Bylina na małą skalę (erigeron): opis roślin, wyhodowanych z nasion, gatunków, odmian

Drobna bylina to bezpretensjonalna, ozdobna roślina z rodziny Aster. W tym rodzaju występuje ponad 200 odmian kultur, które rozpowszechniły się na całym świecie.

Opis i charakterystyka małej skali

Wysokość krzewu w większości odmian do 70 cm. Pędy smukłe, o różnym stopniu rozgałęzienia. Rozprzestrzenianie się na krzaku jest średnie. Blaszki liściowe lancetowate lub owalne, jasnozielony odcień. Długość każdego liścia sięga 18-20 cm.

Ważny! Ojczyzną bylin jest Ameryka Północna, później kultura została sprowadzona do Europy, a stamtąd rozprzestrzeniła się na cały świat.

W większości odmian kwiaty na zdjęciu wyglądają jak stokrotka. W przypadku byliny na małą skalę pąki są często samotne, chociaż istnieją gatunki, w których kosze są zbierane w kwiatostany. Płatki wydłużone, zjednoczone w miseczkach. Kolor pąków jest zróżnicowany: biały, różowy, żółty, liliowy. Średni rozmiar każdego kwiatka o średnicy 3 cm.

W zależności od odmiany pąki pojawiają się wczesnym latem i więdną w połowie jesieni lub po przymrozkach

Rodzaje i odmiany na małą skalę

Szeroka gama odmian i rodzajów erigeronu pozwala wybrać najlepszą opcję dla Twojego ogrodu. Hodowcy kwiatów uwielbiają mały płatek nie tylko ze względu na jego wygląd, ale także ze względu na jego cechy: bezpretensjonalność, mrozoodporność.

kaustyczny drobnopłatek (Erigeron acris)

Roślina zielna z włóknistym systemem korzeniowym. Wysokość krzewu 15-60 cm. Łodygi wyprostowane, zielone z czerwonawym odcieniem. Pędy górne rozgałęziają się. Blaszki liściowe lancetowate, spiczaste. Pąki zbiera się w koszyczkach - kwiatostany wiechowate.

Kwiaty są jasnoliliowe wzdłuż krawędzi wiechy, żółto-zielone pośrodku. Kwitnienie w żrącym małym płatku występuje w czerwcu-sierpniu.

I chociaż skład chemiczny gatunków żrących nie był badany, jest aktywnie wykorzystywany w medycynie ludowej, wieloletnia erigeron jest szeroko rozpowszechniona wszędzie, preferując łąki i polany leśne, brzegi

Ważny! Synonimiczna nazwa gatunku to ostry mały płatek.

Mieszanka drobnoziarnista (Erigeron compositus)

Bylina do 15 cm wysokości, krzew rozłożysty do 10 cm szerokości. Blaszki liściowe trójlistkowe lub w postaci 4 płatków, odcień szarozielony. Pąki są białe lub różowe, są odmiany z jasnoniebieskimi koszyczkami. Średnica kwiatostanu w małej masie do 2 cm.

Kosze kwitną na wieloletnich erigeron w lipcu, blakną wraz z nadejściem chłodów

Piękne drobnokwiatowe (Erigeron speciosus)

Bylina jest wyższa od innych gatunków erigeron: osiąga wysokość 70 cm. Strzela prosto, lekko szorstko w dotyku. Płytki liściowe są lancetowate, różnią się wielkością: liście są większe u nasady niż na szczycie krzewu. Kwiaty zbierane są w koszach.

W pięknym małym płatku kolor może być niejednorodny: biały, w różnych odcieniach niebieskiego, różowego lub liliowego

Drobny szkodnik Karwińskiego (Erigeron karvinskianus)

Bylina to najlepsza opcja do uprawy w konstrukcjach podwieszanych, na rabatach kwiatowych. Wysokość małej Karvinsky Profusion (Profusion) sięga 15 cm. Jeśli kwiat może swobodnie rosnąć, może rozprzestrzenić się na średnicę do pół metra. Zewnętrznie kosze erigeron wyglądają jak stokrotki.

Gdy tylko pączek Karwińskiego się otwiera, ma kolor różowy, ale stopniowo jego odcień zmienia się na biały, a następnie czerwonawy

Mała stokrotka

Osobliwością odmiany jest kolor koszy. W okresie kwitnienia pąki zmieniają kolor z różowego na biały, a następnie na szkarłatny odcień.

Z daleka kwiat można pomylić ze stokrotką, dlatego odmiana ma swoją nazwę

Ważny! Drobnolistna stokrotka tworzy osłonę na glebie w miarę wzrostu, dlatego zaleca się jej stosowanie przy dekorowaniu alpejskich wzgórz.

Pomarańcza Erigeron (Erigeron aurantiacus)

W naturze roślina występuje w północno-zachodnich Chinach lub w Azji Środkowej. Jego wysokość dochodzi do 0,4 m, średnica krzewu dorasta do 0,5 m.

Łodygi są proste, mają owalne, wydłużone liście. Kwiatostany w postaci koszyczków o średnicy do 30 mm, bogaty pomarańczowy kolor.

Odmiana pomarańczowa jest uprawiana przez ogrodników od 1879 roku

Lipcowa róża drobnopłatkowa

Wieloletnia światłolubna, toleruje jasny odcień. Wysokość rośliny 40-60 cm. Kwitnie drobnokwiatowe od kwietnia do września. Pąki w formie półpełnych koszyczków o średnicy 3-4 cm. Kolor kwiatów jest liliowo-różowy, z żółtym środkiem.

Odmiana Róża Lipcowa nadaje się do krojenia w bukiety, pięknie prezentuje się zarówno w pojedynczych nasadzeniach, jak iw kompozycjach

Ważny! Mrozoodporność gatunku do - 34 ° С.

różowy skarb

Zewnętrznie roślina jest bardzo podobna do aster. Wysokość krzewu do 70 cm. Kwiatostany otwarte, intensywnie różowe z żółtym środkiem. Ptaki na małą skalę preferują słoneczne miejsca. Kwiat nie toleruje stojącej wilgoci i cienia.

Charakterystyczną cechą odmiany Pink Treasure jest to, że kwitnie dwa razy w sezonie: od czerwca do sierpnia, a następnie we wrześniu

Lazurowe Piękno

Wysokość odmiany do 70 cm, pędy gęsto ulistnione, proste. Kwiaty to koszyczki z żółtym rdzeniem i małymi płatkami koloru liliowego z fioletowym odcieniem. Kwitnienie na małą skalę obfite, trwa od lipca do sierpnia.

Odmiana idealna do cięcia, do sadzenia w mixborders, klombach

Erigeron hybrydowy Blau (Blau)

Krzaczasta bylina o prostych, rozgałęzionych pędach, do 50 cm wysokości. Krzew dorasta do 75 cm. Blachy liści są wąskie, kosze duże, pojedyncze, z żółtym rdzeniem. Płatki hybrydy erigeron Blau liliowy.

Odmiana mrozoodporna, preferuje gleby luźne i wilgotne, polecana do sadzenia w mixborders, na skalistych wzgórzach

Drobnokwiatowe jasnoniebieskie

Roślina wieloletnia ma zewnętrzne podobieństwo do astry, ale ma nasiona dojrzewające. Wysokość krzewu do 70 cm. Pąki mają średnicę 4-5 cm, kolor płatków odpowiada nazwie: jasnoniebieski. Rdzeń małego płatka jest żółty.

Ważny! Nasiona odmiany mają niską zdolność kiełkowania, dlatego wieloletnie erigeron najpierw sadzi się na sadzonkach.

Erigeron bylina jasnoniebieska kwitnie od czerwca do października

Metody reprodukcji

Wybór rozmnażania byliny erigeron leży w gestii ogrodnika. Większość centrów sprzedaje nasiona na sprzedaż. Jeśli na terenie znajduje się roślina, drobną roślinę można rozmnażać przez sadzonki lub wegetatywnie.

Rozmnażanie nasion na małą skalę

Optymalny czas zabiegu to marzec lub kwiecień. Nasiona nie kiełkują dobrze, więc większość ogrodników rozpoczyna pracę z nasionami pod koniec lutego lub na początku marca, aby dać sadzonkom szansę na wzmocnienie.

Przy zakupie w wyspecjalizowanych sklepach zaprawianie nasion nie jest wymagane, producenci samodzielnie je dezynfekują

Podczas uprawy sadzonki na małą skalę z nasion młode sadzonki są przenoszone na stałe miejsce na początku maja. Sadzenie erigeron na otwartym terenie w kwietniu jest możliwe w regionach południowych lub jeśli ogrodnicy mają szklarnię.

sposób wegetatywny

Metoda jest istotna, jeśli dorosłe krzewy erigeronu rosną na terenie przez 3-4 lata. Metoda polega na podzieleniu krzewu na kilka części z dalszym przesadzaniem w nowe miejsce.

Optymalny czas na zabieg to ostatni miesiąc lata i pierwsza połowa września.

sadzonki

Z krzaka wieloletniego erigeronu konieczne jest oddzielenie młodych pędów z częścią kłącza. Umieść pęd w ziemi ogrodowej i posyp piaskiem i wiórami drzewnymi, wodą. Gdy tylko drobna roślina zakorzeni się i zacznie rosnąć, należy ją przenieść na stałe.

Warunki do uprawy na małą skalę

Bylina Erigeron preferuje gleby alkaliczne. Kwiat może również rosnąć na glebach gliniastych lub obojętnych, bez stojącej wody.

Aby określić kwasowość gleby, możesz użyć papierka wskaźnikowego

Miejsce lądowania powinno być dobrze oświetlone, dopuszcza się lekki przeciąg. Przy nadmiarze wilgoci i braku światła wieloletnie erigeron słabo rośnie, jest podatne na choroby.

Sadzenie i pielęgnacja wieloletnich roślin na małą skalę

Główną metodą sadzenia jest wysiew nasion. Dla tych, którzy chcą osiągnąć wczesne kwitnienie, zaleca się stosowanie metody sadzonkowej. Bylina erigeron rośnie bezpiecznie, wysadzana nasionami w otwartym terenie.

Kiedy zasiać nasiona

Materiał można wysiewać zarówno wiosną, jak i jesienią. W lutym-marcu nasiona służą do pozyskiwania sadzonek. Przed zimą materiał wysiewa się bezpośrednio na otwarty teren. Wybór czasu sadzenia zależy od osobistych preferencji i odmiany: jeśli wybrany gatunek nie kiełkuje dobrze, lepiej zastosować metodę sadzonkową.

Ważny! Jesienią siew w otwartym terenie byliny erigeron powinien być wykonywany tylko przed nadejściem mrozu, ale po zakończeniu indyjskiego lata.

Wysiew nasion i późniejsza pielęgnacja

Aby sadzić sadzonki w przygotowanym pojemniku, należy zalać glebę, zwilżyć ją, a następnie rozprowadzić nasiona po powierzchni gleby, sadząc je na głębokość 0,5 cm, lekko naciskając palcem.

Przykryj pojemnik folią, przenieś na ciepły parapet. Pędy pojawiają się po 30 dniach. Jak tylko wyklują się nasiona, folię należy usunąć.

Dalsza pielęgnacja polega na podlewaniu erigeronu, zbieraniu go i przesadzaniu na otwarty teren.

Ważny! Podczas sadzenia sadzonek w otwartym terenie należy zachować odległość co najmniej 30 cm między sadzonkami wieloletniej rośliny drobnokwiatowej.

Jeśli zostanie podjęta decyzja o sadzeniu nasion bezpośrednio w glebie, procedurę należy przeprowadzić przy ciepłej, spokojnej pogodzie.

Zasady lądowania:

kopać łóżko, wyrównywać glebę;
robić bruzdy, zachowując między nimi odległość 25-30 cm;
umieść nasiona na głębokość 1 cm, przykryj ziemią i warstwą ściółki.

Gdy pojawią się pędy, konieczne jest przerzedzenie roślin, pozostawiając między nimi odległość co najmniej 10 cm.

Kiedy rośliny stają się silniejsze, można je sadzić

Dalsza pielęgnacja roślin jest prosta: rozluźnienie gleby i podlewanie. Należy pamiętać, że nadmiar wody jest szkodliwy dla wieloletniego erigeronu. Aby zmniejszyć podlewanie, wystarczy trociny ściółkować glebę wokół kwiatu.

Ze względu na obfite kwitnienie wieloletnich odmian erigeron o długich pędach gałęzie mogą uginać się do ziemi. Takie krzewy są zalecane do założenia podpory.

Zaleca się odcięcie wyblakłych pędów, aby wieloletnie pędy na małą skalę wyglądały dokładniej. Należy pamiętać, że podczas przycinania krzew na przyszły rok będzie rósł wspaniale.

I chociaż erigeron jest wieloletnia mrozoodporna, gleba wokół niego powinna być mulczowana suchymi liśćmi.

Choroby i szkodniki

Kwiat jest podatny na pleśń, dlatego nie należy go zbyt często podlewać. Aby zapobiec wystąpieniu choroby, podczas kwitnienia należy ją leczyć fungicydami. Dozwolone jest nawadnianie krzewu 1% roztworem mieszanki Bordeaux.

W przypadku stwierdzenia oznak choroby na pędach należy rozluźnić glebę, usunąć wszystkie dotknięte części wieloletniego erigeronu

Mała skala w projektowaniu krajobrazu

Na otwartym terenie ogrodnicy wolą sadzić wieloletnie erigeron w towarzystwie cyni, krwawnika, ursinii i innych. Dobrze wygląda kwiat z szałwią, lobelia.

Można go umieścić na terenie w różnych miejscach: wzdłuż ścieżek, w ogrodach skalnych, wiszących donicach.

Nisko rosnące odmiany najlepiej umieścić na pierwszym planie

Jako tło w rabatach kwiatowych, jeśli odmiana jest wysoka, umieszcza się wieloletnie erigeron. Jako towarzysze zaleca się używanie geyhery, stokrotek i gaillardia.

Wybierając miejsce, należy pamiętać, że roślina rośnie, więc w ogrodzie można tworzyć wielokolorowe „dywany” z wieloletniego małego płatka

Wniosek

Bylina drobnokwiatowa jest jednym z najbardziej udanych kwiatów do projektowania krajobrazu. Długi okres kwitnienia i jasna, urozmaicona barwa pąków, bezpretensjonalna pielęgnacja, możliwość wzrostu w jednym miejscu do 5 lat to główne cechy kultury. Wadą wieloletniego erigeronu jest trudność w sadzeniu, nasiona kiełkują długo i słabo.