Zadowolony
Nazwa: | Płatek ognisty |
Nazwa łacińska: | Pholiota flammani |
Typ: | Niejadalny |
Dane techniczne: |
|
Systematyka: |
|
Łuska ognista jest członkiem rodziny Strophariaceae. Jej jasne ubarwienie sprawia, że wygląda bardzo oryginalnie. Dzięki niej grzyb otrzymał swoją nazwę. U ludu nazywany jest agarem miodowym królewskim, foliotem, wierzbą. A po łacinie nazywa się Pholiota flammans.
Pożar płatkowy jest klasyfikowany jako sekcja grzybów muchomorowych. Jego zarodniki znajdują się dokładnie w płytkach. Są wąskie, ciasno przyciśnięte do nogi. Kolor talerzy w młodych pieczarkach jest pomarańczowo-złoty. Następnie zmienia się na brudną czerwień.
Ognisty płatek może pochwalić się królewskim rozmiarem jasnego kapelusza. Jego wymiary mogą sięgać 17 cm średnicy. Ale często nie przekracza 8&nieśmiały-9 cm. Młode grzyby wyróżnia to, że kapelusz ma kształt dzwonka. Z biegiem czasu staje się bardziej płaski, powalony.
Kolor czapek waha się od żółtawego do szaro-złotego. Wszystkie mają czerwonawe łuski równomiernie rozmieszczone na suchej powierzchni. Łuski zwinięte, szczeciniaste. Składają się w koncentryczny wzór. Delikatny, gorzki w smaku, o ostrym zapachu, miąższ ma jaśniejszy żółtawy odcień. Na kroju jego kolor nie zmienia się.
Noga ognistego płatka jest cylindryczna, gęsta, lita, bez pustych przestrzeni, w kolorze żółtym lub jasnobrązowym. Jak sama nazwa wskazuje, pokryty jest małymi łuskami. Ich odcień jest nieco ciemniejszy niż główny ton. Długość nogawki może urosnąć do 10 cm. A jego grubość nie przekracza 1,5 cm.
U młodych grzybów noga jest otoczona włóknistym łuskowatym pierścieniem, umieszczonym niezbyt wysoko. Powyżej noga pozostaje gładka, a pod pierścieniem - szorstka. Z czasem znika. Miąższ brązowy.
Łuski są klasyfikowane jako niejadalne. Ale, podobnie jak inni przedstawiciele rodziny Strofarijewów, nie zawiera substancji trujących ani toksycznych. Ma gorzki smak, nieprzyjemny ostry zapach. Z tego powodu nie jest spożywany, choć formalnie nie jest trujący.
Najbardziej charakterystycznymi miejscami rozmieszczenia ognistych płatków są lasy mieszane i iglaste. Preferuje pniaki, iglaki posuszowe, zwłaszcza jodły. Może rosnąć samodzielnie lub w małych grupach.
Siedlisko Pholiota flammans ogranicza się do strefy umiarkowanej półkuli północnej Ziemi. Występuje w lasach Europy, na Uralu i Karelii, w centralnej części Rosji, na Syberii i na Dalekim Wschodzie.
Ognisty płatek dojrzewa od połowy lipca. Możesz go odebrać do końca września.
Grzyb nie ma bliźniaków. Najczęściej niedoświadczeni grzybiarze mylą go z innymi łuskami: złotą, zwyczajną. Ich wygląd jest podobny, a smak praktycznie taki sam.
Ognisty płatek to na zewnątrz efektowny grzyb z rodziny Strophariaceae, dość rzadki w lasach. Nie zawiera trucizn. Eksperci ostrzegają jednak: nie zaleca się jej spożywania.