Opis sosny czarnej

Projekt dowolnej działki, parku, osiedla wygląda o wiele korzystniej, jeśli zastosuje się sosnę czarną. Wiecznie zielona roślina stanowi doskonałe tło dla innych drzew i krzewów, oczyszcza powietrze, tworząc wokół siebie niepowtarzalny mikroklimat. Istnieje wiele odmian sosny, które różnią się wyglądem, wzrostem, cechami. Ta różnorodność pozwala wybrać gatunek, który spełnia wszelkie potrzeby właścicieli, cechy ich witryny.

Opis sosny czarnej

Sosna czarna lub austriacka - wiecznie zielone iglaste, dziko rosnące drzewo do 55 metrów wysokości. Jego oczekiwana długość życia to 800 lat. W młodym wieku kultura ma kształt piramidy. Później zmienia się, przybierając postać parasola o nieregularnym kształcie. Pień rośliny jest prosty, czarno-szary, z wyraźnymi rowkami.

Młode pędy są szare, później ciemnieją do brązowego.

Igły drzewa są gęste, jasnozielone, błyszczące lub matowe, rosnące pionowo. Igły - ostre, długie, do 15 cm, zebrane w pęczki po dwie.

Sosna czarna ma żółte kwiaty męskie w postaci kłosków, a żeńskie - szyszki brązowawe.

Szyszki są jajowate, brązowe, błyszczące, do 7 cm długości, ułożone poziomo na krótkich sadzonkach. Dojrzewają w nich wydłużone nasiona o wielkości do 6 mm, w kolorze szarym. Ujawnienie szyszek następuje w trzecim roku.

Korzenie drzewa są kluczowe, potężne, sięgają na duże głębokości.

Sosna nosi swoją nazwę ze względu na ciemną korę i grube igły.

Gdzie rośnie czarna sosna

Ze względu na szerokie rozpowszechnienie w górach Europy sosna czarna nazywana jest również górą. Obszar wzrostu obejmuje region Morza Śródziemnego, Maroko, Algierię. Roślina preferuje gleby wapienne, występujące na otwartych, nasłonecznionych zboczach. Na wysokość drzewo wznosi się do 1500 m. Nie lubi produktów rozkładu magmy górskiej i słabo na nich rośnie. Łatwo toleruje wiatry i susze. Wykazuje dobry wzrost na oświetlonych obszarach, tworzy lasy.

Odmiany sosny czarnej

Różnorodność gatunków sosny czarnej jest tak duża, że ​​w dowolnym celu można wybrać odmianę, która z powodzeniem spełnia funkcje wiatrochronne, ozdobne lub żywopłotowe. Sosny różnią się kształtem korony, wysokością, średnicą, kolorem, jakością igieł i innymi wskaźnikami.

Sosna czarna Nana

Reprezentuje niski - do 3 m - ozdobny widok z koroną w formie kuli. Kultura wzrostu daje powolny, około 5 cm rocznie. Kora tego drzewa iglastego jest brązowa, z łuskami. Igły - twarde, długie, prawie czarne. Pędy rośliny są ustawione pionowo, jej korzenie są głębokie, mocne.

Sosnowa czarna Nana kocha światło, aw cieniu może umrzeć. Nie znosi też dobrze suszy. W wieku dorosłym kultura jest mrozoodporna, jednak w młodym wieku, w ostre zimy z niewielką ilością śniegu może lekko przemarzać.

Piramidalis

Sosna czarna tego gatunku ma wąską koronę w kształcie piramidy. Szybko rośnie - ok 20 cm rocznie. Maksymalna wysokość przedstawicieli odmiany Pyramidalis wynosi 8 m, średnica korony do 3 m. Igły są ciemnozielone, twarde, zebrane w pęczki po dwie igły. Na tle ciemnej kory wyraźnie wyróżniają się żółtawe szyszki. Roślina jest mało wymagająca dla gleby, może rosnąć na prawie każdej glebie, ale preferuje skład wapienny. Drzewo dobrze znosi zanieczyszczone, zagazowane powietrze, silne mrozy, dlatego polecane jest do sadzenia w środowisku miejskim.

Fastigiata

Szczepiona ozdobna odmiana sosny czarnej. Korona drzewa jest wąska, stożkowata, o mocnych pędach. Rośnie powoli, w wieku 15 lat osiąga 2 m wysokości, 0,5 m szerokości. W wieku 30 lat wzrost rośliny wynosi 20 m².

Igły rośliny są proste, błyszczące w postaci wiech na krótkich pędach, jej szyszki są brązowe, w kształcie stożka. Efedryna nie jest wybredna w kwestii gleby i oświetlenia. Świetnie prezentuje się zarówno w nasadzeniach grupowych, jak i pojedynczych. Ogrodnicy nazywają tę odmianę „niebieskimi świecami”. W Europie Wschodniej sosna czarna Fastigiata jest poszukiwana od ponad półtora wieku.

język japoński

Sosna średniej wysokości - ok. 25 m, pospolita w ogrodach japońskich. Na dobrych glebach drzewo dorasta do 40 m. Jego kształt zmienia się z wiekiem ze stożkowego na piramidalny. Kora drzewa iglastego z łuskami i pęknięciami czernieje w starszym wieku.

Igły ciemnozielone, długie, zebrane w grona, znajdujące się na końcach gałęzi rośliny. Japońska sosna czarna lubi nasłonecznione miejsca, znosi suszę, dobrze kiełkuje nasiona.

Drzewo toleruje słoną morską bryzę i wiatr, dlatego często używa się go do wzmacniania wydm.

Helga

Odmiana ta należy do karłowatych gatunków sosny czarnej, o gęstej koronie o stożkowatym kształcie. Jej pędy z długimi, jasnozielonymi igłami mogą mieć również białe, eleganckie igły.

Sosna rośnie powoli. W wieku 10 lat osiąga 1 m wysokości i 1,5 m² średnicy. Roślina jest odporna na wiatr, ale promienie słoneczne mogą palić igły. Kultura wytrzymuje kamienistą glebę, preferuje glebę gliniastą.

Użyj w projektowaniu krajobrazu

Ponad 40 odmian sosny czarnej daje szerokie możliwości wykorzystania ich w tworzeniu projektu parku, alei, osiedla, terenu domu.

Kompozycje, w których drzewa liściaste i iglaste, krzewy, kwiaty łączą się z czarnymi sosnami różnej wielkości, nadają każdej przestrzeni przytulności i oryginalności.

Karłowate formy sosny czarnej, mające kuliste i stożkowate kształty, służą do ozdabiania zjeżdżalni alpejskich, klombów, alejek. Nisko rosnące odmiany prezentują się korzystnie na tle plantacji kamieni, zbóż i wrzosów.

Do małego ogrodu pasują sosny o wysokości nie większej niż 4 m.

Rośliny wysokie stosuje się zarówno w nasadzeniach indywidualnych, jak i grupowych. Należy zauważyć, że w pierwszych latach rosną powoli, a maksymalny wzrost osiągają w wieku 30 lat.

Na dużej działce wolnostojące „niebieskie świece”, japońska czarna sosna o dziwacznym kształcie korony, wyglądają majestatycznie. Drzewa mogą służyć do wyznaczania działek i ich stref.

Wykorzystanie czarnej sosny w projektowaniu krajobrazu ma kilka zalet:

• duży wybór odmian;
• obecność drzew o różnych odcieniach igieł;
• mało wymagająca gleby i pielęgnacji;
• niepowtarzalny efekt dekoracyjny.

Sosna czarna dobrze łączy się z krzewami liściastymi, wieloletnimi roślinami okrywowymi, pierwiosnkami. Bliskość drzew iglastych tego gatunku z bzem, brzozą czeremchy nie jest mile widziana.

Sadzenie i pielęgnacja sosny czarnej

Sosna czarna jest rośliną bezpretensjonalną, jednak aby uzyskać reprezentacyjny wygląd, konieczna jest znajomość cech jej sadzenia:

• terytorium sosny może być zarówno oświetlone, jak i zacienione;
• roślina może rozwijać się na glebach skalistych, piaszczystych, zasolonych;
• sosna czarna nie rośnie dobrze na glebach zagęszczonych;
• łatwo toleruje zanieczyszczenie powietrza;
• dorosła roślina ma odporność na mróz i suszę;
• zimą gałęzie pod ciężarem śniegu mogą łatwo pękać;
• dół na sadzonkę musi mieć głębokość co najmniej 80 cm;
• obowiązkowe stosowanie drenażu;
• podlewanie młodej rośliny powinno odbywać się regularnie;
• młode sadzonki potrzebują zimowego schronienia przed mrozem;
• karmienie odbywa się w trzecim roku po posadzeniu;
• aby stworzyć piękną gęstą koronę, konieczne jest okresowe przycinanie pędów;
• w celach profilaktycznych warto leczyć sosnę czarną przed chorobami i szkodnikami za pomocą środków ludowych i chemikaliów.

Przygotowanie do sadzenia i sadzenia

Do bezbolesnego wszczepienia sosny czarnej po posadzeniu konieczne jest staranne przygotowanie miejsca i sadzonki.

Słoneczne miejsce, piaszczyste i piaszczyste gleby nadają się do uprawy drzew iglastych. W przypadku ciężkich gleb gliniastych wymagany będzie dobry drenaż. Ważne jest, aby określić kwasowość: musi być obojętna lub zasadowa. Przy wysokich wartościach pH należy stosować wapno. Teren przeznaczony na sadzonki sosny należy dokładnie rozkopać. Powinieneś rozważyć opcje ochrony sosen przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Cieniowanie można utworzyć z tarcz, włókniny.

Najlepszy czas na sadzenie to wczesna wiosna. Sosnę czarną można kupić w specjalistycznym sklepie, szkółce lub uprawiać samodzielnie. Druga metoda będzie bardziej pracochłonna i czasochłonna. Kupując gotową roślinę, należy zwrócić uwagę na kilka punktów:

• Musi mieć co najmniej pięć lat;
• igły - jednolite, jasnozielone, elastyczne, błyszczące;
• system korzeniowy należy umieścić w pojemniku i przykryć wilgotną ziemią;
• wszystkie części rośliny należy zbadać w celu wykrycia chorób i szkodników.

Kupując sadzonkę sosny czarnej w szkółce, kupujący otrzymuje gwarancję czystości odmiany oraz szczegółowe doradztwo w zakresie metod sadzenia, subtelności pielęgnacji.

Zasady lądowania

Sadzonka będzie potrzebować dołka do sadzenia, który jest przygotowywany przed dostarczeniem rośliny. Jego rozmiar powinien być półtora raza większy niż grudka ziemi, którą przesadza się drzewo. Jeśli sosna ma wysokość do 70 cm, wystarczy rozmiar dołu 60 na 60 cm i głębokość około 70 cm. W przypadku wyższych roślin dołek zwiększa się pod każdym względem o kolejne 10 cm.

Jeśli teren ma ciężką glebę, piasek zmieszany z ziemią wlewa się na dno wykopu, na wierzchu układa się drenaż, który może być użyty jako keramzyt, cegła łamana, kamyki. W przypadku ułożenia drenażu dół do lądowania jest wstępnie pogłębiony o kolejne 20 - 30 cm.

Wcześniej warto przygotować mieszankę gleby składającą się z piasku i żyznej gleby, wlać ją do zjeżdżalni na dnie dołu do sadzenia, a następnie wlać tam co najmniej dwa wiadra wody.

Sadzonkę sosny czarnej w pojemniku należy obficie namoczyć i ostrożnie od niej uwolnić. Umieść roślinę razem z glinianą grudą na środku dołka, wypełnij wszystkie pozostałe puste przestrzenie mieszanką gleby. Następnie ubij ziemię wokół pnia tak, aby szyjka korzenia (miejsce, w którym pień wchodzi w korzenie) znajdowała się na poziomie gruntu. Jeśli jest zbyt głęboka, możliwa jest gnicie i obumieranie rośliny. Po posadzeniu podlej roślinę z konewki, aby nie niszczyć gleby i ściółkować krąg pnia. W razie potrzeby warto zacienić sosnę czarną, tworząc podporę, aby uniknąć uszkodzeń podczas wiatru.

Podlewanie i karmienie

Przy uprawie sosny czarnej należy zwrócić szczególną uwagę na podlewanie. Pomimo tolerancji rośliny na suszę, zdarzają się okresy, kiedy potrzebuje ona dodatkowego nawilżenia. Należą do nich czas po posadzeniu lub przesadzeniu, kiedy sadzonka musi się zakorzenić, naprawić korzenie i rozpocząć rozwój w nowych warunkach. Nadmierna wilgotność gleby szkodzi również młodej roślinie, dlatego podlewanie sosny czarnej w tym czasie powinno być regularne, ale dozowane w zależności od stanu gleby.

Aby przygotować się do zimowania, zaleca się obfite podlewanie sosen jesienią. Wilgotna gleba zapewni wilgoć korzeniom, a te z kolei igłom, dzięki czemu unikniemy jej poparzenia wczesną wiosną.

Przez resztę czasu dorosłe rośliny nie potrzebują dodatkowego podlewania: mają wystarczającą ilość opadów. Wyjątkiem są przypadki ekstremalnie wysokich temperatur i braku opadów.

Większym niż susza zagrożeniem dla sosny czarnej jest nadmierna wilgoć, stojąca woda w gruncie, której należy unikać nawet podczas sadzenia.

Ściółkowanie i spulchnianie

Sosna czarna to bezpretensjonalne drzewo, które nie wymaga stałej pielęgnacji. Za pierwszym razem po posadzeniu roślina jest regularnie usuwana chwasty i wilgotność gleby. Późniejsze płytkie rozluźnienie otwiera dostęp tlenu do systemu korzeniowego.
Ściółkowanie gleby wokół rośliny pomaga zatrzymać wilgoć i chronić przed chwastami. Jako ściółkę stosuje się igły sosnowe, pokruszoną korę, próchnicę iglastą. Nie używaj świeżych trocin, ponieważ zakwaszają one glebę i mogą przyczynić się do wprowadzenia szkodliwych bakterii. Chochoł stopniowo gnije i zamienia się w nawóz. Okresowo uzupełniany do warstwy 10-15 cm. Przygotowując się do zimy warto ją dodatkowo zwiększyć, aby korzenie młodej sadzonki nie przemarzły, a roślina pomyślnie zimowała.

przycinanie

Formowanie korony sosny czarnej można rozpocząć rok po posadzeniu. Aby drzewo było zdrowe, potrzebuje cięcia sanitarnego, podczas którego usuwa się stare, suche gałęzie.

Przycinanie pozwala ukształtować drzewo, upiększyć je, nadać pożądany kształt żywopłotowi. Zabieg zalecany, gdy wysokość rośliny nie przekracza 170 cm. Po wyrośnięciu korony przycinanie jest skomplikowane ze względu na duże gałęzie, a także możliwość obciążania rośliny aż do jej śmierci - z dużym ubytkiem zielonej masy.

Podczas przycinania sosny czarnej należy przestrzegać następujących zasad:

• przeprowadzić procedurę w momencie pojawienia się pędów, kiedy są „świece”, ale igły na nich jeszcze nie zakwitły;
• używaj nożyc ogrodowych z długimi ostrymi, zdezynfekowanymi ostrzami;
• rozpocząć przetwarzanie od wierzchołka sosny, osobno odcinając gałęzie szkieletu;
• nie można ciąć pędów na igłach: w tym przypadku igły zmienią kolor na żółty;
• miejsca przycinania należy traktować siarczanem miedzi, a duże sekcje smołą ogrodową;
• w jednej operacji nie zaleca się usuwania więcej niż jednej trzeciej zielonej masy.

Przycinanie można wykonać w celach dekoracyjnych, aby stworzyć żywopłoty. W tym przypadku korona zachowuje kształt piramidy lub inny, nadając jej większą klarowność, a sama roślina - gęstość i puszystość.

Przycinanie sosny czarnej pozwala odmłodzić stare drzewo. Do tego potrzebujesz:

1. Aby jesienią obudzić uśpione pąki, odetnij końce nagich gałązek.
2. Usuń najstarsze gałęzie.
3. Po przycięciu pędów pozostawić igły.

Takie przycinanie sosny czarnej odbywa się nie częściej niż raz na trzy lata.

Przygotowanie do zimy

Przygotowanie rośliny na zimę należy rozpocząć od opatrunku górnego. Już w sierpniu nie można stosować nawozów azotowych, lepiej postawić na nawozy fosforowo-potasowe, aby nowy wzrost sosny czarnej zdążył dojrzeć, a ich korzenie wzmocnić.

Pod koniec jesiennego opadania liści konieczne jest zwilżenie kręgu rośliny w pobliżu łodygi na szerokość korony. Dzięki temu drzewo będzie mogło z powodzeniem zimować w każdych warunkach.

Dodatkowe mulczowanie warstwą około 15 cm to kolejny czynnik udanego zimowania.

W czasie opadów śniegu, marznących deszczów, możliwe jest uszkodzenie gałęzi, wierzchołków sosny czarnej. Aby tego uniknąć, zaleca się wiązanie piramidalnych koron niskich sosen w spiralę, bez ciasnego napinania sznurka.

Kamienie można umieszczać pod niewymiarowymi formami, aby zapobiec deformacji,.

Wsparcie w postaci palików pomoże naprawić małe rośliny.

Pod koniec jesieni przeprowadza się kompleksowe leczenie roślin przed szkodnikami i chorobami za pomocą fungicydów, insektycydów, akarycydów.

Zimowe schronienie z czarnej sosny jest zbudowane, aby uniknąć oparzeń. Po południowej stronie drzew montuje się ekrany lub osłony, aby przy chwilowym wzroście temperatury sosny nie wychodziły ze spoczynku. Możesz użyć gazy lub płótna, które przepuszczają część światła słonecznego i powietrza. Stosowanie polietylenu jako materiału pokrywającego jest przeciwwskazane, ponieważ w takich warunkach korona może gnić. Usuń schronienia z drzew iglastych po rozmrożeniu gleby.

reprodukcja

Sosnę czarną można uprawiać na Twojej stronie, wysiewając nasiona. Uważa się, że jest to najbardziej niezawodna metoda, ponieważ rozmnażanie przez sadzonki nie daje pozytywnego wyniku. Przy pomocy szczepienia można wyhodować niektóre gatunki sosny czarnej, ale nie ma 100% gwarancji.

Aby samemu wyhodować sadzonkę, musisz:

1. Jesienią zbieramy szyszki sosny czarnej, suszymy, ekstrahujemy nasiona.
2. Siew przeprowadza się jesienią w otwartym terenie lub wiosną - w skrzynkach.
3. Przed siewem nasiona należy rozwarstwić – przechowywać w niskiej temperaturze lodówki przez dwa miesiące.
4. Przygotuj pudełka, garnki, pojemniki z otworami drenażowymi w dnie.
5. Wypełnij pojemniki żyzną glebą, posypując na wierzchu torfem.
6. Rozłóż nasiona sosny czarnej na powierzchni w odległości 5 mm od siebie, nie pogłębiając ich, posyp trochę ziemią.
7. Podlewaj umiarkowanie.
8. Utrzymuj temperaturę około 20 ^oZ.
9. Przesadzanie na otwarty teren powinno odbywać się dopiero wiosną przyszłego roku.

Szkodniki i choroby sosny czarnej

Choroby dotykają sosny czarnej z powodu zanieczyszczenia środowiska, pojawienia się źródła infekcji, szkodników. Najczęściej w ściółce gromadzą się wirusy i grzyby. W ściółce igieł znajduje się wiele bakterii wywołujących choroby roślin:

• rdza - gdy grzyby infekują igły, korę i łatwo przenoszą się z drzew iglastych na inne drzewa;
• rak rdzy, który poraża młode pędy sosny, a po kilku latach tworzą się na nich pomarańczowe bąbelki wypełnione dużą ilością zarodników;
• wirówka sosnowa, w której pędy wyginają się, a wierzchołek obumiera;
• skleroderrioza, powodująca brązowienie, obwisanie, zasypianie i kruszenie się igieł;
• martwica kory - gdy wierzchołki pędów obumierają, zaczynając od wierzchołka, natomiast igły stają się czerwone, wysychają, mogą długo nie odpadać;
• schütte - choroba grzybicza, w której następuje zmiana koloru i obumieranie igieł - najczęściej zamiera porażona roślina.

W celu zapobiegania i leczenia chorób sosny czarnej należy starannie dobierać materiał do sadzenia, na czas przerzedzać rośliny, spryskiwać roztworami grzybobójczymi i terminowo przycinać sanitarnie.

Sosna czarna ma wiele szkodników:

• hermes;
• pluskwa;
• mszyca;
• parch;
• przędziorek;
• szufelka sosnowa.

Do zwalczania szkodników stosuje się specjalne preparaty: Decis, Aktara, Enzhio, Confidor, Mospilan i inne.

Wniosek

Sosna czarna ma nie tylko atrakcyjny wygląd, ale jest również niewyczerpanym naturalnym źródłem substancji bioaktywnych. Ma tak wiele odmian, że nie jest trudno znaleźć roślinę o określonych parametrach. Formy karłowate i duże drzewa tego gatunku z pewnością zajmą swoje miejsce na osobistych działkach, parkach i skwerach. Przy odpowiedniej pielęgnacji sosna nie choruje, dobrze się rozwija i swoim wyglądem zachwyci więcej niż jedno pokolenie.

Artykuły na ten temat "Opis sosny czarnej"

Opis sosny weymouth

Opis odmian sosny

Opis sosny weymouth

Opis odmian sosny