Olejarka do pieprzu: zdjęcie i opis
Zadowolony
| Nazwa: | masło pieprzowe |
| Nazwa łacińska: | Chalciporus piperatus |
| Typ: | Warunkowo jadalne |
| Synonimy: | Masło Pieprzowe, Xerocomus piperatus, Mech Pieprzowy, Boletus piperatus, Suillus piperatus |
| Systematyka: |
|
Głównym kryterium dla miłośników „cichego polowania” przy zbieraniu darów leśnych jest ich jadalność. Nawet jeden trujący okaz może spowodować nieodwracalną szkodę dla zdrowia. Każdy doświadczony grzybiarz wie na pewno, że lepiej pozostać bez trofeum, niż zabrać szkodliwe. Pieprz pieprzowy budzi kontrowersje wśród koneserów. Istnieją diametralnie różne opinie na temat jego jadalności.
Jak wygląda pieczarka pieprzowa?
Olejarka do pieprzu należy do rodziny Boletov. Biolodzy uważają to za warunkowo jadalne. Małe różnice między zwykłym masłem a miską na pieprz mogą być mylące dla niedoświadczonego grzybiarza.
Opis czapki
Wypukły zaokrąglony kapelusz olejarki do pieprzu osiąga w wieku dorosłym 8 cm. W tym momencie czapka prostuje się i staje się płaska. Kolor zawiera wszystkie odcienie brązu. Kapelusz może być czerwonawy, czerwonawy i ciemny. W przeciwieństwie do maślanki pospolitej, grzyb pieprzowy nie ma śluzowatego filmu.
Spodnia warstwa czapki wygląda jak gąbka. Kolor hymenoforu jest zwykle taki sam jak wierzch czapki, może trochę jaśniejszy. Po naciśnięciu na porowatej powierzchni rurki pojawiają się czerwonawe plamy.
Opis nogi
Kształt nogi - cylindryczny. W niektórych okazach może być zakrzywiony. W dolnej części nogawki lekko się zwęża. Bezpieczniki z hymenoforem powyżej. Wysokość nóg - do 8 cm. Średnica rośnie od 3 mm do 1,5 cm. Jego miąższ jest elastyczny i łatwo pęka po naciśnięciu. Cięcie w powietrzu nabiera czerwonawego odcienia.
Czy grzyb pieprzowy jest jadalny, czy nie?
Istnieją różne opinie na temat jadalności pieczarki. Biolodzy twierdzą, że substancje toksyczne zawarte w owocniku nie rozkładają się nawet podczas obróbki cieplnej. Naukowcy ostrzegają przed niebezpieczeństwem tych składników dla wątroby. Trucizny mogą stopniowo gromadzić się w organizmie, powodując następnie ciężkie choroby onkologiczne.
W Rosji nie ma zwyczaju zbierania olejarek do pieprzu jako jadalnych. Wśród leśnego bogactwa nie brakuje innych, mniej niebezpiecznych przedstawicieli tego gatunku.
Europejscy naukowcy nie potwierdzają opinii o toksyczności grzyba pieprzowego. A kulinarni eksperci z krajów zachodnich uważają ten dar lasu za jednego z najsmaczniejszych przedstawicieli królestwa grzybów. Pikantny smak i delikatny aromat dodają pikanterii potrawom tego leśnego gościa. Niektórzy smakosze gotują przeróżne potrawy z paprykowo-maślanej potrawy. Jest duszona, dodawana do połączonych przysmaków grzybowych i gulaszów mięsnych. Inni wolą używać proszku z suchej miazgi maślanki jako zamiennika ostrej papryki.
Nie przeprowadzono eksperymentalnych badań nad właściwościami listy papryki. Nie ma śladów zatrucia po zjedzeniu z niego potraw. Według ekspertów grzyby mogą mieć negatywny wpływ na zdrowie, jeśli są spożywane regularnie przez długi czas od 6 miesięcy do roku.
Gdzie i jak rośnie olejarka do pieprzu?
Obszar wzrostu papryki i papryki zwyczajnej jest taki sam. Zbierane są w sosnowych i świerkowych lasach północnych regionów. Niezwykle rzadko spotyka się motyle w lasach mieszanych. Na terenie Rosji zbiera się je na Syberii, Kaukazie i Dalekim Wschodzie.
Okres zbierania różni się w zależności od regionu wzrostu. Na Syberii motyle pojawiają się w czerwcu. Na północy Europy czas polowań na nie zaczyna się w czerwcu i trwa do października.
Grzyby rosną pojedynczo lub w małych rodzinach po 3-5 sztuk. Podczas zbioru odetnij nogę nożem.
Jak odróżnić masło pieprzowe
Niektóre grzyby przypominają ziarna pieprzu. Zwykłe naczynie na masło można odróżnić od miski na paprykę po wyglądzie spodniej części nasadki, która ma jasnożółty kolor, w przeciwieństwie do czerwonawej miski na paprykę. Hymenofor jadalnych gatunków motyli jest gęsty, drobno porowaty. Pory pieprzniczki są duże i mają nieregularny kształt. Dodatkowo młode motyle pokryte są lepką substancją, od której pochodzi nazwa.
Folię pokrywającą zwykłe masło można łatwo zdjąć, co gospodynie domowe zwykle robią przed gotowaniem. W pieczarce pieprzowej, zgodnie ze zdjęciem i opisem, powłoka kapelusza jest trudna do oddzielenia. Wygląda na suche i może mieć nawet drobne pęknięcia.
Niełatwo odróżnić masło pieprzowe od koziego. To kolejny przedstawiciel rodziny Boletovów. Grzyby są bardzo podobne pod względem koloru i struktury kapelusza i łodygi. Główną cechą wyróżniającą kozę lub kratę, jak się ją potocznie nazywa, jest jej zwiększona atrakcyjność dla robaków. Nawet najmłodsze grzyby najczęściej spotyka się z kapeluszem zjedzonym przez robaki. Czapka grzyba w deszczową pogodę staje się szczególnie mokra i śliska. Koza jest klasyfikowana jako grzyb jadalny. Ale miłośnicy leśnych prezentów rzadko je zbierają.
Fałszywa olejarka jest łatwa do odróżnienia od olejarki do pieprzu po zdjęciu i opisie. Trujący grzyb jest płytkowy, a nie rurkowy. Warto go odciąć, ponieważ noga nabiera nieprzyjemnego niebieskawego koloru. Kiedy dostanie się do naczynia, fałszywe danie z masłem nadaje mu zapach stęchlizny i nieprzyjemnej goryczki.
Co to jest przydatny grzyb pieprzowy
Trudno mówić o zaletach grzyba pieprzowego. Oficjalne informacje o jakichkolwiek użytecznych właściwościach, z wyjątkiem pikantnego przyjemnego smaku, nie zostały nigdzie zarejestrowane. Dlatego korzystne właściwości można ocenić na podstawie zawartości substancji w owocniku olejarki do pieprzu.
Podobnie jak inni przedstawiciele królestwa grzybów zawiera dużą ilość białka roślinnego, aminokwasów i wielu pierwiastków śladowych. A jego kaloryczność to tylko 22 kcal na 100 g produktu. Skład produktu bogaty jest w następujące składniki:
- fosfor;
- magnez;
- fluor;
- selen;
- witaminy A, B, E, K, D;
- kwasy: nikotynowy, pantotenowy, foliowy.
Zawiera również rzadkie aminokwasy, takie jak alanina i leucyna. Te składniki służą do obniżania poziomu cukru w cukrzycy.
W medycynie ludowej od dawna stosuje się sproszkowany olej pieprzowy i nalewkę jako środek przeciwbakteryjny. Istnieje opinia, że leki z tego grzyba leczą gruźlicę i inne choroby płuc.
Jak przygotowywane są ziarna pieprzu
W krajach europejskich z pieprzu przygotowuje się nie tylko pikantną przyprawę, ale używa się go również jako główny składnik różnych potraw.
Pieczarki duszone z cebulą i kwaśną śmietaną. Po odpowiedniej obróbce cieplnej tracą część ostrości i stają się bardzo smaczne, zdaniem miłośników pikantnych potraw.
Do przyprawiania grzyby należy wysuszyć i posiekać. Ale naczynie z masłem paprykowym gotuje się przez około dwie godziny, kilkakrotnie zmieniając wodę. Sekwencja gotowania:
- Gotowane grzyby należy umyć.
- Ułożyć na blasze wyłożonej pergaminem.
- Suszyć w piekarniku przez 4-5 godzin, mieszając.
- ochłonąć.
- Po zmieleniu w młynku do kawy.
Prawidłowo wysuszona papryka jest łatwa do posiekania nawet rękami.
W daniach mięsnych i warzywnych zamiast ostrej papryki dodaje się przyprawy.
Wniosek
Pieczarka jest bardzo popularna w wielu krajach. Istnieją mity na temat jego toksyczności, ale nie ma udowodnionych faktów. Możliwe, że jedzenie w dużych ilościach zaszkodzi organizmowi. Należy pamiętać, że każdy mało znany produkt może niekorzystnie wpływać na zdrowie, jeśli jest nadużywany. Ponadto nowe danie może zostać przetestowane pod kątem tolerancji organizmu.
