Mycena śluzówka: gdzie rośnie, jadalność, zdjęcie
Zadowolony
| Nazwa: | śluz myceny |
| Nazwa łacińska: | Mycena epipterygia |
| Typ: | Niejadalny |
| Synonimy: | Mycena lemon yellow, Mycena sticky, Mycena slippery, Mycena citrinella |
| Dane techniczne: |
|
| Systematyka: |
|
Śluz mycenowy - grzyb o bardzo małych rozmiarach. Należy do rodziny Mykenaceae (wcześniej należała do rodziny Ryadovkov), ma kilka synonimów. Na przykład mycena śliska, lepka, cytrynowożółta, Mycena citrinella. Wynika to z takich właściwości powierzchni nasadki. Nazwa łacińska - Mycena epipterygia. Naukowcy zaliczyli grzyby do saprotrofów, żywych organizmów, które niszczą martwe części innej żywej istoty. Istnieje ponad 20 odmian myken, ale wszystkie różnią się małymi rozmiarami.
Jak wyglądają grzybnie śluzowe?
Wygląd grzyba jest dość osobliwy. Nawet niedoświadczeni miłośnicy „cichego polowania” będą mogli go bez problemu zidentyfikować:
- Czapka o śliskiej powierzchni ma szary odcień. Średnica 1-1,8 cm, maksymalna to 2 cm. Niedojrzałe owocniki wyróżniają się tym, że mają półkulistą lub wypukłą czapkę z żebrowaną krawędzią. Krawędzie mogą się zwijać, ale kapelusz nigdy się nie otwiera. Główny kształt ma kształt dzwonu. Na brzegach znajduje się warstwa kleju, nasadka jest żółto-brązowa, czasem przeźroczysta. Zbrązowieje w miejscu przecięcia lub uszkodzenia.
![]()
- Miąższ nie ma wyraźnego zapachu. Białawy kolor z bezbarwnym sokiem. Bardzo cienka, widoczne są przez nią płytki. Dlatego czasami uważa się, że kapelusz myceny jest prążkowany.
- Płytki są cienkie i rzadkie, białe, przylegają do łodygi. Między nimi obserwuje się wyraźne płytki pośrednie.
- Najbardziej wyróżniającą się częścią grzyba jest łodyga. Jest również pokryta szlamem, znanym ze swojego jasnego cytrynowego koloru. Długie i cienkie, gęste, puste. Długość od 5 cm do 8 cm, grubość nie większa niż 2 mm.
- Zarodniki są bezbarwne, eliptyczne.
Gdzie rośnie śluzówka myken?
Śluz myceny można znaleźć w lasach iglastych, liściastych i mieszanych. Jako miejsce wzrostu wybierają opadłe igły iglaste lub zeszłoroczne liście. Często można spotkać grzyby na powierzchniach porośniętych mchem lub pozostałościach spróchniałego drewna. Nawiasem mówiąc, to właśnie pokrywa mchu przyczynia się do dobrego rozwoju grzybni.
Najbardziej preferowanymi gatunkami drzew dla myceny są sosny, świerki. Ale ściółka jest również dobrym miejscem do uprawy odmiany grzyba. Owocnikowanie wchodzi w fazę aktywną od końca lata i trwa całą jesień od początku września do końca listopada. Owocniki znajdują się w grupach, ale dość rzadko na terytorium. Gatunek występuje w prawie wszystkich regionach, od północy po Kazachstan czy Nowosybirsk, a także na Krymie, Kaukazie, Syberii (wschód i zachód).
Jak wygląda odmiana w naturze:
Czy można jeść grzyby śluzowe?
W składzie grzyba nie znaleziono wysoce toksycznych substancji, ale naukowcy sklasyfikowali go jako niejadalny. Chociaż błona śluzowa myceny nie szkodzi zdrowiu człowieka. Problemem są małe rozmiary owocników. Z tego powodu są bardzo trudne do zebrania i niemożliwe do ugotowania - bardzo się łamią, a miąższ jest bardzo cienki. Nawet duża ilość plonu nie pozwoli na wykorzystanie myceny w diecie. Najczęściej opinia grzybiarzy wyrażana jest dość delikatnie – nie reprezentuje wartości odżywczej.
Zbieracze grzybów nie zbierają śluzowatej grzybni, dlatego przydatność do spożycia tego gatunku nie jest wiarygodnie znana. Doświadczonym miłośnikom „cichego polowania” radzimy nie ryzykować.
Wniosek
Błonę śluzową myceny znajdują grzybiarze w całej Rosji. Badanie charakterystycznych znaków zewnętrznych i zdjęć pomoże nie tracić czasu na zbieranie owocników, które nie mają żadnej wartości.
