnowa;
- sowa sosnowa;
- różne rodzaje mszyc.
Wniosek
Sosna rumelska jest bardzo piękna, jej miękkie, błyszczące igły bywają porównywane do jedwabiu. Kultura ta różni się od innych gatunków zwiększonymi wymaganiami dotyczącymi wilgotności gleby i odpornością na raka żywicy.
