Zadowolony
Aubrieta (Aubrieta) - wieloletnia roślina zielna z rodziny kapusta, zamów kapusta. Nazwa została nadana na cześć francuskiego artysty Aubriera, który stworzył niezwykle piękne ilustracje do publikacji botanicznych. Ojczyzną kwitnącej rośliny są południowe regiony Europy - część Francji, Włoch, Półwyspu Bałkańskiego, a także Iran i kraje Azji Mniejszej. Kwiat jest bardzo popularny, uprawiany w całej Europie, uwielbiany również w Rosji. Sadzenie i pielęgnacja długotrwałego golenia ma swoje własne subtelności, których należy przestrzegać, aby uzyskać luksusowy kwiatowy dywan na swojej stronie.
Bylina Aubrieta to wiecznie zielony kwiat, którego pędy rozciągają się wzdłuż ziemi. Małe pąki o średnicy 0,8-1,5 cm mają wiele odcieni: różowy, fioletowy, ametystowy, fioletowy, jasny lawendowy, niebieski, malinowy. Rdzeń jest zwykle otoczony jasną lub ciemniejszą wąską obwódką. Pręciki bogaty złoto-zielony kolor. Na płatkach wyraźnie widoczne są żyły promieniste.
Łodyga jest elastyczna, okrągła w przekroju, z krótkim, aksamitnym puchem, intensywnie zielona. Liście są lancetowate, w zależności od odmiany mogą być ząbkowane lub nawet. Ułożone naprzemiennie i mają jasnozielony, bogaty jasnozielony lub szarozielony kolor, często z jasną obwódką wokół krawędzi.
Bylina Aubrieta jest w stanie uformować ciągły dywan o grubości 5–23 cm na dość dużej powierzchni. Czteropłatkowe pąki znajdują się na końcach pędów, więc kwiaty prawie całkowicie pokrywają zielenie. Owocem jest strąk z płaskimi, czekoladowymi nasionami fasoli.
Bylina Aubrieta ma słabo rozwinięty system korzeniowy, dlatego jej uprawa wymaga gleb lekkich, przepuszczalnych i obowiązkowego regularnego podlewania. Roślina toleruje półcień, świetnie czuje się po południowej stronie w środku lata.
Bylina Aubrieta dobrze toleruje rosyjski klimat umiarkowany i północny, pod warunkiem, że jest wystarczająco dużo śniegu. Nie potrzebuje dodatkowych schronień.
Bylina Aubrieta ma siedemnaście głównych gatunków. Istnieje również wiele mieszańców prezentowanych przez hodowców.
Bylina Aubrieta „Naramienny” dorasta do 15 cm wysokości, łodyga i liście mają szary, szarozielony kolor. Kwiatostany racemose, pojawiają się na przełomie maja i czerwca i więdną w ciągu 25-35 dni. Kwiaty o średnicy 1 cm pomalowane są na kolor ciemnofioletowy, liliowy i granatowy.
Kwiat jest idealny do zjeżdżalni alpejskich lub granic wzdłuż ścieżek
Bylina Aubrieta „Cascade” odnosi się do hodowli odmian mieszańcowych. Mocno owłosione łodygi i liście mają jasny, szaro-zielonkawy kolor. W maju Aubrieta wypuszcza pierwsze pąki o bogatym niebieskim, niebieskim lub fioletowym odcieniu. Środek kwiatów jest złotożółty, otoczony ciemniejszymi wąskimi obwódkami.
Odmiana doskonale sprawdza się w kompozycjach wertykalnych
Bylina kulturowa Aubrieta - jedna z najwyższych odmian, osiąga długość 20-25 cm. Liście są jasnozielone, lancetowate, z jaśniejszymi ząbkowanymi krawędziami. Kwiaty małe, czerwonawo fioletowe.
Hybrydowa wieloletnia obrieta doskonale toleruje zimowanie w umiarkowanych strefach klimatycznych
Bylina Aubrieta "Graceful" - odmiana średniej wielkości o wysokości od 5 do 15 cm. Pędy cienkie, rozgałęzione. Liście są owłosione, z gładką i ząbkowaną krawędzią szmaragdowego odcienia. Kształt jajowaty lub lancetowaty. Rozpoczyna kwitnienie w maju, kończy w czerwcu, może zadowolić drugą, jesienną falą. Kwiaty są jasnoróżowe i ciemnoróżowe, fioletowo-niebieskie ze złotymi "oczkami".
Roślina okrywowa szybko rośnie, tworząc ciągły dywan z zielonymi kwiatami
Aubrecia jest zwykle używana do tworzenia dywanów kwiatowych na zjeżdżalniach alpejskich, obramowaniach, klombach. Bylina Aubrieta świetnie prezentuje się na pionowych ścianach, gzymsach, tarasach. Można ją sadzić w szczelinach między kamieniami lub cegłami, gdzie tworzy efektowne kaskady zieleni i kwiatów. Blaknięcie, golenie zachowuje wspaniały wygląd solidnej szmaragdowej lub szaro-zielonej osłony.
Bylina Aubrieta dobrze komponuje się z innymi roślinami ogrodowymi, których czas kwitnienia przypada później. Można ją sadzić obok floksu, trojeści, irysów. Ścielenie na kwietniku jest piękne i widać to na zdjęciu kwiatów.
Bylina Aubrieta świetnie prezentuje się w kompozycjach kwiatowych
Kwitnąca bylina może być rozmnażana na kilka sposobów, z których każdy ma swoje zalety:
Najpopularniejszym sposobem sadzenia aubacji w otwartym terenie jest nasiona, w tym przypadku koszty pielęgnacji i pracy są zminimalizowane. Bylina Aubrieta wyróżnia się doskonałym kiełkowaniem nasion, w obecności obróbki wstępnej.
Nasiona wysiewa się na otwarty grunt wiosną, kiedy gleba jest wystarczająco ciepła. W zależności od charakterystyki klimatycznej danego obszaru może to być początek kwietnia-połowa maja. Również wśród hodowców kwiatów powszechna metoda sadzenia golenia z nasionami przed zimą, późną jesienią. Jest to bardziej preferowane, ponieważ sadzonki mają czas, aby szybciej się wzmocnić i zakwitnąć w pierwszym roku.
Aubrieta wieloletnia niewymagająca pod względem składu gleby i oświetlenia. Może rosnąć w półcieniu, pod koronami drzew lub na stanowiskach słonecznych. Preferuje gleby lekko zasadowe i kwaśno-obojętne, dlatego lepiej nie dodawać torfu do mieszanki glebowej, a kwaśną glebę neutralizować wapnem gaszonym lub popiołem drzewnym. Wysiewa się go również na terenach skalistych, w szczelinach między głazami, przy kamiennych ogrodzeniach, między betonowymi płytami. Obramowanie kamiennych półek i stopni.
Bylina Aubrieta jest bardzo wrażliwa na nadmiar wilgoci w okolicy. Jeśli wody gruntowe są blisko, deszcze regularnie się zatrzymują, wtedy korzenie zaczynają gnić, a roślina umiera.
Na terenach gliniastych i zalewowych należy zadbać o dobre odwodnienie i podniesienie poziomu nasadzeń
Przed sadzeniem nasion należy wykopać wybrane miejsce, dodać w małych ilościach dobrze zgniły kompost lub humus, oczyścić z chwastów i korzeni.
Przed zasianiem nasion w ziemi należy je zanurzyć w słabo różowym roztworze manganu na 15-20 minut, a następnie przenieść do stymulatora wzrostu. Dobrze zwilżyć glebę przed sadzeniem, zrobić płytkie ślady w odległości 15-20 cm od siebie. Tak przygotowane nasiona rozsmarować, posypać warstwą gruboziarnistego piasku, którego grubość powinna wynosić 3-4 cm. W przypadku posadzenia długotrwałego golenia między kamieniami, na alpejskich wzgórzach, nasiona należy umieszczać bezpośrednio w dostępnych szczelinach.
Podczas sadzenia nasion wieloletniego golenia przed zimą obszar musi być pokryty suchymi liśćmi, posiekaną słomą, świerkowymi gałęziami, materiałem pokrywającym. Na wiosnę należy zabezpieczyć folią przed kiełkowaniem.
Aubrieta można również sadzić sadzonkami, sadzenie i pielęgnacja na otwartym polu w tym przypadku mają swoje własne cechy:
Bylina Aubrieta wymaga jedynie wystarczającej, ale nie nadmiernej wilgoci. W przeciwnym razie praktycznie nie wymaga uwagi hodowcy.
Przy odpowiedniej pielęgnacji długotrwała obrieta jest wspaniała
Ukorzenione, dorosłe, wieloletnie golenie jest podlewane, gdy gleba wysycha. Nadmierne podlewanie prowadzi do wzrostu masy zielonej ze szkodą dla pąków kwiatowych, a następnie do obumierania roślin. Po podlaniu wskazane jest lekkie rozluźnienie gleby, usuwając jednocześnie pojawiające się chwasty. Dobry efekt daje ściółkowanie słomą, suchą trawą, kawałkami kory lub piaskiem.
Bylina Aubrieta wymaga minimalnego opatrunku pogłównego dwa razy w sezonie - przed kwitnieniem i jesienią po owocowaniu. Możesz użyć dowolnego złożonego nawozu do kwiatów zawierających potas.
Przycinanie odbywa się w środku lata po zakończeniu pierwszej fali kwitnienia. Środek ten odnawia rośliny i stymuluje wzrost jesiennych pąków. Jesienią kwiaty nie są przycinane, dzięki czemu lepiej znoszą zimowanie. Aby długotrwała obrieta kwitła bardziej obficie, zwiędłe pąki należy odciąć.
Bylina Aubrieta z łatwością toleruje ostre zimy, jeśli pokrywa śnieżna jest wystarczająco głęboka. Jeśli spodziewana jest śnieżna zima, nasadzenia można dodatkowo przykryć świerkowymi gałęziami, słomą, suchymi liśćmi i trawą.
Bylina Aubrieta charakteryzuje się zwiększoną odpornością na infekcje wirusowe i szkodniki. Tylko osłabione krzewy mogą być dotknięte mączniakiem, co wyraża się w białym nalotze na liściach. Aby zwalczyć tę chorobę grzybiczą, idealny jest roztwór siarki koloidalnej.
Najbardziej niebezpieczna do golenia wieloletnia zielona mszyca pospolita. Mrówki rozprzestrzeniają go po całym terenie i rozmnażają się z ogromną prędkością. Specjalne preparaty owadobójcze, takie jak Karbofos, pomogą się go pozbyć. Właściwe praktyki rolnicze i niszczenie mrowisk służą jako środki zapobiegawcze.
Sadzenie i pielęgnacja wieloletniego golenia nie jest trudne. Nawet początkujący ogrodnicy z powodzeniem radzą sobie z tym zadaniem. Głównymi wrogami wspaniałego kwiatu są stojąca woda w glebie i nadmierne podlewanie. W przeciwnym razie odwieczna obrieta jest wyjątkowo bezpretensjonalna. Może rosnąć na glebach zubożonych, w szczelinach między kamieniami, w półcieniu iw słońcu. Roślina jest szeroko stosowana w projektowaniu krajobrazu do tworzenia malowniczych kaskad, granic i kwitnących dywanów.